De ideale opvoeding of de praktijk. Hoe zou je de ideale opvoeding laten werken en hoe vind je dat het in de praktijk gaat. Welke ideale streef je na en welke heb je laten varen. Hoe dacht je voor je moeder werd en hoe doe je het nu je moeder bent. Ben wel benieuwd eigenlijk.
iedeaal wordt het nooit. Ben ook mens en maak ook fouten. Maar mijn streven is onze kinderen met liefde en veiligheid op te laten groeien. Wat ik het allerbelangrijkst vind is dat ze leren respect te hebben voor anderen. Hier "hamer" ik het meeste op. Verder ben ik heel flexiebel als het gaat om bijv. voor de tv eten enzo. Ik denk dat het het belangrijkst is om ieder kind als individu te zien en je opvoeding "aanpassen" aan zijn/haar karakter. Ieder kind heeft begeleiding nodig op een ander manier. Maar liefde is het aller belangrijkst. En dat ze weten dat ze altijd bij ons terecht kunnen. Mijn zoon doet bijv. soms stoute dingen. Maar als hij het eerlijk vertled, wordt ik dan niet boos. Ik vertel wat dan wel/niet mag maar ben al blij als hij maar wel eerlijk is en blijft.
Voor mij is ideaal: Loslaten binnen grenzen. Zelf zoveel mogelijk ontdekken. Fatsoen en respect voor iedereen en voor de natuur. Tot nu toe gaat dit heel goed. Mijn kinderen luisteren goed, ontdekken heel wat af en ik heb het idee dat ze erg netjes en fatsoenlijk zijn. Ook vind ik het belangrijk dat ze de natuur zeer met respect behandelen ( dus niet zomaar iets plukken, afval niet op straat, lichten uit als je ergens niet bent et cetera...) Even ter aanvulling( ik zie de post onder mij) Geloof willen we absoluut niet meegeven. Blanco opvoeden.
Ik moet zeggen dat ik eigenlijk nooit zo in idealen denk, maar in praktische en haalbare doelen Heb dus ook weinig hoeven laten varen. Ik vind het wel heel goed om aan tafel te eten, maar door de oorproblemen bij Thirza at ze dan nauwelijks, terwijl ze dat op de bank voor de TV wel deed. Dat zijn we dus wel gaan doen. Maar dat hebben we deze zomer alweer om weten te draaien toen de kids van mijn man 3 weken hier waren en het om die reden leuk was om aan tafel te eten Verder staat voor ons ons geloof heel centraal in de opvoeding, en dat is eigenlijk samen te vatten in 2 dingen: God liefhebben boven alles en je naaste als jezelf. Dat proberen we dus voortdurend praktisch vorm te geven. Ik zou wel wat meer erop uit willen, maar mis daar door alle omstandigheden de afgelopen 3 jaar vaak de energie voor. Dat is jammer, maar niet onoverkomelijk. Thuis kan het ook leuk zijn Aandacht voor de kids vind ik dan uiteindelijk belangrijker dan een supernetjes huis, dus 't is hier regelmatig wel een huishouden van Jan Steen Ach, als het moet, is het zo weer netjes en de echt structurele dingen komen wel weer als we als gezin in rustiger vaarwater zijn....
Omdat ik niet idealistisch ben, gaat het zoals ik het voor ogen heb gehad. Ik ben een realistische denker en kan goed scenario's bedenken en inschatten. Hier dus niet anders dan ik had gedacht en dat bevalt me goed. Voor mij staat 'je veilig voelen' voorop... en dat lukt goed. Al met al... mijn 'ideale opvoeding' vind ik hier gewoon in huis
Vind het enorm belangrijk dat ze respect voor zichzelf en voor anderen hebben, denk dat dat toch wel puntje 1 is.
Toen ik zwanger was, wist ik in ieder geval dat ik geen strenge conservatieve opvoedmethodes zou gaan hanteren. Eigenlijk is het hier: heel goed kijken naar de behoeftes van het kind en daarop inspelen. Wij zijn heel duidelijk en consequent, maar ook flexibel en vrij. (We maken ons niet zo gauw druk om niet eten, vaste bedtijden e.d.). Ik geef heel veel en krijg heel veel terug, dat is denk ik belangrijk; een basis van vertrouwen en respect. Vrolijkheid, gezelligheid, veiligheid en geborgenheid zijn hier wel de steekwoorden.
wat is ideaal,, ik hoop iig dat mijn kinderen later terug kijken en oprecht kunnen zeggen : van mijn ouders heb ik zoveel geleerd, ik was en ben geliefd en welkom en ze zijn er voor me ze hebben me geleerd lief te hebben, ze hebben me geleerd lief en leed te delen, ze hebben me geleerd dat ik altijd eerlijk kan zijn, ze hebben mij altijd overal voor proberen te beschermen maar toch niet te beschermend dat we niet weerbaar zijn ze hebben me geleerd hoe je moet houden van ze hebben me geleerd respect te hebben voor andere mensen ze hebben me mijn eigen wereld laten ontdekken, ze waren er altijd voor mij ik kon altijd eerlijk zeggen wat ik dacht ik kon altijd overal met ze over praten bij papa en mama voelde ik mij veilig papa en mama hebben aan alles laten zien dat ze van ons houden en trots op ons zijn altijd achter ons staan, en ons helpen daar waar nodig. Wij vinden vooral liefde heel belangrijk, zojuist keken man en ik jou vrouw mijn vrouw, die mensen gaven in onze ogen niets aan liefde voor de kinderen, en de vrouw zei letterlijk dat ze haar kinderen drilt, en dat het niet aan haar is haar kinderen gelukkig te maken, je zag geen enkele keer een lach op hun gezicht, ik zing en dans elke ochtend met de kinderen, ik zeg ze niet hoe ze moeten schilderen of tekenen, of wat ze moeten schilderen of tekenen, ik vind hun eigen fantasie erg belangrijk, ik wil dat ze hun eigen creativiteit ontdekken, en ik help ze daar waar nodig, sommige moeders die ik ken knuffelen en kussen niet met hun kindje en wij vinden dat wel heel erg belangrijk, wij zeggen elke dag tegen onze kinderen hoeveel we van ze houden en hoe ongelovelijk trots we op ze zijn ze worden overladen met kusjes en knuffels en complimenten, maar we zijn ook wel degelijk consequent ! maar ook dat vinden wij dat heeeeel soms los gelaten moet worden, ook eten wij bijv brood als ontbijt.... maar 1 keer in de 2 a 3 maanden eten we chippies als ontbijt, dit deden wij als kind zijnde en vonden we altijd erg leuk, dus nu doen wij het ook met onze kinderen, opvoeden met religie doen wij niet, die keuze is aan hen zelf, wel voeden wij ze op met geloof, geloof in de goedheid van de mens, geloof in de liefde, en bovenal geloof in je zelf ! * ik zie nu de tekst hieronder en pas even mijn bericht aan Ook wij knuffelen met elkaar als ouder zijnde in het bijzijn van de kinderen idem met een kus Ook ruimte geven voor emotie vinden wij belangrijk
Wat eigenlijk de basis is voor onze opvoeding, is dat wij onze kinderen respect willen bij brengen voor zichzelf, voor anderen en voor dier en natuur. Dat ze weten dat papa & mama altijd voor ze klaar staan en er altijd voor ze zullen zijn. No matter what. Wij zijn hier ook veel van het knuffelen, niet alleen naar de kinderen toe, maar ook wij als ouders. Als je iemand lief vindt, mag je dat best laten zien. Maar aan de andere kant mag je het ook tonen als je een keer boos, verdrietig of teleurgesteld bent. Kortom: ruimte voor emoties. Daarbij wil ik mijn kinderen mee geven dat het leven niet zwart/wit is, maar dat er ook een grijs gedeelte is. Dat fouten maken niet erg is, mits je je fouten kan toegeven. Dat je er van uit moet gaan, dat als je iets heel graag wilt, je dit ook kan bereiken. Maar dat je er vaak wel hard voor moet werken. Dat je zelf iets van je leven moet maken. Maar ik wil vooral dat ze met veel plezier terug zullen denken aan hun jeugd, dat ze zich geliefd voelen en veilig voelen. Zoiets dus
Ik ga hier zo'n beetje in mee, hier wordt ook voornamelijk gekeken naar hoe ons zoontje is en hierop wordt ingesprongen. Zo hadden wij op voorhand niet echt kunnen bedenken dat ons ventje bij ons in bed zou komen te slapen (ook niet gezegd dat het niet zou gebeuren overigens), maar omdat het voor hem het beste werkt, slaapt hij nu al maanden bij ons. Consequent zijn vind ik belangrijk, respect voor alles en iedereen ook. Of het een succesvolle methode is, is natuurlijk nog afwachten, maar voorlopig hebben we in ieder geval een braaf, lief en gelukkig kindje.
Wil ook nog even toevoegen dat hier ook veel liefde heerst in huis. Papa en mama houden heel veel van elkaar en dat laten we ook zien; wij zijn sowieso erg knuffelig en kusserig. En zoon ook; oh, die kan zo lekker kusjes geven! En ik vertel mijn kind ook heel vaak dat ik van hem hou of trots op hem ben. Dit alles is best wel vanzelfsprekend bij ons, dat ik het niet eens vermeldde en dat is jammer, want het is goed!!
Even tijd om zelf antwoord te geven. De ideale opvoeding die ik voor ogen had. Heb ik niet waar kunnen maken. zou heel veel geduld met me kinderen hebben, zou altijd positief zijn. Zou ze veel bij brengen, Zou ze nimmer een tik geven, Dat was voor mij de ideale opvoeding. Nu de praktijk. Probeer zo veel mogelijk geduld op te brengen, Lukt me gelukkig meestal wel. Ben zo veel mogelijk positief maar ik kan beste wel eens denken van pff behangplakdag. Breng ze gelukkig wel veel bij. Respect netjes praten, Probeer zo min mogelijk scheldwoorden te gebruiken. En als ik toch de behoefte heb zeg ik het in lettergrepen achter elkaar Tik is wel eens voor gekomen een klap ook. Ongeduldig geweest Dit is gelukkig nu echt nog maar een zeldzaamheid pfff En boven al ik knuffel heel veel en geef ze heel veel kusjes en zeg regelmatig dat ik van ze hou. Dit is nu mijn ideale opvoeding en doe het voor mijn doen redelijk. Ik zal nooit zeggen goed. Waarom niet omdat ik niet voor me zelf nu kan bepalen of ik het goed gedaan hebt ja of nee. Dat hoor ik wel van me kinderen als ze groot zijn van ma dit deed je echt verkeerd.
ik durf best te zeggen dat ik het goed doe.... mijn kindjes lachen, ze zijn vrolijk, er zit een lekker koppie op,ze zijn sociaal, en ze voelen zich veilig bij papa mama, zoon zegt elke dag hoe lief hij mama vind..... tot nu toe kan ik voor mijn gevoel dus stellen dat ik het goed genoeg doe voor hun. later zullen er best dingen zijn die ik verkeerd aan zal pakken, die ze niet leuk zullen vinden, maar ik hoop dat ik mijn kinderen bij heb kunnen brengen dat ze gewoon eerlijk mogen zijn en dat ze weten dat we meteen met ze praten en zoeken naar een tussenweg ik hoop dat ze weten dat ze niet hoeven te wachten tot ze later zelf kinderen hebben en dan zeggen ja maar jullie deden het zo en dat vonden wij niet leuk.... ik hoop dat ze zodra ze dat voelen ze meteen naar me toe komen zodat we het erover kunnen hebben.