Ik ben er inmiddels helemaal klaar mee. De familiebezoekjes komen me de keel uit en als er bij mijn zus in huis een verjaardag gevierd moet worden, gaan we altijd er tegenwoordig met tegenzin naar toe. Verjaardagen kunnen we niet onderuit, maar ik ben inmiddels wel zover dat ik niet meer richting mijn ouders ga als mijn zus en zwager er ook zijn met de kinderen. Dus dat zal een aanzienlijk stuk minder worden, omdat ze daar regelmatig een weekend zijn. Probleem? Gedrag neefje, 3,5. Maar vooral het gebrek aan ingrijpen door zijn ouders en het eeuwige goedpraten door mijn zwager. Gisteren ging mijn neefje echt een gigantische grens over. Mijn schoonzus was er ook met mijn nichtje (lekker druk dus). Op een gegeven moment wil mijn neefje op zijn manier 'alleen spelen' in het achterhuis. Hij dreef mijn nichtje (nog geen twee) dwingend in een hoekje, met een dreigend toontje zeggend dat hij daar wilde spelen en hij wilde alleen spelen en bla bla bla. Ik was er toevallig bij omdat mijn jongste daar liep. Omdat mijn zus en zwager er niet bij waren heb ik mijn nichtje en zoontje beide bij de hand gepakt, mijn neefje de boodschap gevende dat ik het absoluut niet lief vond hoe hij tegen mijn nichtje deed, dat wat hij zei ook niet lief was, maar dat het prima was wat hij wilde. Als hij even alleen wilde spelen mocht dat, ik zou mijn nichtje en zoontje meenemen naar de kamer en dan de deur dicht doen, zodat hij even alleen kon spelen. Dit heb ik ook tegen mijn zus en zwager gezegd en ook dat ik het niet nodig vond dat mijn neefje op deze manier de lakens uitdeelde. Tevens ook de boodschap meegegeven dat meneer graag naar buiten wilde maar dat ik me niet geroepen voelde om met hem mee te gaan. Het hek stond open en kon niet dicht doordat er een auto tussen stond. En wat krijg je als reactie? Op eerst genoemde helemaal geen en op het feit dat het hek niet dicht wil: ach, hij klimt er toch overheen. Say what?! Met andere woorden: doe rustig de deur open en laat hem maar naar buiten, want dat mijn ouders aan een vrij drukke weg wonen waar veel auto's met 80 voorbij knallen en daarbij ook nog eens aan het kanaal maakt allemaal niks uit voor een kind van 3,5, want hij klimt toch over het hek? Maakt niet uit als er iets gebeurt?? Ik kan zo nog wel honderden voorbeelden geven over het het gebrek aan ingrijpen door mijn zus en zwager, want dat mijn neefje dit gedrag vertoont, is in zijn geheel aan hun te wijten. Dat kleintje weet niet beter, want die wordt eeuwig en altijd de hand boven het hoofd gehouden, met name door mijn zwager. Op de verjaardag van zijn zusje stuurde hij mijn zoontje uit de zandbak. Ik heb toen even afgewacht, maar daar werd ook niks van gezegd. Toen ik dat later tegen mijn zwager zei kreeg ik als antwoord: er zijn ook maar drie scheppen!?! (mijn beide nichtjes zaten ook in de zandbak.) Ja en? Daarom hoeft zijn zoon de mijne nog niet uit de zandbak te sturen. Al zou mijn oudste met z'n tanden en tunnel naar China willen graven... Mijn neefje pakte een treintje af van mijn jongste. Van mijn man moest hij deze teruggeven: je hoort niet iets af te pakken. Zegt mijn zwager: ja, maar daar was T net ook mee aan het spelen. Dat zal, maar niet toen mijn zoontje het treintje pakte. Ik/wij zijn niet de enigen die zich hier uitermate aan storen. Onze hele familie heeft er inmiddels tabak van. Zelfs mijn ouders beginnen erover te klagen. Ik wil dit eigenlijk wel bespreekbaar maken bij mijn zus voordat de bom een keer gigantisch gaat barsten, want die kant gaat het op. Mijn beide broers houden zich ook nog in, maar dat gaan we niet lang meer volhouden. Probleem is alleen dat mijn zwager te arrogant is en mijn zus is zo iemand die je een voorval van 25 jaar terug nog voor de voeten kan gooien, waarvan jij al lang niet meer weet dat het ooit heeft plaatsgevonden. Ook zou ik dat het liefst face to face doen, maar ja, ze wonen nou eenmaal niet om de hoek en gezien het feit dat ik hoogzwanger ben, ga ik ook niet ruim 2,5uur in de auto zitten. Hoe zouden jullie dit aanpakken? Tips, suggesties? Ervaringen??
Oh, wat vervelend zeg! Ik kan me helemaal voorstellen dat je niet meer met plezier bij hun bent of daar naartoe gaat. Aangezien jij nu hoogzwanger bent zou ik er nu nog niet over beginnen. Straks hebben jullie kwade gezichten als de kleine geboren wordt en dat zou ik nu niet aan mijn hoofd willen hebben. Zou nu mijn energie lekker in mijn eigen gezinnetje steken. Als de rest van de familie zich er ook zo aan stoort dan zou ik nog even afwachten of er niet iemand anders over begint en anders tegen je ouders zeggen dat jullie niet meer komen als zij er zijn. Misschien kan je moeder/vader eens met je zus praten?
misschien zou je het kunnen brengen als ze bij jou op visite zijn. Jou huis jou regels. En bij opa en oma, hun huis hun regels. Dus als ze daar regelamtig zijn zouden opa en oma er wat van kunnen zeggen. Ook zou je wat kunnen zeggen over de interactie tussen de 2 neefjes. En darbij vertellen wat jullie je zoontje willen bijbrengen en vragen of ze daarbij rekening willen houden. Verder is een opvoeding heel persoonlijk en denk ik dat je je ruzie gaat opleveren als je zomaar over het opvoeden zelf gaat beginnen, immers heeft ieder zijn eigen soort opvoeding. Ook vind ik dat je niet kan spreken over dat de hele familie er tabak van heeft. Als het komt tot een gesprek is het beter om het duidelijk bij jezelf te houden en niet voor een ander te spreken. Verder wens ik je veel sterkte met deze situatie, lijkt me erg lastig. Jammer dat jullie niet van je neefje kunnen genieten op deze manier. Hopelijk komt het goed met hem als hij naar de basisschool gaat. Daar zal hij een hoop moeten leren.
hmm ik zou er denk ik niet echt een gesprek over aangaan. Ieder doet het op zijn eigen manier en het is niet makkelijk om iemands (misschien lakse) karakter te veranderen. Ze zullen vast niet in eens hun manier van opvoeden gaan veranderen. Ik zou er wel steeds iets van zeggen tegen het ventje als hij oneerlijk doet tegen jouw kindjes. Niet lullig bedoeld, maar je bent ruim 38 weken zwanger dus misschien dat je het door de hormonen ook wat zwaarder voelt nu. Niet druk om maken nu, eerst dat kleintje er maar eens uit
Ik zou er zeker wat van zeggen ....... En dan vooral voor die kleine vent , die kan er ook niks aan doen dat hij nu is zoals hij is als alles maar goedgekeurd wordt ...... Ik zou er wel ff mee wachten tot de kleine bij jullie is geboren , voor je eigen rust en misschien zeg je nu met al die hormoonmonsters wel dingen die je normaal gesproken niet zou zeggen !! Suc6 met de bevalling !!
je moet hier het ventje niet op aan spreken , tuurlijk wel als hij nniet wil luisteren , maar das eigenlijk de taak van de ouders ....Als een kindje weet waar hij aan toe is kan het een heel ander kindje worden ..
Ik snap dat het vervelend is dat de ouders altijd alles goed vinden en niet corrigeren. Maar een 3,5 jarige die een 2 jarige zijn/haar wil op probeert te leggen is opzich redelijk normaal hoor, hier ook aan de orde van de dag en ook dwingend en eisend. Onze zoon heeft er ook een handje van , alleen is bij ons dus het verschil dat wij wel ingrijpen al is zijn zusje ons soms al voor en duwt hem dan weg.. ook niet goed maar stiekem wel grappig om dat kleine droppie haar grote broer opzij te zien zetten. Ik zou in een 1 op 1 gesprek met je zus hier over beginnen, kijken wat zij vind als ik het zo inschat zal je daarna met jouw man ook met haar en haar man moeten praten, want waarschijnlijk gaat je zus er niet vol tegenin bij haar man? zou dat kunnen?
het is misschien niet heel schokkend , maar in de meeste van deze gevallen hoort een ouder een kind wel hierop aan te spreken .......
Ik ga advies geven. Ik zeg een ding. Ga je er niet mee bemoeien bemoei je er niet mee. Ook al zal de rest zich er ook aan storen, De geen die er wat van gaat zeggen zal de gebeten hond worden. Je kunt het wel eens met je zus over opvoeding hebben in het algemeen. Zonder een oordeel te geven en te vellen. Ik heb ervaren in al die jaren dat ik tante ben. dat als je je er mee gaat bemoeien de situatie vaak verslechterd in plaats van verbeterd. Misschien is je zus wel ontzettend onzeker( hoe meer iemand van zich af bijt hoe on zeker iemand vaak is) Ook al zal je dat niet zien aan de oppervlakte. Dus 1 bemoei je er niet mee. En twee praat over het al gemeen over opvoeden eens met je zus zonder dat er iemand bij is. En vooral wijs niet de vinger naar je neefje. Want als iemand naar iemand zijn kinderen wijst. Dan weet je wat er gebeurt dan ontkennen ze het. Ook al zal je gelijk hebben. BEMOEI je er niet MEE.
Het is ook niet schokkend, maar het klopt toch niet? Ouders horen in te grijpen. Maar goed, je kunt je niet bemoeien met opvoeding van een ander. Wel zou ik het jongetje aanspreken als hij dit bij mijn kindje doet.
als hier kindjes zijn die niet luisteren , kijk ik eerst de ouders een x vragend aan , geberud er dan nog niks dan grijp ik zelf in , heb ik echt geen problemen mee, ik laat andere kindjes hier niet bepalen wat er gebeurd omdat de ouders niet ingrijpen ....no way
Dat is dan bij jou thuis, neem ik aan. Daar gelden jouw regels. Maar doe je dat ook bij een ander thuis?
Als ik echt vind dat het niet kan , dan zeg ik er wel wat van ja .....En dan met name als het gaat hoe een kindje tegen een ander kindje doet of hoe een kindje met speelgoed van een ander kindje omgaat , ja hoor , geen problemen mee .....
Maar wat jij als vervelend ervaart kan iemand anders toch normaal vinden ? Niet iedereen denkt het zelfde over de opvoeding. Ik zou not amused zijn hoor als je mij gaat aanspreken of mijn kinderen omdat jij iets niet goed vind. Als TS zich zo ergert zou ik een gesprek aan gaan met haar zus en er gewoon over praten, niet veroordelen, ik vind mensen die elkaar veroordelen op de opvoeding zo zwaar irritant, iedereen doe het op zijn of haar eigen manier, de kids kunnen er ook vaak niets aan doen dus nooit het kind er op aanspreken.
+1 Ik denk echt dat als je op een soort van aanvallende manier je zus hiermee confronteert dat het alleen maar averechts werkt. Ik zou inderdaad gewoon als je tijdens het spelen dit gedrag van je neefje opmerkt er zelf gewoon even iets van zeggen als het jou kinderen betreft. En verder gewoon een x in het algemeen eens met je zus praten. Wie weet zit zij er zelf ook wel erg mee, heeft al allerlei manieren geprobeerd en komt er zelf ook niet uit. Of denkt ze juist dat het zo hoort op deze leeftijd en doet ze er daarom in jou ogen niks aan.. Soms speelt zich meer af dan je in eerste instantie denkt en oordeelt.
ja maar dat zou mooi zijn ,voor iets simpels zou ik een kindje echt niet aanspreken , maar ik laat een kind hier in huis echt niet de regels bepalen omdat een ouder niet ingrijpt , dat zou mooi zijn , een kind van een ander mag hier wel de boel op kop zetten en mijn eigen kind niet ..mooie bak zou dat zijn
Hier hetzelfde, maar dan met nichtje van bijna 3. Schoonzus laat ook alles toe, en broer grijpt vaak ook niet in, en als ie 't doet, te fel, nichtje huilen en schoonzus gaat ze dan troosten...terwijl nichtje eigenlijk met rust gelaten moet worden in dat geval! Stout zijn, grenzen aangeven, kind laten nadenken over wat het gedaan heeft, niet troosten omdat iemand haar grenzen aangeeft. Maar goed, op jouw verhaal, als nichtje hier dingen doet die niet kunnen (is vaak) en haar ouders reageren niet? Simpel, grijp ik zelf in! Laat m'n zoon niet slaan of dingen van haar overnemen omdat zij geen grenzen kunnen/willen aangeven. 1x reactie gehad van broer, dat ik me er niet mee moest moeien, heb toen gewoon gezegd dat ie 't dan zelf moet doen, zodat ik niet hoef in te grijpen. Zijn zoveel dagdagelijkse dingen die nichtje niet eens doet omdat ze 't nooit aangeleerd kreeg. Als mama bezig is met eten, moet zij zichzelf ff vermaken, en niet aan mama haar benen gaan hangen, wenen, zeuren. Ze wil nog steeds vaak gepakt worden (schoonzus is intussen 6m zwanger van de 2e en nichtje wordt al 3 dus kan je je wat voorstellen?) Nichtje nooit tutje gehad, pas sinds ze 2,5 JAAR is! Allemaal geen probleem. Getekend op de deur, hadden ze nog niet eens gezien (terwijl het in de woonkamer was, waar ze dus vaak zitten). Altijd gaat er wel iets kapot als ze hier speelt of thuis of bij mijn ouders (werkelijk, mijn zoontje heeft nog nergens wat vernield) Ik kan dus héél goed begrijpen wat je bedoelt, het zijn in het algemeen geen super dramatische dingen, maar al die kleine dingen, maken het even onaangenaam! En zeker als ouders niet beseffen wat voor effecten dat zal hebben op latere (puber) leeftijd. Kinderen die nu altijd alles mogen, gaan dat dan ook hebben, en daar komt ruzie en miserie van. Grenzen aangeven is echt belangrijk als je op een rustige manier wil omgaan met je kinderen. Ik hoef hier zelden kwaad te zijn op mijn zoontje, hij wéét dat nee ook nee BLIJFT, altijd! Dat scheelt een hoop!
Ik zeg ook niet dat een andermans kind de regels bij jou hoeft te bepalen maar ik vind niet dat jij op alles die kids en ouders hoeft aan te spreken. Maar zo denk ik er over.