ook hier twijfel

Discussie in 'Alleenstaande moeders' gestart door caat, 24 aug 2014.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. caat

    caat Fanatiek lid

    5 sep 2012
    1.195
    1
    36
    Ik wou het eerst op een reactie op mede-forummer zetten omdat ik ook in een soortgelijk situatie zit, maar toch maar even terug naar een eigen topic. Ik vind het moeilijk om te schrijven, maar denk dat het wel oplucht en misschien wel voor antwoorden kan zorgen.

    Mijn man heeft dan geen autisme, maar vertoont wel wat vaste structuren en o wee als je daarvan afwijkt. Eten moet klaar staan als hij van werk komt (16.15), huis schoon (en dan ook nergens een kruimeltje of stofje) en nergens rotzooi. Dochterlief mag geen geluidje maken en ze is een zeer energieke, pittige en vaak lastige tante. Heerlijk ding hoor, maar vraagt gigantisch veel aandacht. Ik kan zelf wel een beetje afsluiten van haar gehuil en krijg haar ook makkelijk getroost. De laatste 4 maanden slaapt de kleine meid amper in de nacht en ook overdag heeft ze moeite om even rust te vinden. Ik heb overdag vaak een uurtje de tijd om belangrijke dingen te doen waar ik uk niet voor kan gebruiken. En snachts ben ik de meeste tijd met haar in de weer.

    Toen ik mijn man leerde kennen was het een gelijkwaardige relatie, maar op dit moment lijk ik meer zijn werkster dan zijn partner. We maken een moeilijke periode door. Het begon met mijn hersenkanker, onze doodgeboren zoon, kanker schoonvader, verliezen van zijn baan met koophuis en dramatische (ongeplande) zwangerschap van onze dochter . Al met al ben ik gelukkig dat we dat allemaal doorstaan hebben en dat we een geweldige en gezonde dochter hebben.
    Ik ben dus ernstig ziek (voor tweede keer diagnose, maar maak me soms drukker om mijn huishouden omdat manlief dan door het lint gaat, dan dat ik bijvoorbeeld de dag erna een belangrijk onderzoek of uitslag heb. Hij kan niet met mijn dochter omgaan, vooral als ze begint te jengelen, verliest hij zijn geduld. Hij is het laatste half jaar steeds vaker verbaal agressief en heeft een zeer kort lontje, ook bemerk ik dat hij veel vaker aan het bier zit, het was eerst alleen weekend (avonden voor een vrije dag), nu eigenlijk standaard wel elke avond. Hij kampt duidelijk met een depressie. Ik heb hem al naar de huisarts gestuurd en gezegd dat hij moet werken aan zijn gedrag. Zijn agressie was tot vorige week alleen verbaal, heeft wel 1 keer mijn hond hardhandig aangepakt. Sinds een paar maanden heeft hij weer werk, hij werkt hard voor ons (helft van mijn inkomen is weggevallen door ziek zijn en als je het altijd goed had op materieel gebied is dat even slikken). Ik ben hem ook dankbaar dat hij zijn tijd opoffert voor ons om alles te kunnen blijven doen, maar thuis is het nooit goed genoeg. Het huishouden niet (terwijl ik alles 2 keer naloop om gezeik te voorkomen), mijn houding niet (ik ben doodop), mijn dochter maakt herrie, vuiligheid of luistert niet) of mijn honden doen iets fout. Door het slaaptekort wordt de sfeer er niet gezelliger op. HIj kan ook totaal niet meer omgaan met mijn ziek zijn en alle complicaties die erbij horen, hij wil ook niet meer mee naar het ziekenhuis. Ik ben dus vaak alleen in moeilijke situaties. Hij heeft me al een aantal keer gezegd dat ik maar naar mijn ouders moet gaan, maar dat is geen optie omdat ze net kleiner zijn gaan wonen. Er is geen ruimte voor mij, kind en honden. Bovendien zit al mijn spaargeld in het huis, maar staat er niks op mijn naam en krijg ik door mijn medisch verleden nergens een lening. Ook sta ik gewoon te kort in het woninghuursysteem om snel iets te vinden. Hij dreigt ook mijn familie iets aan te doen (hij heeft spoken gezien en denkt dat iedereen tegen hem is) en dat hij mijn dochter van mij afpakt als ik weg ga bij hem (ik maak volgens hem geen kans gezien mijn ziek zijn en mijn 'gestoorde' familie). Toen ik vorige maand een week met mijn moeder even ertussenuit ging/moest heeft hij me voor alles uitgemaakt. Ik mocht mijn dochter niet meenemen zonder hem erbij. Maar samen een weekend doorkomen is al een probleem, want ze huilt wel eens een keer.'

    Vorige week was onze dochter extreem in de nacht, hysterisch gillen en ik probeerde haar er zo rustig mogelijk doorheen te krijgen. Dat ging redelijk, maar meneer maakte het uit het niets erger door te gaan gillen en schreeuwen dat hij er niet meer tegen kon en ze ' haar kop moest houden'. Kind nog hysterischer. Ik heb hem gezegd (niet op heel erg nette manier) dat hij uit de kamer weg moest gaan en toen heeft hij mij geslagen. De allereerste keer en hij schrok er zo van dat hij zelf wel meteen kalm was en het probeerde te sussen. HIj heeft me beloofd met 1000 tranen dat hij het nooit meer zou doen, maar de volgende dag kreeg ik wel even een scheldwaterval over me heen. Het ligt altijd aan mij en nooit aan zichzelf. Ik sla dicht omdat ik bang ben dat het verkeerd afloopt. Op goede momenten maakt hij grapjes over de dood (een steek in mijn hart, want ik knok al 5 jaar en zeker nu mijn dochtertje er is, is mijn grootste angst dat ik de strijd verlies), net nog stonden we bij treinovergang en zegt hij 'geef even gas, kijken of we dan dood zijn'. Ik ben zo teleurgesteld in hem en vertrouw hem niet meer..... eerst mijn hond, nu ik, is mijn dochter dan de volgende??
    Ik heb heel veel gepikt, maar nu is hij ver over mijn grens. Ik kan de vernedering niet meer aan en nu de twijfel of ik hier wel verder in wil gaan. Praten werkt niet meer, het lijkt wel of wij lucht voor hem zijn. Moet ik al die jaren, die wij zo sterk samen doorgekomen zijn, opgeven omdat bij meneer de spanningen te veel zijn geworden en niet wil werken aan zijn negativiteit. Geen spaargeld, geen werk ( en dat zal ook niet gaan lukken voorlopig door mijn fysieke situatie op het moment), geen inboedel, geen terugval op familie, geen kans op huurwoning bij mijn ouders in de buurt (woon 100 km verderop) of hier, 2 honden en mijn dochter...... word er gewoon zo verdrietig van. Ik heb ook totaal geen idee wat ik allemaal moet regelen naast nieuwe woonruimte en hoe dat moet met onze kleine meid.
     
  2. Hoek

    Hoek Actief lid

    11 dec 2013
    442
    0
    0
    Poeh heftig, maar alles behalve gezond om in deze situatie te blijven. Jij hebt ook t recht op een leven.

    Er zijn instanties die je kunnen helpen als je alleen door gaat. Zij kunnen je vertellen hoe en wat je moet regelen. Ga eventueel naar je huisarts, die zal misschien ook kunnen helpen.

    Het zal niet makkelijk zijn als je de keuze maakt weg te gaan, maar weegt dit op tegen de situatie waarin je nu zit?

    Succes met het maken van keuzes...
     
  3. Nahla2013

    Nahla2013 VIP lid

    4 okt 2012
    5.965
    3
    0
    Oh wauw meid! Pak je spullen en wegwezen bij die man.
    Ik ben geen psycholoog, maar ik denk dat hij heel wat narcistische trekjes heeft. Je meotnecht weg voordat jij en je dochter beschadigd raken. Je hebt kanker en hij houdt geen rekening met je en slaat je ook nog?!

    Echt, ga weg bij hem! Je vindt vast wel een oplossing.
     
  4. Kaboutermeis

    Kaboutermeis Fanatiek lid

    16 apr 2013
    4.184
    0
    0
    De vraag is ... Hoe zie je jezelf over 5 jaar?
    Samen met hem op deze manier? Maar wel totaal opgebrand.
    Of alleen, maar gelukkig met je dochter?

    Kan je de honden desnoods niet tijdelijk bij hem laten of bij vrienden of kennissen? En zelf (eventueel samen met je dochter) bij je ouders intrekken?

    Je dochter "afpakken" kan hij overigens niet. Je hebt minstens recht op co-ouderschap, ook al ben je ziek. Laat je niet gek maken op dat vlak!

    Het lijkt mij voor je ziekte overigens ook niet echt bevorderlijk om in deze toestand te blijven zitten. Hoe kan je nu herstellen als je continu op je tenen moet lopen van de stress, nauwelijks slaapt, ...! Daar heeft je dochter ook niks aan.
     
  5. MI87

    MI87 VIP lid

    21 dec 2012
    5.119
    1
    0
    Ik denk ook dat je meisje reageerd op de spanningen tussen jullie en het feit dat jij op je tandvlees loopt.

    Het is niet niks om je man en huis achter je te laten maar eerlijk ben ik erg bang dat dit een keer helemaal verkeerd afloopt...

    Als hij nu al grapt over de dood ( zo grappig vond ik die opmerking niet eerder zorgelijk) hoe groot is dan de stap voor hem om jouw, je dochter en zichzelf wat aan te doen als hij weer een bui heeft? Ik ben gewoon bang dat we straks een bericht op het journaal krijgen van een vader die zichzelf en zijn gezin wat heeft aangedaan...

    Echt meid! Stap naar je huisarts en vraag om hulp, doe iets! Dit staat me helemaal niet aan!
     
  6. odet

    odet Niet meer actief

    dit klinkt inderdaad niet goed.

    ik kan je adviseren om contact op te nemen met steunpunt huiselijk geweld.
    zij hebben mij ook goed op weg geholpen om weg te gaan thuis.
    zij geven je de info die je nodig hebt om de volgende stappen te zetten.

    succes
     
  7. Maartt

    Maartt Fanatiek lid

    30 mrt 2011
    4.843
    725
    113
    Lieve lieve ts,

    Je wordt mishandeld. Geestelijk en kennelijk begint het nu ook lichamelijk. Bescherm jezelf en je dochter..
     
  8. caat

    caat Fanatiek lid

    5 sep 2012
    1.195
    1
    36
    ik weet dat de situatie op dit moment not done is. ik moet wel zeggen dat ik in de tien jaar dat we samen zijn dit gedrag nooit tegen mij heb gezien. kort lontje heeft hij wel altijd gehad, maar dan in zachtere vorm (en ik was ook best een pittige tegenpool)... dat maakt het juist zo moeilijk, omdat ik weet hoe lief en zorgzaam hij altijd was.... en nu zo gevormd door de situatie waarin we zitten. Dochter logeert komende drie nachten bij mijn schoonouders zodat ik even wat kan bijslapen en helder nadenken. Donderdag zijn we welkom bij mijn ouders voor tot na het weekend iig. schoonmoeder probeert het boeltje te sussen, ze zouden er kapot van zijn als ik met hun enige (en dat blijft ze ook) kleinkind zou vertrekken.
     
  9. Boeffie2011

    Boeffie2011 Bekend lid

    4 aug 2011
    864
    0
    0
    Noord Brabant
    wat een heftige situatie waar je in zit zeg!!
    Ik ben alleen bang dat het alleen nog maar zal gaan escaleren.... Hij zou zijn ogen uit zijn kop moeten schamen!!!!!! Niet alleen dat hij je geslagen heeft maar dat hij je op die manier behandelt en je niet steunt in je ziekte!
    Ik hoop dat je toch een oplossing gaat vinden voor je dochterje en jezelf want je moet echt idd weg bij hem....dit houd niet zomaar op!

    sterkte
     
  10. sassie25

    sassie25 Fanatiek lid

    15 nov 2009
    4.613
    0
    0
    bakkersmeisje
    Bleiswijk
    Kun je niet even bij je schoonouders ingaan met je dochter? Of je man bij hen?

    Het is duidelijk dat je schoonouders inzien dat er iets niet goed gaat in jullie relatie. Misschien kunnen zij je man nog naar een huisarts sturen of op hem in praten?

    Er moet in ieder geval even wat druk van de ketel, voor jullie allemaal.
     
  11. twinkle star

    twinkle star Niet meer actief

    Jeetje heftig. Ik denk dat hij door alle gebeurtenissen helemaal van het pad aan het raken is. Je zet je het hardst af tegen mensen die dicht hij je staan, in dit geval ben jij dat.

    Omdat hij nooit dit gedrag heeft laten zien denk ik dat hij dringend hulp nodig heeft. Voor nu lijkt het me niet veilig daar te blijven, zeker niet na de opmerking bij de trein. Wat als hij achter het stuur gezeten had?
     
  12. MotherMary

    MotherMary Fanatiek lid

    10 sep 2014
    1.748
    2
    0
    theaterdocent, regisseur en leerkracht basisonderw
    Overijssel
    Jeetje, wat een verhaal...
    Ook ik maak me zorgen om je situatie. Jullie situatie staat aan alle kanten op knappen. Ofwel jij breekt door alle stress of druk, ofwel je dochter gaat alsmaar heftiger op spanning reageren, of (en daar wil ik helemaal niet aan denken) er knapt iets bij je man. Wat ik wil zeggen: op dit moment is je situatie onveilig en zou ik je, omwille van jullie alledrie, willen aanraden om weg te gaan.

    Toch snap ik ook heel goed dat je dat moeilijk vindt, omdat je begrijpt dat je man het allemaal niet aan kan. Hij heeft natuurlijk ook verschrikkelijk veel meegemaakt en het is mooi dat je hem de ruimte wil geven om dat zelf te verwerken, dat je onthoudt wie hij daarvoor was en dat je hem wilt steunen door al zijn ellende heen. De vraag is of deze huidige situatie hem helpt of steunt... Het klinkt alsof hij zijn problemen niet alleen aan kan en professionele hulp nodig heeft. Daarbij zijn jullie ook nog eens 'triggers' voor zijn onvoorspelbare gedrag.

    Ik denkt dus: nu weggaan, zodat jij kan herstellen en jullie in veiligheid zijn. Er zijn zeker instanties die je hulp kunnen bieden, ga dat maar eens na. En als je man ook hulp zoekt en over zijn problemen heen komt, wie weet hoe het in de toekomst dan gaat...
    Ik wens je alle sterkte en wijsheid toe!
     
  13. Kolibrie

    Kolibrie VIP lid

    29 jun 2008
    5.731
    405
    83
    Vrouw
    Zuid-Holland
    Eeeeh...pak je spullen en ga weg. Naar je ouders, familie of desnoods een blijf-van-je-lijf huis! Ik vind dit niet gezond! Het feit dat hij al geen rekening houdt met jouw ernstig ziek zijn, vind ik al een grote no-go. Maar slaan en schelden is niet normaal. Voor je eigen veiligheid, maar ook van je dochter zou ik gelijk weggaan. Gaat hij dreigen, slaan etc. doe je aangifte. Niet pikken!!

    Ik zie nu dat dit bericht een maand oud is. Hoe gaat het nu??
     

Deel Deze Pagina