Nu even gewoon mn hart luchten.. soms slaat mn genieten van t zwanger zijn ineens over in "ik vind t helemaal niet zo leuk meer".. Mn bloeddruk is iets dat in de gaten gehouden moet worden vanwege aan de hoge kant.. Vanwege mn overgewicht krijg ik een doorverwijzing naar een dietiste.. Vanwege mn overgewicht met 24-28 weken een lunchcurve laten prikken Zere borsten, vreemde/pijnlijke gevoelens in onder buik De angst de kleine ter verliezen.. Niet zelf ff snel de kattenbak legen Niet ff een borrel meer drinken ( niet dat daar nu mijnlleven van af hangt..) last van mn rug.. Ik neig wel vaker om dat soort dingen allemaal op te sommen zoals hier en dan denk ik.. zwanger zijn is zwaar.. momenteel vooral psychisch.. Bah maar als ik dan lekker door de baby-blaadjes blader en hier zo de topic afstruin is t ook wel weer leuk.. omdat t toch gedeelde smart is.. zucht.. he he .. t lucht wel even op zo...
Hoi...! Hier hetzelfde prob! Ik zeg nu al tegen mijn vriend dat zwanger zijn helemaal niet zo leuk is...Al die dingen die je er voor moet laten...Al die kwaaltjes...Mensen in de omgeving die het beter denken te weten... En dan ga je ff idd t forum af en dan zie ik dat ik het eigenlijk niet eens zo slecht heb... Qua zwangerschap dan... Denk dat er genoeg vrouwen zijn die dit ook denken of voelen...maar er niet geheel voor uitkomen omdat ze denken dat het "fout" is om zo te denken...Denk kdan hoor Groetjes!
ik begrijp dat het je af en toe aanvliegt, ik voel me gigantisch bevoorrecht dat ik zwanger ben ondanks alles, mijn schildklier doet nu bijna niks meer, en daar heb ik veel klachten van, maar ik geniet nog steeds, ik kan niet wachten tot ik mijn kleine meisje mag vasthouden en vind het tot nu toe nog alle kwaaltjes en ongemakken waard, kop op meid, weet waar je het voor doet
ik heb ook wel eens dat ik het niet meer leuk vind hoor er komt in 1 keer ontzettend veel op je af en dat zie ik soms niet meer zitten. het is ons eerste kindje alles is dus nieuw en ik wil zoveel mogelijk alles zelf doen en uitzoeken. maar als ik dan rustig op bed lig of saai aan het werk ben, begin ik te dromen over hoe het zal zijn als de baby er eenmaal is vanaf dat moment is alles weer goed.
Jeetje, ben blij dat ik dit bericht van je lees Annemarie. Ik heb nl. precies hetzelfde gevoel. Ik vind zwanger zijn ook helemaal niet leuk, en ik schaam me op hetzelfde moment dat ik dit typ. Zwanger zijn hoort maar allemaa leuk te zijn en al de kwaaltjes moet je er voor over hebben. Zo wordt erover gedacht. Tuurlijk heb ik het er ook voor over, maar het moment zelf met erge pijn, zoals bekkenpijn, vind ik echt niet leuk. Ik denk dan overigens niet was ik maar niet zwanger, dat helemaal niet, het is meer het zwanger zijn dat ik niet leuk vind. Maar zeg dat inderdaad maar es in je omgeving. Je wordt er gelijk op aangekeken.
ja dat is wel balen ja, maar dan lucht je toch lekker hier je hart? volgens mij gaat onbezorgd genieten en zwangerschap ook niet goed samen, je moet ineens een heleboel dingen laten of juist doen, dat kan best overweldigend zijn, ik was de eerste drie maanden alleen maar obsessief bezig met wat ik wel en niet mag, heb dat een beetje losgelaten nu omdat ik er echt tever in ging
oh gelukkig ik ben niet de enige dus! Ik vind het niet makkelijk om te zeggen maar ik vind zwanger zijn ook niet zo leuk (tot nu toe). Het is zwaar, vooral lichamelijk voor mij. Idd betweterige mensen en een moeder die boos is dat ik niet geniet van het feit dat ik zwanger ben. Het enige leuke is dat je leuke dingetjes kan kopen! Oh ja en klussen op de babykamer, een mooie commode maken, denken dat je wat voelt bewegen in je buik, kadootjes krijgen, verwend worden door manlief, ehm hmmm er zijn ook best wel veel leuke kanten
Wat ben ik blij dat ik niet de enige ben, die af en toe t gevoel van "blehg" heeft.. Tuurlijk zijn er ook hele leuke dingen, maar als je moe van t werk bent, of snacht wakker ligt dan ga je "malen".. ik tenminste.. Vannacht echt alle minpunten aan t zwanger-zijn eens opgesomt en tot de conclusie gekomen dat t verdomd veel op t weer lijkt.. dan is t zonneschijn en dan ineens een wolk(je) voor de zon.. thnx allemaal.. ennuh... hou je taai he!
ik lig 's nachts ook vaak te malen hoor, dan lijkt alles veel meer op je af te komen en lijken je emoties veel heftiger of zo, want als ik dan opsta 's ochtends is het gevoel vaak weg en het malen ook
Ik heb ook nooit begrepen waarom vrouwen zeggen dat het zo'n fantastische tijd is.... Niet dat ik een zware zwangerschap heb hoor, maar alles wat je moet laten. Het kind bouwt bijna zelf geen immuunsysteem op denk ik soms. Nu ben ik het wel behoorlijk zat en mag de kleine wel komen. Iedere ochtend hoop ik dat ik op de dag zelf voortekenen krijg, maar zelfs van oefenweëen is geen sprake *zucht*. Ik snap dat er dames zijn die het ff niet zien zitten. Lang leve dit forum dan maar om even gal te spuwen, of niet Sterkte allemaal!
Ik vind zwanger zijn ook niet veel aan en zeg het ook gewoon hoor! Ik wilde altijd graag een aantal kinderen, nou vergeet het maar! Ik heb ook al heel snel een grote buik gekregen misschien dat het daar ook nog mee te maken heeft. Veel vrouwen vinden het mooi om met hun mooie buik te pronken. Ik barst nu al bijna uit elkaar. Ik voel me er ook niet schuldig om hoor als ik het zeg. Ik kijk natuurlijk wel een beetje uit, want ik kan me voorstellen dat vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen wel een beetje verdreitig worden van zo'n opmerking.
Dat vind ik dan ook gewoon normaal je zo nu en dan voelen. Er gieren hormonen door je lijf je maakt veranderingen mee kwaaltjes noem maar op. Gewoon lekker van je afschrijven of praten met iemand erover.
Ik schaam me soms ook voor mijn gedachten, maar ik vind zwanger zijn momenteel ook niet zo leuk. Ik kijk enorm uit naar dit wondertje en doe er alles aan om haar veilig om de wereld te zetten, maar het zwanger zijn mag van mij wel afgelopen zijn. Je praat er niet over, omdat het zwanger zijn iets moois is waar je van moet genieten, maar momenteel voelt het niet zo. Bij de eerste heb ik er wel van kunnen genieten, dus het ligt aan deze zwangerschap, dat scheelt. Ik heb alleen momenteel zo'n pijn in mijn bekken, dat ik letterlijk geen kant op kan en dat maakt het niet makkelijker. Ik lig alleen thuis, niemand die even belt om te vragen hoe het gaat of even langs komt voor een bakkie koffie, terwijl ze allemaal weten hoe het zit. Dat doet zeer. De wereld van mensen hoeft echt niet om mij te draaien, maar een beetje steun kan soms geen kwaad. Mijn man doet zijn best, maar mijn zoontje heeft ook aandact nodig en daar gaat de meeste tijd van mijn man dan ook naartoe en zo hoort het ook. Ik vind het gewoon momenteel erg moeilijk. Maar nogmaals ik doe alles voor dit kindje. Ik heb bijv ontzettende zin in een sigaret puur uit verveling, maar heb het nog steeds niet gedaan, ondanks dat mensen tegen mij zeiden dat 1 sigaretje echt geen kwaad kan. Sorry slaat nergens op, maar moest het ook even kwijt. Zit er momenteel gewoon een beetje doorheen en daar baal ik nog meer van. Gelukkig heb ik zp om mij op te beuren.
Niks om je schuldig over te voelen, vind ik. Dat zwanger zijn misschien niet zo leuk is, wilt niet zeggen dat je niet van je kleine hummeltje houdt. Die twee dingen moet je gewoon los zien van elkaar. Ik voelde me in het begin alleen maar ZIEK i.p.v. zwanger. En dacht echt: Goh, is dit nou waar ze het altijd over hebben, waar is die roze wolk dan? Maar nu ik de echo heb gezien en het allemaal tastbaarder is, ben ik zooo verliefd op mijn beeb. En de kwalen nemen ook lekker snel af..dus nu geniet ik ook echt! Maar hey, naast die kwalen is zwanger zijn ook een tijd van veranderingen, veel geregel, onzekerheden en angsten. Dus logisch dat je dan niet continu met een big smile rondloopt. Ja toch!
Dan is het inderdaad wel even zwaar hoor als je last van je bekken heb. Dan is het ook wel rot om de dagen door te komen. Leuke website trouwens zag
Ja ik denk altijd maar er zijn mensen die het veel erger hebben als mij (en we hebben toch veel meegemaakt tijdens deze zwangerschap en door mijn ziekte altidj risicovol en zwaar) en probeer aan de positieve dingen te denken maar snap als je je baby nog niet kan voelen dat het allemaal nog zo onwerkelijk is en je die dingen niet ziet.. Ondanks elke dag pijn en alles wat ik ervoor over heb moeten hebben vind ik dat wondertje in mijn lijf nog steeds geweldig wat niet zegt dat ik elke dag topdagen heb, ik heb ook baaldagen maar dan moet ik van mezelf stoppen met zeiken en gewoon genieten! WANT HET IS SPECIAAL en voor heel veel mensen NIET weggelegd dus ik geniet voor hun, uiteraard voor mezelf en voor mijn kindje(s) het is te speciaal om mezelf zielig te vinden terwijl er niet echt iets aan de hand is...
Ik vind ook dat ik niet moet zeuren en daarom heb ik het er nooit over. Vond het fijn om het hier even op te schrijven.
ik bedoel niet dat iemand niet mag zeuren hoor trouwens, je mag best eens een flinke baaldag hebben (en dan ook even klagen) TUURLIJK je moet een soort uitlaatklep hebben en een forum is ideaal ervoor denk ik dan.. maar als je het grote plaatje maar voor ogen houd en blijft beseffen dat je wel degelijk geluk hebt en dat het een wonder is en dat je dan op andere dagen wel weer kunt genieten.. Het gevaar van een forum vind ik wel dat vrouwen onder elkaar flink kunnen "opscheppen" over hun klachten (soms lijkt het wel een wedstrijd) ik merk aan mezelf dat ik wel eens lees dan denk ik JA HEB IK OOK (of erger haha) maar probeer mezelf dan in te houden en niet altijd mee te doen ermee... anders word het zo'n neerwaarste spiraal... en das zo zonde.. (vind ik dan) er moet een balans zijn...
Vanmiddag had ik een baaldag, maar was ik alleen thuis en dan mag het ook wel even. Maar net het lachende gezichtje van mijn zoon, die heerlijk tegen me aan ligt in zijn slaapzak en ligt te luisteren naar zijn moeder die een verhaaltje van Nijntje voorleest. Dat maakt alles weer goed en als dan tergelijkertijd een klein ukkie in mijn buik aan het schoppen is, wordt ik overspoeld met liefde voor mijn kids. Heerlijk gevoel. En dan is het ook allemaal wel weer goed.