Hier nog een "ontaarde" moeder met 0,0 schuldgevoel wanneer ze lekker weg gaat terwijl de kindjes onder de hoede van de oppas zijn. We hebben twee geweldige (betaalde) oppassen die hier aan huis komen en inmiddels goede vriendinnen zijn geworden. De kinderen zijn helemaal dol op beide dames, zodra ze binnen komen roepen ze tegen ons "bye bye see you later". Ook ik ben de mening toegedaan dat balans in je leven heel belangrijk is en ook al BEN ik altijd (!) de moeder van mijn kindjes, regelmatig DOE ik iets zonder hen erbij. Inderdaad een geweldige relatieboost, je onderneemt toch heel andere dingen en voert heel andere gesprekken met z'n 2-en dan met de kids erbij. Dus hier sowieso 1x per week uit eten als man niet in het buitenland is en ik doe ook nog wel een halve dag per week of zo iets voor mijzelf, lekker shoppen bvb. 2-3 keer per jaar een weekendje weg, dan logeert de oppas bij ons thuis. Ik kan mij ook totaal niet voorstellen hoe het is om altijd alles met je kinderen te doen en nooit/zelden alleen met je partner te zijn. Het zal ook wel te maken hebben met je eigen opvoeding, "milieu" en de manier waarop je zelf in het leven staat. Ieder z'n ding, zolang je maar wezenlijk gelukkig bent met je keuzes. Krijg toch de indruk dat het bij TS een beetje knaagt......
@Gonny, okay nu snap ik je. Je kunt er inderdaad op twee manier naar kijken. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik geen kinderen heb, dus voor mij is het makkelijk praten. Maar ik neem gewoon mijn ouders als voorbeeld. Die gingen minstens één keer in de maand iets samen doen. Dan deed mijn moeder een mooie jurk aan en dan keek mijn vader weer zo verliefd naar mijn moeder ... en ja euhh... genant maar juist op die avonden hoorden we euhmm 'hele gelukkige geluiden' uit de slaapkamer. Maar zie het wel als iets heel liefs. Ze waren gewoon goed voor elkaar dus in die zin ook weer goede ouders voor ons, een goed voorbeeld hoe je in een relatie ook voor elkaar er moet zijn. Maar hey wie ben ik. Ik kan me ook voorstellen dat je het moeilijk vind om je kinderen 'achter te laten'.
Wij vragen ook regelmatig oppas!Heerlijk,lekker naar een feestje of soms zelfs voor een verjaardag.Nu moet ik wel zeggen dat mijn moeder heel graag oppast en als die niet kan hebben we nog wat meiden die het leuk vinden.Als ik een wijntje wil drinken brengen we ze altijd uit logeren want dan wil ik de verantwoording niet hebben. We zijn ook nog een stel en onszelf ipv alleen ouders. Ook komen we elk weekend met de kleine bij vrienden/familie. Het lijkt me erg om altijd maar thuis te zitten en zou me gaan vervelen.. Voel je vooral niet schuldig als je jezelf wilt zijn!
Maar dan mag iemand toch een wedervraag stellen? Ik vond het wel een sterke opmerking van Katja. En nee, ik voel mij niet schuldig. Zoals door velen gezegd ben ik naast een moeder ook een vrouw van. Mijn wereld houdt niet op omdat ik een kind heb gekregen. Ik ben van mening dat je heel goed moederschap en tijd voor je zelf kan combineren. Ik ben goed in balans als ik kan voldoen aan mijn behoeftes. En als ik goed in balans ben, dan heeft mijn kind daar ook erg veel aan. Zolang mijn zoontje naar zijn zin heeft met zijn oppas (meestal opa en oma waar hij logeert) kan ik gerust een avondje uit met mijn man.
Katja, mooi zoals je het beschrijft. Zo ken ik het idd niet. We komen allebei uit een groot gezin en mijn ouders gingen nooit samen weg. Wel vaak met zn allen, maar nog gaan ze niet samen weg. Ook niet in de tropenjaren. 'Je hebt nu één keer kinderen en daar hoor je je leven ook op aan t passen. Dan maar niet samen naar een verjaardag, komt vast wel weer eens.' Een beetje in die trant. En of het knaagt? Manlief heeft nu geen tijd, misschien van de zomer weer. Maar ik zou niet graag mijn meissie achterlaten voor mijn plezier, nee. Al zou ik het heus wel fijn vinden om even samen eruit.
Heb niet alles gelezen. Wij gaan 1x per 2 maanden een avondje samen wat doen. Heerlijk om even weg te zijn en saampjes zónder verantwoordelijk te zijn. Maar een weekend weg zonder kind, echt niet! Wij hebben toch bewust voor kinderen gekozen, niet om ze weg te brengen voor oppas. Dus als we een weekend weggaan, gaat ons kind gewoon mee!
Die indruk kreeg ik idd ook wel. Denk dat ze eigenlijk zelf heel graag wil, maar gewoon geen oppas kan krijgen, zoals ze ook aangaf. En nu ff al haar frustraties dat ze niet kan uitgaan hier af reageert hihih
Ik voel me daar totaal niet schuldig over. Meisje gaat zeker een keer per maand een dagje of weekendje naar een van de familie leden of vrienden omdat pa en ma samen iets leuks faam doen. Heerlijk om even geen papa od mama te zijn. En ze gaat ook weleens een dagje naar oma omdat ik met vriendinnen weg ga. Zij een leuke dag, ik een leuke dag. Niks mis mee
Hoezo? Ik zou wel samen met mijn man weg willen maar niet als de gevolgen dan zijn dat mijn dochter achterlaat omdat IK zo graag plezier wil.
Omdat je aan de ene kant zegt dat je niet graag je meisje zou achter laten voor je eigen plezier maar je het aan de andere kant ook wel fijn zou vinden even met z'n 2-en iets te doen. Toch?
Ik word er alleen maar een leukere gezelligere moeder van als ik af en toe aan mijn eigen plezier denk
Waarom zou je als moeder geen plezier meer mogen maken? Staat dat ergens in een wetboek of zo? Er stond vorige week nog in de krant dat uit onderzoek was gebleken dat juist kinderen met een gelukkige moeder, zelf ook de gelukkigste kinderen zijn!!!!
Het is alleen maar gezond om je kinderen los te kunnen laten. Je kind houdt er echt niks aan over. De meeste kinderen kunnen zich pas echt dingen herinneren vanaf hub 7e jaar. Uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd maar meestal pas vanaf die leeftijd.
Eigenlijk hoop ik dat ze het zich wel kam herinneren, ze doet nl altijd ontzettend leuke en gezellige dingen als ze bij opa en oma of een van de tantes en ooms is
Maar voor wie doe je het dan niet, voor je dochter of voor je zelf? Je dochter wordt er niet slechter van als zij een avondje bij een goede, vertrouwde oppas is. Het is verre van verkeerd (lees gezond) om je kinderen af en toe te kunnen loslaten.
Wij gaan zeker 1 keer per week een avondje weg zonder ons mannetje. We hebben een hele lieve oppas, waar hij gek op is. Meestal komt ze trouwens pas als hij al op bed ligt. Maar af en toe legt de oppas ons kereltje op bed. Hij is nu bijna 10 maanden oud en we hebben dat eigenlijk vanaf het begin gedaan. Regelmatig is het een avondje voor werk, maar vaker nog voor ons plezier. En volgens mij merkt mijn zoontje het verschil niet hoor. Twee weken geleden zijn mijn man en ik voor 5 dagen op vakantie geweest in Miami. We gaan daar elk jaar naar een groot tennistoernooi en dat is niet echt een prettige omgeving voor een klein kindje. Dus is hij bij hele lieve vrienden van ons gebleven. En dat is helemaal geweldig gegaan. Toen ik hem kwam halen had hij niet eens aandacht voor mij zo druk was hij met zijn "tante" aan het spelen. Zowel mijn man en ik voelen ons hier helemaal niet schuldig over. Wij zijn veel leuker ouders voor onze knul als we af en toe ook wat tijd aan ons zelf kunnen besteden.