Hallo, Ik ben nu 37+5 dagen zwanger. 2 Week terug echo gehad in het ziekenhuis. Baby was toen qua groei 38+6 dagen en woog geschat 3500 gram. Afgelopen 10 dagen lig ik op de bank of op bed omdat ik me ziek voel. Afgelopen donderdag heb ik 3 dagen in het ziekenhuis gelegen met klachten van zwangerschapsvergiftiging. Mijn bloeddruk is gestegen, er zat eiwit in de urine en mijn leverwaarde waren niet goed. Zaterdag ben ik ontslagen en mocht ik naar huis met advies: bedrust. Ik moet om de dag naar het ziekenhuis voor CTG en bloeddrukcontrole (ziekenhuis is 30 uur rijden en er kan niet elke keer iemand mee, familie woont ver weg). Nu heb ik morgen een afspraak bij de gynaecoloog voor een echo en een gesprek. Is het gek/reeël om te vragen om inleiding? Ik zie het niet zitten om nog 3 weken bedrust aan te houden. Ik ben bek af, voel me neerslachtig...kortom, alles behalve een leuke laatste periode van mijn zwangerschap... Iemand die dit herkent? Iemand goede raad? En kom alsjeblieft niet met "rustig aan doen" want...sorry... maar als je de hele dag op bed ligt kun je niet nog rustiger aan doen.
Vragen staat uiteraard altijd vrij... ik weet alleen niet hoe de gyn zal gaan reageren. Over het algemeen gaan ze uit van het welzijn van het kindje, is kindje nog altijd in orde... dan zullen ze het uitstellen lijkt me. Pas als het welzijn van moeder in gevaar komt zullen ze overwegen in te leiden vanuit het oogpunt van moeder.
Ik zou het wel bespreken, zeker gezien de klachten die je hebt. Zelf had ik aan het eind van mijn vorige zwangerschap het ook echt helemaal gehad. Ben toen ivm mijn bloeddruk 4x opgenomen geweest en de laatste keer is er ook eiwit in mijn urine gevonden, was een grensgeval. Ik heb toen zelf ook om een inleiding gevraagd en ben met 38w3d ingeleid. Mijn kindje was overigens wat betreft groei met 37 weken ook al acht pond geschat.
Ja ben dus een beetje bang dat ze zoiets hebben van: Kom... andere mensen liggen eerst 3 a 4 x in het ziekenhuis! Maar goed, ga het wel vragen idd. Hoe is jou ingeleidde bevalling verlopen? En hoe groot was de kleine uiteindelijk toen hij geboren was? Klopte de schatting een beetje?
Mijn bevalling was heel erg zwaar. Op maandag heb ik een ballonkatheter gekregen. Nadat de eerste eruit was gevallen had ik nog net niet voldoende ontsluiting, dus hebben ze 's avonds er nog een ingebracht. Dinsdagochtend viel deze eruit en had ik voldoende ontsluiting om de vliezen te kunnen breken. Mijn weeën kwamen niet vanzelf op gang en ik kreeg dus weeopwekkers. Uiteindelijk na drie uur van helse weeën waar nauwelijks tijd tussen zat om een ruggenprik gevraagd. Maar goed ook want de ontsluiting vorderde geen centimeter. Pas na 9 uur weeën had ik er een centimeter bij en vier uur later had ik volledige ontsluiting maar kreeg ik geen persweeen. Uiteindelijk na 1,5 uur wachten op weeën op halfbakken persweeen de kleine eruit geperst (met hulp van een grote knip). Al met al heeft het vanaf het breken van de vliezen 17 uur geduurd. Mijn zoontje was na de bevalling helemaal iet fit en is die ochtend opgenomen op de afdeling neonatologie. Hij spuugde alles uit, had telkens veel lucht in de maag. Uiteindelijk mochten we hem op dag 6 mee naar huis nemen. Mijn zoontje was bij zijn geboorte 3930 gram en 53 cm, een flinke vent, maar niet zo groot als verwacht. Mijn inleiding was dus zeker niet zaligmakend, maar ik hoor ook genoeg positievere verhalen hier op het forum, ik zou me er dus niet door laten afschrikken. Zelf hoop ik dat ik over een week of 29 geen inleiding nodig heb en gewoon natuurlijk mag gaan bevallen.
Ik zou het gewoon vragen. Mijn gok is dat je gyn er zelf wel over gaat beginnen over een paar dagen. Ik was 38.2 weken zwanger enn had wat hoge bloeddruk. Bij de eerste had ik zwangerschapshypertensie en die is met 34.4 weken gehaald. De gyn wilde geen enkel risico. Hij zei, dit kindje is af (was 9 ponder) en waarom zouden we het risico op hellp willen lopen? Dus ben 2 dagen later ingeleid.
Ik hoop voor je dat het niet nodig is, want een inleiding is alles behalve geweldig. Je lichaam is er echt nog niet klaar voor. Zeker als je ook nog helemaal geen ontsluiting hebt. Misschien kun je je gyn vragen om te toucheren, om te kijken of het al zou kunnen? Als je nog helemaal dicht zit is het erg lastig inleiden en duurt het vaak heel lang. Ik zou dus met je gyn even overleggen en kijken wat de mogelijkheden zijn. Ik zou in ieder geval proberen om je lichaam het zelf te laten doen als het lukt. Elke dag is er weer eentje, en ook al is je ventje groot, dat betekend niet dat hij er al klaar voor is om geboren te worden! Dat kan je lichaam echt het beste zelf beginnen!
Ik hoefde er niet zelf over te beginnen. Ging met 37+1 naar het ziekenhuis ivm hoge bloeddruk, eiwit in de urine en later bleek ook verminderde lever en nier functie. De gyn begon meteen zelf over inleiden en dit is de dag erna gebeurd. Dus hoop voor je dat ze het bij jou ook zien zitten. Succes morgen.
Woensdag gesprek gehad met de gynaecoloog, bij de vraag: "hoe voel je je nu?" brak ik al.. Stomme hormonen.. reageer 10x heftiger dan anders. Maar das vast bekend bij jullie! Mijn bloeddruk was ietsje gezakt dus dat was goed, maar de hoofdpijn en misselijkheid was er nog steeds. En dat is juist zo vermoeiend. Hoefde gelukkig niet meer om de dag naar het ziekenhuis te komen, want toch ook elke keer een eind rijden is. Nu 2 x in de week. Dus afspraak gemaakt voor zaterdag voor CTG en bloeddrukmeting. En dan volgende week woensdag weer naar de gynaecoloog. Die gaat dan (bij blijvende klachten) inwendig onderzoek doen om te kijken of er misschien al iets gaande is... Afgelopen donderdagavond ging ik alweer met mijn tasje naar het ziekenhuis met barstende hoofdpijn... ze dachten dat ik wel zou moeten blijven. Na een CTG en meting (bloeddruk was weer gestegen) kon ik weer naar huis met de mededeling: neem maar paracetamol... Ik weet het nu ook niet meer. Woensdag maar weer afwachten.
Kleine update! Lig in het ziekenhuis en heb vanmorgen een vetertje gekregen. Nu elke 4 uur ctg en dan zien we wel hoelang het duurt!
ik ben niet zo voor inleiden omdat je het beu bent of je minder goed voelt... moet de natuur zijn werk laten doen...maar vragen staat vrij.
???????????????? Ze heeft klachten van zwangerschapsvergiftiging he... dit kan levensgevaarlijk zijn! Mijn dochter hebben ze uit vrees voor zwangerschapsvergiftiging ook gehaald met 34+4 weken. Dat doen ze heus niet zomaar hoor! En mijn zoontje is met 38+4 gehaald ivm mijn geschiedenis van zwangerschapshypertensie en licht verhoogde bloeddruk. En met 39 weken is de baby gewoon klaar... als de arts haar inleidt doet ie dat omdat het risico van verder dragen groter is dan het voordeel dat het kindje nog heeft... Een geplande keizersnee voor bijv een stuit wordt ook tussen de 38 en 39 weken gedaan... Het is allemaal leuk en aardig dat de natuur zijn gang laten gaan maar ze gaan nog altijd voor veiligheid... sorry dit ligt nogal gevoelig bij mij. Als ik de natuur zijn gang had laten gaan hadden mijn beide kindjes en ikzelf niet meer geleefd nu...
@ Debby: Dankje voor je reactie, toen ik net bovenstaande reactie van belgischemama las dacht ik ook ff: :x Tis niet dat ik het alleen maar zat was ofzo :x Maar goed! Uiteindelijjk dus vrijdags om 11 uur een vetertje gekregen. De hele dag krampen, 's avonds 1 cm ontsluiting.... en baarmoedermond net niet genoeg verweekt om door te pakken. Daarbij was ik bek af van de hele dag. Betadinespuit gekregen en slaappil en ik was binnen 5 minuten volledig vertrokken. Van 12 uur middennacht tot 7 uur 's ochtends aan een ruk door geslapen. Om 9 uur weer gecontroleerd, 1 1/2 cm ontsluiting en baarmoedermond goed verweekt! Kortom vliezen breken en aan het infuus! Om 11 uur had ik 5 cm ontsluiting, om 13 uur 9 cm en (pas) om 15 uur kwamen de eerste matige persweeën. Deze werden gelukkig wel steeds beter anders had ik het helemaal niet gered! De hele uitdrijving heeft uiteindelijk nog 2,5 uur geduurd! Na een tijd liggend persen geprobeerd te hebben, gingen we over op zitten. Maar hierdoor daalde de hartslag van onze kleine op eens drastisch! Meteen op mijn zij gaan liggen en even de weeën "over me heen laten komen". Hartslag werd weer wat beter en inmiddels was de gynaecoloog er bij gekomen. Even getwijfeld over een kijzersnede omdat de kleine nog steeds niet ver het geboortekanaal in was gekomen. Doordat ik op mijn zij had gelegen en ik de persweeën toen maar gewoon heb laten komen, niet eens meegeperst ofzo, was hij op eens wat verder gekomen. Toen heeft ze besloten een handje te helpen met de pomp. Uiteindelijk is onze kleine man, Duuk, geboren op 26 november om 17.42 uur. Hij heeft nog geen minuutje op mijn borst gelegen en is toen inverband met zuurstoftekort opgenomen op de kinderafdeling! In een coufeuse. Wat een hel! Ik realiseerde me het op dat moment natuurlijk niet, maar als je achteraf te horen krijg dat je mannetje voor de dood is weg geplukt dan... njah das niet te omschrijven. Gelukkig is gebleken dat het een vechtersbaasje is. Elke dag krabbelde hij een klein beetje op. 2 Dagen na de geboorte mocht hij uit de coufeuse en in een wiegje, maar wel aan de moniter en aan het infuus. De dag erna mocht de monitor er tijdens het voeden wel even af en op dag 4 kwamen we vlak na de visite van de kinderarts op zijn kamertje en zagen we op eens dat alle apparatuur uitstond! Wow!!! Ik natuurlijk janken We mochten zelf de plakkertjes er af halen en hem fatsoenlijk aankleden (door het infuus kon zijn armpje niet in zijn kleren en lag hij er steeds een beetje raar bij...). Toen we voor het eten even op mijn kamer waren (ik sliep dus niet bij hem op de kamer elke keer weer afscheid nemen) kwam de kinderarts met bloeduitslagen. Zijn bilirubrine-waarde (geelzien) was net onder de grens dus het voorstel was om hem onder de lamp te leggen tot dat beter was. Is je mannetje nét van alle toeters en bellen af... moet ie wéér in een coufeuse onder de lamp. Ik mocht hem er voor de voedingen enzo natuurlijk wel gewoon uithalen, maar vooral niet té lang knuffelen want hoe langer hij onder de lamp lag, hoe eerder het beter was. De volgende morgen werd zijn bloed weer geprikt en na 2 uur kwam de kinderarts weer op mijn kamer om te vertellen dat het allemaal heel goed was! Hij mocht in een wiegje bij mij op de kamer, morgen nog een keer bloedprikken en als het dan nog steeds goed was, mocht ik naar huis. Of ... ik mocht ook wel nu naar huis, dat de verloskundige even bloed ging prikken als ze voor controle kwam. Maar dat moest ik zelf maar kiezen, zei ze lachend. Ik weer janken natuurlijk En toen! Toen gingen we naar huis!!! En Duuk mocht gewoon mee! Na een week in het ziekenhuis te hebben gelegen voelde het gewoon gek om naar huis te gaan. Maar ook zó fijn!!!! Ik ben nog steeds alle schade aan het inhalen! Gister heerlijk met z'n tweetjes in ons naakie op bed, bloot tegen bloot. Want daar hadden we nog niet eerder de kans voor gehad natuurlijk! En weer janken Whaha! Zo... das een heel verhaal! En belgischemama, ga nou niet zeggen dat het zo'n zware bevalling was door die inleiding... want dat was absoluut niet het geval. (Heb de bevalling zelf trouwens helemaal niet als zwaar ervaren... maar denk dat dat komt door dat de spanning van daarna zo overheerst!) Hier dan als slot nog even een foto van ons heerlijke mannetje!!!
Hallo Mamabibi, Wat een mooie zoon heb je!! Van harte gefeliciteerd!! Ik ben zelf ook met 37 weken ingeleid in verband met een milde zwangerschapsvergiftiging en heb ook nog een week in het ziekenhuis moeten liggen. Gelukkig mocht MM wel bij mij op de kamer. Maar dan toch is het heerlijk om weer naar huis te mogen gaan. Bij jou zal dit dus nog extra fijn zijn!! Geniet er lekker van!! Groetjes,
Wat een prachtig mannetje ! Word ook ingeleid met 37 weken omdat ze anders te groot word.. en de risico's daarvan zijn groter dan inleiden.. dus de natuur zn gang laten gaan is niet altijd even verstandig!! Maar pff ik smelt echt van deze foto! Hij is echt cute!
@ Senna, Peeter en Tuttie: dank jullie wel! Ben zelf ook helemaal verliefd hihihi! @ Senna: heel veel succes!!!!