ik vind wel dat ieder het zelf moet weten, en nee je kindje zal er geen trauma's van krijgen oid.. Nee natuurlijk stopt JOUW leven niet op bij een kind krijgen...nee maar JOUW leven is JULLIE leven geworden..vind ik.. En wat is het 1e jaar van een baby nou op een mensenleven..op JOUW leven... Natuurlijk hoef je niet elke dag thuis te zitten en niks te doen...maar ik snap niet dat mensen het allemaal zo snel mogelijk willen terug brengen naar hun oude leven, zijn ze bang dat anderen hun dan saai vinden..? Ik wete het niet, maar ik vind kinderen krijgen prioriteiten hebben...kind krijgen betekent niet...oh het is uit je buik en dan ben je klaar...thats it.. Het gaat toch door, dan begint het pas...dus met 3 weken, heb ik zoiets van..dan weet je nog niet eens alle huiltjes, dan kent je kindje de wereld nog niet eens, doet af en toe zn oogjes open, en dan zou ie al gelijk uit zn veilge haven avondjes ergens moet slapen..al "moeten" wennen aan andere mensen.. Alsof het anders nooit goed komt, vanwaar die haast? dat is niet overdreven...die eerste maandjes 2 a 3 gebeurd zoveel..alleen die maandjes door komen voor een baby is al heel wat en heeft een enorme impact.. En je kan nog zoooolang met je partner dingen doen, is het dan zo erg voor je relatie om je sociale leven op een laag pitje te zetten? En waarom niet genieten van die avondjes samen, juist samen op de bank, uitgaan ed heb je als het goed is, toch al zo vaak gedaan...hoe leuk is het om als "ouders" te genieten van je gezinnetje, juisstttt die eerste weekjes/maandjes... Ik bedoel hier niemand persoonlijk mee aan te vallen, ts ook niet ...maar ik snap die behoefte niet over het algemeen.
Dat is inderdaad een stapje verder, maar ik zie niet in waarom sommigen zo panisch doen over een kind die een nachtje uit logeren gaat... alsof je je kind een trauma bezorgd! Ik vind het beetje geitewollensokken-geneuzel, maar goed, ieder voor zich.
@ Fafje, inderdaad, MIJN leven is ONS leven geworden, maar dat betekent niet dat ik 24/7 bij de kleine MOET zijn en zij nooit een keer een nachtje uit logeren kan gaan. ik ben het ermee eens dat je de eerste weken nog niet alle huiltjes van je kindje enzo herkent, ik had het dan ook erg moeilijk gevonden ( en niet gewilt) om mijn dochter ergens anders laten logeren. Ook nu met 7 weken zou ik het moeilijk vinden, maar niet onbegrijpelijk als anderen er wel voor kiezen. Vind dus alleen dat er uberhaupt wel panisch wordt gedaan om een kind ergens te laten logeren. Alsof een kind er een trauma van krijgt en alsof je leven alleen maar moet draaien om een kind en alles er niet meer toe doet ( en tuurlijk is je kind het allerbelangrijkst!). Je geeft aan of het erg is om een sociaal even op een laag pitje te zetten, antwoord: nee. Ons sociale leven staat uiteraard ook op een lager pitje, als je daar niet tegen kan, moet je idd niet aan kinderen beginnen en dat hebben we er uiteraard voor over, helemaal mee eens, maar ik vind niet dat een sociaal leven uberhaupt het 1e jaar over hoeft te zijn! En af en toe een moment helemaal samen, dus ook een nachtje, vind ik meer dan normaal. Onze dochter is 3,5 maand als we samen 1 nachtje weggaan, kan hier werkelijkwaar geen enkel argument voor vinden waarom dat niet zou kunnen. Ben blij dat mijn man en ik daar hetzelfde over denken, even lekker saampjes weg en ik zeg heel eerlijk, lijkt me ook lekker om even 24 uur niet met babyzaken bezig te zijn, ondanks dat we zo erg genieten van onze dochter.
Ik wil toch nog wat kwijt: Iedere vrouw is ook verschillend, sommige vrouwen willen heel graag fulltime moeder zijn en stoppen met werken, maar er zijn ook vrouwen die gek zouden worden om alleen thuis te zitten met hun kindje en het nodig hebben om te werken om een leuke moeder te zijn. En voor beide visies is heel veel te zeggen en voor beide visies heb ik respect. Iedere vrouw is anders, de 1 voelt zich al moeder na de positieve test, de ander krijgt dat pas na de geboorte. Ik wijk even helemaal af, Maar er lijkt in de samenleving weleens een taboe hierop te zitten op dit alles, om als ouder aan te geven dat je ook belangrijk vind dat je nog tijd voor jezelf wilt, je het ook weleens lekker vind als je even geen kind om je heen hebt, dat het ouderschap niet alleen maar leuk is, maar soms ook even helemaal niet leuk en erg zwaar, dat die roze wolk soms helemaal niet bestaat en dat sommigen ( zoals ik) het heerlijk vinden om even lekker een nachtje zonder kind op stap te zijn en zich daar helemaal niet schuldig over voelen. Maar dat je, ondanks dit alles, ZIELSVEEL van je kindje houd, je alles voor hem/haar over hebt en je hem/haar nooit meer wil missen! Ik denk serieus dat er heel veel moeders zijn die zich soms doodongelukkig voelen, omdat hun leven alleen maar in het teken staat van kind, kind, kind en zichzelf en hun relatie/vriendschappen/sociale leven helemaal wegschuiven. En als je daar ongelukkig van word, denk ik niet dat je daar een leukere moeder van wordt. Als ik naar mezelf kijk, ben ik juist iemand die een leuke moeder is als ik lekker blijf werken en ook af en toe wat onderneem zonder de kleine. En wie heeft daar dan uiteindelijk ook profijt van: mijn dochter! Want dan zit ik goed in mijn vel. En dan heb ik het niet over wekelijks de hort op gaan, die behoefte heb ik ook niet meer, maar af en toe een x gaan stappen of een keertje met je man een nachtje weg, no problem! En mensen die daarvoor kiezen, houden evenveel van hun kind en hebben evenveel voor hun kind over, als ouders die daar niet voor kiezen ( waar ik overigens net zoveel respect voor heb). Wordt een beetje kriegel van mensen die zo oordelen vanaf welke leeftijd je een kind wel of niet kan wegbrengen en voor hoe lang en of dat voor eigen plezier is of niet. Pff...
nee idd maar ik doel ook meer op kindjes laat maar zeggen onder de 12 weken...ik vind het echt vroeg...laten slapen dan..natuurlijk oppassen moet kunnen...om wat voor reden dan ook, vaak slaapt je kindje dan ook... Als kindjes naar een kdv oid gaan, dan is dat ook vanaf 3 mnd...en opzich vind ik dat al vroeg...maar als het niet anders kan, si dat wel het vroegst...meestal heeft een kidnje dan ook een btj een ritme en zij de krampjes over, ik zegmaar wat... wat ook mee speelt mss bij mij, ik wilde het ook zo ...dus ik wilde het eerste half jaar sowieso alleen 24/7 bij ons kindje zijn en de zorg doen...en ik voel me daar ook prettig bij.... Daarom moet je dat soorten dingne ehct alelen doen als je er zelf 100% achter staat
Ik kon mijn jongens pas los laten toen het goed met ze ging. Bij de oudste was dat al snel, maar de jongste duurde dat langer. Daarom heeft er ook nog niemand op de jongste gepast, terwijl dat bij de oudste wel al het geval was. De jongste is ook een maand later naar het KDV gegaan, met 4 maanden. Gelukkig niet met 3 maanden al, want toen zat hij echt nog niet lekker genoeg in zijn vel. Maar ik ging toen wel al regelmatig alleen de deur uit, als mijn man bij de kinderen was. Heerlijk, daar kon ik echt van opladen. Volgens mij gaat het er om dat TS zich er ook niet goed bij voelt om haar kleine nu al ergens anders onder te brengen. Logisch ook, ze is pas net bevallen. Dan ben je zelf nog niet eens lichamelijk hersteld! En de hormonen gieren nog door je lijf. Dus als het niet goed voelt, moet ze het ook niet doen. Simpel
ik heb niet alle posts gelezen maar ik vind het logisch dat je je kleintje nog niet de hele dag wil missen. Wij zijn begonnen met een avondje volgens mij toen hij een maand of 3 was. We gingen met mijn vriend zijn werk uit eten met alle aanhang omdat de directeur ging emigreren naar bonaire. Ik vond het in het begin erg moeilijk en wilde eigenlijk niet maar achteraf viel het me mee. Ik heb wel even 2x gebeld die avond of alles nog goed ging hihihi En nu gaat hij elke dinsdagavond zowiezo logeren bij opa en oma omdat ik woensdag werk en vaak vroeg moet beginnen en anders moet ik Tycho en mezelf aankleden enz enz om 7uur en zorgen dat ik hem weggebracht heb om 9uur omdat ik dan moet beginnen met werken. En 4maanden na de geboorte begon hij ineens vreselijk slecht te slapen en werd echt heel vaak wakker dat ik en mijn vriend geen enkele normale nacht meer hadden. Dus om ons en Tycho rust te geven is voordat ik weer reintegreerde in mijn werk ( depressie) ook daar vast heen gegaan. En Tycho gaat naar opa en oma als wij een keer een avond weggaan of zoals afgelopen weekend is hij daar geweest omdat ik een weekendje weg ging met vrienden en mijn vriend zwaar ziek is. Ik merk wel dat Tycho het heel erg naar zijn zin heeft en zich ook prettig voelt bij opa en oma, misschien omdat we zo vroeg begonnen zijn met logeren daar. In het begin voeld eik me echt schuldig omdat het mij het gevoel gaf dat ik niet goed voor mijn ventje kon zorgen maar dat gevoel is nu al veel minder. En het is heerlijk om ook even ene keer op te staan en lekker te relaxen zonder dat ik ook nog Tycho moet verzorgen. Doe lekker waar jij je goed bij voelt en is dat nog niet logeren met 2weken prima! Dat logeren komt nog wel een keer en je zal zien dat het straks ook makkelijker wordt. Ik heb er overigens wel moeite mee om hem bij iemand anders te brengen als opa en oma er niet zijn of niet kunnen. En als ik me niet goed daarbij voel, dan splitsen we of mijn vriend gaat die avond weg of ik ga die avond weg. Dan komt er heuswel weer een avond dat we beide kunnen. Liefs Sassie
yukl, ja idd dat speelt ook mee...hier reflux en krampjes...en ik voelde me dan niet prettgi bij de gedachte iemand anders hem te laten troosten...wilde wahcten tot alle shelemaal goed ging!
nou, ik vind 2 weken wel erg vroeg. Wij deden logeren pas toen fleur een maand of 5 was en dat was alleen maar omdat mijn man voor zijn werk weg was en ik hartstikke ziek was waardoor mijn ouders haar een nachtje hebben gehad. En de volgende keer was pas toen ze zo'n 8 maanden was Ik had haar zo snel ook nog niet weggebracht hoor. De eerste keer dat we samen zonder haar een middagje weggingen was ze denk ik 3 maanden, gingen we samen naar de musical Joseph. We zijn naar de middagvoorstelling gegaan en zijn even heel snel ergens wat gaan eten maar ik wist niet hoe snel ik naar huis terug moest rennen
En ik wil even toevoegen dat ik geen avondje uit ben geweest hoor!!! was gewoon thuis, en daarbij was het ook wel fijn voor mijn dochtertje dat ze zo nu en dan volle aandacht voor haar zelf kreeg, zodat ze niet denkt dat alles om de baby gaat he, want dat vergeten sommige mensen!!
Die hechtingproces ? van dat ene keertje om de zoveel tijd? nou ik kan je zeggen dat ik met allebij mijn kinderen een super hechte band heb! ( mijn berichten zijn niet aanvallend he, niet dathet verkeerd begrepen word)
je meisje is pas 2 weken oud?! Hou haar zolang bij je zoals jij denkt dat je dat graag wilt, je vriend moet maar even geduld hebben zou ik zeggen. Onze dochter bleef met 2 weken hooguit 1 uurtje bij mijn ouders toen wij even boodschappen moesten doen (mijn man heeft een druk bedrijf en doet dit nooit, ik wilde daarom graag zelf mee). Maar logeren pas toen ze 3 maanden oud was en dat vond ik nog vreselijk moeilijk maar het was wel ook goed aan de andere kant. Doe het dus in goed overleg maar na 2 weken is dat wel heel snel
dat kan dan wel weze, maar ik vind als ik hier zet dat ik mijn kindjes zo vroeg al liet logeren bij opa en oma, dat er meteen word gezegd nou dat vind ik niet normaal etc dat is toch ook jammer dat er zo gereageerd word? en dat zeg jij tegen mij dat ik dan zo een vergelijking maak?
Iedereen moet doen wat ze zelf het beste lijkt toch? Ik denk dat we allemaal evenveel van onze kindjes houden. En als ik af en toe uit wil, of iets leuks wil doen zonder Mart, hou ik echt niet minder van hem hoor.