Maandag zou m'n kleine meisje drie jaar worden, maar helaas heeft ze maar een klein half uurtje mogen leven, ze was o zo mooi o zo perfect maar ook o zo klein :'( Ze werd geboren na bijna 24 weken zwangerschap omdat ik een zwakke baarmoederhals en een overgevoelige baarmoeder heb (en een gyn die toen niet wou geloven dat ik weeën had). Ondertussen zijn we gezegend met een lief, klein meisje maar dit verdriet gaat niet weg, het mindert niet, integendeel, elke dag wordt het gemis maar groter, ik zie nu ook nog veel beter wat ik ben verloren omdat ik nog zo'n mooi lief dochtertje heb... En het is zo vaak aan de kleine dingetjes dat je dat gemis merkt... als we bvb in de auto zitten... dan denk ik vaak dat er twee meiden op de achterbank moesten gezeten hebben, of aan tafel of gewoon als m'n meisje weer iets heel grappigs doet of zo. 't Is echt allemaal zo dubbel, de vreugde om Ana-Lucia, het verdriet om Assia, het gaat zo vaak samen. We willen heel graag nog een kindje maar zijn zo bang, het verlies van Assia (en haar tweelingzus/broertje verloren in het begin van de zwangerschap), een mk erna, moeilijk opnieuw zwanger worden, hele moeilijke zwangerschap van Ana-Lucia (platliggen en weeënremmers vanaf 13 weken, cerclage en tien weken ziekenhuis), ook haar bijna verloren door vroegtijdige weeën.... Mischien dat we er weer voor gaan als Ana-Lucia naar school gaat.... dan is het misschien wat makkelijker als ik weer zolang in het ziekenhuis zou moeten liggen... maar dan nog zal ik het gevoel hebben dat ik haar in de steek laat. Pfff... dit is en blijft gewoon moeilijk en dan krijg je nog van die opmerkingen zoals: "Je hebt nu toch een dochtertje, je moet nu toch niet meer triest zijn" Grrrr ik kan echt die mensen de nek omwringen! Of "Je bent nog jong, je kan nog zoveel kindjes krijgen", ik wil toch geen vervanging of zo! Ik wil mijn meisje terug! Ik zou haar zo graag nog een keertje vast kunnen houden, haar zeggen hoeveel ik van haar hou... maar het kan gewoon allemaal niet meer :'( Ach ik wil niet zeuren, jullie hebben ook allemaal je eigen verdriet... maar ik moest het gewoon een keertje kwijt, zonder dan weer van die rotreacties te krijgen....
Lieve Kirby, wat verschrikkelijk dat jullie Assia* niet bij jullie hebben mogen houden... En wat denken mensen toch vaak dat een ander kindje, het verdriet weg kan nemen. Het is niet alleen verbijsterend maar ook smakeloos. Volgende keer gewoon vragen of hun moeder ook te vervangen zou zijn, mocht zij sterven. Nog beter is het om dit te vragen wanneer de moeder écht overleden is. Zij jou schoppen, jij terug schoppen. Laat het maar voelen hoor! Niets is zo pijnlijk als het verliezen van je kind en dat kan je alleen weten wanneer het je overkomt. Dus als die 'goed bedoelde' adviezen en opmerkingen mogen wat mij betreft meteen terug naar de zender. Het gemis zal er altijd zijn, want je houdt van haar! Je bent en blijft haar moeder en moeders zitten zo vol liefde voor hun kind, dat gaat niet over ook al is het kind in kwestie er niet meer. Ik probeer zelf om ook te genieten van de liefde die ik voel voor mijn kleine meid. Het lukt niet altijd en er zijn momenten waarop ik het wel uit kan gillen. Maar ik weet dat zolang ik leef, ik liefde voor haar voel, zij er gewoon nog is. Onze meiden leven voort in onze harten. Meer kunnen we niet voor ze doen en ik denk dat zij er zelf gelukkig mee zijn. Dus sterkte meid en een dikke knuffel!
Mooi gezegd vlinder, Mensen die het zelf niet meegemaakt hebben kunnen niet oordelen. Schrijf het lekker van je af Kirby!
hey kirb, ik vind het zo erg wat jij en gianni allemaal hebben moeten mee maken. met assia maar ook met ana-lucia. ik snap heel goed dat je nog graag een 2de (eigenlijk 3de) kindje zou willen hebben maar die risico's die daaraan hangen zijn ook nie geweldig. toch wens ik je heel veel liefde, succes en kracht voor jullie keus. ik weet zeker dat jullie de juiste keuze voor jullie gezinnetje maken. of dat nu is of pas over 3 jaar, jullie weten het beste wanneer de tijd rijp is. en mensen die van die domme dingen zeggen sporen niet, klaar! vooral niet als ze niet weten waar ze over praten! droom maar lekker over assia dat je haar daarin nog mag en kan knuffelen en ze samen met haar zusje kan spelen. die kleine meid is altijd bij jullie, ook al heb je dat zelf soms niet in de gaten. ze waakt over jullie en zal dit zeker ook doen over het volgende wondertje wat ooit zal komen. dikke x