Nee hier staan ze ook nooit op, maar misschien hebben ze ook wel zoiets van ´dat gaat nog wel´.. en dat is in mijn geval inderdaad ook wel het geval. Heb wel echt een flinke buik maar kan nog goed staan.
Vroeger (5 jaar geleden ) is mijn verteld door een conducteur dat je als zwangere geen zit plaats kan vinden je eerste klas mag gaan zitten dus dat deed ik altijd
misschien een duidelijke buikband? haalt ze misschien over de drempel heen. Ik heb wel eens gedacht dat iemand zwanger was maar dan was het niet zo Persoonlijk zou ik wel opstaan voor een zwangere, die al wat verder zwanger is. Als je al wel een keer bent flauwgevallen dan zou ik zeker weten vragen of iemand zou willen opstaan omdat je zwanger bent en al eens bent flauw gevallen. Wanneer niemand dit dan doet, dan moeten ze zich schamen!
Ik sta wel op. voor zwangeren en voor ouderen ook en ook voor gehandicapten! altijd gedaan ook. Valt mij ook op dat heel veel dit niet doen, vind het zelf persoonlijk niet kunnen dat je zitten blijft.
ik zou wel opstaan maar aan de andere kant ook niet wachten tot iemand het aanbiedt en gewoon vragen of iemand kan opstaan en uitleggen waarom. je weet ook niet waarom iemand niet opstaat namelijk (moeilijk ter been of iets dat je niet direct aan de buitenkant ziet, onzekerheid om iemand aan te spreken noem maar op)en je hebt zelf ook een mond gekregen om voor jezelf op te komen. persoonlijk vind ik dat het pas aso is als je gevraagd hebt of iemand wil opstaan en niemand doet het. maar niet bij voorbaat al zonder het te vragen.
Voorop gesteld ook ik sta op net als iedereen. Maar de mensen denken steeds meer ik heb betaald voor een zitplaats dus ik heb net zoveel recht om te zitten als een zwangere, oudere dus blijf lekker zitten en wil niemand tegen het hoofd stoten maar hier bij ons zijn de mensen die iedere zondag 3 keer naar de kerk gaan het ergste . Maar nogmaals bij ons in de omgeving
ik vind het ook een kwestie van fatsoen, maar blijkbaar denkt niet iedereen zo. Maar als je al eens niet goed geworden bent, zou ik het gewoon vragen hoor.
Ik sta dus ook niet op vanwege mijn rug (nou ga ik bijna nooit met ov, opdat het al snel te zwaar is voor me om te wachten), en bij mij zie je niets aan de buitenkant dus mensen zouden bij mij ook kunnen denken wat aso. als een zwangere vrouw dat dan dus aan mij vaagt zou ik ook zeggen , nee sorry dat gaat bij mij fysiek ook niet, maar wel iemand anders aan kijken en ik zou dan ook rustig vragen, redt u het fysiek om te staan?
Goed punt Dana! Vind het ook niet aso hoor. Gewoon verbazing omdat ik zelf niet zou aarzelen en direct opsta en ik dit eigenlijk altijd als vanzelfsprekend heb ervaren. Maar nu ervaar ik dus dat het dat niet is.
In Nederland stond niemand voor me op! Zelfs niet tegen het eind, terwijl ik echt kolossaal was haha.. In Madrid (6 maanden zwanger) stonden de mensen wel op, maar verder dus niet meegemaakt! Ik zal dus zeker wel opstaan voor een zwangere vrouw..
Toen ik hoogzwanger was ( ik ben de volgende dag bevallen, 38 weken) was ik nog bij de V&D om nog een joggingbroek te kopen. Die wilde ik even passen. Het was echt bloedheet in de winkel en ook flink druk. Dus ik moest wachten voor de paskamer. Er stond 1 krukje en ja hoor, daarop zat een zwaar ongeïnteresseerde 16-jarige te smsen en geinen met haar vriendin in het pashokje. Maar dus echt niet vragen of ik even wilde zitten, terwijl ik er volgens mij behoorlijk vermoeid en oververhit uitgezien moet hebben. Ik kon echt niet goed meer staan. Tegelijkertijd was ik te trots ( en ook verbaasd dat iemand dat niet uit zichzelf doet) om het even te vragen dus ik bleef gewoon staan....stom eigenlijk
Toen ik zwanger was en met het openbaar vervoer moest vroeg ik anders echt iemand of ik daar kon zitten. Ik heb erge rugklachten en des tijds was het nog vele malen erger.
Ja, ik heb dit van jongs af aan geleerd en vind dit dan ook vanzelfsprekend! Ik sta ook op voor ouderen, en mensen die om welke reden dan ook niet meer goed kunnen staan.
Ja dat vind ik wel een goede ja... Met de tekst: Ik ben zwanger, mag ik uw zitplaats? Verder vind ik het niet meer dan logisch dat je opstaat voor zwangeren, ouderen, mensen die slecht ter been zijn en moeders met kleine kinderen. Toen ik al over de dertig weken zwanger was, stond ik ook op de trein te wachten. Het was wat drukker en een dame van rond de 50 gok ik, vloog letterlijk langs me op de trein binnen en ging zonder pardon zitten. Ik was te verbaasd om er wat van te zeggen. Ze duwde me nog net niet opzij. Ik geloof dat mij ooit 1 keer een zitplaats is aangeboden. En ik ging toen regelmatig met de trein. Heb het overigens netjes geweigerd, want ik was prima ter been.
Hou op schei uit, Nederlanders zijn vreselijk wat dat betreft. Zo onbeschoft. Ik stond een keer hoogzwanger in de trein naar huis, ik was toen een maand of 8 zwanger geloof ik dus echt op geen enkele manier te missen, iedereen staarde me aan maar niemand had het fatsoen om op te staan! Toen er een plekje vrijkwam was er nota bene een ander meisje die dat even in wilde pikken voor ik kon gaan zitten, nouuuu, ik kon haar wel wat aandoen. Ik sta zelf dus wel altijd op Eind oktober was ik 24 weken zwanger en waren we in Turkije, daar gingen we veel met die kleine busjes die ook altijd vol zitten maar dat is nooit een probleem, zodra ik binnenkwam waren er minimaal 3 mensen die opstonden.
Sjeempie sommige verhalen..van zo'n voorschieter of een opmerking 'moet dan nou' zou ik echt perplex staan!
ik sta zelf ook niet op omdat ik zoieso niet lang kan staan en mijn knieen uit de kom gaan als ik zou staan in de bus. ik heb wel is ruzie gehad in de bus omdat ik niet omstond voor een oudere vrouw en niemand geloofde dat ik een handicap heb. toen heb ik maar even een gewricht uit de kom gehaald zodat ze het zelf konden zien. niet echt slim want ik had er daarna natuurlijk het meeste last van.
Tijdens mijn zwangerschap is dit 1 keer aan mij gevraagd en verder keek iedereen wel maar keken vervolgens de andere kant op. Ik ging dagelijks met de bus en de metro, en heb in de metro afentoe tussen de rugzakken en tegen de deur aangestaan tijdens mijn zwangerschap....ik was altijd weer blij als ik de metro uit was, ik werd op het laatst gewoon doodbang om de metro in te gaan was altijd zo mega druk dat iedereen duwde ookal zat het vol ik ben tegen rekkken/ramen/rugtassen gekomen met mijn zwangere buik.....op het laatst was ik het zo zat dat ik nooit maar dan ook nooit meer met een ander rekening zou gaan houden.....tot nu toe heb ik mij daar goed aan kunnen houden dan ben ik ook maar een aso die niet voor andere opstaat.
Ja, daar heb je gelijk in. Toen ik tijdens mijn zwangerschap bij mijn ouders in Nederland op bezoek ging, merkte ik het ook gelijk. Dan sta je daar hoogzwanger in een bus, de mensen kijken je gewoon recht in de ogen aan, en gaan vervolgens weer vrolijk verder met wat ze aan het doen waren! Daar kan ik dus echt niet tegen, die 'als ik het maar goed heb, maakt het me niet uit hoe het met anderen gaat' mentaliteit.
In de sprinter waar ik altijd in zit hangt trouwens zo'n bord met de regels. Daar staat ook een afbeelding van een zwangere vrouw op en dat ze voorrang hebben op een zitplaats. Dus het is dan wellicht in principe een regel waar men zich aan dient te houden.