Ik heb een vraagje voor de dames die bewust snel voor een tweede kindje gegaan zijn na het eerste. Hebben jullie die als zeer zwaar ervaren? Zelf heb ik een kindje van 10 maanden maar ergens kriebelt het de laatste tijd toch weer. Toch blijf het steeds door mijn hoofd spoken of het niet erg zwaar gaat zijn met zo'n 1,5/2 jaar leeftijdsverschil (2 kindjes in de luiers, 2 kindjes die nog erg hulpbehoevend zijn) of dat het allemaal wel losloopt? Vroeger vond ik sowieso 2 achter elkaar wel een fijn idee omdat je dan zegmaar één babyperiode hebt en ze dan ook iets aan elkaar hebben, samen opgroeien, samen naar school etc. Maar mijn kindje had een erg moeilijke babyperiode met veel huilen, amper slapen en ik heb het niet gemakkelijk gehad. Ik ervaarde dit als een zeer stressvolle periode omdat het allemaal wat moeizamer liep. Ook de bevalling vond ik maar een heftige gebeurtenis en ik zie er best tegenop nogmaals hierdoor te moeten komen. Ik had ook erg last van zwangerschapsjeuk en dit maakte de zwangerschap geen periode waar ik blij op terug denk. Toen kwam het getwijfel of het toch niet fijner zou zijn dan hij al wat behendiger is, al in een fijn ritme zit en ik lekker veel tijd in hem kan steken wat betreft opvoeding, zindelijkheid en gewoon alle aandacht voor hem. Ik zit nu een beetje in een tweestrijd. Met enkele jaren ertussen wordt het gelijk ook weer heel anders. Mijn kindje is gek op andere baby's en kindjes en voor hem lijkt het me heel leuk... en dan zijn ze over 3 jaartjes allebei uit de meest moeilijke periode. Het heeft zo zijn voor- en nadelen. Met meer tijd ertussen heb je wel individueel meer tijd om met het kindje door te brengen. En de praktische dingen maak ik me zorgen om, hoe gaat het met de slaapuurtjes, hoe gaat het als je ergens heen moet met 2 kleine kindjes, kun je de aandacht goed verdelen? Dat soort vragen. Ik zal het toch nooit vantevoren weten hoe het gaat lopen maar ik blijf in tweestrijd. Iemand ervaringen of adviezen?
Ik begrijp je tweestrijd en zeker omdat je eerste zwangerschap en bevalling zo zijn tegengevallen.. Hier is het net andersom... Heb bij mijn eerste zwangerschap nooit geen kwaaltjes gehad en de bevalling is geheel vanzelf gekomen en heb geen scheur/knip gehad en de pijn viel ook enorm goed mee...Half 1 begonnen mijn weeën en om 8u is mijn zoontje geboren na maar 4x te persen, dus je kan begrijpen dat dit een droombevalling was en daardoor ook veel makkelijker was om voor een 2e kindje te gaan. Alleen hebben we er niet bewust voor gekozen maar had ik problemen met mijn pil...Hij was niet meer sterk genoeg op de een of andere manier en ben dus door de pil heen zwanger geraakt..Maar moest ik niet al zwanger zijn, we hadden de plannen al om eind dit jaar te beginnen voor een 2e kindje...Alleen zullen we eind dit jaar niet gaan beginnen voor een 2e, maar is hij er al!!! Mijn zoontje is 3 jaar en half wanneer ons 2e kindje komt dus ben wel blij dat er wat verschil tussen zit omdat ik het zelf ook niet makkelijk vind om 2 kindjes te verzorgen met zo weinig leeftijd tussen mijn zoontje is al wat zelfstandig, gaat naar school,... Dat maakt het natuurlijk ook een heel stuk makkelijker. Kijk gewoon naar wat je zelf echt wilt.. Je komt er wel uit en als je zwanger bent dan is het zo en dan ben ik er zeker van dat je er alles aan zal doen om er het beste van te maken!!!
Hier na de eerste weer snel zwanger (heel bewuste keuze, maar niet durven hopen dat wij zo snel weer gezegend zouden worden). Mijn eerste zwangerschap verliep slecht... niet alleen veel lichamelijke klachten (zoals Ischias, bekkeninstabiliteit en extreem vocht ophopen), maar het ergste was de prenatale depressie. Hierdoor heb ik mijn hele zwangerschap niet bewust meegekregen en niet kunnen genieten. Alleen de bevalling was een eitje. Nu voel ik me al heel anders dan bij de vorige en hoop van deze zwangerschap echt te kunnen gaan genieten! Wat er verder nog op me afkomt zien we dan wel weer. Ik wil ook niet teveel beren op de weg gaan zien. Een goede vriendin van me heeft ook 1 jaar en 1 maand tussen beide kinderen en die heeft het alleen maar als prettig ervaren... druk, maar prettig... want je bent ook snel weer uit de luierperiode. Als ik puur op de situatie tussen mij en mijn zus afga, kan ik alleen maar zeggen dat ik blij ben dat ze straks dicht op elkaar zitten m.b.t. leeftijd. Tussen mijn zus en mij zit vier jaar, en dat is bij ons onoverbrugbaar gebleken waardoor we dus geen goede band met elkaar hebben... ook nu op latere leeftijd niet.
Als ik puur op de situatie tussen mij en mijn zus afga, kan ik alleen maar zeggen dat ik blij ben dat ze straks dicht op elkaar zitten m.b.t. leeftijd. Tussen mijn zus en mij zit vier jaar, en dat is bij ons onoverbrugbaar gebleken waardoor we dus geen goede band met elkaar hebben... ook nu op latere leeftijd niet. mijn zusje en ik schelen 6 jaar en dat is jaren heel veel geweest maar nu we allebei volwassen zijn zij 20 en ik 26 gaat t sinds een jaar stukken beter en vallen die 6 jaar helemaal niet meer op,we zitten nu meer op 1 lengte maar hebben wel moeite moeten doen om elkaar te vinden heel veel succes met je zus en ook met je kindjes ik ben van mening als je samen iets wil dan is leeftijd altijd te overbruggen
Het enige wat ik kan zeggen persoonlijk is dat je de zwangerschap ook niet moet vergeten. Zwanger zijn en zoeen kleintje hebben van 10 maanden is best zwaar, zeker wanneer je ziek bent en extra slaap nodig hebt. Wij hebben hier bewust gekozen voor weinig leeftijds verschil. Mijn dochter zal zo rond de 18/19 maanden zijn als beebje 2 word geboren.
Hier kriebelde het al vrij snel voor een tweede, toen onze dochter een maand of 3-4 was hadden we het al over een eventuele tweede. Toen onze dochter een maand of 10 was zijn we er voor gegaan. Er zal straks ongeveer 22 maand tussen de kids zitten, ben ook heel benieuwd hoe dat zal gaan! Beide zwangerschappen zijn probleemloos verlopen (tot nu toe, afgezien van de stuitligging), al zijn de laatste weken nu wel een stuk zwaarder, met onze kleine drukke meid er bij. Nog een paar weekjes te gaan!
Juist ja, je moet het samen willen... mijn zus heeft mij nooit zien staan als haar "kleine zusje" en behandelt me nog steeds zo. Sinds de komst van onze dochter is dat gevoel alleen nog maar groter geworden. Misschien is het ook wel een karakterkwestie, maar in mijn beleving is 4 jaar wel veel. Ik ben ook stiekem wel een beetje jaloers als ik verhalen hoor waarbij zussen met wel 10 jaar verschil wel een hechte band hebben. Dat zit er bij ons echt niet in... en al helemaal niet na het allerlaatste akkefietje tussen mijn zus en mij (lees: nu helemaal geen contact meer)
Ik scheel 10 jaar met mijn kleine broertje. Inderdaad geen echte broer zus band, meer tweede mama toen ik nog thuis woonde. Maar ik heb het wel altijd erg leuk gevonden.
Komt er bij ons bij dat mijn zus nogal jaloers en bezitterig is aangelegd en ik nota bene op haar 4e verjaardag ben geboren (tussen ons zit dus echt exact 4 jaar). Dat maakt het er ook niet makkelijker op.
@MayD wat vervelend voor je,hopelijk gaat t bij jou kindjes beter alhoewel ik ook verhalen ken van kinderen die snel op elkaar geboren zijn en die ook geen band hebben ligt ook aan de kids zelf denk succes in ieder geval
ik zou het super moeilijk vinden een kind op schoot en een dikke buik twee kids uit de auto tillen en dat soort dingen mijn zoon en dochter zit 5 jaar tussen en nu ben ik weer zwanger en word het 4 jaar tussen dochter en baby.vind ik zelf ideal.ik heb een zus met 2 jaar verschil en 1 zus 8 jaar ouder dan mij en 1zusje van 7 jaar jonger en we zijn heel goed met elkaar gaat geen dag verder zonder dat we elkaar spreken en elke week zien.ik den dat het is wat je je kinderen mee geeft en de karakter onze kids zien nu ook hoe leuk we het hebben met zussen en nichtjes neefjes en hoop dat ze dit mee krijgen.
Tussen onze 1e en 2e dochter zit 20 maanden. Ik heb nooit iets als een belemmering gezien of ervaren. Voldoende aandachtig aan beide kindjes kunnen geven en ook praktisch geen problemen gehad. Tja..het is soms wel eens druk, meestal gezellig druk, maar soms ook gewoon niet leuk druk. Maar ik denk dat je dat ook hebt als er meer leeftijdsverschil tussen zit. Onze kids kunnen al goed met elkaar spelen, maar ook even goed ruzie maken. Hoe dan ook, ik zou het zo nog een keer doen. En dat hebben we ook gedaan Tussen nummer 2 en 3 zit 23 maanden verschil
Mijn kindjes schelen 2 jaar (bijna precies ) en ik moet zeggen dat ik het erg pittig vond, in mijn persoonlijke situatie . - mijn lieve dreumes ontwikkelde tijdens de zwangerschap toenemend gedragsproblemen en ontwikkelingsachterstand, waarvan we nu weten dat het zijn klassiek autisme was - ik was mijn 2e zwangerschap 9 maanden lang (kots)misselijk, depressief en beroerd, op het einde kon ik niet meer voor mijn eigen kind zorgen omdat dat al te vermoeiend was - na de (soepele, snelle) bevalling liep de BV niet lekker, groeide mijn meisje niet zo goed, en sliepen mijn beide (!) kinderen niet door (gemiddeld 3-4 keer per kind in de nacht wakker) - mijn dochter is van 6 tot 13 maanden vrijwel iedere 1-2 weken (echt geen grapje!) ziek geweest, waardoor huilerig, slecht slapen en veel nachtvoedingen. Ze is uberhaupt pas met 2 jaar gaan doorslapen en ook mijn zoontje slaapt pas goed sinds ongeveer 4 jaar Als mijn zoontje niet autistisch was geweest, als mijn dochter snel was gaan doorslapen, als ze niet zo vaak ziek was geweest, als, als, als... dan was het makkelijker geweest. Maar weet je? Ik heb het goed overleefd, gewoon kunnen werken, ik heb desondanks ook erg kunnen genieten van mijn kinderen en of ik nu eerder of later die 2e had gekregen, had waarschijnlijk weinig uitgemaakt voor de 'zwaarte' omdat het 'zwaar' zijn niet aan de leeftijd lag, maar aan de individuele kenmerken van mijn kinderen ... En je weet het toch nooit. Ik moet wel zeggen dat we nu voor een 3e wel heel bewust hebben gewacht tot onze kids ouder zijn en wat zelfstandiger en straks beide op school zullen zitten. Succes met je keuze! Helaas (of misschien wel gelukkig?) kun je niet in de toekomst kijken en is het toch afwachten wat er op je pad komt.
Ik ben zwanger geworden toen mijn zoontje 1 jaar was (twee weken na zijn 1e verjaardag). Hij was nog geen 21 maanden toen zijn zusje geboren was. Zwaar? Ja, de eerste weken maar dat vind ik zowiezo niet de meest relaxte tijd met een pasgeborene. Wat ik vervelender vond was het laatste trimester van de zwangerschap.. Bleh.. wilde eigenlijk alleen maar rust maar met een dreumes van 18 maanden? Vergeet het maar Voorwaarde voor mij was dat zoonlief zelf kon lopen (ik heb reuma) en dat deed hij prima op zijn verjaardag. Hier geen duowagen gehad (vond ik een te grote investering.. achteraf had ik 'm misschien 2-3 maanden willen huren). En de oudste was 2 maanden later zindelijk dus ook dat was weer gepiept. Ik vind de ontwikkelingstappen richting zelfstandigheid heel mooi dus ik stimuleer dat ook enorm. Al met al heb ik het niet als zwaar ervaren. Mijn zus en ik schelen 4 jaar en wij zijn best close.. Mijn moeder was het dikst met haar jongste zus (verschil 8 jaar). Het maakt echt niet zoveel uit.. het hangt van de persoonlijkheden af (en een beetje van opvoeding denk ik) Hier druk bezig voor nummer 3.. mocht dat deze maand lukken dan zien we alweer 34 maanden verschil.. tja, je hebt het niet voor het uitkiezen maar goed, dat is weer wat anders. Zullen ook voordelen aan zitten. Maar.. het moet niet heeeel veel langer gaan duren.. dan vind ik het te lang duren en dan gaan wij als ouders over naar een nieuwe fase: schoolgaan!
Hier 18 maanden verschil tussen de oudste en de middelste en 21 maanden tussen de middelste en de jongste. De jongste is nu bijna 4 maanden. Ik vind het heerlijk, nog dichter op elkaar had ook nog gemogen! Het scheelt ongetwijfeld dat onze kindjes gezond zijn en goed slapen, maar kan niet anders zeggen dan dat het supergezellig is!
Onze kinderen schelen bijna 2 jaar met elkaar. Ik vind dat erg fijn, ze spelen goed samen en vinden het meestal ook wel leuk met elkaar. en ze kunnen ook ongelooflijk goed ruzie maken met elkaar. De zwangerschap en het eerste jaar waren erg pittig, maar ik kon/wilde niet langer wachten met proberen, was inmiddels 37 toen we voor nr 2 gingen. Maar ook als ik veel jonger was geweest, zou ik 2 jaar leeftijdsverschil het fijnst hebben gevonden. Ze kunnen gewoon al heel snel met elkaar spelen. Zelf heb ik overigens een zus die 13 jaar ouder is dan ik, en zij is een van mijn beste vriendinnen. Extra leuk doordat haar kleindochter maar een jaartje jonger is dan mijn dochter Als kind had ik niet zo heel veel aan haar, ze was inderdaad meer een extra moeder, maar we zijn met de jaren steeds meer naar elkaar toegegroeid. (en ik heb ook broers en zussen met wie ik minder scheel hoor, maar ik wilde even een voorbeeld geven dat leeftijdsverschil niet veel zegt over de band die je later met elkaar krijgt)
Bedankt allemaal voor jullie reactie's! Het zal uiteraard wel schelen hoe ze slapen, of ze gezond zijn en nog meer factoren, maar ik blijf gewoon twijfelen wat voor ons de beste situatie zal zijn... Ik wil het gewoon goed aankunnen en iets zegt me dat het pittig is met twee kleintjes die op andere uren slapen, hoe regel je het als je bijv. moet voeden en de andere kleine wordt ook wakker? Dat soort vragen blijf ik me mee bezig houden terwijl de meesten om me heen inderdaad zeggen dat het wel een eigen ritme krijgt...
Ik snap je twijfels en ik denk dat we dat bijna allemaal wel hebben gehad, maar om even aan te haken op het voorbeeld dat je geeft, het maakt niet uit hoe veel tijd je tussen je 2 kindjes laat, er zal altijd een verschil in ritme zijn en dat is dan schipperen, compromis sluiten. Stel dat je nog een tijdje wacht, dan ligt je jongste net zijn middagtukje te doen als je je oudste uit school moet halen. Zelfde dilemma ... Het moeilijkste in het begin vond ik sowieso als kindjes tegelijkertijd aandacht vroegen en je dus moet 'kiezen' wie prioriteit heeft. Maar eerlijk gezegd, dat wordt echt niet veel minder als ze ouder worden en zal nog wel jaren blijven bestaan, neem ik aan... Maar daar vinden we allemaal onze weg wel in.
Ja klopt daar heb je helemaal gelijk in! Hoe dan ook er zullen inderdaad altijd twee andere ritmes zijn. Het is het idee denk ik, omdat mijn kindje nu niet de gemakkelijkste slaper is geweest en het ook in de kraamperiode erg moeizaam liep met voedingen etc. ben ik toch een beetje huiverig. Het zijn al die factoren samen, maar uiteindelijk is de wens voor nog zo'n kleintje toch wel groot, ondanks de angsten en bedenkingen die ik, denk ik, altijd wel zal hebben...
Ik persoonlijk zou nooit meer uitstellen. Wij hadden de kindjes ook graag kort op elkaar gehad (zoontje nu 17mnd) maar de natuurbeslist en zo lukte het dus niet in 1 keer wat wel bij de eerste het geval was. Daar tussenin ook nog een MA gehad dus ik stel nooit meer iets uit. Nu alweer een dik halfjaar verder. Komt het dan ist van harte welkom. Want plannen dat kan niet, daar ben ik nu wel achter gekomen!