Hoi, Onze dochter Isis is net 3 geworden, een schat van een meid. Energiek, eigenwijs, tegendraads, heerlijk peutergedrag. Isis is van nature een goede eter, wat dat betreft mogen we niet klagen. Maar rond etenstijd, vooral bij het avondeten begint mevrouwtje te 'vervelen'. Niet aan tafel willen komen zitten en als ze eenmaal zit ( na een stukje knap drama queen gedrag) gaat ze zitten 'viezerikken' en vooral ons uit zitten dagen. Ze is ook geen fan meer van warme maaltijden. Een toetje als beloning stellen wil nog wel eens helpen dat ze een paar hapjes eet. Meestal proberen we rustig te blijven en het gedrag zelfs te negeren, maar ik kan me er zo aan storen dat ik er wel op in ga, wat het nog erger maakt. Gelukkig blijven we met haar lachen en is de sfeer nog niet verpest, maar ik denk wel eens, komt dat god met haar tafelmanieren? We betrekken Isis wel bij het koken en bijv. de tafel dekken, dat vind ze wel leuk. Jullie herkennen dit gedrag vast, hoe gaan jullie hier mee om? x Esther
Ja herkenbaar. We proberen het inderdaad gewoon leuk te houden. Maar... als ze te ver gaat moet ze op de gang. Dus tot hier en niet verder. Dat weet ze. We dreigen ook niet alleen maar zetten haar na 1 keer zeggen direct op de gang Dit helpt tot nu toe.
Zeker herkenbaar... Bij het niet aan tafel willen zitten zeg ik altijd: oké, dan eten wij het allemaal op. Dan komt ze meteen. En het kliederen en niet willen eten...tja wij laten het altijd maar zo, negeren en als wij dan klaar zijn gaat ze meestal nog even snel wat wegwerken. Zo niet...dan niet. We hebben er wel eens een strijd van gemaakt, maar dat werkte zo averechts... En veel dingen klaar maken die ze erg lekker vindt, dan komt er toch nog iets binnen.
Zeer herkenbaar. Als hij niet wil komen zeg ik altijd: Prima, maar dan ga je stilletje op de bank zitten tot wij klaar zijn. Dan komt hij direct. Hier krijgt hij als hij goed gegeten heeft een snoepje (kindervitamine), en als we dat zeggen dan eet hij wel. Viezen dat gaat hier ook tot zover, wordt het te gek, dan moet hij naar de gang.
Idem. En spelen met eten wordt hier ook absoluut niet getolereerd! Na twee waarschuwingen op de gang staan.. Ja, het leven van een peuter gaat niet altijd over rozen
Hier ook proberen het leuk te houden. En ik zet haar ook wel eens de gang. Het grappige is; als ze na 2 keer op de gang gezeten te hebben weer gaat klieren, gaat ze zelf naar de gang met de mededeling "Stoute Elena, op de gang!". Haahhaha probeer dan maar je gezicht in de strenge plooi te houden! Oohh heerlijk toch die kleine drama queens?!
Joris doet ook af en toe moeilijk om alleen al aan tafel te komen, gelukkig komt het niet vaak voor. Maar als hij dat doet mag hij kiezen; of op de gang wachten tot ik klaar ben met eten of aan tafel komen zitten. Dan is de keuze voor hem heel snel gemaakt en zit hij in no time aan tafel. Gelukkig gaat hij niet knoeien. Wel zeuren kan hij als de beste. Dit lust Joris niet, dit ook niet... Ik maak er nooit een drama van. Ik zeg altijd 1 keer dat als hij niks eet, hij straks ook niks lekkers meer krijgt. Ook moet hij blijven zitten tot ik klaar ben, eerder mag hij de tafel niet verlaten. En tja als hij niks eet, eet hij niks. Gelukkig komt dat maar zelden voor (zo'n 1 keer in de week dat hij zo moeilijk doet) en maak ik me er ook niet zo druk om... Ik denk zelf dat het een fase is, uitproberen - uitdagen - kijken hoever ik kan gaan...
hier werkt het bord met eten "weg" halen en dreigen met geen toetje tot nu heel goed. maar hou mijn hart vast. ik weet (uit verhalen) dat mij moeder ook wel eens de tafel niet voor mij gedekt had (was wel iets ouder) ik wilde toch niet eten...en daarna ging het heel goed
Milou heeft dat knoeien en niet willen eten ook soms. Wij geven meestal 1 waarschuwing: met eten wordt niet gespeeld! Kindjes die netjes eten kunnen aan tafel zitten. Als ze dan nog door gaat, dan draaien we haar stoel om, zodat ze met haar rug naar de tafel zit. Wij negeren haar dan. En meestal vraagt ze na 3 tellen al, ik wil wel netjes eten! Ze is best een goede eter, maar wil gewoon af en toe uitdagen. Daar trappen wij dus niet in. We proberen haar negatieve gedrag te negeren en positieve gedrag te belonen. (dat lukt niet altijd hoor) Succes!