Hallo, Ik heb even een vraagje: Mijn dochtertje van 3 maanden lijkt een voorkeur te hebben voor haar vader. Daar heeft ze lol mee, en als hij er is, is er niet veel aan de hand, buiten het gewone gejengel (vechten tegen slaap/honger etc.) om. Maar zodra hij even de deur uit gaat om de honden uit te laten of even iets op te halen bij iemand, is de vrolijkheid na 3 min. vertrokken. Dan kan ik niks goed doen en het lukt me niet om haar stil te krijgen. Alsof ze me afwijst oid. Dit is voor mij best vervelend en frustrerend soms.. Zijn er meer meiden die dit hebben meegemaakt?
Dat niet stil krijgen herken ik niet maar toen mijn dochter 3 maanden was lachte ze ook meer naar haar vader dat komt omdat jij "normaal" bent. Jou ziet ze elke dag (als je nog verlof hebt) en hoeft ze geen moeite voor te doen. Haar vader ziet ze wellicht minder dus zoekt ze meer reactie wat ze krijgt door te lachen. Zie het als een compliment dat jouw dochter bij jou niet de behoefte heeft om altijd leuk te doen maar gewoon laat merken hoe ze zich voelt. Mijn dochter die nu een stuk ouder is heeft het nu nog. Zolang "vreemden" leuk spelen lacht ze maar als in haar oppak laat ze heel duidelijk blijken dat de moe is, honger heeft etc. Dan zeggen andere ze is helemaal niet moe, ik til haar op en hoofdje legt ze gelijk moe neer, daar ben je haar mama voor. Ze vertrouwd jou met haar behoeftes en zorg. Over het algemeen is het papa plezier maken, mama troosten en zorg. Mijn dochter is een enorm mama's kindje dus niets om je zorgen over te maken Eenkennig, moe verdrietig etc. is mama, papa is altijd erg grappig en leuk om mee te spelen
Ja hoor, dit was hier een paar maanden geleden precies zo. Papa was altijd dikke pret en bij mama begon het gejengel. Ze vindt papa nu nog steeds erg grappig, maar als ze eenkennig is of gewoon wat huilerig dan wil ze naar mij
Dank je wel voor jullie antwoord meiden! Als ze jengelig is, kan ik haar soms wel troosten, soms niet, dan kan papa het weer wel of ook niet. Ik werk nu ook weer 3 dagen per week dus het is ook niet meer zo dat ze mij elke dag, dag in dag uit ziet.
Dat niet stil krijgen of als haar vader weg is veel huilen herken ik niet.. maaarr ons meisje is echt een papa's kindje hoor, maar papa is ook lekker gek met haar. Ik ben dat toch minder. Echt duidelijke voorkeur toont ze niet, maar alles wat hij doet..is zoveel leuker. Ik snap je dus ergens wel, ik zit er helemaal niet mee maar jou situatie is heel anders. Lastig hoor.. hoop dat het een fase is. Het is natuurlijk niets persoonlijks naar jou, dus voel je er niet al te rot over. Het is waarschijnlijk gewoon een echte meid!