Ik moet gewoon even van me afschrijven, hopelijk lucht het wat op. Ik ben al erg lang mezelf niet meer. Sinds mijn verlof kwamen we in financiele problemen wat een flinke opdonder heeft gegeven. Vervolgens betaald de werkgever van mijn man maar geen salaris uit ( het hele jaar al niet ) waardoor de financien nog erger zijn geworden. De meeste rekeningen kunnen niet betaald worden en we hebben op het punt gestaan om ons huis te verliezen. Dit is gelukkig opgelost door hulp van familie ( die het geld weer terug moeten hebben natuurlijk ) Waarschijnlijk zullen we het geld volgende week eindelijk krijgen en daar ben ik blij om, maar ik weet dat we daar schulden van af moeten betalen. Mijn man zit ondertussen thuis, ze willen hem niet meer op de werkvloer hebben. Omdat hij nog een contract heeft en deze zaak loopt mag hij nog niet werken. Doordat mijn zoontje werd geboren toen deze problemen er waren heb ik minder van hem kunnen genieten dan ik zou willen. Dat doet me eigenlijk best pijn. Ik ben vaak sjagrijnig en reageer dat vooral op mijn man af maar soms ook op mijn zoontje. Als hij dan begint te huilen raak ik gefrustreerd. Wat ik dan ook doe om het te troosten, het werkt gewoon niet. Daardoor beginnen bij mij meestal de tranen ook te lopen. Mijn man en ik hebben door de situatie vaak mot, en het oplossen lukt eigenlijk niet. We zeggen sorry en gaan weer verder, maar dan is het niet over natuurlijk. Dit komt vooral door de spanning in huis. Omdat we de oorzaak niet kunnen oplossen, kunnen we ook het gevolg ervan niet oplossen en dat geeft veel stress. Ik woon nu in Lelystad maar kom hier zelf niet vandaan. Ik ben hier bij mijn man ingetrokken ( toen nog vriend ) en leerde mensen kennen uit zijn vriendenkring. Dit zijn ondertussen ook wel mijn vrienden maar veel ervan zien we bijna nooit. Het moet steeds van 1 kant komen en daar ben ik snel klaar mee. We hebben eigenlijk maar 2 stellen die we vaak zien ( zijn ook onze buren ) en dat is erg gezellig maar ik mis wel eens het praten met mensen over vroeger. De vrienden die ik bij mijn ouderlijke huis had, vonden dat ik te ver weg ging wonen en lieten niks meer van zich horen. Ik ben er toen ook maar mee gestopt. Vandaag belde mijn man een vriend op die hiij al sinds kinds af aan kent om te gaan vissen, wat ze vroeger altijd deden. Toen brak het bij mij echt even, want ik kan dat niet aan mensen vragen. Ik kan heel moeilijk zelf contact leggen met mensen en ben eigenlijk best verlegen bij onbekende mensen waardoor ik zelf geen mensen ken ( behalve van mijn werk, maar dat zijn geen vrienden ) en ik me vaak eenzaam voel. Ik werk als gastouder en zit altijd tussen kinderen in, waardoor mijn kringetje steeds kleiner begint te worden. Ik weet gewoon niet zo goed meer wat ik moet doen ( ben overigens al bij een psycholoog geweest maar die kan me niet helpen ) Sorry voor het lange verhaal, ik moest het gewoon echt even kwijt Liefs
Pittig verhaal. Gelukkig dat het volgende week, het financiele gedeelte gedeeltelijk is opgelost de rest blijft wel. Maar ik vermoed als dat gebeurt is dat jullie bijde een slaak van verlichting gaan voelen. Ook al is de ellende niet voorbij. Zou je nu je man toch thuis is niet zelf eeen paar uurtjes kunnen werken weer wat salaris binnen en je bent even onder de mensen en zit niet de hele dag op elkaars lip. Succes ermee en sterkte. Wel goed dat je er al met iemand over praat. Geef de moed niet!!!
we weten nog niet zeker of de financien volgende week zijn opgelost. Eerst zien, dan geloven zeg maar. Mijn man mag eigenlijk helemaal niet werken, maar heeft zich wel aangemeld voor part-time werk. Er is alleen nog niet op gereageerd. En ik ben niet meer bij de psych hoor, was 1-malig. Het grootste probleem is de financien en daarmee kan ze niet helpen dus was weggegooid geld. Nu issie aan t vissen en voel me echt klote, ik claim hem en wil dat helemaal niet. Maar anders voel ik me zo alleen
waarom kan de psycholoog je niet helpen? erg vreemd, heeft hij of zij ook gezegd waarom? je werkt als gastouder en dat is best lastig inderdaad, is er een mogelijkheid om een sport of iets dergelijks te gaan doen? cursus? daarbij ontmoet je natuurlijk ook mensen. of een cursus met je zoontje? waarbij je andere moeders ontmoet? lastig is dit, veel sterkte! edit: door je financiële problemen zal je wel niet kunnen sporten cq cursus kunnen volgen, excuus
@ dana, zie mijn post boven jou. Daarin staat waarom de psych me niet kan helpen. En idd we hebben het geld niet om iets van een cursus ofzo te kunnen doen. Verder stort ik savonds nogal in.
ja ik las het net, lastig dit, ik kan me voorstellen dat je ´s avonds instort, meestal is het met dit soort situaties zo dat je vol moet houden tot het beter gaat, er is verbetering in zicht financieel (waarschijnlijk) en om er samen door te komen moet je echt blijven praten, mijn man en ik hebben veel gewandeld toen we door een moeilijke tijd gingen, dan ga je vaak automatisch praten..... elke dag een half uurtje, kleintje in de buggy.......zou dat een optie zijn?
we proberen vaak te praten maar het heeft geen nut, we hebben namelijk geen oplossing. Verder zegt mijn man niet zoveel op dat soort momenten waardoor ik weer boos word. Praten word bij ons meestal gedonder zeg maar. Ik wil heel graag door blijven gaan maar ik weet niet meer hoe. Ik voel me gewoon heel erg alleen en dat terwijl m`n man gewoon thuis is. Mja we hebben elkaar niks meer te vertellen natuurlijk.
Ik kan me voorstellen dat de psycholoog je niet kan helpen met het financiele stuk, maar je geeft aan dat er nog meer dingen spelen waar je je niet lekker over voelt. Waarschijnlijk kan hij/zij je daar wel mee helpen! Misschien kun je samen een lijstje maken met de dingen die je graag veranderd zou willen zien en vervolgens, samen met de psycholoog bijv, daar actiepunten bij maken. Dus per punt bekijken hoe je dat wilt realiseren. En dat ook echt puntsgewijs aanpakken. Dat gaat, hoeft en kan ook niet allemaal in 1 keer. Ik denk dat je zeker een goed gevoel zult krijgen als je al 1 punt van je lijst verbeterd. En het voordeel van zo'n lijst is in mijn ogen dat je overzicht hebt over de dingen waar je je klote over voelt. Ik hoop echt van harte dat jullie volgende week goed nieuws krijgen m.b.t. jullie financiele situatie. Ik denk dat er dan ook al een gedeelte van de last van je schouders valt! Heel veel sterkte hoor! Groetjes Masu
Wat kl*te zeg Het lijkt wel alsof nu ineens alles op je afkomt natuurlijk. Misschien moet je sommige dingen ook wel los gaan laten. Ik heb ook geen vrienden meer van vroeger maar heb met nieuwe vrienden (die ik inmiddels ook alweer 9 jaar ken) een nieuwe 'vroeger' opgebouwd. Zij hebben het ook weleens over dingen waarvan ik niks weet maar ja.. het zij zo. Ik voel me goed bij die mensen en daar gaat het om Financieel is gewoon rot, dat heb je nu zelf even niet in de hand. Maar misschien kan je voor meer volwassen contacten voor 1 of 2 dagen ander werk zoeken? Ik zit momenteel in de ww omdat mijn baas ermee stopte maar ik kruip hier af en toe ook tegen de muren omhoog. Ik vind mijn zoon een super lief ding maar af en toe zou ik ook wel even 'wat anders' willen.
Hoi, ik ken je gevoel, financiteel hebben we ook problemen, ik woon in de noordoostpolder en buiten mijn werk, en 1 keer in de week les geven op woensdagavond, heb ik ook niets, en voel ik me ook vaak enorm eenzaam, kan best wel contact leggen, maar geld om bv ergens bij te gaan hebben we niet. voel me daarom ook al maanden klote maar kan er niets aan veranderen. ik hoop voor je dat volgende week een deel van je financiele problemen opgelost wordt, zal vast een opluchtign zijn dan. mocht je eens wat willen kletsen ofzo, mag altijd. ben best veel thuis, dus vind het zelf ook gezellig.
Ik snap je heeeeel erg goed! ik voel me net zo.. ik ben op.. helmaal op. Wij zijn verhuisd toen ik 38 weken zwanger was van de 2e, Naar een andere plaats. en toen hij geboren werd begon de ellende, hij was zo ziek.. ernstige koemelkallergie en reflux,dit heeft maanden geduurd, we hebben zoveel moeten knokken voor zijn gezondheid. ziekenhuis, huisartsen enz. We hadden net een puppy voor onze oudste om de verhuizing wat makkelijker te maken voor haar.. druk ! En onze oudste heeft problemen.. waarmee we nu al maanden erg druk zijn met autisme onderzoeken, observatieklasjes etc.. Ze kan niet school, dus ik heb een baby met de nodige problemen & een mischien autistische kleuter rondhobbelen.. Plus dat daarbij komt dat ik niet kan werken ivm de verlatingsangst van de oudste (die ook nog eens niet zindelijk is). Dus de financiele problemen beginnen steeds moeilijk te worden, ik probeer in mijn vrije tijd (die ik al niet heb) wat bij te verdienen in een familiebedrijfje, maar geloof me het is hier in huis verre van gezellig. Ik ben moe, geirriteerd, voel me benauwd en opgesloten.. mijn man werkt bijna 60 uur in de week, waardoor alles op mij neerkomt. Zoo enorm toe aan vakantie..
ik heb het toen ook over meerdere dingen gehad bij de psych, maar ze gaf aan dat het verder weinig nut had. Omdat het financiele plaatje voor de meeste spanning zorgt moet dat eerst opgelost worden. En omdat zij dit niet kan doen, moest ik eventueel bij behoefte maar terugkomen als het was opgelost.
de vrienden die we nu samen hebben zijn ontzettend leuk hoor. We kunnen altijd bij ze terecht en dat is heel prettig. Maar ik mis het gewoon wel om een vriendin te hebben van mezelf. Als ik iemand tegenkom van school bv, kan ik dat tegen niemand zeggen. Ja tegen m`n ouders maar dat is anders. Dat soort dingen is voor mij soms best belangrijk. Helemaal omdat ik deze situatie eerder heb meegemaakt met mijn ex. Toen het uitging was ik alle vrienden kwijt en stond ik echt alleen. Voor 2 dagen ander werk zoeken gaat niet. Dan raak ik de kinderen kwijt die ik nu heb. En ik moet dan opvang zoeken voor mijn zoontje wat ook geld kost, en dat hebben we gewoon niet. Liefs
wat rot dat jullie situatie ook niet ideaal is. Mag ik vragen waar je woont? ( desnoods in pb, ik kom namelijk ook uit de NOP ) heb er 20 jaar gewoond. Liefs
jeetje meis, wat een verhaal. Ik ga ook echt duimen voor jullie dat het makkelijker gaat worden, maar ik weet uit ervaring dat de hoop op een gegeven moment gewoon op is. Heel veel veel sterkte. Digiknuffel vanuit hier. Liefs
miss een ideetje.. nu je man thuis is kan hij wat meer de zorg voor de kleine op zich nemen als jij bijv lekker een stuk wil fietsen of wandelen.. vind je wandelen alleen niet leuk.. miss is er een asiel in de buurt waar je een hondje kan lenen om daarmee telopen.. en miss is er iemand in de buurt die hulp in de huishouding nodig heeft?? waar je zwart dan ff een paar uurtjes per week kan werken zodat je wat extra geld heb.. miss een idee voor als je een keer naar een thermen wil gaan om te ontspannen het is fijn al je wat tijd in jezelf steekt en kan ontspannen.. helpt je man en kindje ook.. en je heb wat nieuws om over te praten thuis ipv de standaard terugkerende gesprekken waar je ruzie om krijgt sterkte ermee igg
het zijjn leuke ideeen maar ik heb daar de energie niet voor. Ik werk 38 uur per week ( 4 dagen ) en heb die ene dag nodig voor mezelf. En huishouding bij een ander ben ik niet echt geschikt voor. Ik kan m`n eigen huis al niet netjes houden eerlijk gezegd. Sorry ben echt moeilijk. Als mijn man weer aan het werk gaat heb we weer wat inkomsten maar we hebben het nooit makkelijk gehad. Dat zal ook niet gaan gebeuren, aangezien hij bij een nieuwe baan alleen maar minder zal gaan verdienen. Tijd voor het gezin vinden we beide ook erg belangrijk. Liefs
dan iets heel anders.. maak een lijst... van wat je aan wie moet terugbetalen en alle financiele uitgaven.. kijk waar je kan besparen(bijv boodschappen bij aldi,goedkopere merken qua luiers ed.. ga dat helemaal uitwerken zodat je voor je gevoel er meer controle over heb.. dat deed ik ook altijd als ik krap zat en het niet meer kon overzien, dan kon ik er ook niet van slapen gewoon.. bekijk hoe je het snelste en beste alles kan afbetalen en begin met de belangsrijkste en zo naar beneden werken aan degene waar je nog meer tijd voor heb.. tis even een werk maar zoals ik al zei.. dan voel je alsof je meer controle heb en kan je het wat meer loslaten.. succes
dit alles hebben we al gedaan. Alles is zo goedkoop als voor ons mogelijk is. We weten precies wat er afbetaald moet worden, alleen hoe snel het lukt weten we niet. Met het salaris wat mijn man verdiende hadden we soms nog 50 euro over en soms helemaal niks. En de kans is groot dat het nu alleen maar minder word, dus hebben we niks meer over. En dit werkt eigenlijk ook nog niet, want de stress blijft. Het aantal schulden weten we ( is een groot bedrag ) maar wanneer we het af kunnen betalen weten we nu gewoon niet. En wanneer we dat wel zullen weten is ook nog niet duidelijk. Liefs
als je er meer achteraan zou willen gaan.. miss juridisch loket ff bellen?? die geven gratis advies en kunnen je bijv voor brieven opmaak sturen zodat je nette brieven krijgt (net als van advocaten en deurwaarders) kan je miss een mooie(dreig) brief sturen zodat je je geld miss wat sneller krijgt want als je dat heb is het begin er!