wie heeft er hier ervaring mee??? ik heb mijn verloskundige gevraagd om me straks in te leiden, de reden hiervoor is dat ik er lichamelijk en geestelijk doorheen zit, heb de gehele zwangerschap alles alleen moeten doen de zorg voor mijn andere 2 kids en alles eromheen, heb geen moment kunnen uitslpen etc, mijn man is er een die zoiezo niets doet in het huishouden etc, idd lang verhaal. nu heeft de versloskundige gezegt dat dit mogelijk is vanaf 38 weken, vroeg me af of het met 37 weken ook al veilig is voor het kindje wil geen enkel risico lopen dat mijn kindje gevaar zal lopen, maar ik kan niet meer.........
ik denk dat iedereen het zwaar heeft op het laatst. het is toch veel beter als je kindje zo lang mogelijk in je buik blijft zitten. en inleiden doen ze echt liever pas bij 38 weken of het moet medisch onverantwoord zijn om je kindje langer in de buik te laten zitten
Ik moest zelf om medische redenen met 36,5 ingeleid worden, maar ook dat is geen pretje hoor de kans van slagen is veel minder groot ben uiteindelijk bevallen door een keizersnee. na ruim 48 uur proberen op de natuurlijke manier en ook onze zoon heeft het heel zwaar gehad.
jah daarom ben ik dus ook bang voor de gevolgen van mijn kindje.......weet het allemaal niet meer, heb een l*l van een man die niet naar me omkijkt doe alles alleen en ben gewoon gebroken
Ik ben ingeleid omdat ik een te hoge bloeddruk had op het laatst...maar moet zeggen.....nooit meer Was een zware bevalling en heb uren, maar dan ook echt uren lang volop in hevige weeen gezeten. Ik denk idd dat het voor het kindje ook goed is om zo lang mogelijk te blijven zitten, mits er een gevaar is. En wat je man betreft, ik weet niet of hij werkt of iets...maar ik zou daar toch even een gesprek mee aangaan...nu als ik je zo hoor voed je 3 kinderen op en straks 4. Lijkt me voor de sfeer in huis voor jezelf en voor je kids ook niet zo heel erg fijn. Jammer om te horen dat het zo bij je gaat Heel veel succes.
ik zou eerst maar eens met je man praten want het is toch niet normaal dat hij je voor alles alleen laat opdraaien??? vind het echt niet kunnen hoor, sterkte meid!
Hier in het ziekenhuis zijn ze daar uiterst terughoudend in. Als de bevalling zich aan dient is je kindje er klaar voor. Mijn dochter werd gehaald bij 37,5 weken op medische indicatie omdat een kind bij 37 weken in principe volgroeid is. Ze was toen te zwak om b.v. aan de borst te drinken en toen heb ik nog 2,5 week gekoft. Wat een gedoe! Vanaf de dag dat ze was uitgerekend dronk ze zelf aan de borst. Dat is denk ik al genoeg antwoord op je vraag? Ik kan me voorstellen dat je het zat bent zwanger te zijn, maar als je straks een paar keer per nacht je bed uit moet om de baby te voeden en alle wasgoed er bij hebt, luiers verschonen, hele bende, denk je dat dat meer relaxed is en je man je dan ineens wel gaat helpen? Je kunt het straks niet meer terugstoppen als het ligt te huilen, hoor! Nog even volhouden, meid! De laatste loodjes! Je hebt het nu al 37 weken volgehouden! Anders eens een "boerenbevalling" proberen om zo te testen of je baby er al aan toe is?
Ik ben uiteindelijk met 37+1 ingeleid, niet om een medische reden, maar zat er totaal doorheen! Heb een ontzettend zware zwangerschap gehad, met vroegtijdige weeën vanaf 25 weken (en dan nog ingeleid moeten worden, gelukkig maar, maar toch!), bekkeninstabiliteit waar ik ontzettend veel pijn van had en mijn ziekte (post traumatische dystrofie) waar ik ook nog eens veel pijn van had. Al met al sliep ik misschien al weken maar 3 uurtjes per dag van de pijn, met 32 weken was ik helemaal op, maar heb t uiteindelijk tot 37 weken kunnen trekken (vraag niet hoe, maar t is gelukt!). De gyneacologen waren het erover eens dat ik toen ook echt ingeleid moest worden. De bevalling heeft in totaal een 24 uur geduurd, was geen pretje, maar tov de zwangerschap teken ik zo voor nog zo'n bevalling bij een evt 2e beeb! In elk geval wens ik je heel veel succes en zoals al eerder gezegd werd, misschien toch maar eens om de tafel gaan zitten met je vent! Hij mag zn handjes ook wel eens laten wapperen denk ik!
heftig meid dat je het zo zwaar hebt! Maar ik vind het niet kunnen van je vent hoor... als hij je meehielp zou je wel de rust kunnen pakken die je nodig hebt en dat moet ook gewoon! Jullie hebben toch samen voor 3 kinderen gekozen!! Ik zou snel met hem een gesprek aangaan (liever gezegd, jij praten en hij luisteren!!) Ik moet ook zeggen dat ik het niet ken hoor, helemaal op zijn aan het einde van een zwangerschap... ik heb ook super goede zwangerschappen beide keren en mijn vriend doet gewoon heel veel. Dus ik kan me natuurlijk niet goed inbeelden hoe jij je moet voelen, maar ik zou zeggen, laat da kleintje er nog maar even inzitten, dat is echt het beste voor hem/haar!! En wat ook al getypt werd, als de kleine er is zal het heus niet ineens minder druk/zwaar zijn....lichamelijk mss wel omdat je je zware buik kwijt bent, maar aanpoten wordt het sowieso!! Heeeeeel veel succes meid!!!
Mischien kunnen ze je eerder inleiden, erdoorheen zitten is niet fijn. Jammer dat je man weinig doet, is dit iets wat tijdens je laatste zwangerschap is gebeurt? ik zou hem eens flink aan zijn oren trekken..
Volgens mij is 37 weken ook geen gekke periode om te bevallen. Dan mag je toch ook gewoon thuis bevallen? Je kunt altijd kijken of de baby al groot genoeg is. Succes meid want het lijkt me erg vermoeiend voor je als je geen hulp krijgt. Ik krijg het gelukkig wel maar anders zat ik er ook doorheen.
Even een nog een praktisch advies: huur ondersteuning in! Huishoudelijke hulp o.i.d. Hier kun je dat via de ziektekostenverzekering inuren, of je kunt extra uren inkopen via de kraamzorg. Hier vindt manlief dat zonde van het geld, dus als ik dan zeg dat ik er de puf niet meer voor heb en hij het ook niet doet en dat er dan dus niets anders op zit dan gaat hij uiteindleijk wel iets doen als hij merkt dat ik het serieus meen (ik stel dan een termijn, b.v. ga ze maandag bellen). Ik dreig dus niet, maar stel alleen de feiten vast (ik kan het niet, jij doet het niet, dus dan zit er niets anders op). Ik hoop dat je er iets aan hebt. Enne, ga dan zelf lekker op bed liggen als je hulp in huis hebt!!! Want dat heb je nu nodig!
hoe zit het met vrienden/familie, kunnen die niets overnemen, bijvoorbeeld dat de twee kinderen even uit logeren gaan of zoiets of even een middagje meegenomen worden? Zelf kamp ik hier met behoorlijke BI en de kids gaan hier momenteel 3 dg naar het kdv (normaal gesproken 2 dg, dat ik aan het werk ben) en op de dinsdag en donderdag heb ik mensen in huis (vrienden en familie) om de kinderen op te vangen en tegelijk wat in het huishouden te doen en ikzelf kan dan ook op die dagen even plat en uitrusten. Anders houd ik het ook niet vol hoor! Ws. komt er hier extra kraamzorg aan te pas zodra ik bevallen ben....... Denk om jezelf, pas op jezelf (en de kleine natuurlijk!), probeer te praten met je man, vaak lucht dat al op. Ik heb ook gevraagd aan de vlos vanaf wanneer evt. inleiden mogelijk is, dat is hier vanaf 38 wk daarvoor doen de gyn het niet, tenzij er indicatie is (en dat is BI niet)....... (en buiten dat ik wil absoluut niet in het ziekenhuis bevallen dus het is niet eens een optie...). toi toi suc6
Jeetje meis ik zou je man eens flink toe spreken en anders eens met een maatschappelijkwerker praten ofzo want als je al aan geeft dat je man jou en de kinderen aan je lot over laat zou ik echt niet pikken hij kiest toch ook voor kinderen daar hoort bij dat je de zwangerschap ook zo plezierig mogelijk te maken voor je vrouw vind ik, maar ook mijn vriend denkt er zo over. Als hij namelijk zich gedraagt als jou man had ik nooit weer zwanger geworden van hem denk ik. Gelukkig is mijn vriend echt een super vent en doet echt alles voor me helemaal nu ik het nu al heel zwaar heb ivm misselijkheid en niets binnen kunnen houden hij staat als hij thuis is direct voor me klaar en helpt me overal bij. De kinderen daar helpt hij ook super mee en we wisten dat ik het zwaar zou krijgen als ik nogmaals zwanger zou worden maar samen hebben we er voor gekozen en samen gaan we die 9maanden volbrengen. Ik hoop dat jou man ook snel van gedachte veranderd en eens wat gaat doen voor je. Sterkte. Maar ik denk ook dat inleiden zonder reden ook een extra last zal zijn voor de baby normaal komen ze wanneer ze er helemaal klaar voor zijn als ze gehaald worden zijn ze er nog niet helemaal klaar voor. Succes in iedergeval.
jah meiden inderdaad, ik wil het mijn kindje niet aandoen om gehaald te worden terwijl hij/zij er niet klaar voor is, moet nog 6 weken stelt niet veel voor maar het lijkt nu heeeeeeeeeeeel ver weg. heb het dus de afgelopen maanden alleen gedaan zoon van 7 dochtertje van 5, school sportclubjes thuis de kids vermaken, douchen aankleden koken etc alles om de kids heen en het huishouden erbij , en zoals de meesten wel weten met kids blijf je aan de gang de was koken enz enz, daarbij pijnlijke beurse ribben en alle andere klachten daarom dacht ik het zal een verademing voor mij zijn om eerder te kunnen bevallen..........verloskundige zei kan vanaf 38 weken, dat zou ik graag willen maar aan de andere kant vind ik het voor de beeb zielig
Het is nu misschien wel je kans voordat de kleine uk er is, om de dingen met je mannetje eens goed op een rijtje te zetten Het wordt alleen maar moeilijker als hij/zij straks wel geboren is...dan krijg je het nog veel drukker. Ik wist mijn keuze wel als ik in jou schoenen stond.... Hoop dat je anders familie hebt op wie je terug kan vallen voor hulp? Een schop onder zn kont heeft je man nog nodig...en een flinke ook
Er is niets frustrerender dan het gevoel te hebben er alleen voor te staan. Ik zou een open gesprek aangaan met je man, en jouw gevoelens bespreken. tenslotte hebben jullie samen voor deze 3e gekozen en is het wel prettig als hij jou daarin ondersteund, of minstens -als hij veel werkt en de mogelijkheden om te helpen beperkt zijn- helpen met regelen dat je hulp krijgt. Hem schuldgevoelens aanpraten werkt alleen maar averechts en is niet bevordelijk voor je relatie. Hou het bij jezelf; "Ik ben moe en heb het gevoel er alleen voor te staan. Ik zou het prettig vinden als je mij kan ondersteunen." Geef hem de ruimte om te reageren. En als hij helpt; zorg dan ook dat je het accepteerd zoals het gebeurd. Ik was bv niet content met zijn manier van wassen en opruimen, maar ging daar niet over klagen; hij toonde inzet en deed het toch maar. Dan kocht ik wel weer een nieuw truitje (als het per ongeluk in de kookwas of droger beland was...) Het blijkt als je zwanger bent (niet allemaal, maar velen wel) dat je anders reageerd dan dat je denkt. Ik weet nog van een vriendin die heel bits en naar kon doen. Na de bevalling had ik het erover, maar zij heeft dit dus niet zo ervaren. Ik heb dus ook met mijn man besproken dat als hij het gevoel had dat ik anders (dus niet aardig) reageerde dan normaal, hij dit zou opnoemen, zodat ik er meer op kon letten. Ik zeg niet dat het bij jou ook het geval is, maar misschien geef je een signaal af van; "ik doe het allemaal zelf wel" waarin je man niet het gevoel heeft de ruimte te krijgen om je te steunen. Mannen van mars, vrouwen van Venus; wij denken dat zij kunnen ruiken wat we van ze verlangen. Maar mannen willen gewoon duidelijkheid; Schat; zou je voor mij de wasmand naar beneden willen halen. Kun jij morgen iets eerder stoppen met werken, om de kinderen op te vangen, zodat ik even een uurtje kan slapen. Duidelijk zijn en hou het bij jezelf. Ik hoop je zo een beetje geholpen te hebben?
Ik denk dat je beter een heeeeeeeeeeeeeeeel goed gesprek met je man moet hebben dan met 37 weken te laten inleiden!! Als jij je nu met 37 weken gaat laten inleiden, maar je blijft veel stress/onrust houden, dan hou je onbewust de ontsluitingsweeen tegen en zal inleiden dus niet veel uitmaken! Ik denk dat het beter is om je man eens voor keuzes te gaan stellen!!
zonder medische redenendoen ze wel hoor, bij mij wilde de gyn dat ook omdat mijn lijf gewoon niet meer kon en de baby erg groot was. Alleen doen ze dat zonder medische redenen pas met 38 weken en dan ook echt alleen als er wat aan het gebeuren is down under......