hallo allemaal, toen mijn man en ik een kinderwens hadden en met goede moed begonnen kwamen we er al snel achter dat er iets niet klopte. we kwamen in de mmm en na vele maanden van onzekerheid hopen en afwachten kregen we een zoon. Nu een aantal jaar verder willen we graag een broertje of zusje voor hem en ik dacht altijd dat het nu heel anders zou zijn je weet het kost wat meer moeite en je weet het is mogelijk dat wisten we toen niet. maar niets is minder waar vanaf het moment dat we gingen proberen hoop je vurig dat er wonder gebeurt en denk je stel dat het meteen lukt. Bij het wegblijven van de menstruatie de eerste keer hopen hopen hopen terwijl je weet het kan bijna niet. je voelt vanalles( diep van binnen weet je dit voel ik vaker) steken onder in de buik trekkende pijn ( ik dacht blaasontsteking want dat voelt net zo maar dat was het niet)dan denk je zou het misschien toch gelukt zijn Toch uit beter weten een test doen en dan die teleurstelling, en dat terwijl het poging 1 was. ik had dit gevoel niet verwacht zijn er vrouwen die dit herkennen? ben blij dat ik mijn verhaal even kwijt kon groetjes
Ik denk dat iedereen dit gevoel kent, elke maand weer. Zeker als je nog helemaal geen kindje hebt en je afvraagt of je er ooit 1 zal krijgen. Ik voelde me jaren zo en soms nog....
Hoi Ranna, Vind het heel herkenbaar. Ik heb zelf 2 jongens uit een vorige relatie en ben nu al jaren bezig met mn huidige man om een kindje te krijgen. Vanwege zijn slechte zaadkwaliteit wisten we dat het voor ons praktisch uitgesloten is dat het op een natuurlijke manier gaat lukken, maar als mn cyclus nog maar ietsjes anders verliep, dan hoopten we alweer op zwangerschap en kregen we de teleurstelling als dat niet zo was. Omdat ik al 2 kids had, dacht ik dat onze 1e ICSI-poging wel gelijk raak zou zijn. Ik dacht dat als er bij mij een embryo in mn baarmoeder geplaatst zou worden, dat wel gelijk goed zou gaan. Beetje naief misschien, maar aangezien ik zelfs met gebruik van een voorbehoedsmiddel nog zwanger werd van mn 2 jongens, dacht ik dat dit ook wel makkelijk zou gaan. Niets is minder waar. Nu zijn we 3 mislukte pogingen verder en met de 4e bezig. Dus hopen dat deze wel een keer lukt. Nu heb ik al 2 kinderen, maar ik wil nog zó ontzettend graag een kind van mn huidige man. Ook omdat ik het nu wel graag een keertje 'goed' wil doen. Bij mn vorige 2 wilde mn ex het eigenlijk helemaal niet, en wilde zelfs dat ik mn oudste liet weghalen. Ik heb o.a. hierdoor helemaal geen leuke en juist bijzonder stressvolle zwangerschappen gehad. Nu heb ik eindelijk iemand gevonden waar ik heel veel van hou, en wil ik met heel mn hart een kind van hem. Ik geloof niet dat mn kinderwens groter zou zijn, als ik nog geen kinderen had gehad. Ik zeg dat erbij, omdat ik in mn omgeving al meerdere malen reacties heb gehad zoals: ja maar, je hebt toch al kinderen... Net alsof mijn kinderwens op dit moment niet gegrond zou kunnen zijn. Ik wens jullie (ook) heel veel succes met zwanger worden! Liefs, Barbara
Dit is zoooooo herkenbaar,ik heb een gezond dochtertje van 6 ,voor haar heb ik 2 mk gehad en na haar weer 2 ,maar ik was altijd gelijk zwanger. Alleen nu duurt het al 1,5 jaar,ik moet volgende week naar de gyn ,dan krijg ik de uitslag van de zaadonderzoek van mijn man en uitslag van mijn bloedtest. succes met zwanger worden allemaal. Ally