ben ik absoluut niet met je eens, als ik een zwangere vrouw zeg ik echt niet uit het niets : ja sorry mevrouw ik zou graag voor u opstaan maar ik ben lichamelijk niet in staat,
Men is tegenwoordig niet meer zo sociaal. Ik reisde toen ik zwanger was ook altijd met de trein. Niemand stond op, mensen porden/duwden bij het instappen (altijd vechten voor een plekje de terugreis) in mijn hoogzwangere buik om maar een plekje te bemachtigen... Aso! Ik sta wel altijd op moet ik zeggen. Voor ouderen, vrouwen met kleine kindjes en zwangere.
Nou ik zal eerlijk bekennen dat ik in een volle trein niet als eerste op zou staan. Maar ik zou het wel aanbieden als niemand anders opstaat, alleen is me dat nog nooit overkomen, altijd stond er wel iemand op. Als iemand die overduidelijk niet kan staan (zwanger, oud, slecht ter been) aan mij zou vragen of ze mijn plek mogen, dan vind ik het heel normaal om op te staan, dus ik zou zeggen vraag er gewoon om. Er zitten altijd wel krenten bij maarja wie niet waagt.. Je moet tegenwoordig steeds brutaler zijn om dingen voor elkaar te krijgen. Wat ik wel altijd irritant vind in de trein in nederland is dat als de trein niet supervol is mensen altijd aan het gangpad gaan zitten en als je dan vraagt of je erlangs mag om op de plek bij het raam te gaan zitten dat ze je dan zo'n giftige blik geven. Of als iemand zijn bagage op de andere stoel heeft staan en je vraagt of je mag zitten, dan ze dan heel hard zuchtend en demonstratief met tas smijtend de plek vrijmaken
Ik vraag me af op welk traject jullie reizen? Ik werk in Amsterdam. Meestal is er nog wel plek in de trein, dus hoef niet op mensen te letten die een plek nodig hebben. Maar als het wel druk is, ik heb een zitplaats en zie iemand die mindervalide is, dan sta ik daar wel voor op. Ook voor een zwangere. En dat is voor mij absoluut geen probleem. De enige keren dat iemand mij hun zitplaats aanboden, was toen ik nog maar 7 weken zwanger was (en zo ontzettend opgeblazen dat ik een giga pens had.. ) of wanneer ik er bijna uit moest. Herinner me nog goed dat ik 32 weken was, ontzettende BI had, door de trein heen moest strompelen om een plekje te zoeken. Zag ik eindelijk een zitplaats, kwam een vrouw toen vanaf de andere kant aan rennen en wilde daar gaan zitten. Toen was ik zoo geïrriteerd en riep 'Ja ik ben zwanger maar dat maakt ook niemand een fuck meer uit tegenwoordig' toen stond ze maar snel weer op en zei 'o sorry ik had het niet gezien'. Kon me toen niet inhouden om nog even te zeggen dat het misschien tijd was voor een brilletje! En ook toen ik nog iets van 19 weken zwanger was van mijn dochter had ik zo'n last van mijn benen en zakte er ongeveer doorheen.. ik kon haast niet stil staan. Die mensen keken me aan alsof ik een stuk stront was sjeemig. Daarna heb ik besloten dat als ik nog een keer zwanger mag zijn, ik echt niet meer met de trein ga. Ik heb een collega die zei een keer: "Ach zwangeren zijn geen invaliden, dus hoef er niet voor op te staan. Het is niet alsof ze een been hebben gebroken" een man uiteraard. Heb maar ff verteld dat het flink zwaar kan zijn als je zwanger bent..
als je echt duidelijk zwanger bent is het wel behoorlijk onbeleefd ja. Nu kan ik natuurlijk niet oordelen over jou buik maar mss is die gewoon nog niet heel erg dik waardoor mensen makkelijker denken dat je wel kan blijven staan. Aan de andere kant kan het ook gerust gewoon aso gedrag zijn, omdat niemand zin heeft om te staan. Ik ben met mn vorige zwangerschap weleens met de bus van mn ouders naar huis gegaan. Was net zo rond 17 uur dus behoorlijk druk in de bus. Nou ik was echt hoogzwanger, was al overtijd, iets van 41 weken. Die buik kon je echt niet missen zeg maar. Ik kwam binnen, niemand stond op maar wel iedereen keek naar mijn buik, waren vooral jongere mensen en scholieren in de bus. Nu is het maar iets van 10 minuten in de bus en voelde me verder prima dus heb er niks van gezegd. Maar mn moeder belde me nog wel thuis of er iemand was opgestaan haha. Zij was even meegelopen naar de bushalte dus had gezien hoe vol die bus was. Zwaar beledigd was mn moeder toen ze hoorde dat niemand opgestaan was Aso was het in ieder geval wel.
Toen ik hoogzwanger elke x met het OV naar het ziekenhuis moest was er ook niemand die op stond. Zelfs niet toen ik het vroeg! Nu als ik met de kinderwagen de tram in moet sta ik 5 min te kutten om de wagen er in te tillen en nog niemand die vraagt of ze me kunnen helpen de aso's! Ik sta zelf wel altijd op voor zowel zwangere ouderen of mensen die moeilijk te been zijn.
Is makkelijk verholpen door de pregnant-lady-pose aan te nemen (zien onder) en een keer te zuchten. Mochten ze dan nog niet reageren, dan zou ik echt zo brutaal zijn om te vragen om een plaats. Ik vind het asociaal, om het NIET aan te bieden. Maar iedereen wacht net zo lang tot iemand ANDERS je hun plaats aanbiedt. Niet in het algemeen vragen, maar één persoon er persoonlijk op aanspreken.
Ik reis nooit met de trein!! Toen ik hoogzwanger was van mijn zoontje ben ik 1 keer toen ik 35/36 weken zwanger was met de trein gegaan, het was heel druk en ik stond in zo'n gangetje laat maar zeggen, waar de trap zit bij een dubbeldekker en een jongen van een jaar of 13 zat op zo'n klapstoeltje en die vroeg mij of ik wilde zitten. Toen ik zei dat het niet nodig was heeft hij het later nog een keer gevraagd dus ik had denk ik geluk die ene keer dat ik in de trein zat! Ik vind het wel netjes als mensen opstaan maar ja, tis niet verplicht...
Ik doe het zelf wel.. opstaan voor zwangeren. En bij mij hebben ze het ook wel aangeboden.. Sowieso overal wel.. in kroeg enzo.. maar ik kreunde en steunde ook wel hoor hahaha
Ja, absoluut, zwangere vrouwen en oudere mensen (of slecht ter been zijnden). Ik heb me er tijdens m'n zwangerschap ook erg over verbaas (en aan geërgerd) dat mensen sat niet doen.
Dat vraag ik me dus af, gezien dat bord dat in de trein hangt. Misschien niet verplicht te noemen, maar toch wel een regel. Op dat bord staat ook dat je geen fiets mag meenemen in de spits etc.
Hier in de trams heb je speciale plekken voor gehandicapten ouderen en zwangeren. Maar zelfs dan staan ze niet voor je op...