Lieve meiden ik moet het even kwijt. Sinds zaterdag weet ik dat ik zwanger ben. Helemaal gelukkig natuurlijk! Zeker omdat we anders deze maand een doorverwijzing zouden krijgen. Maar waar ik nu echt zo bang voor ben. Is dat het mis gaat. Ik lees hier best vaak MK en MA bij 6 wk en later.... Straks ben ik blij om niets. Na zaterdag heb ik zondag en vandaag nog een nieuwe test gedaan en deze zijn steeds donkerder geworden. 25 november heb ik een echo en dat duurt echt nog zoooo lang! Bij mijn zoontje heb ik mij nooit zo druk gemaakt. Sorry voor mijn gezeur. Maar ik en het even kwijt
meid gefeliciteerd maak je niet zo druk ik las hier ook vaak over een miskraam en ik ben nu al 29 weken niet iedereen is het zelfde en vaak zijn het niet verkeerd bedoelt de vrouwen die vaak een miskraam krijgen fie zoeken naar lotgenoten en komen als snel op deze pagina om erover te praten geniet ervan en als de eerste echo hebt gehad zal een hoop onrust weg zijn
Gefeliciteerd! Gewoon genieten van je zwangerschap, bij de meeste zwangerschappen gaat het goed! En je kunt maar beter genoten hebben dan dat je steeds bang was voor niks is mijn visie.
Je kunt beter achteraf denken: heb ik mij om niets zorgen gemaakt. Niet bang zijn om te genieten. Bang zijn voorkomt geen miskraam. Je kunt het niet voorkomen en je kunt beter in reine komen met die angst. 10% is niet weinig, maar op dit forum lijkt het alsof iedereen het heeft meegemaakt. Maar er zijn er ook genoeg die het niet meegemaakt hebben. Je moet er in vertrouwen. Ik en niemand hier kan iets doen om je angst weg te nemen, dat moet je echt zelf doen. Er is geen oplossing (anders zouden we het allemaal gedaan hebben, toch?).
Dank jullie wel dames! Ik ga mijn best doen. Heb al best wat zeurende pijn dus denk dat alles al flink aan het rekken is. Dat is volgens mij een goed teken. En als 10% fout gaat dan gaat 90% goed.
Gefeliciteerd! Angsten horen erbij maar probeer t niet je dagen te laten beinvloeden. De kans dat alles gewoon goed gaat is bij verre het grootst
Oh die angst blijf je houden hoor. Pffff iedereen vond me zo vermoeiend, vooral m'n vriend. Eerst was ik bang voor een mk/ma, daarna die onzekerheid over de 20-weken echo, daarna de bewegingen die soms minder zijn, en nu de angst voor de bevalling (komt het kindje gezond en levend ter wereld). Ik weet zeker dat ik na de geboorte bang ben voor de wiegendood...