Beste meiden, Ik heb een vraag. Ik ben in mei moeder geworden van een prachtig ventje. Hij is heel makkelijk, heel vrolijk en nu al behoorlijk op ontdekkingsreis. Ik heb alleen sinds mei geen rustig moment meer, ik voel me zo verantwoordelijk voor zijn welzijn dat ik er knettergek van word. Op dit moment is hij verkouden en is leiden dus in last, baal daar dan zo erg van (terwijl de kleine er dus niet minder vrolijk om is). Is dit normaal na een zwangerschap of heb ik een probleem Ik ben trouwens weer fulltime aan het werk en kan de zorg ook wel overlaten aan een ander, het is niet zo dat ik er 24 uur per dag mee bezig ben.
Maar wat is je vraag dan? En wat bedoel je met een rustig moment? Ik zit regelmatig met een tijdschrift en een kop koffie op de bank, en kan dan ook echt even van het moment genieten. Ik ben ook wel erg bezig met mijn dochter, ook meer dan mijn man (ze heeft reflux, en zolang ze spuugt houdt ik haar bij me, en slaapt ze ook niet in haar wieg, al zou het 24 uur duren ) Maar ik herken het niet dat ik helemaal geen rust meer zou hebben. Volgens mij ben ik ook wel vrij makkelijk en relaxed. Ik maak me niet zo snel druk.
Ik denk dat je erg perfectionistisch/faalangstig bent kan dat kloppen? Ik herken het wel een beetje en bij mij heeft dat gevoel te maken met het op je tenen lopen om alles perfect te moeten van mezelf. Dan ervaar je alles al snel als heel zwaar. Terwijl het in wezen natuurlijk nergens op slaat ik bedoel flesje, luier, knuffelen, troosten, schone kleding/bed, badje etc is geen hogere wiskunde maar voor mij soms toch beladen. Ik geniet absoluut heeeeel erg van mijn meidje dat staat er totaal buiten. Herken je hier wat in? Kan er natuurlijk helemaal naast zitten.
En daarbij waak ik als een havik over haar, ik raak bijv helemaal van slag als iemand aan der zit zonder even zijn handen te wassen etc. Ik probeer dat soort dingen echt los te laten.
Dat is het verschil denk ik, dat heb ik dus helemaal niet. Misschien dat ik er daarom geen last van heb? En ik doe ook alles niet perfect en streef daar zelfs niet naar. Lijkt me dat het dan inderdaad allemaal heel lastig wordt en je onrustig wordt van het proberen alles goed te doen.
Terwijl het juist goed is voor het opbouwen van haar weerstand OT, Ik ben ook erg veel met ons zoontje bezig, maar ik geniet daar ook echt enorm van, gelukkig heb ik een man die ook veel in huis doet, dus ik kan ook als zoonlief ligt te slapen even een momentje voor mezelf inlassen. Ook is de dinsdagavond mijn "vrije" avond, dan ga ik heerlijk dansen.
Ik vond het bij de oudste ook erg pittig en vooral het 1e jaar. Net met 2 is het volgens mij weer net zo pittig en de jongste slaapt weinig overdag en ben eigenlijk de hele dag met ze bezig. Nu slapen ze fijn allebei en heb ik even rust. Dus even rustig zitten, wat dingen regelen en door het huis vliegen. Gelukkig hoef ik nog niet te werken, anders werd ik knettergek. Nu hou ik me maar voor ogen dat het straks vanzelf makkelijker wordt. Als de jongste wat makkelijker gaat slapen en ook even blijft slapen overdag, is het denk ik prima te doen en heb ik vast ook wel tijd voor mezelf. Ik kan haar nu eigenlijk niet bij iemand achter laten, dus m'n wereldje bestaat ook eigenlijk alleen uit m'n gezin en de huishouding. Maar dat blijft niet zo dus dat hou ik maar voor ogen. En een slapende peuterpuber en een lief lachende baby maakt alles weer goed.
Volgens mij doe je het een beetje te goed meid, voor een ander dan. Ik ken je niet, maar het komt op mij over alsof je jezelf een beetje vergeet (eerst ft werken en uit je werk de ft zorg voor je kindje) dat is toch ook heel zwaar. Heb bij de eerste ook full time gewerkt en mijn man en ik waren beiden een dag thuis. Hij was echter veel relaxter dan ik en ik begreep later pas waarom. Als de kleine sliep, ging hij ook iets voor zichzelf doen en liet het huishouden op dat moment voor wat het was. Dat deed hij dan s avonds wel. Eigenlijk had hij groot gelijk. Ga zitten wanneer je de mogelijkheid hebt en probeer van je af te zetten wat je allemaal nog zou moeten/willen doen. Ook een avond op stap met een vriendin, of een dagje vrij nemen terwijl je kindje niet thuis is doet wonderen (al vond ik dat met name in het begin heel lastig, maar ik voelde me daarna altijd stukken beter). Voor het huishouden kun je altijd nog een hulp overwegen. En alle overige huishoudelijke karweitjes zijn samen met je man s avonds bijv vaak in een uurtje gepiept. Voor de huilmomenten bood hier een draagdoek uitkomst. Maw mijn tip is probeer makkelijker te worden. Want mocht je ooit een tweede krijgen wordt het nog veeeeeeeel erger en zelfs dat went en wordt na een paar weken rustiger.