Poeh lijkt me verschrikkelijk! Misschien toch er echt op staan dat je de gynaecoloog spreekt desnoods plan je een afspraak in met hem dat je echt even een half uur de tijd hebt om al je zorgen te bespreken... Hoe is het met je?
Laat je niks voorhouden. Vraag, eis een gesprek met je behandelend gyn. Daar heb je echt recht op! Hoe gaat t met je vandaag?
Hoe gaat het met je? Herken ook wat je zegt over verschillende meningen enz. Bij zaalartsen is het ook maar afwachten wie je krijgt en hoever diegene in opleiding is. Verpleging blijkt ook niet altijd goed op de hoogte van het beleid te zijn. Gelukkig heb ik een zeer betrokken hoofdbehandelaar en ik vroeg regelmatig naar hem maar hij kwam ook vaak uit zichzelf langs. Heeft mij erg geholpen. Meer ervaren artsen durven ook meer vertrouwen te geven en naar het individu te kijken ipv naar protocollen en cijfers, zo is mijn ervaring.
Wat vervelend meid! Helaas herkenbaar! Vorige zwangerschap 2 x opgenomen ivm zeer hoge bloeddruk en ook net zulke onduidelijke adviezen. Uiteindelijk mocht ik naar huis en moest ik elke dag langskomen voor ctg en bloeddruk meten en hebben ze mij met 37 weken ingeleid. Dochter is geboren met 37,2 weken. Deze zwangerschap al sinds week 22 hoge bloeddruk, krijg nu ook bloeddruk verlagers en word sowieso weer met 37 weken ingeleid. Wat ik heb begrepen van mijn gyn is dat je zodra je een hoge bd hebt, je standaard word ingeleid met 37 weken. Maar krijg je nu ook medicatie? Daarmee voel je je een stuk beter Sterkte meis en hopelijk mag je snel naar huis en blijft de kleine meid nog een paar weekjes in je buik.
Ik heb ook sinds 35 weken een hoge bloeddruk. Onderzoeken gehad van bloed en urine en ook aan de ctg gelegen. Daar is niks uitgekomen dus met medicatie naar huis toe gestuurd. Ik heb geen klachten verder behalve vocht vasthouden. Wij krijgen ook geen duidelijkheid helaas, morgen weer op controle dus ben benieuwd!
Hoi allemaal, wat fijn en lief dat jullie allemaal reageren! Hoe de stand van zaken is.. Vandaag lijkt mijn bloeddruk redelijk normaal te zijn, dus dat is heel erg positief. Bloed en urine zijn onderzocht en ook daar komt nog niks spannends uit. Klachten zijn nog steeds niet weg en ook niet afgenomen, dus dat is natuurlijk minder. CTG scan weer gehad en daar zijn al een paar dagen harde buiken op te zien (echt met spanningen tot 60 soms wel) en daar wordt niks van gezegd, dus dat zal wel normaal zijn. Merk wel dat de harde buiken steeds meer worden, natuurlijk ook door alles stress. Al probeer ik wel echt heel rustig te blijven en te blijven relativeren, want ik wil niet dat mijn kindje stress krijgt door mij. Arts is vandaag langs geweest en die deelde mee dat ik nog moet blijven en dat ze door blijven gaan met onderzoeken. Ze proberen dus een beeld te krijgen van de situatie en te beoordelen of er bloeddruk verlagende medicatie nodig is, en hoe de situatie zich dus ontwikkeld. Wederom wordt er niks gezegd over de inleiding waar ze het eerder over had, begrijp me niet verkeerd, ik wil sowieso niet voor de 37 weken bevallen, maar ik vraag me steeds af.. Wat nou als mijn klachten zo erg blijven (lichtflitsen, echt de HELE tijd, ernstige hoofdpijn, harde buiken, hier en daar misselijkheid en overal vocht vasthouden) maar dat er niks uit de onderzoeken komt en ik naar huis wordt gestuurd. Dan is er dus ook geen aanleiding om mij in te leiden, maar zit ik dus tot mijn bevalling (dus dit kan zo tot 42 weken zijn) met al deze klachten thuis in bed. Want als ik nu naar huis mag, dan heb ik complete bedrust en mag ik dus alleen maar douchen en plassen. Ik snap dat ik deze zorgen moet uitspreken naar de arts, maar die komt maar heel sporadisch 1x per dag langs (of niet) en je weet dus ook niet hoe laat en omdat ik steeds een beetje overrompeld wordt, geef ik het wel aan maar laat ik me een beetje onder de tafel lullen om het maar even plat te zeggen. Ik moet steeds maar genoegen nemen met dat ze het niet weten en het aankijken. Maar morgen komt mijn moeder weer op bezoek, dus ik ga haar wel even op pad sturen om een gesprek met mij en een arts te hebben. Ik merk dat ik het zelf lastig vind om op mijn strepen te staan, omdat zodra ik iets aangeef het van tafel geveegd wordt omdat ze de baby zolang mogelijk in mijn buik willen houden en dit eigenlijk ten koste van alles gaat. Zolang ik niet bijna dood in bed lig, gebeurd er min of meer niks.
Schrijf ook alles op wat je nu te binnen schiet en ga je lijstje af. Zo heb ik dat laatst bij mijn gyn gedaan werkte erg goed je vergeet dan ook niets.. Benoem van te voren even dat je een lijstje met punten hebt dan weet hij dat ook. Verder zullen ze je echt niet door laten lopen tot 42 weken helemaal niet met de klachten die jij hebt en wat ik merk is dat er tegenwoordig veel bespreekbaar is mbt inleiden en je altijd kunt afspreken als je je nog zo slecht voelt rond de 39-40 weken je dan ingeleid wilt worden en of die mogelijkheid er is. Zo heb ik nu al afgesproken dat ik met 39 weken sowieso ingeleid word.
Ook hier geen ervaring maar ik wil je wel veel sterkte wensen. Hopelijk knap je snel op en kan de kleine nog een poos blijven zitten!
Net weer een uur aan de ctg gelegen ivm met aanhoudende pijnlijke harde buiken, was op de ctg wel een beetje te zien maar niet zorgelijk. Met de baby ging alles goed gelukkig, ze was super druk aan het bewegen. Om half 10 wordt mijn bloeddruk weer gemeten, ben benieuwd of 'ie net zoals gisteren weer omhoog gaat. Heel grappig, je ziet echt naar mate de dag vordert dat mij bloeddruk erg om hoog gaat en dus blijft stijgen. Dat zou normaal te verklaren zijn doordat je net wat gedaan hebt ofzo, maar ik lig de hele dag op bed en kom er alleen af om te douchen en naar de wc te gaan. Daarnaast is het telkens ruim na het eten, dus het is echt heel bijzonder haha. De arts komt morgen met mij overleggen over de volgende stappen, waarsch. krijg ik bloeddruk verlagers en ik weet niet hoe het protocol dan werkt verder. Misschien moet ik blijven ter observatie om te kijken wat de medicijnen doen, misschien mag ik ook wel naar huis. Feit blijft wel dat als ik naar huis mag ik onder hun toezicht blijf, maar hoe dat dan verder gaat.. Geen idee! Ik zal morgen eens vragen hoe het er voor staat en wat ze willen gaan doen. Bedankt voor jullie berichtjes!
Hey. Ik heb geen ervaring met hoge bloeddruk maar wel met vroeg geboorte. Heb je nog geen verlagers gekregen? Ik zou dan wel aan de bel blijven trekken en je eigen niet laten afschepen. Hoge bloeddruk is niet goed voor jou en de baby
Met 32 wk controle vk in het ziekenhuis. Onderdruk 95, geen verdere klachten. Godzijdank dat de vk het niet vertrouwde en toch een urine onderzoek deed. Binnen een half uur was ik opgenomen en lag ik aan het infuus. Verdenking beginnende zwangerschapsvergiftiging. Bloedonderzoeken met spoed, een paar uur later lag ik al alleen. Nier en leverfalen, conclusie PE. Gestart met medicijnen, bloeddruk wilde niet omlaag. Gesprek met gyn over dat de moeder voor ging op het kind. Echt een kut gesprek, de hoop was dat ze het konden rekken tot 34 weken. Bloeddruk medicijnen omhoog, continu infuus, flowmetingen, ctg's en mijn bloeddruk werd echt continu opgenomen. Ik heb echt 6 verschillende gyn's aan mijn bed gehad met allemaal verschillend ideeën. Maar allemaal waren ze duidelijk, ik kwam voor de bevalling niet meer thuis. Een week later kon ik mijn man opbellen.. "Schat, kom je me ophalen.. Ik mag naar huis". Mijn lichaam reageerde goed op de hoge dosering en ik was te goed in orde om in het ziekenhuis te blijven. Dus thuis bedrust met om de dag een ctg en bloeddruk meting. Zo heb ik het uit kunnen zingen tot ruim 38 wk. Fien had een prachtig geboortegewicht en was tiptop in orde. Mijn onderdruk zakte tijdens de bevalling tot 60 en steeg toen weer. Mocht na twee dagen naar huis. Dag 4 werd ik 's nachts wakker. Druk op mijn borst en kreeg geen lucht meer, trillen.. Ambulance er bij, bloeddruk 205-110.. Heb een dag op de hartbewaking gelegen. Ik heb daarna te weinig tijd genomen om goed te herstellen.. Nu 3 jaar later zit ik thuis met een burn-out. Mijn lichaam is nu even leeg. Zorg goed voor jezelf, zet al je vragen op papier. Laat je zorgen niet wegwuiven, eis gesprekken als je die nodig hebt. Helaas ben je voor veel gyn's gewoon een casus met een nummertje er achter. Sorry voor dit lange verhaal, wil je topic niet verder vervuilen
Je vervuilt mijn topic absoluut niet, dit zijn juist verhalen waar ik wat aan heb. Morgen komt de arts weer en dan krijg ik medicatie tegen mijn bloeddruk, of ik dan naar huis mag of moet blijven is onduidelijk. Waarschijnlijk mag ik wel naar huis, althans, dat hoop en denk ik. Maar hier is het protocol bij hoge bloeddruk (ook al krijg je medicatie) leiden ze in rond de 37 weken. Psychisch gezien ben ik hier ook erg blij mee, aangezien deze hele zwangerschap al een zorgenpost geweest is. Begrijp me niet verkeerd, ben heel blij en bevoorrecht om zwanger te zijn. Maar toen ik net zwanger was heb ik een ernstig ongeluk gehad en ben ik door de lucht gevlogen en op een betonnen paal met mijn buik geland, ik wist niet dat ik zwanger was op dat moment. Rontgen foto's gehad en uiteindelijk terug gevlogen naar Nederland (was op vakantie) en daar kwamen we achter mijn zwangerschap. Je kunt begrijpen dat vanaf toen de zorgen pas echt begonnen en dit speelt dan ook een grote rol in het er psychisch helemaal door heen zitten. Morgen ga ik dit ook extra aankaarten. Ik wil gewoon duidelijkheid, en als ik weet dat het nog iets meer dan 3 weekjes is, dan heb ik iets om naar toe te leven en op deze manier blijft het een gebed zonder eind. Bloeddruk was net weer te hoog en vanavond word ie nogmaals gemeten. Lastige is dat er tot nu toe niks aangetroffen wordt in zowel bloed als urine, dus dat het alleen mijn klachten + de hoge bloeddruk zijn en daar kunnen ze behalve medicatie gewoon vrij weinig aan doen. Merk wel dat ik erg gespannen ben en hierdoor gaat het dus ook weer rommelen (harde buiken die pijn doen).
Ik begrijp je helemaal! Het heeft er bij mij ontzettend ingehakt, heb na de bevalling nog regelmatig gehad dat ik droomde dat ik nog op dat kamertje lag.. Houdt je al een dagboekje bij? Dat advies kreeg ik van de maatschappelijk werker in het ziekenhuis. Ik schreef daarin op welke onderzoeken er gedaan werden, hoe ik me voelde.. Heb daar later wel wat aan gehad. Succes meid, die onzekerheid is slopend..
Heftig hoor flowersolove! Herken je verhaal heel goed alleen was ik al wel verder als jij, dus kan me voorstellen dat je je ook zorgen maak over het termijn, en daarom snap ik de artsen wel dat ze nu verder niets doen zolang het voor jou niet bedreigend is. Het kan dus dat je al langer (ernstige) klachten heb voordat de zwangerschapsvergiftiging zich ontwikkeld. Ik kreeg vanaf week 34/35 enorme hoofdpijn, hield echt mega veel vocht vast (kwam om de dag 1kg aan), misselijk, tintelingen, kortom alles wat bij zwangerschapsvergiftiging past. Bloeddruk ging wel wat omhoog maar niet zorgwekkend, dus vk. deed eigenlijk ook niets met mijn klachten, wel een keer extra op controle. Met 36+4 opeens torenhoge bloeddruk, dus naar zkh, CTG goed, bloeduitslagen goed, alleen ikzelf veel klachten maar verder niets aan het handje aldus gyn dus maar weer lekker naar huis, om de dag voor controle bij vk. hoefde geeneens terug naar zkh. Met 37+4 bloeddruk van 170/120 met spoed naar zkh en nier en leverfalen, bloedplaatjes enorm gezakken en eiwit, dus medicatie, maar hielp niets dus volgende dag al ingeleid. Wat ik hiermee zeggen wil, je kun al een poosje PE- klachten hebben voordat het openbaar komt, misschien is dat nu bij jou het geval. Bij mij zeiden ze dat ze zelfs liever niet voor de 38wk. inleiden. Veel succes hoor, hopelijk mag je kindje nog even blijven zitten en krijg jij medicatie waardoor je jezelf niet meer zo naar voelt!
Heftig he Flowersoflove. Ben zelf met 32+2 opgenomen geweest ivm iets verhoogde bloeddruk en wat hoofdpijn. Verder totaal geen klachten. Toch bleek ik pre eclampsie te hebben. Longrijpers gekregen.. Een gesprek gehad met een neonatoloog wat te verwachten bij een vroeggeboorte met een groeiachterstand van 4 weken en een rondleiding over de neonatologie gehad. Met 32+4 mocht ik naar huis. Bloeddruk was goed en ook de bloeduitslagen. Met 32+6 bevallen middels een keizersnee en een flinke HELLP eroverheen. Ook ik vond het lastig dat ze niks konden zeggen hoe en wat nu verder. Ze hopen alleen maar de zwangerschap zolang mogelijk te rekken en ze weten hoe grillig een PE zich kan ontwikkelen. Op een gegeven moment had ik ook zoiets van haal hem dan maar. Maar toen hij uiteindelijk geboren moest worden en in de weken erna begreep ik pas echt waarom ze een baby zolang mogelijk willen laten zitten. Je wilt dat echt niet hoeven meemaken hoor. Probeer de knop om te zetten en de artsen te vertrouwen dat zij weten wanneer het echt tijd wordt om je kindje te halen. Wees wel heel alert op klachten die je hebt/krijgt! Het kan heel snel de andere kant opslaan! Heel veel sterkte en kracht toegewenst de komende tijd!
Hoi TS, Na een ongeluk en rontgen is een zwangerschap idd extra stressvol. Ik heb hetzelfde mee gemaakt. Tientallen röntgenfoto's, operatie onder volledige narcose en lang aan een morfine pomp. Wat een verdriet en zorgen. De afloop: prachtig gezond kind. Om je maar even een positieve afloop voor te spiegelen. Maar je zorgen, heel herkenbaar! Sterkte.
Ik ben weer thuis, gelukkig! Morgen weer op controle bij het ziekenhuis. Ik word nu nauw in de gaten gehouden, mijn bloeddruk blijft helaas erg hoog. Normaal viel het 's ochtends nog wel mee, maar nu zit ik 's ochtends al rond de 93, en dat is ook erg te merken. Veel vocht vasthouden, aanhoudende hoofdpijn, flitsen de hele tijd.. Ik ga morgen ook duidelijk aangeven dat ik het echt niet meer zie zitten, al hebben ze zelf ook al aangegeven om in te leiden met 37 weken, dus dat is nog 3 weken met de tanden op elkaar. Tenzij er nu bij de controles wel meer eiwitten of verkeerde bloedwaarden te zien zijn uiteraard, dan grijpen ze eerder in. Ach, ik ben allang blij dat ik lekker thuis ben!
Fijn dat je weer thuis bent! Hou je kwaaltjes goed in de gaten, en gewoon gelijk bellen als er iets anders is, daar zijn ze voor. rustig aan en hopelijk blijft je uk nog eventjes zitten zonder dat jij al te veel last hebt