hoi allemaal, mijn man en ik zijn nu 2 maanden geleden gestopt met de pil. we zijn begin dit jaar getrouwd en ik had het gevoel er helemaal klaar voor te zijn. mijn man is 10 jaar ouder dan ik en was er al klaar voor maar liet de beslissing helemaal aan mij over, ook als ik het helemaal niet wou, dan zou hij dit niet erg vinden. nu ben ik gister erachter gekomen dan ik eigenlijk nog helemaal niet wil, ik werd echt heel benauwd bij de gedachte, altijd voor het kind, nooit meer met zn tweeen(, de gedachte om zwanger te zijn, man trots op zijn vrouw met dikke buik, en een lief babytje dat zag ik voorme, maar de rest niet echt goed gerealiseert). dit heb ik meteen uitgesproken en mijn man reageerde echt heeel lief en vond het totaal niet erg. we hebben er goed over gepraat en ik weet nu dat ik er nog helemaal niet klaar voor ben. we gaan vanaf nu weer met condoom vrijen tot ik ongesteld word en dan begin ik weer met de pil. nou heb ik ontzettend last van een schuldgevoel, ik vind het zso gemeen tegenover mijn man, eerst toch ermee bezig zijn en hem lekker maken en dan toch teleurstellen, hij zegt dat ik me niet zo moet voelen, hij voelt het niet zo, en vind mijn keuze prima(met zn tweeen ervan genieten enzo) heeft iemand tips hoe ik ermee om kan gaan, en mijn schuldgevoel kan laten verdwijnen? het is een lang verhaal geworden, maar lucht heel erg op om zo neer te zetten. ik heb het mijn zus verteld, en zij zegtdat het de meest volwassen keus is gewwest en dat ze heel trots op mij is, maar is voel me toch k*t(maar ook opglucht)
meis, ik ben het helemaal met je zus eens. Wanneer je er (nog) niet klaar voor bent is het alleen maar erg verstandig en heel verantwoordelijk de keus te maken er nog even mee te wachten. Wees nu ook maar trots op je zelf meid ! x
Ik vind het heel dapper en goed dat je deze beslissing hebt genomen! Als je er niet 100% klaar voor bent, lekker wachten, geniet de komende tijd van het met z'n tweeën zijn en misschien denk je er al veel eerder anders over dan je verwacht. En zo niet, dan niet...je man geeft jou ruimte, dat is fantastisch, hij vind het duidelijk niet erg nog even te wachten, fijn toch? Voel je niet schuldig, want dit gevoel hebben zo veel mensen (ik heb het ook gehad!) het is gewoon een levensgrote beslissing. kop op veel succes!
Ik vindt het ook een hele goeie beslissing van je. Je geeft duidelijk aan er nog niet klaar voor te zijn en gelukkig heb je een lieve man die daar begrip voor heeft. Voel je niet rot meid, kindjes kunnen over een tijdje ook nog en wie weet zeg je over een half jaar ineens dat je wel wilt. Geniet nog lekker van je vrije leventje!
Lijkt me wel raar, om zo´n beslissing te nemen maar wel super dat je het gedaan hebt, want je kunt er maar beter helemaal klaar voor zijn. Ook super van je man dat hij zo goed reageerde!
bedankt voor jullie lieve reacties, ik weet nu ook wel dat het een goede beslissing is geweest. @marieke, het is ook heel raar, maar ik voel me ook erg opgelucht.
Ik vind het heel knap van je dat je deze beslissing hebt genomen. Je bent eerlijk tegen jezelf en tegen je man. Je moet er gewoon klaar voor zijn anders ga je er niet met het goede gevoel in.