Nou sorry hoor, je maakt mij niet wijs dat je elkaar enkel en alleen maar zag of sprak met je schoonouders erbij. Wie zijn billen brandt.. Gewoon vertellen dus. Met veeeeeeel sorry's voor het liegen erover.
Idd, misschien kun je bv een bbl-opleiding vinden en zo werk en opleiding combineren? Je bent nog jong, natuurlijk jammer dat die opleiding niet gelukt is, maar je hebt echt nog meer mogelijkheden!
Er zit niet veel anders op dan het te vertellen.. Ik zou denk ik de "er was geen kans om het te vertellen" weglaten tenzij het echt 100% waar is dat je geen moment alleen hebt gehad de afgelopen maanden. Als er wel momenten waren maar die voelden niet goed of jullie waren te druk met iets anders, dat zal de claim dat je geen kans had het te vertellen vrees ik als flauw smoesje overkomen op hem. Als mijn man me zoiets ging vertellen en met zo'n "verzachtende omstandigheid" zou komen en dat was niet waar, dan zou ik pas helemaal uit mijn vel springen. Daarnaast: is dit nu wel zo'n leuke gang van zaken binnen een relatie? Hij heeft je niet één keer naar je opleiding gevraagd? Je hebt geen minuut samen gehad in maanden en geen van beiden vindt dat zodanig schokkend dat er aan de bel wordt getrokken? Misschien moet je, buiten je huidige probleem, eens 3 stappen terugzetten en je relatie van een afstandje bekijken en je afvragen of dit wel wat voor je/jullie is?
Vertellen lijkt me enige oplossing maar als je dat heel lastig vind echt een brief schrijven met wat je wil gaan zeggen? Dan heb je het in elk geval wel op een rijtje en als je tijdens het gesprek echt niet meer uit je woorden komt kun je altijd de brief nog geven ter aanvulling
Dit. En je hebt meteen een thema om te bespreken hoe zaken in jullie relatie lopen, waarom dit gebeurd en hoe je dit kunt voorkomen. Zie het maar als mooie aanleiding om het eens goed over alle zaken aangaande jullie relatie en toekomst te hebben.
Eh uit je berichten blijkt dat niet echt hoor ...zit toch echt niks anders op dan je schouders te rechten en het je vriend vertellen en dan misschien ook maar gelijk vragen hoe hij jullie relatie en toekomst verder ziet. Succes!
Ten eerste moet je rekening houden dat het inderdaad een tikkende tijdbom is en dat dit zal ontploffen. Ik begrijp best dat je angstig was om het te vertellen, maar iets verzwijgen zal je relatie niets goed doen. Vooral niet om zoiets. Schrijf het anders op pen of papier of vraag of een vriendin eventueel als steun meekomt?
Ik vond het ook al opmerkelijk dat hun er geen interesse in hebben of er nooit om vragen. Je vraagt toch wel eens van 'hey, hoe gaat het op school?' of 'hey, heb je examens?'. Vooral als je in één huis woont zie je toch wel verandering Veel succes topicstarter..
Ten eerste: Wat een rare relatie hebben jullie. Heeft hij dan helemaal geen interesse in jouw leven. Hij moet toch wel vaker gevraagd hebben hoe het op school was, hoe de opleiding gaat etc? Volgens mij kan je net zo goed tussen neus en lippen door vertellen dat je gestopt bent, hij luistert immers toch niet. Ten tweede: Hoe erg is het dat je zoiets niet eens durft te vertellen aan je eigen vriend. Kom op. Gooi het er gewoon uit. Nou dan is ie even boos. Volgens mij interesseert het hem geen bal wat jij wel of niet doet, dus zo erg kan het niet zijn om het hem te vertellen
Ja zou ook gewoon niet vertellen en zeggen dat je werken wil ivm inkomsten en onafhankelijk zijn. Dat je onafhankelijk wilt zijn van zijn ouders en samen wat wilt gaan opbouwen.
Wat ik me ook wel afvraag; Valt het ze niet op dat je niet meer in de boeken zit? En de momenten waarop je eigenlijk op school hoort te zijn? Vraagt niemand er naar of heb je daar een leugen over verzonnen?
Eh dit dus. Jij had een belangrijke toets waar veel van af hing en hij heeft dus niet eens gevraagd hoe die was gegaan.... Ik zou voor jezelf een plan maken voor je toekomst, misschien een keer met iemand praten over wat je opties zijn. En ik zou het hem zo snel mogelijk en zo kort mogelijk vertellen. Zou idd ook vertellen waarom het zo lang heeft geduurd en dat je dit toch ook ziet als een wake-up call dat er iets tussen jullie moet veranderen. Als je het te eng vindt om het zo te zeggen zou je hem ook een brief kunnen schrijven (een echte... geen app )
Maar waarom zou je het vertellen? Blijkbaar vind niemand het boeiend wat jij doet, dan zou ik gewoon lekker mijn eigen gang gaan. Zorgen dat jij je zaken op de rit krijgt. Ik hoor alleen maar schoonouders, heb je zelf ook nog ouders waar je eens naar toe kan?
Volledig mee eens. Ik dacht dat je 17 was ofzo toen ik je berichten las, maar je bent gewoon allang volwassen. Kom op!
Nou dat kan ook aardiger zeg...! Ts vraagt om hulp niet om af gekraakt te worden over haar relatie... Ik zou het idd zsm vertellen hoe langer je wacht hoe moeilijker het wordt...en dat is het denk ik best al...het zal niet makkelijk zijn, maar als hij echt zo druk is geweest , jullie elkaar vluchtig zagen en er tussendoor ook nog een kindje is geboren kan ik me er wel wat bij voorstellen...hoewel ik het zelf niet zo ver had laten komen en toch ergens een gaatje had gezocht om het te vertellen. Maar ben je misschien ook bang voor zijn reactie of van defamiloe oid dat je het zo uitde weg bent gegaan toen je de mogelijkheid om het wel te vertellen?ik snap ook niet zo goed dat niemand uit zichzelf gevraagd heeft hoe het met je opleiding gaat? Of heb je dan een "smoes" op die vraag verzonnen...of vroeg gewoon niemand er ooit naar...?
Ik begrijp de schaamte wel hoor TS. Ik ben na 1 echt hele negatieve stagebeoordeling ook uit mijn opleiding gezet (andere stages en theorie waren super goed) maar dit punt kon ik nooit meer ophalen (11/100). Ik voelde me ook echt gefaald, terwijl het meer aan mijn begeleider lag waar ik totaal niet mee overeen kwam. Ik heb mijn partner meteen gebeld en hij was begripvol en vond het echt stom voor mij. De andere familie was een ander verhaal, daar heb ik ook echt een week mee gewacht voor ik de moed had om het te vertellen. En als mijn partner mij niet gedwongen had weet ik niet of ik het wel verteld zou hebben. Ik heb me nog nooit zo een grote mislukkeling gevoeld als toen. Ik zou gewoon je vriend vertellen waarom je gezwegen hebt, angst, schaamte etc. Het is je vriend, hij hoort je als beste te begrijpen en te steunen. Succes!
Je hebt je vriend sinds Juli nog niet onder vier ogen gesproken? Wat een kul. Ik zou een groot probleem hebben als ik zoiets zo lang zou verzwijgen. Zo snel mogelijk vertellen dus.