Heel veel sterkte. Het is niet raar dat je je nog rot voelt hoor! Het is ook gewoon een klote periode. Doe rustig aan.
Ach meissie... dat blijft nog even zo. Bij mij was het en achtbaan van gevoelens van verdriet, boosheid, twijfel, noem maar op. Nu ben ik bijna 7 maand verder en ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat ik me goed voel. Ik voel me zoveel beter dan toen ik nog met hem was. (ook ik ben bedrogen). Neem de tijd daarvoor. Probeer te genieten van de kleine dingen. En stapje voor stapje zal je zien dat je je beter gaat voelen. Sterkte!
Mijn ex en ik zijn net een paar maand uit elkaar, alles in goede harmonie en in goed overleg, ook over de kinderen. We vallen onze kinderen bewust niet lastig met onze relatieproblemen. Maar ook wij kunnen (nu nog) niet een dag met elkaar weg hoor, ik denk dat dat ook niet meer gaat komen, we zijn immers gescheiden. Wat ik wil zeggen is; verwacht niet dat je nu (in al je emoties) al toe bent aan een dag weg met hem en de kinderen, dan verval je automatisch weer in je oude patroon. Logisch ook, dat heeft eerst tijd nodig.
Het komt door beide.... Ja ben in behandeling bij HA Komt er ook nog eens bij dat ik donderdag ben geopereerd ben aan mijn knie dus met de pijn enz zie ik het even niet meer zitten
Hey pinguin72 heb net ook even je verhaal gelezen...ook jij was lang samen.... Ik voel nu vooral een grote leegte had jij dit ook? Hoe ging je er mee om??
Het is heel herkenbaar. Ook ik had dat. In februari 2014 op mezelf gaan wonen met onze dochter en we gingen in oktober 2013 officieel uit elkaar. Heb me nog nooit zo ellendig gevoeld als toen. Voelde me leeg, had nergens zin in, bracht mijn dochter naar school en haalde haar op en als ze op bed lag en ik weer alleen was, voelde ik me zo verdrietig. Ik dacht dat dat gevoel nooit meer over zou gaan. Maar ineens betrap je jezelf erop dat het niet meer de hele dag door je hoofd spookt, je begint langzaamaan weer te fluiten en zingen en stapje bij stapje ga je je steeds beter voelen. Tot je je op een dag realiseert dat hoe je toen leefde, heel ongezond was. Je wordt echt weer gelukkig, maar geef het de tijd. Ga met vriendinnen leuke dingen doen, met je kids, en praat! Praat lekker van je af en krop niks Op. Sterkte meis!!!!!
Maar dat is het hem juist ik kan met niemand hierover praten (behalve hier) heb geen familie langs mijn kant en ook geen vriendinnen Dus ik krop alles maar op... En als hij dan eens belt ofzo dan komt er alles uit omdat ik met niemand mijn frustraties kan delen....
Je gaat door verschillende fases heen Fase 1 heel veel huilen, logisch. Je voelt je in de steek gelaten Fase 2/3 boos icm veel regelen omtrent scheiding, financiën, huis regelen Fase 4 voor jezelf en je kinderen een nw leven opbouwen En dan komt vanzelf de dag: dat je denkt. Het beter dan ik nog getrouwd was met die sukkel. Bij de een duren de fases wat langer dan bij de andere. Volg je eigen pad. Maar blijf niet in de slachtofferrol hangen. Hoe sneller je door de fases gaat, des te sneller gaat het beter met je. Om een idee te geven hoe het bij ons is gegaan: Ik kwam er achter op mijn verjaardag 11 nov. Een week voor kerst zijn we bij me moeder gaan wonen. (Meer gevlucht hoor). 3 jan nieuwe full time baan. En in die week verhuist naar een tijdelijke vakantiewoning. Maart opnieuw verhuist naar bovenetage Mei een nieuwe liefde September verhuist naar een eengezinswoning. Bij ons was het wat lastiger. We hadden samen een bedrijf, waar we ook boven 1 van de winkels woonde. Ik was niet alleen mijn man kwijt, maar ook me werk, me huis. Hij ging vreemd met een vriendin, dus ja ook nog mijn vriendinnen kwijt op 1 na. Maar het heeft uiteindelijk wel 4 jaar geduurd, voordat de relatie met mijn ex normaal is. Dat komt vnl vanwege onze dochtertje. Hij heeft haar nooit op de 1e plaats gezet.
ik ga stapje per stapje vooruit maar dan gebeurt er weer iets en dan is het weer gelijk vanaf 0 Mss ligt het aan de depressie Mss ook niet Ik voel me vooral heel eenzaam
Veel sterkte! Natuurlijk mag je enorm verdrietig zijn maar probeer niet in een slachtoffer rol te blijven hangen. Bouw aan een nieuw leven en maak nieuwe vrienden Ga naar een sportclub bijv of een kook of leesclubje. Regel een playdate voor je jongste en geef daarbij aan dat er voor de mama's een glas rosé klaar staat Niemand heeft er wat aan als je verdrietig en passief blijft. Het leven is zo kort, maak er wat van!
Misschien moet je eens gaan kijken voor een therapeut/psycholoog. Iemand om mee te praten en die je hier doorheen kan loodsen, ook met je depressie. Dus professionele hulp. Daar is niks mis mee en het kan je echt helpen. Je geeft aan niemand in je omgeving te hebben, dan is het juist belangrijk dat je iemand zoekt om mee te praten. Verder ook wat Krullie zegt, zoek een bezigheid. Hobby, sport etc. Heb je werk?
Ik verbaas me er over dat je met een depressie bij de huisarts loopt en niet bij een psycholoog. Kun je geen verwijzing krijgen? Dan kun je in elk geval bij de psycholoog je verhaal kwijt. Ik weet niet waar je woont maar misschien is er een sociale instelling, die je kan helpen. Soms worden mensen aan een maatje gekoppeld. Dit zijn vrijwilligers. Die kunnen je helpen met je het huis uit te krijgen en de maatschappij in, bijvoorbeeld. Of zoek iets van vrijwilligerswerk in de buurt. Zo kun je ook contacten opdoen en je ei kwijt.
Ik ook, ik ken ook iemand in België die gelijk aan de Prozac ging (i.v.m depressie) na een huisartsbezoekje. Volgens mij gebeurt dat hier niet echt. Verder goede tips inderdaad. Wat TS nu vooral nodig heeft is een sociaal netwerk opbouwen, helemaal omdat ze geen contact meer heeft met familie.
Vandaag weer een slechte dag.... Blijkbaar zit mijn (ex-)man nu mij heel de tijd zwart te maken bij zijn familie en doet hij alsof ik in alles nu de schuldige ben....hij treft geen schuld want ik heb hem zo ver gedreven. Hij laat mij uitschijnen als een gestoorde die ze niet allemaal op een rijtje heeft. En ocharme hij is er het slachtoffer van....:x:x:x ben er 100% zeker van dat hij niet erbij verteld wat hij me allemaal heeft aangedaan! Er is van de week een enorme ruzie geweest waarbij ik (ben er niet trots op) vasen, poten, enz kapot heb gegooid op de grond... Ik was zo razend. Ik ben in heel mijn leven nog nooit zo boos geweest. Ik ben een heel rustig persoon en wordt bijna nooit boos maar die dag.... Het jammere is dat mijn dochter erbij was.... Achteraf wel uitgelegd waarom enz waardoor ze nu alles beter begrijpt....en ze heeft ook eens 1x voor mijn kant gekozen waar ik haar heel dankbaar voor ben. Echt waar want dat doet ze normaal nooit...dat even terzijde dus zoals ik zei ze was erbij en natuurlijk was zij ook overstuur en nu gaat hij dus zeggen dat ik een gevaar ben voor de kinderen en ik niet voor ze kan zorgen want ja ik ben de gestoorde... Gisteren heeft mijn schoonzus naar mijn dochter gebeld om te zeggen dat ze hun (mijn zoon ook) vandaag gaat komen halen. Er wordt niets aan mij gevraagd en ook niet hoe het met me gaat enz (ben 4dagen geleden geleden geopereerd aan mijn knie en kan bijna nog niet stappen) en nu gaat ze de kinderen komen halen zit ik zonder hulp.... Ik vind dit totaal niet kunnen.... Geloof mij ik doe echt ALLES voor mijn schoonfamilie ze zijn ook de enige familie die ik heb. Ze moeten maar bellen of vragen en ik doe het onmiddellijk... Ik help hun met ALLES EN WERKELIJK ALLES. Niets is teveel. Dit doet me zeer veel pijn echt waar... 123 en ze laten me vallen als een baksteen. Dus daarom vandaag een enorme baaldag
Wat een gestoorde lui die schoonfamilie van je, gelukkig inmiddels nu ex-schoonfamilie. Maar ik vraag me wel af of hun gedrag ook zou zijn als ze niet zouden zijn voorgelogen door je ex? Gewoon niet je kinderen aan hen meegeven. Ik zou dat soort mensen dus echt niet vertrouwen. Straks gaan ze je kinderen hersenspoelen door allemaal wilde verhalen over jou rond te bazuinen.