Hoi iedereen, Ik stel me even kort voor. Ben turnjuf uit Belgie, 32jaar en heb nu mijn tweede miskraam. Of beter gezegd : ik weet sinds afgelopen dinsdag dat het hartje een tiental dagen geleden is getopt en wacht nu een spontane miskraam af. Als het vrijdag niet is afgekomen dan krijg ik een curretage. We zijn nu 3,5 jaar bezig om kinderen te krijgen, hebben nog geen kinderen en vorig jaar in december ben ik ons eerste zoontje verloren na 17 weken zwangerschap. Door vele complicaties in de eerste trimester ben ik toen een tijdje niet gaan werken (moest plat liggen). De kinderen en ouders wisten hier dus alles van. Nu, een jaar later , moest ik opnieuw uit voorzorg thuis blijven en kan ik binnenkort dus opnieuw aan alle kinderen, klassen... gaan uitleggen dat het weer niks is. Dit valt me mentaal zeer zwaar (ben nu normaal bijna 10 weken). In Belgie moet je thuis blijven als je met kleuters werkt en ik werk met kleuters en jonge kinderen. Bij een eventuele volgende zwangerschap zwijg ik wel als een graf want deze "vernedering" wil ik echt niet meer voelen! Nu mijn vraag : jullie zullen zelf denk ik ook wel vinden dat alles in die eerste dagen en weken na een miskraam zo zinloos aanvoelt. Al je doelen vallen ineens weer weg. Wat doen jullie zoal om je dagen om te krijgen? Gaan werken wil ik nog even niet doen (ik wacht op mijn miskraam en zie me nog niet alles aan de kindjes uitleggen), dus dat stel ik even uit. Maar ik weet echt niet hoe ik de tijd snel vooruit kan doen gaan. Enkele ideetjes : terug veel gaan sporten (maar buiten regent het en zwemmen durf ik nog even niet goed want weet niet wanneer het gaat beginnen) lezen (heb ik eigenlijk geen geduld voor) fotoboeken verder maken veel bij mijn ouders langs gaan (maar wil ze ook weer niet te vaak belasten) een bad nemen (mag dat nu wel of niet?) ??? De meeste vrienden weten nog van niks. Buiten school wisten ze nog niet dat ik zwanger was, en in school heb ik nog niets gezegd. Ik wil eerst mijn miskraam afwachten en mezelf wat sterker voelen. Wie heeft er nog tips om de tijd te doden (want zo voelt het nu aan)??? Oja, ventje moet dedelijk tot deze nacht gaan werken dus ben alleen.
Series kijken! Ik heb tijdens mijn miskraam periodes alleen maar de hele dag in bed televisieseries op dvd gekeken. Verstand op nul en niet met je eigen ellende bezig hoeven te zijn.
Idd rusten in zetel en tvkijken/series, films die ik opgenomen had... Internetten, boek lezen... en creatief bezig zijn (ik maak oorringen en zo)... En in mijn geval : ook veel met vriendinnen mailen, zwangerschapspagina... helpt bij mijn verwerking... Veel sterkte !!
ik heb veel series etc gekeken waar ik niet bij na hoefde te denken, veel naar buiten stuk wandelen in het bos, stuk fietsen, ervaringsverhalen lezen en afleiding zoeken. sterkte !!
Inderdaad, hier ook iemand die haar tijd uitzat met series kijken..Af en toe naar buiten gaan, klein boodschapje doen, misschien iets creatiefs doen of koken? Ik heb ook veel gebakken, kon ik mijn verstand lekker bij op nul zetten.
Wat erg zeg dat je je eerste zoontje bent verloren vorig jaar december. De eerste tijd na het overlijden van mijn dochter* vond ik zo verschrikkelijk.. kan me ook moeilijk herinneren hoe ik dat doorgekomen ben. De eerste twee weken was ik best wel ziek dus heb ik vooral alleen maar gelegen.. daarna veel muziek geluisterd, tv gekeken, op internet gezeten, aandacht aan haar foto's en fotoalbum besteed, gedichten geschreven.. ik heb nog een zoon rondlopen maar eigenlijk lukte het me niet om voor hem te zorgen dus is mijn moeder ook veel geweest (en hij is bij schoonouders geweest). Veel sterkte