Ik ben niet gecuretteede de vorige keer, het is toen vanzelf, nadat we een echo hadden gehad zonder hartje, op gang gekomen. Erg heftig moet ik zeggen. De BBZ heb ik op vakantie gekregen dus lag in een vreemd ziekenhuis, maar volgens de gyn daar zou er geen verband kunnen zijn tussen de miskraam en de bbz. Gewoon domme pech. Toevallig heb ik net voor deze zwangerschap een echo gehad (rare cyclussen enzo) om te kijken hoe het er van binnen uit zag en dat leek allemaal goed, alleen mijn eileiders kon ze toen ook al niet goed vinden. Die zaten verstopt tussen mijn darmen, dus misschien dat dat er iest mee te maken heeft gehad. Je weet het niet. Ik ga volgende week nog naar de gyn hier in Tilburg en een van mijn vragen is inderdaad, zit er een verband tussen. Tja positief blijven, het is moeilijk en ik heb ook mijn slechte momenten. Maar ik heb op dit moment er meer aan om positief te denken dan om boos te zijn op wat er gebeurd is of waarom men het niet gezien heeft op mijn echo bij 6 weken. Verdriet is er natuurlijk wel, maar juist het feit dat we een kleine van 2 jaar hebben die alle aandacht op eist geeft me de kracht om door te gaan. (en dat we over een week op vakantie gaan). Inge gaat er trouwens heel goed mee om, die weet wel dat ik pijn heb en niet alles kan maar ze maakt er geen misbruik van of zo. Omdat we op vakantie waren heeft ze ook alles meegemaakt en misschien is dat maar goed geweest ook. Ze vind trouwens het ziekenhuis helemaal geweldig want daar kon je erg goed verstoppertje spelen met het gordijn wat om mijn bed hing. Dus zij heeft er eigenlijk alleen maar positieve herinneringen aan. Gelukkig. Ik denk dat de klap bij mij echt pas komt als het opnieuw zwanger worden niet snel lukt. De gyn uit België gaf aan dat het nu ongeveer 2 keer zo lang zou duren als de andere keren. Nou ben ik de andere keren steeds binnen 4 maanden zwanger geweest dus dan valt het allemaal nog wel mee. Ik hoop alleen met heel mijn hart dat ie gelijk heeft. Hij heeft al gelijk gehad over meerdere dingen, zoals wanneer de pijn weg zou zijn en wanneer mijn cyclus weer op gang zou komen dus ik hoop maar dat ie dit ook bij het rechte eind heeft. En anders heeft mijn VK gezegd dat ze ook met echo's kunnen kijken of je een eisprong hebt of niet. Sterkte en nogmaals geef het even de tijd.
De wens zit onderhand zo diep, dat ik niet weet hoe ik die moet wegzetten. De jongste heeft er de tweede keer helemaal niets van meegekregen, en de oudste twee hebben we het alleen naderhand verteld en uitgelegd. Want we vertellen ze niet meer zo vroeg dat er een kleintje bij komt, pas als alles goed lijkt te gaan, krijgen ze met 11 weken het pas te horen.. Want we zijn wel ontzettend veel voorzichtiger en hebben het niet makkelijk die eerste weken. Dat was bij de 2e zwangerschap al zo, en dat zal bij een eventuele 3e keer helemaal zijn. Wat een verdriet brengt een MK of BBZ met zich mee. Ik schrik ook van de verhalen hierzo, je bent totaal geen uitzondering. Wat je allemaal niet voor je kiezen kunt krijgen als je een kinderwens hebt.. En dan nog steeds mensen die zeggen, oh, dan en dan NEMEN we een kindje. Ze weten niet half wat er allemaal kan gebeuren...
Wat een verhalen en veel verdriet hier. Helaas deel ik jullie verdriet. Ik heb twee miskramen gehad in 3 maanden tijd. Daarna hebben wij bewust een pauze ingelast. Ik kon het niet meer aan. De onzekerheid, de pijn, het verdriet, de slechte nachten, enge dromen etc. Ik was kapot. Het verdriet is nog steeds aanwezig en er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan onze verloren kindjes denk. Om nu te zeggen "tot hier en niet verder, we stoppen er mee" kan ik niet. Maar ik durf eigenlijk ook nog niet voor weer een zwangerschap te gaan. Ik ben bang voor de onzekerheid, bang voor het moment van de echo. Bang om weer in een heel diep gat te vallen. Maar de wens blijft, en ik weet dat wij er binnenkort weer voor zullen gaan.
Noukje, de wens blijft, de onzekerheid neemt alleen maar toe. Bij mij vreet dat en ik kan dus ook voor mezelf geen pauze inlassen, ik moet nu nog wachten van de gyn totdat hcg op 0 staat, maar dan daarna wil ik toch wel weer verder. Heb alleen al 5 weken bloedverlies, waarvan de laatste 2 weken weer ineens rood ( ongi?) dus heb volgende week een afspraak in het ziekenhuis.
@ mvl: knap dat je door kunt gaan. Ik kon het emotioneel niet aan. Mijn miskramen waren kort op elkaar, dat had er ook zeker mee te maken. Ik was een wrak en vond en vind dat mijn dochter daar niet onder mag lijden.
Wat 'fijn' dat er zoveel meiden zijn die dit herkennen! Noukje, 2 miskramen in 3 maanden tijd is zeker niet niks Ik hoop dat je heel snel weer gezond zwanger mag zijn! Mvl mensen zijn vaak inderdaad onnadenkend... ze weten ook vaak niet wat ze moeten zeggen. Kreeg vorige week van familie nota bene te horen dat het voor haar erger is geweest dan voor mij, want zij had nog 'maar' 1 kindje toen het gebeurde en ik 'al' 2. Tsja denk ik dan, dan weet je toch ook hoeveel pijn het kan doen? Ycj, gaat vast niet 2x zo lang duren hoor... je behoudt toch gewoon 80% van je vruchtbaarheid? (althans als ik de verhalen van de gyn hier moet geloven). Jammer dat je niet heel even in de toekomst kunt kijken he, zodat je alvast weet waar je aan toe bent. Limmeke, een mola, heftig!! En wat goed om te lezen dat je daarna nog (bijna) twee mooie kinderen hebt gekregen! Marjolein, je moet wel inderdaad, maar het valt niet altijd mee! Ze hebben vanuit het ziekenhuis geen excuses gemaaklt, want daarmee zouden ze toegeven dat ze fout zaten en dat doen ze nou eenmaal niet. Het ergste was nog, toen ik buikpijn begon te krijgen en het niet vertrouwde heb ik het ziekenhuis gebeld, maar daar stuurden ze me weg 'ga maar naar de huisarts, het zal wel obstipati zijn', maar vervolgens lag ik een paar uur later wel op de OK van een ander ziekenhuis Ik ga dus ook echt NOOIT meer naar dat eerste ziekenhuis terug!
oeiiii dat is niet zo best zeg....! Het restweefsel komt niet vanzelf meer zegt de gyn. Ben nu met provera gestart, 10 dagen slikken dan menstruatie krijgen (heb al een eigen menstruatie gehad maar daar is niks van restweefsel mee gekomen) nu met deze pillen is de laatste optie, maar ze denken dat het niet vanzelf komt, dus 2de curretage.... Zou jij adviseren om nog te wachten??
meiden, ik zit echt met ingehouden adem al onze verhalen hier te lezen. De afgelopen jaren kreeg ik ook vaak domme en pijnlijke opmerkingen om mijn oren van mensen uit onze omgeving. Onze wens werd vaaak als niet rieeel of overdreven gezien, waarom in de mmm voor een derde kindje? En waarom toch steeds doogaan als het steeds mis gaat? We moesten blij zijn met de 2 kinderen die we al hebben...dhu! Natuurlijk zijn we blij en trots op onze meiden, maar dat maakt het verlangen naar een derde kindje zeker niet minder. Het is echt geen knopje wat je even aan of uit kunt zetten. Elke onvervulde wens is er een te veel en ik denk als je keer op keer een kindje moet verliezen, dat het verlangen alleen maar groter maakt. Dit geld in elk geval zeker voor mezelf, alleen is de angst voor een nieuwe zwangerschap, het verlangen gaan overheersen.
Ik weet het niet precies, je hoort zo veel dingen. Ik dacht dat je die 80% pas weer na een jaar zou hebben als je andere eileider het over gaat nemen (maar dat heb ik hier van het forum). Maar of die het overneemt is ook niet zeker. Een menselijk lichaam zit nu eenmaal raar in elkaar.8) Maar ook al moet ik 2x zo lang wachten dan nog is het niet erg en redelijk snel. We zien het wel, misschien geeft het ook wel een beetje rust, de gedachte dat het nu wat langer kan duren.
Ik weet ook niet of het zo werkt. Ik heb ook maar 1 eileider en maar 1 eierstok (waarschijnlijk, misschien is ie ergens zwevende). Je zou denken dat ik dan misschien ook verminderd vruchtbaar zou zijn. Ben in totaal 4 keer zwanger geweest: 1e: 1e ronde 2e: 3e ronde 3e: 2e ronde 4e: 5e ronde. Misschien geeft dit je wat hoop (word er zelf wel een beetje verdrietig van als ik zo opschrijft trouwens. Zo vaak zwanger en maar 1 gezond en levend kindje...). Nouja, we houden hoop he!!
Oh kijk, da's mooi! Geeft weer wat hoop idd. Op zich heb ik er qua herstel een beter gevoel over dan mijn MA van november, mentaal voel ik me ook wel weer redelijk goed. Nou maar hopen dat het HCG goed blijft dalen, dat was op de dag van operatie (net ervoor) 3000, volgende dag 1300 en weer 6 dagen later nog 74. Heb wel eens gehoord dat het laatste stukje lang kan duren, ben erg benieuwd!
Eltime, inderdaad, dat laatste beetje gaat langzamer. Bij mij ook van 23000 naar 1729 naar 261 naar 22 en nu wacht ik op de 0. Dan krijgen we weer groen licht van de gyn.. de 23000 is van 28 april, net voor de miskraam, tijdens echo geen hartactie. a.s. maandag mag ik weer gaan prikken.
' Ik hoop ook voor je dat je snel op 0 zit (hoe dubbel ook...) Wanneer ga je weer bloed laten prikken?
Donderdag weer, dus vrijdag uitslag. Ga nu wekelijks terug. mvl, van hoe lang na je miskraam zijn die andere waardes? Zat daar ook een aantal dagen tussen of niet?
Wat een vreselijke verhalen allemaal gelukkig kunnen we helpen met het verdriet en de verwerking, veel mensen snappen het niet... Ik heb eerst een vmk gehad, toen een miskraam bij 9,5 week, we hadden al een mooi hartje gezien. Toen een miskraam bij 7 weken. Daarna weer zwanger en is Timo geboren, de vreugde van mijn leven! Nu gaan we voor een 2e, en helaas gaat het nu ook niet over rozen. Bij 9,5 week weer een miskraam gehad. En bij mijn laatste cyclus positief getest maar een dag later toch ongesteld geworden. Ik geef de moed niet op, en in de tussentijd geniet ik met volle teugen van mijn prachtige zoon. Allemaal heel veel sterkte, liefs Miek
bij mij ging het heel snel, en dat had ik niet verwacht aangezien ik na mijn miskraam in december nog 7 weken (!) later positief testte op oude hormonen. De dag van de operatie 13.000, een kleine week later 239 en 2,5 weken na de operatie nog op 5. Precies 28 dagen na de operatie werd ik weer ongesteld dus zal het toen wel 0 zijn geweest.
Wij hebben een gezonde dochter van 20 maanden. Voor ik zwanger raakte van haar, heb ik 2 mk's gehad en 1 keer positief getest en meteen ongesteld. Toen zij een jaar was, zijn we voor een tweede gegaan. Helaas heb ik met pasen een bbz gehad. Nu hebben we gezegd, we proberen het nog 1 keer. Ik wil niet dat mijn dochter haar peutertijd in het teken van zwanger worden en blijven gaat staan. Niet voor haar en niet voor ons. Beetje het idee van tel je zegeningen. Al is dat voor iedereen anders natuurlijk. Moet wel zeggen dat het scheelt dat dit geen permanente keuze is. Misschien denk ik er na een volgende mk wel heel anders over. Maar voor nu is dit het plan. Overigens was mijn hcg voor de operatie 750. Dat was 4 april. We zijn nu 10 weken verder en het was vorige week nog geen 0 (17). Dus het kan ook heeeel langzaam gaan.
28 april (voor MK) 23000 3 mei MK 12 mei 1729 19 mei 261 2 juni 22 En dan morgen prikken, dinsdag weer de uitslag, hopelijk dan toch echt 0. Ben ook al ongesteld geweest, maar mocht nog niet verder van de gyn. Hopelijk dinsdag goed nieuws... Hoop voor jou ook vrijdag het nieuws dat het weg is, of anders in ieer geval goed gezakt...
ff snel, ik heb nog niet bijgelezen Hier weer thuis na een een weekendje heerlijk genieten met ons gezinnetje. We hebben het echt heerlijk gehad! Ik kon met mijn mobiel wel meelezen op zwp, maar helaas niet reageren, dat werkt niet. Vrijdag ben ik echt onwijs misselijk geweest van de MTX, maar gelukkig zakte dit tegen de avond weer weg. Verder nog steeds een zwaar/pijnlijk gevoel rechts onder in mijn buik. Verder niet veel bloedverlies meer alleen wat bruinverlies nog steeds. Ik ben benieuwd donderdag, woensdag hcg bepalen, ik hoop echt dat het hcg nu aan het dalen is!