Mijn zoons zijn zorgintensief, wat er op neer komt dat ons hele oorspronkelijke netwerk al jaren geleden heeft laten weten niet te willen oppassen. Dus hebben wij beiden een baan met minder uren en meer flexibiliteit gezocht om alle zorg (en niet alleen bij ziekte) te kunnen opvangen. Dat betekent inderdaad dat we een stuk minder zijn gaan verdienen. Maar we hebben er destijds dan ook bewust niet voor gekozen om een maximale hypotheek te nemen. Dus we hebben minder te besteden, maar geen problemen om onze geldzaken rond te krijgen.
Ik zou niet snel op klasgenoten van zoon passen als ze ziek zijn en de ouders geen opvang hebben omdat ik angst heb voor ziek zijn. Maar op studiedagen heb ik de afgelopen jaren best vaak kinderen uit de klas van zoon opgevangen. Dan ging ik een dagje met 5 kinderen naar artis of naar Monkey town. Voor mijn zoon gezellig zijn vriendjes een dagje bij ons en voor die ouders fijn dat ze geen vrij moesten nemen. Net als dat ik wel eens beroep kon doen op ouders van vriendjes als ik geopereerd was en hij daar dan tussen de middag een broodje kon eten. Elkaar een beetje helpen word niemand slechter van. Nu met de stakingen is dat niet meer nodig omdat ze inmiddels in groep 8 zitten en hun eigen boontjes thuis wel kunnen doppen maar heb wel vaak met 1 moeder de afspraak dat dat jongetje mij kan bellen of naar ons toe kan komen als er op zo een dag wat is en zijn ouders aan het werk zijn. Vaak komt hij dan toch wel hierheen omdat alleen thuis zijn niet zo gezellig is en na het samen buiten spelen eten ze hier een broodje en blijven even hangen.
Ik herken dit vraagstuk maar al te goed.... Hier geen oma's en opa's in de buurt. Onze dochter was in jaar 1 bij de opvang heel erg veel ziek helaas. Gelukkig doen onze werkgevers niet echt moeilijk als we moeten gaan. Nu is ze 2 en is het stuk minder. Maar inmiddels is de 2e in dec geboren en hou ik mijn hart vast. Ik heb naar aanleiding van de stress die ik had voor opvang een oproep gedaan in de buurtapp hier in de wijk. Hierop heeft een thuisblijf-moeder gereageerd destijds. Ze woont paar straten verder. Inmiddels is dit een vriendin geworden. Ik zal haar niet snel vragen om op een zieke baby te passen maar op mijn oudste zou ik het wel doen als wij echt niks kunnen fixen of nog afspraak hebben oid. Mijn dochter kent haar inmiddels goed. Wellicht kun je er iets mee?!
Wij hebben helaas geen buurtapp. Maar ik denk dat dit zomaar een hele goede tip is voor andere vrouwen op zp.
Hier kunnen we altijd terugvallen op mn schoonmoeder. Partner en ik kunnen allebei slecht vrij krijgen zo plotseling. In ons wijkje hele lieve mensen allemaal en zou zeker op willen passen of op willen vangen als het nodig is en ik weet dat dat andersom ook geldt. Al een paar keer gehad dat overbuuf belde dat ze niet op tijd bij bso kon zijn en of ik hun kinderen ook even mee wilde nemen. Nou prima hoor. Zo doen we hier vanalles voor elkaar in de wijk.
Ik zou het ook echt doen, ik ben afgekeurd kan niet meer werken, maar ik doe graag iets terug voor de maatschappij en buiten dat stukje, vind ik het ook ‘onze’ verantwoordelijkheid een beetje zorg te dragen voor een ander mocht het nodig zijn.
Hier de mogelijkheid om thuis te werken en te schuiven met uren ed. Zowel man als ik, alhoewel het met zijn werk en vele afspraken wat lastiger is ben ik eerste keus. Daarnaast hebben we opa en oma tegenover wonen die vangen ook veel op. Onze zoon was afgelopen week de hele week ziek. Opa en oma stonden op het punt om op vakantie te gaan en ik wilde niet dat ze daar ziek werden. Dus hebben we het zelf opgelost met dus thuiswerken. Ideaal is het allemaal niet... Verder vang ik heel graag kinderen op van anderen. Alleen als ze ziek zijn bedank ik daar wel voor. Mijn ervaring is namelijk als ik een keer opvang nodig heb buiten mijn netwerk om, ineens niemand kan. Als ik dan een ziek kind opvang en de mijne worden ziek kan ik het zelf oplossen . Kan me voorstellen dat dit voor veel ouders een stresspunt is! Wij hebben het redelijk geregeld en ervaren het ook al zo... laat staan als je werk of omgeving het echt niet toelaat.
Hier gelukkig redelijk gemakkelijk. Ik werk op vrijdag, zaterdag en zondag dus alleen op vrijdag zou ik in de problemen kunnen geraken. Op het werk kan ik een familiale dag nemen. Groot bedrijf dus gemakkelijk op te vangen. 10 dagen per jaar mag ik opnemen maar ik moet wel met zoon naar de huisarts als hij ziek is, heb bewijs van de huisarts nodig. Is hij een beetje ziek breng ik hem op donderdagavond naar mijn ouders. Is hij echt goed ziek dan blijf ik thuis. Gelukkig is hij dit jaar nog niet ziek geweest.
Ik ben gezegend met een lieve moeder die vrijwel altijd kan oppassen. En een schoonmoeder die ook vaak wel even kan. Daarbij wonen er veel vrienden en familie in onze woonplaats, waar ik altijd een beroep op kan doen.
Tsja. Meestal is het leed al geleden. Gelukkig is het pas 1 keer gebeurd dat ze niet naar school ging en dus naar de go die op dat moment geloof ik geen andere kinderen had.
Hier ook zo met de buurvrouw, dan haal ik hun kinderen op. En ze zijn ook wel eens een avondje of nachtje hier. Maar dan zijn ze niet ziek. Ook met enige regelmaat met een vriendinnetje van de jongste trouwens, als haar vader weer eens iets verkeerd gepland heeft of de tijd vergeten is. En een paar vriendinnetjes waarvan de moeders wel eens vragen of ze hier een middag mogen spelen, omdat ze geen opvang hebben. Maar ook dan zonder ziekte.
Dat klopt. Maar daarna kan je volgens mij kortdurend zorgverlof opnemen, waarbij je voor 70% wordt uitbetaald.
Maar hoe zit het met jullie kindjes als ze echt heel ziek zijn? Mijn jongste is echt net een kleine kangaroo in de buidel en wil 24/7 aanraking met mij om zich veilig te voelen en niet in paniek te raken. Voor mij echt super zwaar maar mijn hart breekt al als ik haar moet overdragen aan papa als ik ga douchen en ze 15 minuten huilt om mij. Het idee dat een ander dan voor haar moet zorgen... daar wil ik niet eens aan denken. Hoewel voor mij zou dat veel fijner zijn, voor dochter helaas niet. Zoon was trouwens net zo die nam alleen ook genoegen met oma, maar dat is sowiso nog steeds een oma's kindje die ondanks zijn puber gedrag het nog steeds gezellig vind zijn oma te trakteren op de bios, samen uit eten te gaan en daarna bij haar te logeren. Hij is zelfs pas met zijn 11 jaar met zijn oma naar de film april, may, june geweest omdat oma die graag wilde zien. En dat post hij samen met selfie met oma op al zijn social media het intresseert hem geen fuck wat anderen daarvan denken. Denk dat hun band zo sterk is omdat zij de eerste drie jaar van zijn leven veel voor hem zorgde als ik werkte en hij na mijn ongeval en tijdens de revalidatie daar bijna 12 maanden in huis heeft gewoond op de weekenden en dagen dat man extra vrij was na. Die band tussen hun zal niet heel gangbaar en in sommige ogen ongezond zijn maar oh wat ben ik trots dat deze 11 jarige minimaal 2 keer per week zijn 63 jarige oma bezoekt, haar maandelijks mee neemt op een uitje en bijna elke dag appt om te zeggen hoeveel hij van haar houd en om te vragen of ze wat nodig heeft/wat voor haar kan doen. Grote mond, gouden hartje als het om oma gaat.
Beide kinderen zijn inderdaad als baby één dag per week bij oma en opa geweest, dus die zijn dolgelukkig als ze ziek bij oma en opa in de zetel mogen gaan liggen.
Mijn puber kreeg laatst condooms met uitleg vsn oma, vond hij best genant. Mijn oma is nog van de ouderwetse jordaneese temeijer garde dus sex is iets wat net zo makkelijk ter sprake komt als brood halen bij de bakker. Zoon schaamt zich dan maar aan de andere knat vind hij zijn oma echt bad ass dat ze voor hem condooms gaat halen. Ben blij dat ik 9 vd 10 gesprekken tussen hun niet volg, ze maakt hem veels te wereldwijs met haar verhalen over vroeger. Helemaal met onze familiebanden met de Amsterdamse penoze die inmiddels zo zijn uitgedunt maar mijn zoon heeft een leeftijd dit rete interessant te vinden dus gaat maar graag bij oma op de koffie met truffels van vd Linden om wat familie verhalen op te halen.