Hahaha, oh hier ligt er ook een stapel wc-rolletjes, maar wij zijn echt bewust aan het sparen voor een giraf
Herkenbaar! Ik ben ook opgevoed door een hoarder. Niet zo extreem als op tv maar het zit er dicht tegenaan. Heb dit nooit "raar" gevonden want je groeit zo op en weet niet beter. Totdat ik een relatie kreeg en er telkens ruzie kwam omdat ik zo een slons ben en het huishouden niet kan doen. Dan merk je pas wat voor een sporen zoiets na laat. Gevolg is dus dat ik zelf niet fatsoenlijk een huishouden kan bijhouden en dit nu nadat ik ruim 10 jaar uit huis ben pas langzaam er in komt. Ik weet niet hoe bij jou het huishouden verder is als ik dat mag vragen? Wat betreft het bewaren van spullen, ik bewaar dus alles Ook tot grote ergernis van mijn man. Het neemt gewoonweg te veel ruimte in en vaak slaat het nergens op om datgeen te bewaren. Ik ben nu ook langzaam dingen aan het weg gooien. Voorbeeld: ik had alle facturen, uitslagen gezakte examens etc. van mijn rijlessen nog. Ik heb nu alleen nog het papiertje bewaard waar op staat dat ik geslaagd ben want dat is een leuk aandenken. De facturen etc. heb ik weg gegooid. Nog een voorbeeld: als ik op vakantie ga dan bewaar ik alle bonnetjes, zakjes, etc. van aankopen en etentjes Dan denk ik: dat is leuk om in het fotoalbum erbij te plakken. Uiteindelijk heb ik dus een doos vol "prul" maar nog altijd geen fotoalbums omdat ik er nooit tijd voor heb. Rapporten zou ik absoluut bewaren. Daar kan ik geen afstand van doen.
Waarom zou je rapporten van de basisschool bewaren? Diplomas wel uiteraard, behalte zwemdiplomas ed die heb je echt niet meer nodig Persoonlijk bewaar ik niet zoveel, mijn moeder deed dit wel en als kind/jeugdige vond ik die rommel vreselijk. Wel bewaar ik leuke dingen van mijn zoon voor later, maar niet meer dan in zijn schoenendoos past; een paar bijzondere geboortekaarten en zijn navelklem bv
grappig, navelklem heb ik dan weer weggedaan en vind het leuk om oude rapporten door te bladeren maar idd 1 doosje houden, anders is het té
Ik ben niet opgevoed door een hoarder maar wel in enorme armoede. Hierdoor wil/durf ik niets weg te gooien. Doe ik wel, maar het kost me wel moeite. Ik bewaar alles als reserve/je weet maar nooit/kan ik nog verkopen wat ik nooit doe. Ik doe het zo: ik zet 2 dozen op zolder met spullen waarvan ik denk dat het weg kan/stuk is. Mis ik het niet in een bepaalde tijd, gaat het ongeopend weg.
Mijn vader bewaart ook echt álles... Oude tandenborstels en onderbroeken (kan hij zogenaamd in de garage wel gebruiken) -maar dan ook echt honderden- oude blikjes van kattenvoer voor schroefjes en spijkers. Ik weet alleen niet of hij een hoarder is, want hoarders hebben vaak zo'n chaotische bende in hun huis en bij mijn vader is het juist keurig gerangschikt op planken, in doosjes met de exacte omschrijving erbij (hij zet er nog net niet het jaartal van de oude tandenborstels op). Laatst vroeg hij me hoe hij kerrievlekken het beste kon verwijderen van een bakje kant-en-klare kip, hahaha, echt typisch. Want stofzuigen doet hij amper, maar zo'n bakje moet er dan natuurlijk blinkend mooi uitzien in z'n werkkamer. Dit heeft er overigens wel in geresulteerd dat ik juist eerder van het weggooien ben... Nu ook in een opruimerige bui en heb een aantal zakken naar de vuilnis gebracht. Heerlijk voelt dat zeg, zo'n opgeruimd huis! Mijn zus heeft het hoarden wel een beetje van hem geërfd want die had op een gegeven moment bv. ook 250 paar schoenen.
Mijn dochter heeft eens een heel lange slang gemaakt van wc-rolletjes, echt superleuk zag dat eruit. Wc-rolletjes bewaar ik wel weer omdat m'n kinderen het leuk vinden om ermee te knutselen.
Ik ben ook opgevoed door een hoarder (mijn vader). Het wordt de laatste jaren steeds erger en ik hou dan ook mijn hart vast als mijn vader met pensioen gaat binnenkort. Ik heb mij juist in sterke tegenovergestelde kant ontwikkeld. Toen ik op mijn zelf ging wonen moest alles schoon zijn en opgeruimd. Als er een kruimel lag dan ging ik uitgebreid stofzuigen, etc. De laatste jaren neemt dit steeds meer af en merk ik dat ik ook dingen aan het verzamelen ben. En dan heb ik meestal rond het voorjaar weer een opruimmanie en ga dan van alles uitzoeken en weggooien. Ik moet het wel gelijk weggooien (dus kleding gelijk in kledingbak, prullen gelijk in container). Anders krijg ik de dag erna spijt en ga ik alles weer terugleggen. Ik heb het er vaak over met mijn man dat ik bang ben dat ik toch steeds meer de verzamelwoede van mijn vader overneem. Is degene die hoarder is bij jullie in therapie of weigeren ze dat? M.b.t. vraag TO: Ik zou mijn rapporten bewaren. Ik heb ze helaas niet omdat ze in de gigantische stapels zooi liggen bij mijn vader. Ik ga ze waarschijnlijk pas vinden als hij is overleden (als ze dan niet zijn aangevreten of verpulverd).
Ikbewaar belangrijme dingen, zoals me medaille van me paardrijden. Heeft emotionele waarde. Me raporten heb ik zonder pardon weggegooit, ondanks ik het leuk vond om het weer eens tegen te komen, maar het brengt me weer naar de rottige tijd en er stond altijd maar in hoe slecht ik wel niet was. Dus prullebak it is. Maar als het emotionele waarde heeft lekker bewaren, je krijgt meer spijt als je het weggooit dan houd
Nee. Ik doe/gooi echt zoveel weg, als ik de reacties van mensen om me heen moet geloven. Maar vindt t heerlijk. Hou niet van teveel spullen, geen plek voor en wat moet ik toch met al die spullen (troep).
Nee ik heb ook geen spijt van troep die ik kwijt wil en weggooi (of weggeef aan iemand die het kan gebruiken). Ik zou juist eerder spijt hebben van alle troep in huis laten.
Ik bedoel meer dingen weggooien als in dingen van vroeger. Ik heb bijv nog diverse rapporten van mijn basisschool, de trouwring van mijn oma, een favoriet knuffeltje van vroeger etc. Zit wel allemaal op zolder in een doos. Zijn er ook mensen die dat weggooien en er danlater spijt van hebben?
Overigens over weggooien gesproken, ik vind het verschrikkelijk dat mijn vader het door mijn opa handgemaakte hobbelpaard heeft weggegooid. Ik had het zo graag willen hebben
Ik ben van het weggooien, maar ik woon samen met een lichte hoarder. Ik ben de strijd aan het winnen, haha. Hij begint nu ook in te zien dat je met zn drieën niet in een klein appartement kan wonen, wanneer de helft vol staat met troep. Voor mij geldt: een opgeruimd huis, is een opgeruimd hoofd. Ik weet exact welke spullen ik bezit en in 99% van de gevallen ook waar het ligt. Heerlijk gevoel. De sleutel hierbij is minimalisme. En ja, ik heb ook nog een doos met voor mij waardevolle dingen. Van mijn tekeningen van vroeger heb ik dan alleen de leukste bewaard.
Mijn schoonmoeder heeft echt ALLES bewaard. Zelfs alle lege pennen die mijn partner tijdens zijn schooltijd heeft leeggeschreven. Wij gebruiken die pennen nu als voorbeeld iedere keer als we voor zo'n soort keuze staan. Dan stellen we ons een aantal vragen. Zoals doe ik mezelf er een plezier mee als het er nog is. Doe ik de kinderen er een plezier mee. Wat heeft het voor toegevoegde waarde.
Ik stel bij opruimen altijd twee vragen. 1) ga ik dit in de nabije toekomst (binnen 3 jaar) nog gebruiken? 2) hecht ik hier emotionele waarde aan? Als ik één van de vragen met ja kan beantwoorden, gooi ik het niet weg. Dus als je nog emotionele waarde hecht aan die spullen van vroeger zou ik ze zeker niet wegdoen.