Ik vind je laatste zin echt een treffer! Kreeg echt kippenvel van. Zo voel ik het ook! Die stomme opmerkingen komen ook inmiddels mijn strot uit, mijn ik kan er inmiddels veel beter mee omgaan. Ik vind het voornamelijk kwetsend dat, zoals Miffy, zegt ALLES gegooid wordt op de vroeggeboorte van de kinderen. Elke verkoudheid, diarree, scheet die ze laten, het is allemaal omdat ze te vroeg geboren zijn. Eigenlijk is dat ook niet eens zo'n vreemde opmerking van mensen (die er niet zo veel van weten), maar die opmerkingen komen bij mij heel hard aan omdat ik mezelf nog steeds onbewust de schuld geef van de vroeggeboorte van mijn kinderen. Ze waren prima in orde, deden het voorbeeldig voor een drieling, alleen kon mijn baarmoeder het niet meer aan. Maar meiden, onze kindjes zijn nou eenmaal stuk voor stuk wonderen en echte vechters. Ze hebben vanaf hun eerste levensdag geleerd om voor zichzelf te vechten en te doorzetten, en met die ervaring zullen ze hele sterke persoonlijkheden worden!
En zo is het!! @Adi; Je moet het jezelf niet verwijten. Het lichaam van een vrouw is niet gemaakt om een twee- of drieling te dragen. Dus het is ook niet vreemd dat je lichaam op een gegeven moment heeft gezegd; 'En nu is het genoeg.' Daar kun jij helemaal niets aan doen!! Kom op hoor meis, verwijt het jezelf niet!!
rare opmerkingen: - Ja logisch dat je zo snel beviel (2 uur 10 minuten), hij was zo klein dat ie er makkelijk doorheen kon. (man was er niet bij, lag in ziekenhuis, hij was prematuur, lag in een onvolkomen stuit, knip, hoezo makkelijk! ) - ( na 2,5 weken thuis) tsss Nu hoeven we onze handen toch niet meer te wassen! belachelijk - schoonzus stelt Ons Kleintje (10 maanden oud) voor aan voor mij onbekend iemand) Kijk dit is Ons Kleintje, die 3 maanden te vroeg is geboren!!! Heb ik even gecorrigeerd `Nee dit is Ons Kleintje, de zoon van je broer!`
Hoi Jipper, Mooi verwoord zo! Ik kan ook enorm verdrietig zijn bij vervelende opmerkingen maar ben toch overwegend blij en enorm dankbaar dat ons ukkie er nog is. Liefs, Josie
ik heb geen extreme vroeggeboortes gehad (37 weken ) maar wel weken spanning. en ik kan me heel goed voorstellen dat het mensen die soms maanden eerder hun kindje moeten krijgen diep gekwetst worden door zoveel onnozelheid noem ik het maar. en dat ze vanalles doen wat stom zo niet ronduit dom of gevaarlijk is en dat de zwangerschap gewoon probleemloos verloopt dat vind ik ook zo krom. heel oneerlijk is het allemaal. ik kan me jullie gevoel heel goed voorstellen.
Wow Jipper, daar verwoord je het helemaal zoals ik het ook voel. Mijn dochtertje is niet extreem vroeg geboren, 33+2, en ondanks dat ze een tijd in de couveuse moest en schisis heeft ben ik zo blij en dankbaar dat het allemaal goed is gegaan, dat ze er is, dat ze leeft! Bij mijn zus is de eerste na 27+3 overleden en ik heb jarenlang met gehandicapte kinderen gewerkt, het kan veel erger dan hoe ik het getroffen heb. Ook dit bedoel ik niet als aanval op iedereen die het anders beleeft, maar mensen maken vaak opmerkingen omdat ze gewoon nooit in de situatie zijn geweest waar wij in zitten/hebben gezeten. Zeker met een prematuur kind met schisis krijg ik de raarste dingen te horen, maar probeer altijd maar te bedenken dat ze het vast niet kwaad bedoelen.
Ook ik ben iedere dag dankbaar en erg blij dat we naast de zware pech, toch nog heel veel geluk hebben gehad. Voor zo ver ze kunnen zien doet Castiël het heel erg goed en zijn de artsen e.d. zeer tevreden. De opmerkingen waar ik me eigenlijk aan erger zijn die opmerkingen over een 2e zwangerschap. "ah joh, gelukkig zal het bij een 2e niet meer gebeuren" Nee joh, maar wel zo'n 30% kans op weer een vroeggeboorte. Dat vinden wij toch wel behoorlijk veel. Het was kantje boort. We hadden het bijna niet overleefd. "maar het gaat nu toch goed?" Ja, nú wel, maar we zijn wel eerst door een hel gegaan en dàt willen we nooit meer mee maken. Mogen we tevreden zijn met 1 kindje?! Dat is al heel wat. Zo, heb ik ook ff mijn gal geuit! grtjs, Aleida
Herkenning!! Mijn kinderen zijn met 35 weken geboren vanwege zwangerschapsvergiftiging maar ze waren wel klein voor de duur van de zwangerschap 1840 en 1935 gram en dat was ook nog eens heel onverwachts, we hebben veel echo's gehad en ook op de dag van de inleiding werden ze geschat op 2300 en 2400 gram, 1 week op de neo ( ze hadden longrijpertjes gehad) en dan naar huis, ik zou zelf ook 1 week blijven dus ik was happy. Pas na een dag kwam de klap aan dat ik ze een maand zou moeten achterlaten. En die kwam keihard aan, ik wilde niet naar huis, heb gesmeekt of ik langer mocht blijven en mocht dan toch 1 dagje langer blijven. Werd uiteindelijk zo ziek van verdriet dat ze me niet naar huis konden sturen. Ze hebben me een morfine injectie gegeven omdat ik een vreselijke migraine aanval kreeg van de spanning en het huilen. Ik was vreselijk jaloers op alle vrouwen die met hun kindje(s) op de kamer lagen of die net bevallen waren. Heb ook nog heel graag in die tijd mijn bevalling over willen doen, alles ging zo snel opeens dat ik constant het idee had dat ik dingen had gemist en zo. Er was totaal geen reden of angst dat ze het niet zouden overleven maar heb zo vreselijk overhoop gelegen met mijn gevoelens. wilde constant die geboorte en zo weer opnieuw beleven, en na 4 maanden werdenze opgenomen vanwege een maag/darm infectie en heb ik vele verpleegkundigen gezien die ook op de neo werkten en toen was er wel rooming in en heb ik het op een of andere manier kunnen afsluiten. Heb wel wat stomme opmerkingen gehad van geniet nog maar even van je rust, wat nou rust??? Kolven en 2x daags naar het ziekenhuis, je kinderen onwijs missen, geen leuke kraamtijd gehad etc etc. Of na een tijdje, nu lijken het pas echte baby's? Op wat leken het eerst dan?? Dat verdriet zal altijd een zwak plekje blijven, nog steeds als ik iets op tv zie ofzo word ik verdrietig maar het geluksgevoel dat ik nu heb dat ik 2 gezonde jongens heb overheerst nu! Het gekke is dat ik dacht dat ik een van de weinige was met dit soort gevoelens maar ik lees dus dat dit niet zo is!
jeetje, ik lees net een reactie van iemand op een post van iemand die te vroeg is bevallen, dat zij dat ook wel zou willen, want dan kan ze lekker in de zomer met haar baby wandelen.. grrrr..
Ai, die is niet fraai.... Ik wil niet weten waar je dat hebt gelezen, want daar zou niets van heel blijven.
Ja ik las het ook, in de geboorte-topic, bij iemand die met 34 weken was bevallen. Honderden reacties met 'geniet ervan!', en die bovenstaande ook. Ik heb maar niks gezegd.. meeste mensen staan er totaal niet bij stil wat het betekent als je kind zovroeg geboren is. Patriestwin, wat een verhaal meis! Gelukkig kon je het toch afsluiten. Maar ik vraag me iets af, kon jij niet in Ronald MC Donald huis blijven toen de kids in t zkh lagen? Ik heb daar wel gezeten, toch zo dichtbij mogelijk.
@ adi miffy en mailaika Jeeemig dat je meen je niet! bleh! wat idioot, ik ga het even lezen. ik heb twee dagen geleden een super goed maar emotioneel gesprek gehad met een collega van mij. Ik kwam er ineens achter dat hij een kindje was verloren die te vroeg geboren was. Hij had ook vreemde opmerkingen gekregen. Ik schrok trouwens enorm dat het hem was overkomen en moest heel erg huilen. Waarschijnlijk is het toch wel zo dat mensen ons/ mij niet begrijpen, omdat het henzelf niet is overkomen weten ze gewoon niet hoe te reageren.
ja maar je zou toch ook zeggen dat mensen toch ook hersens hebben? je zegt toch ook niet tegen iemand in een rolstoel: wat heerlijk, jij hebt geen last van vermoeide voeten na een dag winkelen oid? misschien een stomme vergelijking hoor, maar wie hoopt er nou dat zijn/haar kindje te vroeg word geboren zodat je kan wandelen? ik heb inderdaad veel gewandeld toen ja, vanuit mijn eigen kamer in het zh naar de couveuse afdeling. geen zon gezien, ook al is ze 'lekker in de zomer geboren' in plaats van de herfst.
Je verwoordt het precies goed!!! Maar heel veel mensen hebben geen flauw benul wat voor impact een vroeggeboorte heeft, of dat het überhaupt iets anders betekent dan aterm geboren kindje. Mijn collega is met 35 weken bevallen, maar een echt dysmatuurtje gekregen, 1.300gram. ik was volgens mij de enige die paar keer heeft gevraagd aan haar directe collega's of ze weten hoe het met de baby gaat en of ze uit de couveuse is/ complicaties geweest enz. Iedereen had het alleen maar over dat het balen was dat ze het kamertje nog niet gereed hadden en dat zij niet kon shoppen in haar zwangerschapsverlof
dat begrijp ik heel goed. ik heb zelf ook nooit ervaring gehad in mijn omgeving met premature kindjes, tijdens de zwangerschap alles gelezen wat los en vast zit behalve over prematuren en alles wat er bij komt kijken. je verwacht gewoon niet dat het jou overkomt als er geen aanwijsbare reden voor is. nu ik het zelf heb mee gemaakt begrijp ik een stuk beter wat anderen in die situatie doormaken, maar voordat mila werd geboren zou ik het ook niet helemaal hebben begrepen wat voor een impact dat heeft. maar ik wist wel (zeker met 23 weken zwangerschap, wat de persoon die deze opmerking maakte nu is) dat er een goede reden is waarom een zwangerschap 40 weken duurt! (of hoort te duren dan..) toen ik 23 weken zwanger was van mila kwam het niet bij me op om te hopen dat ze eerder kwam zodat ze in de zomer werd geboren. blegh, ik kan gewoon niet tegen dat soort mensen. ik hoop het niet voor haar, maar het is bijna de goden verzoeken..
@Miffy: JEEEMIG, wie wenst er nou dat z'n kind veel te vroeg geboren wordt zodat je lekker in de zomer kan wandelen? Zoiets debiels heb ik dus echt nog nooit gehoord! Mijn dochter is 20-08 geboren, maar WAS ze maar in de herfst geboren! Pfff, wat een onnozele en onnadenke mensen heb je toch soms! Knap hoor dat je je hebt kunnen inhouden daar bij dat topic!
Ik ben op 30 maart ook moeder geworden van een prematuur zoontje. Hij is 8 weken te vroeg geboren. Mijn beste vriendin wist wel te beweren dat ik een makkelijke bevalling heb gehad (stortbevalling van een half uur (ja, de hele bevalling van begin tot eind), knip, man te laat, ontsteking aan knip, kind op de high care in couve). Daarnaast had ik het toch rustiger dan met mn kindje thuis (ik reis 2 keer per dag met de bus naar het ziekenhuis, kolf om de 3 uur en heb nog stees bloedarmoede van het verliezen van 2,5 liter bloed, nee ik heb alle rust en energie van de wereld). Het steekt me diep.
gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje, ligt hij nog in het ziekenhuis of is hij al thuis? knap hoor dat je nogsteeds kolft, hartstikke zwaar. He jij bent dan de eerste die ik tegenkom waarvan de man ook niet bij de bevalling is geweest vanwege een supersnelle bevalling.
@Lady K: allereerst van harte gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje. Hoe gaat het met hem? Ik kan me voorstellen dat het je diep raakt deze opmerkingen, ze zijn zo herkenbaar. Ik blijf mezelf er altijd kwaad om maken, maar aan de andere kant denk ik dan ook maar dat ze gewoon totaal niet weten waar ze het over hebben. Ik wens je alle goeds toe met je zoon!