Een paar weken geleden ben ik bevallen van de tweede en kan het maar niet uit mijn hoofd zetten gelijk verder te gaan voor de volgende. Emotioneel gezien zou ik het zo doen, rationeel heb ik mijn bedenkingen. Ik heb zoiets van: het is nu of nooit meer, over een paar maanden wordt ik 39 en heb vorig jaar al een doodgeboren kindje gehad, het vermoeden was een verouderde eicel ivm mijn leeftijd. Over een jaartje start ik mijn eigen onderneming, nu ben ik gewoon in loondienst en kan ik normaal en zorgeloos genieten van mijn zwangerschapsverlof. Dit zijn allemaal bedenkingen, logisch of niet, ik zit er toch mee. Wat ook meespeelt is dat ik geen afscheid kan nemen van het idee dat ik nooit meer een kindje in mijn buik zal voelen schoppen. Wie zit in hetzelfde schuitje en/of heeft misschien een hart onder de riem voor mij? Alvast bedankt voor de reacties.
Ik zit niet in hetzelfde schuitje, we gaan wel voor een derde, maar ik ben 27, dus in principe hebben we nog even. Echter mijn moeder heeft eierstokkanker gehad op haar 32e en de erfelijkheid is nog niet bepaald, dus ik houd daar onbewust altijd rekening mee. Er is niemand die dit voor jouw kan beslissen, maar als je het lichamelijk aan denkt te kunnen en je hebt het gevoel zo sterk, zou ik persoonlijk zeggen, ga ervoor!
Nicky, je bent niet de enige met twijfels over wel of geen derde kindje. We hebben er hier al een Club over. Hier kun je dat topic vinden: http://www.zwangerschapspagina.nl/zwanger-worden-clubs/295745-gaan-voor-derde-kindje-toch-niet.html Kom lekker mee kletsen!! We zijn hier met allemaal vrouwen die precies dezelfde twijfels hebben of waarvan de man nog twijfelt.
@suus: jeetje, is ook niet makkelijk voor jou, heb het gevoel dat mijn probleem toch niet zo groot is ineens... Jouw situatie lijkt me heel moeilijk, maar je wordt toch extra in de gaten gehouden of niet?
@Iloiza: ik zat al te zoeken naar een bestaand topic, maar kon niets vinden. Dankje, ik ga gelijk beginnen met lezen!
@nicky: zo erg is het niet hoor, de kans is heel groot dat het niet erfelijk is, maar voor de zekerheid wordt ik idd in de gaten gehouden. Zodra er ook maar iets is dat aanleiding kan geven om te denken dat er iets niet goed is (andere cyclus etc) wordt het onderzocht. Het is alleen wel een reden voor mij om al jong kinderen te willen (en gelukkig heb ik al 2 gezonde kindjes, dus is de grote druk eraf). Ik wil ze alleen ook nog zien opgroeien haha, dus soms vind ik het wel eng, ook al weet ik rationeel dat het een het een kleine (misschien niet eens aanwezige) kans is. btw: mijn moeder leeft nu nog gelukkig! En ik klets ook mee in het andere topic, dus ik zie je daarwel.
Wij zijn wel voor een derde gegaan, na de tweede was mijn wens zo groot om het nog 1 keer mee te maken. De zwangerschap is me behoorlijk tegen gevallen ik was flink misselijk 2 keer ziekenhuisopname wegens uitdroging, geestelijk niet lekker in mijn vel. Ons derde wonder is nu 4 weken en ik heb geen moment spijt bevalling ging supersnel, misselijkheid gelijk over, ik zit geestelijk weer goed in mijn vel. Ons mannengezin is compleet
Ik begrijp wat je bedoelt, ik ben er nog niet klaar mee. Het is nu een soort oerdrang om mij nog 1 keer voort te planten, kan het moeilijk uitleggen, vandaar mijn ratio er ook los vanstaat. Totdat ik uiteraard ga piekeren, ook over opvang, financien, etc.. Grappig, die van mij is vandaag precies vier weken ook en jij bent net zo oud! (sorry, jong)