absoluut maar wel op een eerlijke manier, er zijn helaas ook mensen die misbruik maken van de situatie en dan ben ik er na 2 keer best wel klaar mee. Ik heb een jaar lang op het zoontje van mijn beste vriendin gepast elke week 1 dag dat was goed te doen.
Ik heb heeeel lang op een jongetje gepast dat geen familie was, voor niets. Dus ik zou als dat op dat moment mogelijk is absoluut passen op neefjes/nichtjes.. Zou geen seconde denken aan het aannemen van geld daarvoor.
Ik heb het gedaan toen mijn zoontje en mijn neefje allebei net een jaar waren. Maar het was echt heel pittig en ik kon er niet van genieten. Ik ben er toen mee gestopt, omdat ik op een gegeven moment merkte dat ik op zondagavond al opzag tegen de maandag omdat hij dan kwam.
Jaa echt wel!! Als mijn zusje straks bevallen is wil ik graag oppassen. Misschien om de week ofzo. Of als de papa wil gaan voetballen en mijn zusje moet werken... Bij ons lukt het nog niet zo met zwanger worden dus oppassen super leuk!
Ik doe het ook. Mijn neefje en nichtje komen 2 dagen per week bij mij. Ik ben gastouder en voor mijn zus gelden dezelfde regels als andere ouders. Natuurlijk gaat t in de praktijk wel wat anders, maar ik werk volgens mijn pedagogisch werkplan en als ze ergens wat over gaat zeggen zal ik haar daar ook op wijzen. Ik krijg er ook gewoon voor betaald. Mijn moeder is wel mijn achterwacht en dat maakt t wel makkelijker om bijv. ziek te melden of vrij te nemen terwijl je weet dat ze bijv. heel moeilijk vrij kunnen krijgen. Met vreemde ouders heb ik daar geen moeite mee.. ik merk wel dat mijn neefje het soms lastig vind. Hij is hier kind aan huis (ook in t weekend en dagen dat ie niet in de opvang zit) en vind t moeilijk als ik hem net zo behandel als andere oppaskindjes. Hij mag dus net zoveel als zij en krijgt geen voorkeursbehandeling...
Ja hoor, geen probleem. We zijn onderling heel makkelijk naar de kinderen toe, ook als het op opvoeden aankomt..daar hebben we duidelijke afspraken al over..
Oppassen wel (en dan dus gewoon gratis, ik wil geen geld aannemen van familie.) Maar niet structureel als kinderopvang.
Even aanvullen het eerste kind van mijn zusje heb ik haast drie jaar dag in dag uit bij mij gehad. Heb mijn portie wel gehad. Mijn meisje is de jongste aan twee kanten de kinderen die nu nog geboren woorden zijn achterneefjes nichtjes. Dus structureel wil ik niet meer gaan oppassen. wel nood gevallen. dan altijd beschikbaar en soms voor zomaar.
Ik ben gastouder en mijn nichtje (en straks nog een neefje erbij) is een van mijn gastkindjes. Zij betalen mij gewoon net zoals de andere vraagouders mij betalen. Ik vind het leuk om haar over de vloer te hebben. Zij hebben een oppas die ze vertrouwen en die flexibel is. Het gebeurt, naast de twee dagen doordeweeks dat ze hier is, ook nog regelmatig dat ze in het weekend even komt, zodat mijn broertje en z'n vriendin even kunnen sporten. Daar reken ik uiteraard niks voor.
1 vaste dag in de week, nu nog niet maar als ze allemaal wat ouder zijn en naar school gaan gerust. Ik pas wel regelmatig een dag op de kids van mn zus en mn zus op die van mij. Mijn schoonzusje daarin tegen past vast 1 avond per week op en die betalen we wel. Maar voor haar is het oppassen ook echt een bijbaantje zolang ze nog studeert.
Het ligt voor mij aan de reden waarom ze werken. Als het is uit geldnood, zal ik er niks voor vragen. Als ze willen werken voor de lol gaat het hun ook geld kosten.
Ik heb vroegah ruim vier jaar lang structureel op de pasgeboren drieling en het twee jaar oude broertje van goede vrienden gepast. (Hoe heb ik het overleefd vraag ik mijzelf achteraf af?!). Variërend van 5-20 uur per week. Ik vond het toen zo sneu, ze moesten echt beiden werken omdat ze met onverwachts drie (!!!) kinderen erbij anders niet zouden kunnen rondkomen, heb er al die jaren dan ook geen cent voor gevraagd. Maar in principe ben ik tegen structureel oppassen op kinderen omdat je dan ook op één lijn moet zitten met de opvoeding en ook nog verwachtigen over en weer...komt in de praktijk toch vaak gedonder van is mijn ervaring, zeker binnen families.
Tsja ik zal het nooit weten hè? Denk dat het wel goed was gekomen met goed overleg, hadden er al veel over gesproken in ieder geval.
Ik weet het niet zo goed momenteel, het zal wel normaal zijn om je zo verschrikkelijk te voelen, maar de laatste dagen zijn echt afschuwelijk, ik ben ook zo verschrikkelijk uitgeput en zo intens zo verdrietig Soms vraag ik me af of het ooit beter wordt. Iedereen verteld maar dat het veel tijd kost, en dat weet ik in m'n achterhoofd, maar daar heb ik nu natuurlijk niks aan Dinsdag krijg in m'n nieuwe tattoo, voor mijn zus, exact een maand na het ongeluk, en ik merk nu dat ook dat toch wel heel heftig binnenkomt nu