Hoi meiden, ik verbaas me over mezelf dat ik nogsteeds zo slecht kan over bepaalde opmerkingen die in verband staan met de vroeggeboorte van mijn zoon. zo was ik gisteren in de kleedkamer van de sportschool en een mevrouw begon een verhaal over een lerares die nog niet was bevallen. Goh WAT ERGGG! riep die vrouw uit, de lerares bleek een halve week over de uitgerekende datum. NOU je kunt ook maar beter te vroeg bevallen. He? (keek mij aan) ze wist niet dat ik te vroeg was bevallen, maar dit soort opmerkingen schieten mij in het verkeerde keelgat en ik ben dan ook altijd geneigd om erop te reageren. ook een vriendin van me is bijna uitgerekend en is twee weken geleden nog op wintersport geweest, terwijl ze het jaar ervoor met een heli is teruggebracht naar nederland met gebroken voet. Of een zwangere collega die door rookt. Ik deed zo voorzichtig en zij doen maar en alles komt WEL goed. het zit me gewoon nogsteeds dwars. Ik weet wel dat we heel veel geluk hebben gehad.
je bent niet de enige hoor!! ikke kan er ook niet tegen. bij mij zeggen mensen (zeker nu ukkie 2 is) "euuhhh wanneer komt die tweede, want bij de 1e heb je niks geleden" uk is met 34 weken geboren en in recordtempo van 3 uur.....nou....... echt dan kan ik die koppen wel klieven hoor!!!:x oh ja en zwangeren die klagen "ik kan niet meer ben het zo zat" en dat dan met 36 weken ofzo dan denk ik wees gvd blij dat ie er nog in in zit tr...
Ow, zo herkenbaar! Ook zo'n 'leuke' opmerking: "Jouw bevalling was zeker een makkie, als die van jou zo licht was?" Grrr.. alsof dat een bevalling minder pijnlijk maakt! :x Ik had gvd van begin tot eind heel veel pijn door constante rugweeën. Of als ik weer een beetje emotioneel wordt door het vertellen van de complicaties in de zwangerschap, en dat tijdens de bevalling duidelijk werd dat de placenta half losgelaten was: "Och, maar hij is nu toch gezond?" Jaaa, maar dat wil niet zeggen dat ik het zo maar naast me neer kan leggen! Pff, wat een frustraties he? Sorry, ik vervuil je topic.
Ik heb daar ook heel erg veel last van!!! Als ik het zo lees watvoor opmerkingen mensen hebben dan voel ik al de irritatie opkomen en boosheid. Ik kan er heel erg slecht tegen. Dat geklaag van de laatste loodjes. En idd van "te laat" bevallen. En mensen die er een enorm drama van maken die moeten worden ingeleid omdat hun kindje nog heerlijk zit en het goed maakt maar gewoon niet komt nog. Dan denk ik jemig klaag niet zo!! Wees blij dat je je kindje als het goed is de volgende dag lekker in zijn eigen wiegje heb liggen I.p.v. na 3 maanden pas!! En niet hoeft te vechten voor zijn leven.. Waarbij je machteloos moet toekijken. En idd dat de bevalling wel een makkie geweest zou zijn hoor ik ook erg vaak. Nou dat was het niet hoor. Ik heb van verschrikkelijke weeen gehad en ook evengoed een knip gekregen. En het is zo ontzettend moeilijk om je mond te houden. Wat me dan ook soms niet lukt.. En waar ik me ook aan stoor is dat mensen vinden dat ik het nu toch wel een plek moet hebben gegeven. Want je het gaat nu toch goed? en het is tenslotte al 9 maanden geleden. Mijn dochter is 3 maanden te vroeg geboren en lag 5 weken op de NICU in het AMC. Zo ik ben ook weer even mijn frustratie kwijt. haha. Sorry hoor!! Liefs.
Helemaal herkenbaar. Ik zou willen dat ik het zwanger zijn zat was geweest omdat ik meer dan 40 weken zwanger was want dan was mijn zoon lekker meteen mee naar huis gegaan. En mensen denken dat ik het extra makkelijk heb gehad omdat hij via een keizersnede is gekomen. Nou dat is zeker niet makkelijk. Helemaal niet als je daarna nog elke dag terug naar het ziekenhuis gaat met een wond op je buik. En die opmerking van, 'Hij/zij is nu toch gezond'... Bah. Ik heb er niet dagelijks meer last van gelukkig maar soms komt hetnaar boven en voel ik me intens verdrietig.
Herkenbaar! Patrick is met 27 weken en 5 dagen geboren en heeft 14 weken in het ziekenhuis gelegen. Als mensen denken dat ik een makkelijke bevalling had, dan zeg ik altijd: zullen we ruilen? Ik moest met spoed een keizersnee, en doordat ik ook nog Hellp had duurde het herlstel best lang. Ik leg ze dan haarfijn uit, dat bevallen met 27+5 met een keizersnee geen grapje is en dat ik dus geen geklaag wil horen. Mensen mogen een zwangerschap naarmate ze de 30 weken voorbij zijn best zwaar vinden, maar ik moet ze niet horen zeggen dat ze liever te vroeg bevallen of dat een keizersnee een eitje is. Mensen die zeggen dat het nu toch goed gaat die geef ik gelijk, maar ik vertel er wel bij dat de kansen op problemen niet voorbij zijn, vaak komen de problemen pas op school tot uiting. Wij hebben geen makkelijk kind en mogelijk is er wel degelijk wat aan de hand. Dus het gaat goed vind ik een relatief begrip.
Ik krijg de verhalen over een makkelijke bevalling eigenlijk nooit, misschien omdat iedereen die weet dat Sam te vroeg geboren is ook weet dat ik er bijna aan onderdoor ben gegaan. Maar ze kennen ook de verhalen over Sam. Dat ze een stoma had, dat ze een hersenvliesontsteking heeft gehad waardoor ze bijna is overleden. Ik kan er zelf wel op terugkijken als een periode dat ik tenminste 's nachts kon slapen. En dat vinden veel ouders van prematuren vervelend om te horen, terwijl ik dat echt als voordeel heb gezien. En helemaal toen Fay na een jaar nog niet doorsliep. En over het klagen, ik was meer jarloers.. ik wilde ook zo graag klagen, en ik "genoot" van het geklaag van mede februari zwangeren, zo voelde ik me een beetje zwanger. En door de geboorte van Sam zag ik wat er bij hun in de buik gebeurde. Mijn schoonma is eigenlijk de enige die soms wat minder leuke opmerkingen maakte, en dat ging vooral over het aanraken terwijl Sam nog in het ziekenhuis lag. Dat mocht namelijk niet zolang ze in de couv lag, nou ze pakte haar kans schoon tijdens een kangaroe sessie, oooo ik was zoooo boos.
herkenbaar, voornamelijk dat het zo´n makkelijke bevalling zou zijn geweest. vergeleken met fenne die na 38 weken kwam was dat ook wel zo, maar dat had niks met het gewicht te maken. bij mila ging alles zo snel dat ik in complete shock was en er niks van kon herinneren, nu had ik echt wel door wat er gebeurde. maar dat het allemaal zo makkelijk was? zeker niet! mensen die niet weten hoe het is om een kind zo hulpeloos in een couveuse te hebben moeten niet van die domme opmerkingen maken. mijn bevalling van fenne was zwaarder, maar de periode dat Mila in het ziekenhuis lag was de zwaarste periode van mijn leven, en heb daarna nog maanden aan de anti-depressiva gezeten omdat ik het niet kon verwerken. maar oh, wat was het toch makkelijk om een baby van 1600 gram uit te persen, en wat was het toch heerlijk om niet over tijd te lopen en de laatste loodjes mee te maken oh, en waar ik me nu kapot aan irriteer, is dat ik nu bij Fenne nog steeds de opmerkingen krijg dat ik weer een premature baby heb, omdat ze maar liefst 2 hele weken te vroeg kwam. blijkbaar zit er geen verschil in een baby van 33 of 38 weken, alles voor de uitgerekende datum is veeeel te vroeg.:x
Ook zo'n leuke opmerking: "Geniet er lekker van!" Jaja, echt wel, als jij zelf thuis bent en je kindje in de couveuse.
Jusi, dat zag ik op hyves bij iemand staan. Kindje ook 5 weken te vroeg "ik hoop dat alles goed is gegaan en geniet maar fijn van je gezinnetje"... euhm.. 5 weken te vroeg?? Dan is niet alles goed gegaan hoor. En van de periode.. ja tante van mijn mark heeft ook een prematuurtje.. jaja.. met 37 weken en nog iets geboren... (oke wel 24 jaar geleden of zo, maar toch.. dat is niet prematuur)
Oh zo herkenbaar, ind die standaard opmerking: ze zijn nu toch gezond.... Of de opmerking dat we lekker konden doorslapen omdat onze mannetjes nog in het ziekenhuis lagen. Wat nou lekker doorslapen, wij hebben nachtenlang wakker gelegen van de zorgen. S'nachts opstaan om naar de Neo te bellen en om te vragen hoe de nacht tot zover ging. Zat vorig jaar ook eens op een terras en toen kwam er een moeder met een zoontje naast ons zitten. En we raakten aan de praat over haar zoontje en mijn jongens. Dat ventje van haar dronk nog uit een fles met speen want ja hij was te vroeg geboren ( kind was al ouder dan 1.5). Dus ik vroeg hij hoeveel hij te vroeg was geboren. Ja wel 1 hele week..... Nou mijn nekharen stonden overeind. Toen ik zei: oh nou 1 week valt wel mee toch, die van ons zijn 12 weken te vroeg. Toen waren we snel uitgelult omdat ze niet wist wat ze moest zeggen. En zo zijn er wel meer dingen waar ik me groen en geel aan erger....
Gedeeltelijk herken ik het wel. Ik kan nog steeds slecht tegen geweldig mooie zwangerschapsverhalen. Maar dat is eigenlijk gewoon jaloezie. Dat ik dat niet heb mogen meemaken. En eerlijk gezegd vind ik het vervelender dat mensen met opmerkingen komen als 'Jullie hebben ook een zware tijd gehad hè?', dat doe ik zelf af met; 'Best wel, maar het gaat nu goed.' En nee, inderdaad, we weten nog niet zeker of ze er iets aan hebben overgehouden, maar zover we dat nu kunnen zien zijn ze gezond. Ze zijn vrolijk, ondernemend, ontwikkelen zich goed. Wat zou ik dan nog 'klagen'? Het had allemaal veel erger gekunt. En ja, mensen die het hebben over hun premature kind, terwijl het 10 weken later ter wereld is gekomen dan onze jongens, vind ik op zo'n moment niet zo leuk. Maar dan denk ik ook; 'Voor die mensen is dát erg, dit is hún ervaring en dat is dus ook erg.' Begrijp me niet verkeerd, dit is geen aanval en ik begrijp jullie gevoelens ook best, maar sta er, zeker als je kindje verder niet gehandicapt is of zoiets dergelijks, ook vooral bij stil hoeveel geluk je hebt gehad. In het ziekenhuis zijn wij zoveel gevallen tegengekomen die, in mijn ogen, zoveel erger waren, dat ik mezelf alleen maar heel erg gelukkig prijs met 2 vrolijke jongens. En nee, ik heb het allemaal nog niet verwerkt en heb ook wel eens verdrietige momenten, maar ik probeer zoveel mogelijk naar het hier en nu te kijken en 'geen zorgen over morgen', dat zien we dan wel weer... Als je kindje(s) en jijzelf zo hebben kunnen vechten aan het begin van zijn/haar/hun leventje, dan sla je je ook vast door andere moeilijkheden heen!! Nogmaals, ik wil hiermee niemand voor het hoofd stoten. En als ik dat wel doe, sorry daarvoor. Dat is echt niet mijn intentie. Ik wil eigenlijk alleen zeggen; 'Kom op meiden, het zonnetje schijnt en met die Kanjers van jullie komt het vast, hoe dan ook, goed!'
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die er niet tegen kan! Toch ben ik ook niet zo dat ik negatief terugkijk op alles, ik zie de geboorte van mijn zoon meer als `wat een geluk dat het zo goed is gegaan`. de zus van mijn zwager heeft laatst een baby gekregen en die moest een week in het ziekenhuis liggen, hij had in zijn vruchtwater gepoept. ze was totaal overstuur en stond er heel anders in al ik destijds. Ik ben helemaal niet overstuur geweest en ook niet dramatisch naar anderen toe, nooit gezegd dat ik het oneerlijk vind of dat ik ervan baal. Ik kan me daarom niet zo goed inleven wanneer een ander dan zegt te balen als er in mijn ogen iets `kleins`aan de hand is. Mensen lijken gewoon van zeuren te houden. Hij is nu toch gezond?! vind ik een dooddoener. Ik denk dat mensen dan niet weten hoe ze erop moeten reageren. Hij is gezond en dat is een zegen, maar toch in mijn hoofd baal ik er wel van, en dan meer met het oog op de toekomst. ik ben erg onzeker over een tweede zwangerschap, kom ik dan weer in het ziekenhuis en hoe moet dat dan? komen we dan wel rond (man heeft eigen bedrijf en moet dan minder werken) Wie past er dan op mijn kleine? Ik zou ook graag zorgeloos een tweede zwangerschap ingaan.
Dit las ik op de website van ouders van couveusekinderen een tijdje geleden. Toen ik dit topic zag, moest ik er meteen weer aan denken. Ik las er namelijk veel herkenbare dingen. Het is een lijst met rotopmerkingen die vele ouders van prematuren te horen kregen en krijgen.... Ik kan er helaas ook veel van "afvinken". Bevalling: * Ben je mooi snel van de bevalling af en niet zoveel aangekomen!! * Te vroeg? Nou beter dan te laat. Die van ons kwam twee weken te laat, dat is pas heftig. * Toch wel prettig, als je bevalt van zo'n kleintje. Heb je je ouwe figuur zo weer terug! Ziekenhuisperiode * "Goh, dat ze zoiets in leven kunnen houden, de techniek staat toch voor niks hé". * Toen ik er eindelijk in slaagde een paar rompertjes maatje 42 te kopen, vroeg de verkoopster of het voor een pop was! * "Nou, nou, het lijkt wel een Biafra-kindje. Hele dunne pootjes en een heel dik buikje. Nou, nou, het is geen mooi kindje." (Een kersverse opa.) * Jullie hoeven er tenminste niet uit 's nacht, dat doet de verpleging. * "We hebben maar geen cadeautje meegenomen, want je weet natuurlijk niet hoe dit gaat aflopen . * Gelukkig ben je nog jong genoeg om een ander kind te krijgen. * Wat doe je de hele tijd als je bij de couveuse zit? Dat is toch verschrikkelijk saai! * Als je geen kaartjes stuurt, hoeven we toch niet te feliciteren? * Een vriendin bij het eerste ieniemienie-poepluiertje in het ziekenhuis: "Ik ga ervandoor hoor, ik kan hier niet tegen, heb altijd een hekel aan poepluiers gehad." *"Ze mag wel een beetje melk van mij." (Van iemand die haar kind van een jaar nog aan de borst had van één jaar en er prat op ging alles van borstvoeding te weten, terwijl het mij ondanks alle moeite niet lukte om te kolven.) Bevallingsverlof * Ik belde mijn baas om te zeggen dat ik was bevallen. Reactie: dat is mooi, dan kan je ook wel eerder aan het werk! * Wat heerlijk voor je, nu heb je extra lang vrij!! (Wat niet waar is, overigens.) * Personeelszaken: Wat ga je doen, want over twee weken is je verlof afgelopen. Ik: Ik wilde dan de ziektewet in omdat ik nog niet in staat ben om te werken.Zij: Je moet niet denken dat als je kindje in het ziekenhuis ligt, jij je ziek kan melden. Op het werk * Mijn man belde naar mijn werk om te vertellen dat ik in het ziekenhuis lag en ons kind veel te vroeg geboren zou worden. Vragen ze: Waarom belt ze zelf niet even? * Na de geboorte lieten noch mijn baas, noch mijn collega's iets van zich horen. Toen onze zoon thuiskwam wilden ze ineens wel langskomen, maar ik heb gezegd dat ze niet meer welkom waren. * Op mijn werk liet ik foto's zien. Meerdere foto's waar ze in de couveuse ligt met kleertjes aan. Vertel ik haar nadat iedereen uitgekeken is:Haar eerste jurkje was zo groot.Reactie: O, had ze dan al kleertjes aan in de couveuse? Hebben ze wel gekeken? * Een collega: Over een jaar ben je alles vergeten. De tijd gaat zo snel met kinderen, dat je alles vergeet. * Nog een collega, die net foto's gezien had: Het ging toch allemaal best snel." Toen ik vroeg wat ze bedoelde zei ze: Dat hij er als een normale baby uitzag!" Net thuis * Wel fijn dat hij nog zo klein is hè, kun je extra lang van zo´n klein babytje genieten. * O, als je hem maar genoeg knuffelt en liefde geeft komt het vanzelf wel goed! (Ja meneer, was dat maar zo makkelijk.) * Het komt wel goed, het is nu alleen maar genieten." * het is eigenlijk gewoon een baby!" * Onze dochter kwam na twaalf weken thuis, in het ziekenhuis heeft ze een hele slechte periode gehad waardoor veel mensen niet op visite durfden te komen. Dus ik had een stormloop verwacht van kraamvisite. Niet dus Dus de beschuit met muisjes liggen hier nog steeds in de kast. - "Nou, er is toch niks meer aan de hand, ze is nu toch thuis?" - Je bent zo blij dat je kindje gegroeid is en thuis is, je bent trots op haar! En dan wordt er gezegd: "Ach ja...het zal altijd wel een probleemkindje blijven". Na een tijdje thuis * "Goh, hij begint nu eindelijk een normaal gezichtje te krijgen." - "Ja, ik ben wel hartstikke verkouden, maar ik ga wel tegenover jou en je kind zitten, dan steek ik haar vast niet aan." - "Stel je niet aan, maak je niet zo druk om die virussen, is goed voor hun weerstand." - "Moeten jullie haar nu nog steeds wegen? Belachelijk zeg." - "Vind je al die maatregelen niet wat overdreven?" - "Ze is toch al weer vier maanden, nou, dan heeft ze alles al weer ingehaald hoor." - "Maak je maar niet bezorgd hoor, alles komt goed." - "Dat heeft toch allemaal niks met haar vroeggeboorte te maken." - "Alle kinderen hebben tegenwoordig last van hun luchtwegen." En, staat er veel herkenbaars tussen voor jullie?
Nee, gelukkig niet... Het enige wat ik ook kan bedenken is dat deze opmerkingen gemaakt moeten zijn door mensen die echt geen idee hebben hoe het is om een couveusekindje te hebben. Maar hoe kan dat ook als je het niet zelf of van heel dichtbij hebt meegemaakt?
Of een berichtje op je hyves "geniet lekker van je kraamtijd" terwijl je kindje ligt te vechten op de nicu..... pfff heb de persoon direct verwijderd!
Jipper, ik ben van nature ook echt geen klager hoor. Maar ik vond het gewoon erg heftig die periode. Misschien ook wel doordat ik besef dat we juist heel veel geluk hebben gehad, omdat Kenji besloot eerder te wereld komen. Gelukkig bij 35 weken, en niet vóór de 34 weken, anders had ik nog weeënremmers gekregen ook. Was dat niet gebeurd, was ie misschien wel overleden, omdat mijn placenta dus al half losgelaten was. In week 31 en 33 van de zwangerschap vloeide ik, maar op het CTG was niks afwijkends te zien, terwijl ik de eerste keer wel weeën had. Maar die had ik thuis, in het ziekenhuis niet meer... Ik weet van mezelf ook dat ik dit ook nog helemaal niet verwerkt heb, maar weet niet goed waar ik met mijn gevoelens heen moet. Mijn man heeft het allang achter zich gelaten, en mijn schoonouders praten er al helemaal niet over, mijn eigen ouders praten er wel over, maar die begrijpen mijn gevoelens natuurlijk niet. Verder zou ik ook niet weten met wie ik moet praten, dus het blijft allemaal een beetje hangen in mijn hoofd zeg maar. En we willen na de zomer graag voor een tweede gaan, maar ergens ben ik bang. Ik wil niet weer een zwangerschap vol complicaties en vooral, angst. Sorry voor het lange verhaal, ik vervuil het hele topic zo...
Fabsie, die laatste regels, die zijn voor mij erg herkenbaar. Veel mensen hebben idd helemaal geen idee, wat het is om een prematuurkindje te hebben.
@Jusi; Ik wil met mijn stukje ook helemaal niet zeggen dat jij of anderen klagen. Helemaal niet zelfs!! Zoals ik al schrijf, ik begrijp jullie gevoelens en ik snap ook dat je die ergens kwijt wilt. En dan is een forum zoals dit natuurlijk helemaal geweldig. Ik denk dat veel mama's hier het herkennen dat de papa's het al (lijken te) hebben afgesloten of er in ieder geval niet (meer) makkelijk over praten. Dat is het verschil tussen mannen en vrouwen. Met mijn stukje wilde ik iedereen een hart onder de riem steken en proberen in te laten zien dat de vroeggeboorte ook mooie kanten heeft. Als aanvulling; wij hebben wel weken langer van onze kindjes kunnen genieten, ondanks alle zorgen en het verdriet. Zo zie ik dat in ieder geval wel. De twijfels over een volgende zwangerschap herken ik niet. Ik ben daar zelf helemaal niet bang voor (vriendlief dan weer wel). De vroeggeboorte van onze jongens zie ik als het risico van een tweelingzwangerschap en 'pech'. Maar ik kan me voorstellen dat dat anders is als je bevallen bent van een eenling, HELLP hebt gehad of andere complicaties. Nogmaals, ik vind niemand hier klagen, maar heb alleen geprobeerd wat positieve inbreng te leveren...
dikgedrukte heb ik allemaal gehad. mijn meest kwetsende was van mijn oma, toen ze hoorde dat ik was bevallen: ik geloof het niet hoor, ze heeft wel vaker van die rare dingen. ten eerste, wat voor rare dingen heb ik dan vaker, en niet geloven dat ik ben bevallen???:x en ook een andere: oh, mijn collega is ook bevallen met 33 weken, dat kindje heeft het niet gehaald. bedankt mensen, dat wil je horen als je net bent bevallen en je dochter in de couveuse ligt. mila doet het nu onwijs goed, ze zit nog steeds onder de onderste lijn van de groei curve, maar als je bedenkt dat haar geboortegewicht helemaal niet op de grafiek staat heeft ze mooi ingehaald. haar ontwikkeling ligt keurig op schema, is zelden ziek en een erg vrolijk meisje. ik begrijp heel goed dat dit niet vanzelfsprekend is, dus ben ook iedere dag dankbaar dat het zo is gelopen, het had ook heel anders kunnen gaan.. de zwangerschap van Fenne was erg zwaar, heb continu in angst gezeten dat ook zij te vroeg kwam, en weer weeën met 33 weken heeft gewoon een hoop stress gegeven. gelukkig kwam zij wel op tijd, en heb ik alsnog een echte kraamtijd gehad. daardoor en doordat het nu met Mila zo goed gaat heb ik het nu wel een plekje kunnen geven, maar dat wil niet zeggen dat sommige opmerkingen me niet meer raken. ze liep met 14.5 maand (blijkbaar is dat laat, want alle kindjes lopen met hun eerste verjaardag), oh, ja maar dat komt omdat ze te vroeg is geboren! ze was vorige week een beetje ziek: ja dat komt zeker omdat ze te vroeg is geboren. al liep ze pas met 3 jaar, al was ze continu ziek, het is wel mijn dochter, mijn vechtertje, en ik ben trots op haar, en hou van haar zoals ze is. of ze nou geboren is met 26, 33 of 42 weken.