O foutje... Ja ben erg blij dat ik het topic heb geopend en dat ik er steun uit haal en dat het me aan het denken heeft gezet. Vervelend van die kwaaltjes he! Ik herken het wel. Nu de vierde zwangerschap en ook heel erg misselijk geweest. Al voor de positieve test, extreem vermoeid, banden en bekkenpijn. Hoeveel tijd zit er bij jou tussen deze en de vorige zwangerschap? Mijn gynaecoloog gaf aan dat de banden en bekkenpijn kan zijn doordat mijn lichaam nog niet voldoende was hersteld. Hebben jullie een voorkeur voor het geslacht? Uiteraard bovenal dat het gezond is, maar toch...
Het gaat... ik heb op het moment erg last van m'n bekken en rechter been. Dus veel pijn, minder geduld voor de drie dametjes en m'n man... maar mentaal gaat het nog goed. De baby laat flink van zichzelf weten dus dat is erg fijn. Soms heb ik zoiets laat het maar zover zijn maar ik moet er niet aan denken (nog) dat ik ingeleid zou worden. Ik gun dit kindje ook alle tijd om er klaar voor te zijn. Hoe dubbel het ook is. Ja het heeft hier ook wel een poosje geduurd voordat ik naar nieuwe spulletjes ging kijken. De gratis dozen heb ik ook pas met 24wk aangevraagd. Ik durfde het gewoon niet. Bang dat het dan juist mis zou gaan.. stom ik weet het maar ja... Totdat de meiden vroegen of we nu ook nieuwe 'eerste'kleertjes gingen uitzoeken. Toen dacht ik ja dat gaan we gewoon doen. Dus met z'n allen hebben we heerlijk in de prenatal gestruind. En kon ik het accepteren dat de angst zou blijven tot de baby er is maar dat we er ook met z'n allen van mogen genieten. Dat zijn we ook aan dit kindje verplicht... ik hoop dat jullie het snappen. Het is zelfs zo dat we een nieuw autostoeltje hebben gekocht de anderen hebben in een gekregen autostoeltje gelegen. Prima natuurlijk maar ik wilde heel graag een nieuwe die bij de buggy/wagen past... hebben we toch gedaan. Erop vertrouwende dat het goed komt deze x. Ik ga weer verder met rusten... hopelijk voel ik me morgen weer beter met minder pijn... Oh ja morgen ben ik ik 38wk. Ps ik ben ook erg blij met dit topic... het geeft me bevestiging en herkenning. Dank jullie wel!
Mijn jongste zoontje is vorige maand 2 geworden, dus precies 2 jaar Maar de andere zwangerschappen zaten allemaal wel dicht op elkaar behalve de eerste en de tweede (zwangerschap dat mis ging) daar zat 1 jaar en 3 mnd tussen. Na het overlijden van mijn dochtertje was ik na 3 maanden weer zwanger. En na die zwangerschap was ik na 10 mnd weer zwanger van mijn jongste. Eerlijk gezegd merk ik geen verschil tussen een zwangerschap die snel volgde of nu dat er 2 jaar tussen gezeten heeft. Wij hebben nu wel een beetje een voorkeur voor een meisje als ik eerlijk ben
Wat fijn dat het mentaal goed gaat met je! Zoals ik er nu in sta wil ik echt niet later dan 37 weken bevallen, maar goed. Het duurt nog wel even, dus dat kan zomaar nog veranderen! Heb je hulp vanuit je omgeving voor de meiden en evt wat huishouden? Dat zou wel fijn zijn ivm de bekkenklachten... Mocht je er toch doorheen zitten op een bepaald moment dan zou ik er echt niet over in zitten dat de kleine er niet klaar voor zou zijn. Met 38 weken zit dat echt wel goed. Buiten jouw buik op je borst is het ook heerlijk vertoeven. Ik begrijp nu heel goed wat je zegt... dat je het verplicht bent aan de kleine om te genieten en je voor te bereiden. Ik doe nu ook heel hard mijn best om dat te doen. Lastig omdat de angst blijft. Denk dat dat pas verdwijnt wanneer we een gezond huilend kindje op onze borst hebben liggen... Rust lekker. Houd je ons op de hoogte?
Dat was idd vlot op elkaar! Dan zal (bij jou) daar het verschil niet in zitten. Ik had bij de eerste bekkeninstabiliteit. Toen twee keer niet en nu al vanaf 12 weken. Er is ook geen peil op te trekken. Haha. Maar pijnlijk en lastig is het wel! En die voorkeur snap ik heel goed hoor. Hadden wij ook. Niets mis mee wat mij betreft! Ik ga duimen vooral voor een gezond kindje, maar ook voor een meisje omdat je dat zo graag wilt en het is je zo gegunt!
Die angst herken ik ook absoluut. Het spijt continu door je hoofd maar toch is het fijn om af en toe er toch van te midden genieten van mezelf. Op school is ook een moeder die haar kindje verloren heeft. En die zei dat ook. Dat gevoel valt pas van je af als je je kindje hoort pruttelen en huilen... Ik heb 2x in de week hulp met het huishouden dus het zware poetsen en dweilen etc hoef ik niet te doen maar wassen en drogen etc en etenkoken ed komt wel op mij aan. Dat geeft ook niet maar is nu wel even lastig. Gelukkig heb ik heel veel hulp van m'n meiden. Ze willen mama nu juist graag helpen ook ivm vorig jaar natuurlijk. Het geeft hun het gevoel dat ze echt mee kunnen helpen. Natuurlijk kunnen ze niet het huishouden doen. Maar speelgoed opruimen ookal maakt de jongste elke x een bende doen ze over het algemeen zonder mopperen. En zo zijn er wel meer 'kleine' klusjes die voor mams nu best zwaar worden. En voor de rest maar accepteren dat het niet meer allemaal gaat zoals.we het gewend zijn allemaal. Nog max 4weken. En wat betreft het inleiden. Voor nu sta ik er zo in. Mocht het veranderen kan ik zo terecht gelukkig dat alleen geeft al moed om vol te houden. Het is bij ons natuurlijk ook anders omdat Hanna echt heel ziek was dat ze niet levensvatbaar was en de kans op herhaling niet percé groter is dan bij andere gezinnen. Bij jou is dat toch anders denk ik omdat jullie er nooit achter zijn gekomen waarom het is gebeurt. Dan wil je dat risico absoluut niet nog eens lopen. Heel begrijpelijk hoor! Spannend dat het weer een meisje is. En toch ook heel bijzonder. Hopelijk mag je over een poosje heerlijk met haar knuffelen en voor haar zorgen! Wat betreft het geslacht... geen idee wat het is. Heb bij de eerste 4 zwangerschappen elke x geroepen dat het nu wel een jongen zou zijn het was zo compleet anders... nou 4 meiden verder dus we wachten maar rustig af... stiekem lijkt het me leuk een kereltje maar aan de andere kant denk ik wat moet ik wel met een jongen...?
De kleine zit nog lekker binnen. Vermaakt zich nog prima blijkbaar. Ik merk zelf dat ik het lastiger begin te vinden. Ben nu 39 +1 En heb dinsdag weer controle. Ik heb nu het plan dat ik haar graag wil vragen of ze wellicht kan gaan strippen mocht dat nog nodig zijn en dan kunnen. Af en toe rommelt het ook al wel dus wie weet zet het ook ineens door. Gelukkig voel ik de baby wel heel goed dat maakt het voor mij een heel stuk eenvoudiger. Ik hou jullie op de hoogte hoor!
Vandaag om 18.23 is onze 5e dochter geboren het bleef hangen op 4cm ontsluiting met een half verstreken bmm De vk durfde het niet aan om dan thuis de vliezen te breken omdat het haar niet duidelijk was waarom het niet doorzette of omstrengeling of iets anders. M'n weeën waren ook zo goed als weg dus ben niet gelijk ingestuurd gisteren om 16.00 maar we hadden voor vanmorgen 9uur een afspraak om de vliezen in het ziekenhuis onder leiding van mijn eigen vk te breken. belde ze om 8uur dat alles vol lag het werd vanmiddag. Uiteindelijk om 14.30 bericht dat we om 15.30 mochten komen. 15.45 dus de vliezen gebroken en dus 2.5uur later was ze er. Ik heb wel gemerkt dat ik er bewust voor moest kiezen het te laten gebeuren toen ik die knop vond was ze er na 35min. En nu liggen we heerlijk in ons eigen bedje. Ze is helemaal gezond dus nú kunnen we echt genieten! Achteraf bleken de vliezen zo strak tree staan dat ze niet verder kon inhalen waardoor er geen goede druk was voor de ontsluiting. Dus geen enge omstrengeling gelukkig.
O ging niet goed. Was nog niet klaar Haha! Wat fijn dat alles zonder complicaties is verlopen. Ga je ons de naam vertellen of liever niet op het forum? Voor nu lekker keihard genieten dan horen we graag later van je hoe het met jullie gaat. Heel veel liefs!
Lieve meiden, wat een verdrietige verhalen die ik hier lees wat verschrikkelijk wat jullie mee hebben moeten maken, en wat vind ik jullie onwijs sterk! Jullie zijn stuk voor stuk echte power vrouwen, en ik wens jullie allemaal een gezond, mooi kindje toe <3