Mijn vriend die tot zijn elfde in een bovenwoning heeft gewoond, heeft dat dus ook, de woning houdt op bij de achterdeur en in de tuin komt hij alleen om het vuilnis buiten te zetten. Onze eengezins woning heeft maar twee slaapkamers, één voor ons en één voor onze zoon, maar dat is echt het laatste wat me zou tegen houden mochten we voor een volgende willen gaan.
Ik zou er ook niet aan moeten denken om mijn kamer te hebben moeten gedeelt maar dat komt ik wist niet beter Maar mijn zusje kwam toch heeeeeeeel vaak snachts bij mij liggen Dus al hadden we wel een kamer moeten delen dan had het denk ik weinig uitgemaakt. Ik ben ook voorstander elk kind zijn/haar eigen plekje maar ik zeg niet dat het schadelijk is als kids een kamer moeten delen Buiten spelen vind ik daar in tegen wel een must buiten in de tuin of speelplaats maakt niet uit maar een kind moet als het ouder is wel lekker naar buiten kunnen En welk school gaand kind speelt er nou tegenwoordig nog in de tuin mijn buurkinderen iig nooit tot bijna nooit. Ze zijn altijd in de speeltuin of aan het fietsen. Dus nee een tuin geen must in de omgeving een speeltuin wel En vroeger heeft soms wel dingen die beter zijn als nu vind ik persoonlijk hoor.
Ik heb ook alleen maar zo'n beetje in flat's gewoond. Nog nooit wat gemist. Wij wonen nu zelf ook in een flat (1hoog) met een balkonnetje. Charlize gaat ook wel eens op het balkon om lekker buiten te spelen (met mij er bij uiteraard en de spijlen zijn bedekt met zacht kattengaas, erg belangrijk om de spijlen veilig te maken!!!) Wij hebben zelfs een heeel klein flatje... Woonkamer, aangrenzende slaapkamer/computerkamer maar gelukkig wel een aparte slaapkamer voor onze dochter. (Dat was eerst onze slaapkamer) In de toekomst willen we een appartementje kopen in Zoetermeer omdat het daar gewoon goedkoper is dan hier in leiden. Eengezins woning wil ik niet, ik ben juist gek op appartementjes!! Maargoed inderdaad door die rottige nieuwe woningbouw-regel zitten wij ook volledig klem qua huren.... Het is zo'n achterlijke regel he. Ze gaan er vanuit dat als je een bepaald inkomen hebt je je wel een duurder huis kunt veroorloven, maar ze gaan er niet vanuit dat je misschien wel kinderen hebt en je dus gelijk staat als mensen (die wellicht alleen zijn) met een lager inkomen.... :x
Zo dat is knap On topic. Ik zelf ben opgegroeid in een flatje met een balkonnetje. Wel had ieder zijn eigen kamer, wat ik wel zo prettig vond. Maar heb nooit een tuin gemist of iets dergelijks, vond op het balkon spelen net zo leuk en anders gingen we wel naar de speeltuin om de hoek. Dus nee, geen schade aan ondervonden om als kind zijnde op te groeien in een flat.
Ik vind dat het ook niet erg is op een flat/appartemnt. Maar wel de omgeving waarin deze staat. Dat deze kindvriendelijk is en je kind toch wel met een gerust hart buiten kunt laten spelen (maar dit geldt ook voor huizen) Zelf woon ik momenteel in een rustig dorp op een appartement met 2 slpk en groot balkon en kindje op komst. Zou hier wel niet blijven willen wonen, misschien omdat ik toch een soort van ideaal beeld voor ogen heb, huisje met tuintje etc. en zelf ook wel een tuin mis. wij hebben van het jaar een huis gekocht die nog ong. 2 jaar verbouwt moet worden,en ben daar wel blij om!
Ik woon ook in een flat met mijn dochter, 3 slaapkamers, redelijk balkonnentje, t enigste nadeel vind ik de buurt en de trappen op met de boodschappen haha voor de rest woon ik hier heerlijk! Mijn dochter heeft haar eigen kamertje en ruimte zat...
Ik ben opgegroeid in een flat, en ik kan me niet herinneren dat ik iets gemist heb. We hadden een grote vierkante hal waar alle deuren opuit kwamen , in de hal stond een speeltafel en speelgoed(eigenlijk ideaal met kinderen, toch? ik heb er nu zelf ook wel eens naar verlangd,(ik heb een eengezinswoning) alles gelijkvloers, en zo'n speelhal(letje) je kunt de kinderen goed in de gaten houden. Ik deelde de slaapkamer met mijn (verst. gehandicapte) zusje. We sliepen in een stapelbed (en zij had daar hekken voor, zodat ze een groot ledikant had. verder kon er aan ons hoofdeind nog een kleine kast staan (zo'n open plankenkast, en dan had je aan de zijkant van ons bed nog een grote stap naar de ingebouwde kast. Echt klein, maar ik heb daar echt nooit last van gehad. Het belangrijkste is niet de ruimte, maar de aandacht voor de kinderen, de liefde, humor, gezelligheid. Jou houding bepaalt hoe zij ermee omgaan. Als jij er iets leuks van maakt, zullen zij dit ook zo zien. We hebben nu zoveel spullen, en we zijn zo verwend eigenlijk, dat we het "normaal"vinden als een kind een eigen slaapkamer heeft. Maar vroeger sliepen kinderen toch heel vaak samen op een kamer, en hadden we toch ook weinig ruimte?
Hebben je kinderen al vriendjes in het flat? Wonen er nog meer kinderen? Als ze straks vriendjes krijgen die ook bij jullie wonen is het toch niet raar,zij wonen tenslotte ook in die flat. En bij elkaar op de kamer kan ook heel gezellig zijn. Maar ik snap je gedachtes wel hoor,ik denk alleen dat je er het beste van moet maken en wie weet verhuizen jullie over een paar jaar wel naar een groter huis met tuin etc.
Mijn oudste dochter heeft wel vriendjes in de flat maar ze kan hier nog niet alleen naar buiten. Ik denk volgend jaar misschien wel. Ze is nog te klein om bij de bel te kunnen, ze krijgt de deur niet open met een sleutel en ze kan nog niet zwemmen. Er zijn hier allemaal vijvers. De buurt is op voor kinderen redelijk leuk, veel groen, veel speelplekjes. Ik vind het heel fijn om te horen dat degenen die hun jeugd in een flat doorbrachten dit niet als negatief hebben ervaren!
Een vriendin van me is opgegroeid in een appartement, met ouders en broertje. Zij miste vanaf een jaar of 14 haar privacy.
1ste 14 jaar van mijn leven in een 3 kamerappartement gewoond. Ikzelf vond het niet fijn. Ik was ook de enigste in de klas die in een flat woonden. Ik had het gevoel dat ik daarom er niet bij hoorde of dat ik geen "normale" leven had toen ik klein was moest ik op het balkon spelen of samen met mijn moeder mee naar buiten. Een tuin om veilig in te spelen was er niet. Op mijn 14e zijn we verhuisd naar een eengezinswoning op mijn aandringen in de flat had ik overigens ook geen eigen kamer. Heel lang bij mijn moeder op de kamer geslapen.
ohw ja zeker herkenbaar. we hadden geen droger dus was werd achter in de woonkamer opgehangen bij slecht weer. naarmate ik ouder werd begon ik me te schamen voor dit soort kleine dingetjes. Via de woonkamer kon je bij ons de badkamer in. Was er visite dan zagen ze me in mijn badjas de badkamer in lopen. Alles wat je deed was gelijk zo zichtbaar.
wij zijn opgegroeid in een groot huis maar wegens langdurige verbouwingen kreeg ik mijn eigen slaapkamer pas toen ik een jaar of 13 was! daarvoor altijd met mijn 3 jongere broertjes op 1 kamer geslapen! heb het nooit als vervelend ervaren maar altijd als erg gezellig.... voor mijn moeder was het minder gezellig we hadden een grote tuin maar daar waren we nooit te vinden.... dat was al snel saai, het liefst wilden we naar de speeltuin verderop in de straat. dus bij ons had een groot huis met tuin of appartement niet veel uitgemaakt hoor! en ik merk dat nu bij mijn kinderen ook... die willen het liefst buiten op straat met de kids spelen... ipv in de tuin!
Mijn man en ik zijn beide niet opgegroeid in een flat, maar wonen er nu wel... ( 3etage flat) en ik moet zeggen, dat wij het allebei niet prettig vinden. Mijn man is van oorsprong een woonwagen bewoner, dus daar leef je al veel meer in vrijheid mbt de ruimte. En ja ik heb ook altijd een tuin tot mijn beschikking gehad. We zijn allebei ook echte buiten mensen en een balkonnetje is voor ons niet voldoende. Onze flatten worden binnen nu en 2 a 3 jaar gesloopt, dus ik hoop dat we dan een leuke woning mét tuin er voor terug krijgen, dat ons zoontje ook lekker in de tuin kan spelen.
Ik ben opgegroeid in een eengezinswoning,maar speelde meer buiten de tuin als in de tuin toen ik ouder werd. Wat we wel als voordeel hadden,was,dat we de verjaardag van m'n pa(augustus)altijd in de tuin vierden,we hebben nogal een grote familie. Toen ik uit huis ging(20 was ik)alleen maar op flatjes gewoond,9 jaar lang...met 2 jonge kids,en veel boodschappen...dus heb wat af gesjouwd,en buiten spelen gebeurde dus veelal in een speeltuintje. Nu dan 6 jaar terug eindelijk een eengezinswoning gevonden(ruil)en eerlijk?... Zo zaligmakend vind ik het niet eens(vooral niet omdat ik ook nog 's een voortuin er bij heb. En ik bewaar veelste veel :Sdus overal staat of ligt troep. Nee,doe mij maar weer een flat,maar dan wel een ruime natuurlijk
het is denk ik wel een beetje wat je gewend bent, aan de andere kant als je kids bij vriendjes en vriendinnetjes met tuin gaan spelen heb je wel kans dat ze het jammer gaan vinden. Ik ben opgegroeid met een tuin (heerlijk) hier in de flat mis ik dat enorm!!! de kleine slaapt bij ons op de kamer maar dit kan echt niet te lang! We zijn bezig om te verhuizen, dit in de vrije huur sector en hebben een woning boven een winkel! Gewoon een huis zeg maar maar dan op een winkel en geen tuin maar een groot dakterras. Ik ga het dakterras zo veel mogelijk als een tuin inrichten en nu heeft ze straks ook dr eigen kamer en hebben we nog 1 kamertje over. Een kamer delen vind ik niet zo erg, zelf altijd gedaan. ik zou zeggen, blijf rondzoeken naar wat anders, zolang het niet kan niet schuldig voellen! en wie weet! (wij hebben ook echt geluk gehad)
ik heb altijd op een flat gewoond, wel altijd 4 kamerflats dus vroeger ook mijn eigen kamertje en ik heb dus nooit wat gemist, nu dus ook een ruime flat en we willen ooit nog wel kopen maar meer omdat je dan je geld niet meer weg gooit!
Ik denk dat het er inderdaad ook mee te maken heeft dat ik 1. zelf opgegroeid ben in een ruim huis met een lekkere tuin en 2. absoluut een buitenmens ben. Ik word echt onrustig van veel binnen zitten, ik ben dan ook regelmatig op mijn balkonnetje te vinden, of ga lekker naar buiten met de meiden.
TS als je kinderen niet beter weten (niet negatief bedoeld hoor..) zullen ze het niet als negatief ervaren hoor. Het ligt er gewoon heel erg aan in wat voor soort buurt het is. Als er lekker veel groen is met speeltuintjes ed doe je je kinderen echt niets te kort. Ik heb nog nooit in een flat gewoond (nu ik er bij nadenk niet eens in een rijtjeshuis...) en kan me er ook niets bij voor stellen. Het lijkt mij 'lastig' om elke keer zelf ook naar buiten te moeten als je kinderen buiten willen spelen, maar dat komt omdat ik niet beter weet.