Hallo allemaal, Ik moet echt even mijn verhaal kwijt. Ik ben nog steeds verbaasd dat dit heeft kunnen gebeuren. Ik ben 31 oktober gecuretteerd. Ik was op dat moment 9 weken zwanger en het vruchtje was bij 6 weken al gestopt met groeien. Bij de 8 weken echo kwamen we hier achter. Na de curetage heb ik ovulatietesten gedaan en ik had op woensdag 12 november alweer een positieve ovulatietest! Op vrijdag de 14e ook heel duidelijk mijn eisprong gevoeld. Echter twee weken erna kwam er geen menstruatie. Wel een aantal dagen menstruatiepijn, maar geen bloed. Ik zat zo in de stress en heb direct na het weekend het ziekenhuis gebeld. Ik mocht gelukkig die middag nog langskomen. In het ziekenhuis is er een echo gemaakt (volgens gyn niets bijzonders te zien) en er is bloed geprikt. Mijn HCG was toen nog 5.2. Week later moest ik weer langskomen, weer echo en bloedprikken (HCG 2.5). Ik wilde eigenlijk dat de gyn de dikte van mijn baarmoederslijmvlies zou controleren, of wellicht kijken of er al follikels aan het groeien waren. Maar voor ik er erg in had, stonden we alweer buiten. Mijn angst voor verklevingen werd weggewuifd, want die kans was zo ontzettend klein. Dat was alleen maar bangmakerij. Als ik over een maand nog niet had gemenstrueerd, dan moest ik maar weer terugkomen (dit was begin december). Ik ben weer ovulatietesten gaan doen, weer duidelijk een LH-piek, en 14 dagen na de eisprong kreeg ik ontzettende kramp in mijn baarmoeder. Ik kon niet meer rechtop lopen (dit was dinsdagavond 30 december). Toen er die volgende ochtend nog geen bloed te zien was heb ik het ziekenhuis weer gebeld. Mijn lichaam volgde zo duidelijk een normale cyclus! Toen ik belde waren de artsen met de overdracht bezig en ik zou teruggebeld worden. Toen werd ik teruggebeld door een assistent: de arts had mijn dossier bekeken en ik moest toch echt wachten tot half januari, want er was echt niks aan de hand! Toen barstte ik echt in tranen uit! Ik wist gewoon zo zeker dat er iets aan de hand was! De assistente deed een beetje moeilijk en gaf aan dat ze me later die ochtend terug zou bellen. Ik voelde me zo ontzettend slecht! Ze namen me gewoon niet serieus! Gelukkig belde ze na ongeveer een half uur alweer terug, ik mocht toch langskomen dezelfde dag. In het ziekenhuis werd de intake gedaan door een huisarts in opleiding, voor het eerst voelde ik dat er wel naar het hele verhaal geluisterd werd. Terwijl ik tegelijkertijd ook bang was dat ze me wilden afschepen met een co-assistent, gelukkig kwam de gynaecoloog erbij voor de echo (een andere dan ik eerder had gezien). En ze zagen direct een vochtophoping in mijn baarmoeder. De vorm van de baarmoeder was goed, maar de baarmoedermond zat dicht (verkleefd). Ter plekke heeft de gyn het losgemaakt. Dit deed echt ontzettend veel pijn! Er kwam direct veel menstruatiebloed uit. Volgens de gynaecoloog is de kans klein dat het nu weer dicht gaat zitten. Ik moet begin maart weer terug komen bij hem, hij wil graag weten hoe het dan gaat. Mijn man was na de ingreep ontzettend opgelucht. Er was eindelijk naar mij geluisterd en het probleem was opgelost. Ikzelf voel eigenlijk nog niet echt opluchting. Ik ben best van slag hoe het ziekenhuis in de eerste instantie gehandeld heeft, ik wist gewoon dat er iets mis was maar dat werd niet serieus genomen. Ik heb veel vertrouwen in mijn lichaam (ondanks beide miskramen, ik ga ervan uit dat dit gewoon domme pech was), ik heb op zich ook wel vertrouwen in de gynaecoloog die ik nu heb gezien. Maar ik heb niet echt vertrouwen in de situatie, dat moet echt weer komen. Dat vertrouwen zal pas terugkomen als ik uit mezelf weer een menstruatie heb, of als ik zwanger ben. Ik heb emotioneel echt een klap gehad. Ik weet niet zo goed wat ik wil met dit topic. Het voelt in ieder geval goed om het van me af te schrijven. Misschien zijn er mensen met een zelfde soort verhaal of zijn er mensen die weten hoe ik in het vervolg het contact met het ziekenhuis zou moeten doen. Ik snap dat ze niet zomaar elke zenuwachtige dame een afspraak geven, maar ik vind dit wel het andere uiterste.... Heel erg bedankt voor het lezen!
Allereerst een dikke knuffel! Goed dat je niet aan je eigen gevoel getwijfeld hebt. Ik heb een soort gelijke situatie met een vk meegemaakt. Was blij dat er uiteindelijk wel iemand luisterde. Mijns inziens denken ze te snel dat wij ons teveel zorgen maken, te snel een oordeel vanuit hoe het vaak gaat. Sta op je strepen lieverd! Eisen dat je geholpen wordt. Ik hoop dat je lichaam nu weer netjes een cyclus heeft en je snel een positieve test in handen hebt.
Wat ontzettend naar voor je hoe dit gelopen is! Ik merk ook dat het ziekenhuis soms wel heel erg een no nonsens houding heeft. Maar helaas zijn onze angsten soms ook waar en vraag je dus niet om iets raars. Ik hoop dat je goed herstelt, zowel lichamelijk als emotioneel. Sterkte!
@ButterflyNova bedankt voor je lieve reactie! Voor mij helpt dit wel een stukje in mijn verwerking. Veel mensen om me heen zeiden dat ik het gewoon moest loslaten en me niet zo druk moest maken. Loslaten had me nu echt niet geholpen. Nogmaals bedankt!
@madelief, jij ook bedankt voor je reactie! Heel fijn Ik lees dat jij ook een MA hebt gehad. Heel vervelend (understatement!). Ik hoop dat je snel weer een positieve test in handen hebt! Weet je al of het inderdaad een eisprong was of een restje HCG?
Herkenbaar. Heb dit ook meegemaakt en ben zelf naar het Spaarne Ziekenhuis gegaan. Daar werkt dr E, gespecialiseerd in Asherman. De verklevingen waren ernstiger dan verwacht dus ik moest zes weken een spiraal en hormonen. Uiteindelijk is alles goed gekomen. Ik was ook woest op het eerste ziekenhuis en voelde net als jij aan dat er iets mis was. Het ziekenhuis bagatelliseerde de problemen. Vertrouw dus op jezelf, ook de komende tijd. Wil je meer info, pb me dan maar.
Graag gedaan. Gewoon even loslaten gaat niet zo eenvoudig. Schrijf het lekker van je af, dat kan helpen zoals je zelf al aangeeft. Wees trots op jezelf dat je aan je eigen gevoel vast gehouden hebt.
Wat ontzettend naar voor je meid. Ik kan me je onmacht, frustratie en verdriet zo goed voorstellen. Goed dat je je lichaam zo goed kent en ook naar je lichaam hebt geluisterd. Een verlies, en curretage is al heftig genoeg. Jammer van de vervelende nasleep. Ik hoop dat je je snel beter voelt, zowel lichamelijk als emotioneel. Sterkte en dikke knuffel!
Dankje Ik hoop dat we in 2015 beiden een goede zwangerschap mogen hebben! En uiteraard ook alle andere dames die een kinderwens hebben.
De ovulatietest was maar 1 dag positief dus hoop dat het lh was. Nogmaals veel sterkte gewenst en op een heel mooi nieuw jaar....
Wat een heftig verhaal zeg en schandalig dat je niet serieus genomen werd. De gyn in 'mijn' zkh wilde juist weten of ik gemenstrueerd had want dan is het meestal gewoon oke. Ik hoop dat alles snel hersteld en je geen pijn meer hebt en op naar een vruchtbaar 2015!!
Heftig hoor! Het is altijd het beste om op jezelf te vertrouwen.. Ik had begin dit jaar iets wat afgewimpeld werd als een miskraam en ik moest 6 weken later nog maar eens een testje doen om te kijken of het hcg al uit mijn lichaam was.. Ik had geen pijnklachten, maar ik voelde me niet fijn en ik heb ook doorgezet en toen bleek het een BBZ te zijn! Ik vond het zwaar om er zo voor te moeten vechten, je hebt dan al genoeg om mee te dealen en dan moet je er ook nog voor vechten om serieus genomen te worden.. Hopelijk blijven de verklevingen nu weg en wordt 2015 jullie jaar..
Jemig meid, wat vreselijk heftig Super goed dat je je niet af hebt laten schepen en dat je naar je eigen gevoel bent blijven luisteren. Hopelijk blijft het hierbij en is nu alles weer goed! Dikke knuff.
Bedankt allemaal voor jullie lieve reacties! Wat vervelend dat meer mensen zulke nare ervaringen hebben met artsen/verloskundigen die de situatie niet serieus genoeg nemen. Ik snap dat bepaalde zaken weinig voorkomen, maar er zijn altijd mensen bij wie het wel gebeurd!
Helaas herken ik je verhaal. Ik heb in mei een miskraam gehad. Opgewekt met pillen. Helaas niet alles los gekomen. Toen gecurriteerd. Toen ook niet ongesteld geworden. Bleek ook verkleving te hebben. Ook weg gehaald en aan de hormonen gezet. Wij zijn nu pas weer in de eerste ronde. Ook omdat mijn cyclus helemaal niks meer deed. Na kuur primolut ging gelukkig goed. Je mag me altijd berichtje doen