Nee helaas nog niet... zo jammer! Gyn zei dat ze ging kijken bij 15 weken. Niets te zien. Weer gekeken met bijna 16 weken. Nog niet duidelijk... Aankomende donderdag 17 weken gaan ze weer kijken. Spannend!
Nee helemaal geen voorgevoel. Zeg wel vanaf het begin al dat het een jongen gaat worden. Niet omdat ik het voel maar meer uit bescherming voor mezelf, mijn man en zoontjes. We willen allemaal zo graag en meisje.... Natuurlijk is gezond het allerbelangrijkste. Begrijp me niet verkeerd! We hebben altijd de wens voor een dochter gehad. Toen de derde een meisje bleek te zijn was het groot feest. Ik zag mezelf al jurkjes maken en naar vlechtcursus gaan. Dat de jongens ook zo graag een zusje willen maakt de wens eigenlijk alleen nog maar sterker.
Ik snap je! Wij hadden eerst dus een zoontje gekregen en de tweede was een meisje. Ook helemaal door het dolle heen, een jongen en daarna een meisje. Helaas mocht het toen ook niet zo zijn. De zwangerschap daarna weer een jongetje, maar toen wilde ik dat ook graag ondanks dat mijn wens voor een meisje erg groot was. Ik had toen een geruster gevoel toen het gewoon het andere geslacht bleek te zijn. Bij de jongste wel weer een meisje gehoopt en ja dit keer zien we het wel. Deze zwangerschap is sowieso een kadootje, aangezien de laatste zwangerschap ellendig geëindigd is wilde ik er eigenlijk nooit meer aan beginnen. Maar nu dus weer zwanger wie weet krijgen we alsnog een meisje maar durf er nu niet meer op te hopen en ga ook maar uit van een jongetje haha
Ik heb helaas een soortgelijke ervaring met ons eerste kindje. Inmiddels verwachten wij de 4e. Ik merk dat ik me juist af wil sluiten voor alle andere verhalen. Want naast wat er bij ons is gebeurd, zijn er nog tal van mogelijkheden waarop je je kindje kan verliezen. Ik wil helemaal niet zeurend overkomen, omdat ik de heftigheid en onzekerheid ken. Maar dit topic past iets beter in de vlinder lounge denk ik, waar meer mama's met die ervaringen lezen. Ik mijd dit stukje zp nu juist, voor mijn eigen rust. Ik weet alleen niet hoe je dat nu kunt melden. Sorry als dit zeurend overkomt, zo bedoel in het dus niet. Maar het is een heel confronterend onderwerp. Ook voor andere zwangeren die de ervaring nog niet hebben denk ik. Ik hoop dat je je weg vindt in deze zwangerschap en het geluk jullie toelacht en jullie straks een prachtig gezond kindje vast kunnen houden! Veel liefs Pippa
Ten eerste gefeliciteerd met deze zwangerschap. Maar wat ontzettend heftig. Zo verdrietig. Dit zou niet mogen gebeuren Helaas heb ik ervaring met het verliezen van een kindje. Mijn zoontje heeft geheel onverwachts tijdens de bevalling een hartstilstand gekregen. Reanimatie volgde en dit had effect.. een mooie hartslag maar het zag er verder slecht uit. Hij had al zoveel zuurstofgebrek gehad dat we na 2 dagen afscheid moesten nemen. De artsen konden niks meer voor hem doen. Na 2,5 maand was ik weer zwanger. Na zijn overlijden wilde ik zo graag weer zwanger worden. Niet om hem te vervangen maar ik stond met lege handen en dit trok ik niet. Na vele gesprekken kregen we groen licht van de gyn. Ik had een keizersnede gehad dus werd wekelijks gecontroleerd. De zwangerschap was doodeng. Daarbij kwamen er ook nog premature weeen met 33 weken en vanaf toen heb ik in het zkh gelegen. Uiteindelijk is hij met 36 weken geboren. Ik heb het als eng ervaren maar ik ben ook verbaast wat een mens allemaal aankan. Zoveel spanning maar toch dat kleine beetje kracht houd je op de been. Daar heb ik mij aan vast kunnen houden
@Pippa02 heftig dat ook jij je kindje hebt verloren. Snap dat dit onderwerp jou enorm raakt, terwijl je juist wil genieten van een nieuwe zwangerschap. Ieder gaat anders om met haar eigen verdriet. Je kan linksonder in je bericht meld klikken. Dan komt er een moderator naar kijken en deze maakt dan de keuze ja of nee vlindertuin. Alhoewel ik wel vind dat marielle dit topic start op zoek naar lotgenoten, die ook weer zwanger zijn. En die vindt je niet altijd in de vlindertuin. Zwanger zijn na zulk verlies, is erg pittig. Misschien kan dit topic dan naar zwangerschapsclubs met een andere titel? Zwanger na stilgeboorte? Jeetjemina xxmamamaxx wat erg en dat tijdens de weeën, vreselijk echt vreselijk moment moet het zijn geweest als je zo hard werkt en je denkt dat je er bijna bent. Hebben ze enig idee hoe dit heeft kunnen gebeuren? Ja een vrouw is super sterk. Wij hebben geen ervaring met later een kind verliezen, maar wel veel meegemaakt in verlies.
Hier vandaag DE echo! Was al om 5.50 wakker, hoe bedoel je zenuwachtig... Om 9.15 zijn we aan de beurt. Ben zo zenuwachtig!
Jeetje meid, ik lees je verhaal en moet gewoon huilen. Wat moet dit verschrikkelijk zijn geweest en nog kut lijkt me zo af en toe. Maar wat heb je je er mooi door heen geslagen door je jongens! Ik kan natuurlijk niet precies voelen wat jij hebt gevoeld maar ergens ken ik je onzekere gevoel. Exact drie jaar later ben ik zwanger na dat ik drie jaar geleden mijn zwangerschap moest afbreken vanwege geen hartslag. Voor mij voelt het als een cadeautje. Precies de dag dat ik drie jaar terug de tabletten in nam, om een mk op te wekken. Precies drie jaar later staan er twee strepen. Die overigens weer afliepen naar bijna negatief. Gelukkig lopen ze nu weer op en zijn het knallers en komt het als het goed is toch goed. Ik kan dus ook niet wachten op de eerste echo... dwoon de zekerheid wetende of het hartje wel of niet klopt. Ik hoop dus ook dat jij snel een draaitje voelt of een Schopje en dat je dan heerlijk relax achter over kan leunen en met volle teugen kan genieten, maar vooral al die leuke dingetjes kan kopen die je nog niet durft te kopen. Hele dikke knuffel
Ladylola, helaas is er een miscommunicatie geweest waardoor de CTG 2 dagen voor de bevalling is afgesloten door verpleging terwijl er toen een hartdip te zien is geweest. Hij had toen gehaald moeten worden maar in plaats daarvan werd ik naar huis gestuurd. Ik moest weeen afwachten. Die kwamen 2 dagen erna.. het voelde al meteen niet goed en de weeen waren ontzettend heftig. Uiteindelijk stond mijn baarmoeder op scheuren doordat ik al een week voorweeen had die niet goed doorkwamen maar mijn baarmoeder wel heel hard voor moest werken. Daarbij heeft de vk mij nog een uur thuis gelaten met groen vruchtwater (ze twijfelde, wij niet) en daar bovenop hebben ze in het zkh nog veel te lang afgewacht om een spoedkeizersnede te doen, uiteindelijk was die te laat. Het was een kerngezond mannetje van 4236 gram die door nalatigheid van de artsen niet meer mag leven. Onverteerbaar maar je leert er mee om gaan.
Hoi Pippa, Wat verdrietig dat jullie ook zo'n heftig verhaal hebben. Ergens begrijp ik je heel goed. Ik heb ook lang getwijfeld waar ik mijn bericht zou plaatsen. In de vlinderlounge wordt nauwelijks gepost of gelezen. Ook komt het bericht dan niet in het overzicht van nieuwe berichten. Het gaat inderdaad vooral om het opnieuw zwanger zijn na zo'n heftig verlies en de angst en onzekerheid die daarmee gepaard gaat. Ik ben enorm blij met alle reacties en ondanks dat het eigenlijk nooit mag gebeuren is het ook ergens fijn om te lezen dat ik niet de enige ben... Het spijt me echt als ik je hierdoor verdrietig heb gemaakt! Ik wens je een hele goede zwangerschap en een mooi, lief en vooral gezond kindje Liefs Marielle
Hoi mama2016, Ook jouw verhaal lees ik met tranen in mijn ogen. Wat verschrikkelijk dat jullie kindje is overleden door fouten van het medisch personeel. En wat ontzettend knap dat je een manier hebt gevonden om hiermee om te gaan! Ik weet niet of dat ik dat had gekunt. Dat je snel weer zwanger wilde worden is zo herkenbaar. Als het aan mij had gelegen dan was dit hier ook gebeurd. Alles in mijn lichaam bleef schreeuwen om een baby. En dat het geen vervanging is is voor mij echt wel duidelijk hoor. Toch krijg ik regelmatig die vraag uit mijn omgeving. Van de week vroeg iemand zelfs of dat we het weer Elin noemen als het een meisje wordt??? Geen haar op mijn hoofd die daarover nadenkt. Elin is Elin en echt onvervangbaar. Wat ontzettend fijn dat jullie toch een gezond kindje in jullie armen hebben mogen sluiten! Ik wens jullie echt heel veel geluk.
Hoi AshleyRachel, Jeetje wat verdrietig, maar ook ontzettend bijzonder dat je precies drie jaar laten weer een positieve test hebt. Ik ga heel hard voor je duimen dat het hartje klopt en dat je over 8 maanden een mooi, lief en gezond kindje in je armen mag houden.
Hoi JoyNoa, Ik heb de afgelopen week veel nagedacht over wat jij schreef. Over het genieten tijdens de zwangerschap en mocht het toch weer mis gaan dat je dan in ieder geval een mooie tijd hebt gemaakt van de periode dat je je kindje hebt gedragen... En je hebt zo gelijk! Ik heb de knop bijna om. Ben al op internet spulletjes gaan zoeken, in de babywinkel geweest en begonnen met haken van een wiegdekentje. Vandaag hadden we een echo en we hebben gezien dat we weer een DOCHTERTJE krijgen!!! Zo blij! Ook wel dubbel. En gisteren en vandaag voelde ik ook iets in mijn buik waarvan ik denk dat het de kleine was. De angst om haar te verliezen is nog steeds groot, maar ik ga zo mijn best doen om haar vanaf nu alvast een heel mooi plekje te geven in mijn hart Dank je dat je me zo aan het denken hebt gezet! Hoe gaat het nu met jou? Liefs Marielle
Wat fijn dat het je steeds meer lukt om te gaan genieten! En gefeliciteerd met jullie tweede dochter op komst! Zo leuk! Ik heb al erg veel last van kwaaltjes. Ondanks dat dit mijn vijfde zwangerschap inmiddels is, heb ik dit nog nooit zo meegemaakt in het prille begin. Heel erg misselijk, nu al last van bandenpijn en ja zoals gewoonlijk erg moe, dat had ik dan wel altijd.