Op 19 April kreeg ik te horen dat mijn contract niet zou worden verlengd en dat ik dus per 1 juni werkeloos zou zijn. Ik heb 2 jaar met veel plezier bij het bedrijf gewerkt, maar ze vonden mij na 3 tijdelijke contracten niet geschikt genoeg voor een vaste aanstelling. Dit was natuurlijk erg balen, ik heb al mijn vakantiedagen opgenomen en op 10 Mei afscheid genomen van mijn collega's. 10 mei deed ik ook een zwangerschapstest, die tot mijn verbazing positief was! Slechte timing maar zeer gewenst! Als het mee zit krijg ik nu voor het eerst in mijn leven een WW uitkering, ik heb recht op 13 maanden omdat ik gelukkig een goed werk verleden heb. Maar voor het UWV moet je solliciteren, de banen liggen al niet voor het oprapen (ik ben HBO opgeleid) omdat ik vaak over gekwalificeerd ben, maar nu ook nog zwanger. Wanneer vertel ik het een potentiële nieuwe werkgever? Moet ik met name voor tijdelijke klussen gaan of echt al gaan zoeken naar een vaste nieuwe baan? Wat zijn de kansen die ik nu überhaupt heb op een baan? Het zijn nogal wat dingen die me erg bezighouden momenteel. Zijn er meer vrouwen die hier mee zitten?
Ik was zwanger en werkloos bij mijn dochter. Voor het UWV geldt (toen in elk geval) dat een brief sturen al een sollicitatie is. Ik moest er minimaal 4 per maand doen in elk geval. Ik heb dus voor een groot deel gewoon serieus gereageerd en ben ook af en toe voor een gesprek uitgenodigd geweest. Vanaf 12 weken zwangerschap heb ik het ook gewoon steeds eigenlijk bij het gesprek verteld, nooit in de brieven. Uiteindelijk ben ik tijdens mijn zwangerschap niet aangenomen, maar heb wel mijn huidige baan aan het solliciteren in die tijd over gehouden.
Ik zit in precies het zelfde schuitje! Had net een nieuwe baan waar ik me gek werkte (gemiddeld zo'n 70 uur per week) en er waren wat rare dingen met het contract. Nadat ik al te horen had gekregen dat ik mocht blijven (einde proeftijd), werd ik bij het stellen van wat kritische vragen over dat contract als nog op de laatste dag proeftijd op straat gezet. 3 weken later blijk ik, ongepland, zwanger te zijn. Ook HBO opgeleid en voor het eerst van mn leven nu een ww uitkering aangevraagd. Inmiddels druk bezig met solliciteren. Maar tegen de tijd dat ik ergens einde proeftijd ben is het niet meer te verbergen. Ben zelf nog niet op gesprek geweest, maar zit er nu wel aan te komen. Twijfel ook wanneer ik het dan eventueel kenbaar moet maken. Hier helaas ook nog onzekere situatie met de papa, (kenden elkaar net en ik had juist voorgesteld als vrienden verder te gaan omdat t allemaal niet zo soepeltjes liep) dus timing kon echt niet beter! Maar ja, zoals eerder al gezegd.. Het leven laat zich blijkbaar niet plannen. en dit soort praktische dingen komen goed. daar ben ik van overtuigd. Waar een wil is.. In ieder geval van harte gefeliciteerd en houd me op de hoogte! Groetjes, Demi
Hier precies dezelfde situatie (of net wat anders) Werkgever failliet gegaan. Maand later was ik zwanger. Net als jij had ik een lang arbeidsverleden en dus 11 maanden opgebouwd. Maar toch jammer dat er nu dus al 8 maanden opzitten, waarin ik niet een hele eerlijke kans heb gehad om een baan te vinden (zeker de laatste maanden niet meer). Ik heb de beslissing genomen om die tijd toch nuttig te besteden en een cursus te gaan volgen (op eigen kosten). Daarnaast dus nog wel serieus geprobeerd een baan te krijgen door te solliciteren. Ik brieven meldde ik niet dat ik zwanger was. Tijdens gesprekken wel.
Ik zit in dezelfde situatie, ben al op infogesprek geweest bij UWV en een keer bij de werkcoach. (Ben per 16 mei werkloos..) Heb het ook aangegeven bij de werkcoach en hoef gelukkig nu maar heel weinig bij het UWV te verschijnen. Denk ook niet dat de kansen op een baan bijzonder groot zijn. Ik solliciteer braaf wat ze van me vragen (1 x per week) en als ik op gesprek mag zeg ik meteen dat ik zwanger ben, want ik ben al bijna op de helft van m'n zwangerschap en de buik is al een beetje zichtbaar. (Ik ben mollig dus je kan nog denken dat het gewoon vet is..) Heb mezelf ingesteld op een nieuwe baan na m'n verlof want de kans op een baan is echt minimaal, geen baas zit te wachten op een zwangere vrouw en al helemaal niet in deze crisis tijd...
Hier al 1 jaar in de WW, ben al braaf ook al die tijd aan het solliciteren geweest, zonder resultaat, waar ik nu blij mee ben. Ik had laatst voor het eerst een uitnodiging voor een gesprek en heb toen ook eerlijk verteld dat ze het dan van september t/m januari zonder mij moeten doen ivm verlof. Toen zei ze dat ze dan natuurlijk niets aan mij had Ik zit het gewoon uit (verwacht niet dat een baan er nu in zit) en zal in augustus het UWV inlichten en verlof en uitkering aanvragen. Het zij zo ... ik zit er niet mee ...
@Non ben even benieuwd hoe t nu is? Ik heb namelijk komende week 2 gesprekken.. Ben nu waarschijnlijk rond de 8 weken zwanger (van de week ook mn eerste echo en intake). Ik wil wel heel graag een nieuwe baan.. zie het echt niet zitten de komende maanden niks te doen en heb daarnaast maar 8 maanden recht op uitkering. dus alles wat ik extra werk is weer meegenomen. Eigenlijk ben ik van plan nog niks te vertellen tot de 12 weken. Misschien gooi ik nu kans op leuke baan weg, terwijl je nooit weet hoe het loopt.. Blijft alleen wel de vraag, hoe snel vertel je t dan als je eenmaal aan t werk bent. want stel ik krijg een van deze jobs, is de kans dat ik tegen de tijd dat ik begin wel bijna 12 weken ben natuurlijk erg groot.. Zucht! Wat een gedoe!
Ik zou als ik jou was niks vertellen bij een sollicitatie. Ze mogen je niet weigeren als je zwanger bent maar dan is er altijd wel een betere kandidaat dus zullen ze dat nooit rechtstreeks zeggen. Ik zou, zo lang je het kan verbergen en het niet zichtbaar is, niks zeggen. Hopen dat je dan die proeftijd doorkomt en daarna pas zeggen. Mits het mogelijk is met je buikje natuurlijk En anders zal je, als je aangenomen wordt, heel goed je best moeten doen, en jezelf bewijzen dat je het toch waard bent! Maar ik zou eerst aan jezelf denken. Het is hard maar dat is de baas ook als hij/zij weet dat je zwanger bent.
Thanks voor je reactie Jonneke. Ik weet het, ook dat ik zo moet denken. Ben alleen een persoontje wat nogal (extreem) voor eerlijkheid in elke situatie gaat (levert ook nog wel eens leuke situaties op, ben iemand die dus ook vaak 'eerlijk' haar mening geeft ), dus zal denk ik wel lastig gaan worden. Maar goed, hoef nu echt nog niks te vertellen dus in de gesprekken zal ik dat ook niet doen. En verder eerst maar afwachten of ik ook ergens wordt aangenomen uiteraard!
Ligt er eraan hoe ver je bent natuurlijk. Ik heb het in een gesprek dus ook niet verteld en het gesprek was positief. Op de terugweg voelde ik mij een leugenaar omdat ze wel gevraagd hadden naar vakantieplannen... Toen dacht ik wel van 'je moest eens weten ' De baan is uiteindelijk niet doorgegaan vanwege een minimum salaris en daar pas ik na 13 jaar werkervaring voor..
Ik zit in hetzelfde schuitje helaas. Ik heb nu ook een ww uitkering doordat ik bij mijn ex werkgever na 8 jaar er uit werd gegooid:x In deze dienst jaren zijn mijn kids geboren dus dat was het probleem niet......ik had onenigheid gekregen met mijn manager en toen kon ik gaan:x Nu ben ik dus thuis en 26 weken zwanger van de 3e. Ik heb vorige week al diverse sollicitatiegesprekken gehad maar uiteindelijk hebben ze voor een ander gekozen. Of ze gezien hebben dat ik zwanger ben, ik denk het wel, ik kan mijn buik echt niet meer verbergen Bij 2 bedrijven had ik er niets over gezegd in mijn brief of tijdens het gesprek. Een ander bedrijf moest ik zelf terugbellen om de afspraak te bevestigen en toen heb ik het aan de telefoon eerlijk verteld dat ik 26 weken zwanger ben. Het was geen enkel probleem zei die man en ik mocht gewoon op gesprek komen. Hier was ik al een beetje verbaasd over, want zo vaak kom je dat niet tegen. Uiteindelijk ben ik toch afgewezen op het feit dat ik zwanger ben:x Dat werd me toch zo recht in mijn gezicht gezegd, zeg dan niet van te voren dat het geen probleem is!! Was best pissig eigenlijk. Ik had vorige week een evaluatie met mijn werkcoach maar die snapt ook wel dat geen enkel bedrijf mij nu nog aan neemt.
Mijn werkgever ging failliet toen ik een positieve zwangerschaptest in mijn handen had... van het uwv moet je gewoon solliciteren. minimaal 4 sollicitaties per maand. Je moet niet in je brief aangeven dat je zwanger bent, maar tijdens het gesprek zou ik het wel doen. Het feit dat ik zwanger was heeft me denk ik wel wat banen gekost. Bedrijven kiezen over het algemeen liever iemand die niet dadelijk weer 4 maanden er tussen uit is..... Wel zou ik het vanaf een week of 12 zeggen tijdens een gesprek.
Het bedrijf waar ik in 2010 werkte ging ook failliet en een maand later was ik zwanger (wel gepland). Tja, balen. Ik heb echter wel de gigantische mazzel gehad aangenomen te zijn bij een nieuwe baan toen ik 12 weken zwanger was. Zal bij de VK voor een echo toen ik gebeld werd. Na de echo netjes terug gebeld. Ze vroegen me op gesprek. ik heb meteen gezegd dat ik 3 mnd zwanger was. En toch was ik aangenomen. Het kan dus wel. Maar, ik weet ook dat de kans klein is hoor. Meeste werkgevers willen je niet meer, dat weet ik ook. Heel veel succes!
Ik moet nog 5 diensten werken en dan sta ik na 4 jaar werken ook op straat. Ben nu idd ook ww aan het aanvragen en 6 wkn zwanger. Ik ga, in evt sollitatiebrieven/ eerste gesprekken niks vertellen. Dat doe ik wel bij een evt tweede gesprek. Vraag me nu wel af wat een goed arbeidsverleden is voor de mnd ww die je krijgt. Ik ben nu 25, werk nu 10 jaar waarvan de laatste 4 jaar dus echt als baan, daarvoor bij baantjes. Weet iemand dit?
Hoi Demi, Ik was helemaal vergeten om te kijken in het topic. Ik heb inmiddels iets van 3 sollicitaties verstuurd maar alleen nog maar afwijzigingen gehad helaas. Ik ga wel gewoon door, maar zal net als veel dames toch over een paar weken in het eerste gesprek eerlijk zijn. Ik baal er enorm van maar we blijven gewoon doorgaan! Alle andere ook succes trouwens! xxx Non
Volgens mij gaan ze uit van elk jaar dat je meer dan 26 weken hebt gewerk. Ik werk nu pas zo een 5 jaar fulltime maar heb daarvoor ook heel veel bijbaantjes en vakantiewerk gedaan. Mijn ww is berekend vanaf mijn eerste bijbaantje toen ik 15 jaar oud was.
Ik ben sinds 2 maanden werkeloos en nu 17 weken zwanger. Zodra ik vertel dat ik zwanger ben, moet ik eerlijk zeggen dat ik niet verder wordt uitgenodigd. Eigenlijk leg ik mezelf er al bij neer dat ik tot begin volgend jaar thuis zal zitten. Even een ander vraagje, ik heb nog geen enkele afspraak met mijn werkcoach gehad. Hebben jullie dit op eigen initiatief gedaan of moesten jullie langskomen? Ben ik eigenlijk wel nieuwsgierig naar.
Ik kreeg een uitnodiging van mijn werkcoach dat ik langs moest komen bij het UWV Werkbedrijf. Ik zit nu vanaf half maart in de WW dus ook nog niet zo lang. Solliciteren gaat echt k*t momenteel, ik krijg afwijzing na afwijzing. Waarom solliciteer ik eigenlijk nog? Ja omdat het moet, maar mijn motivatie is ver te zoeken zo:x