Hoi, Even uit nieuwsgierigheid ben ik benieuwd hoe jullie peuter om ging/gaat met de komst van een broertje of zusje. Mijn zoontje van bijna 3 is een super trotse broer en heel lief voor zijn zusje. Merk wel dat het best veel indruk op hem maakt. Hij is einde van de dag gesloopt. En hij was al een echt mama's kind, iets wat nu nog erger lijkt. Papa mag zijn jas niet uit doen, zijn boterham niet maken, liefst zijn luier niet verschonen etc etc. Gister ging hij met zijn vader naar de dierentuin, dan is het huilen bij weggaan. In de auto al over en dan hebben ze het super gezellig. Maar vind het best lastig. Het heeft even tijd nodig denk ik. Denk dat ik het wel goed aanpak hoor.. Ik probeer veel aandacht aan hem te geven, vandaag even samen met hem naar buiten geweest. En we lezen veel boekjes of puzzelen. Betrek hem bij de verzorging van zijn zusje. Benieuwd hoe het bij jullie gaat en hoe gaan jullie ermee om?
mijn zoon was ook 2.5 toen Riley geboren werd. Hij is super lief voor zijn zusje, maar de eerste week was ie ronduit onuitstaanbaar. Deed alles dat niet mocht, waarschijnlijk om maar aandacht te krijgen. Ik had hem de hele week thuis willen houden zodat hij niet het gevoel kreeg dat ie in het verdomhoekje werd gestopt na de komst van zijn zusje, maar na 2 dagen had ik er genoeg van en heb ik hem toch naar de creche laten gaan. Beste beslissing ooit, hij had daar zijn eigen ding en kon zich uitleven en was weer een stuk relaxter als hij thuiskwam. Nu, 4 maanden later speelt dit helemaal niet meer gelukkig. Hij is happy en wil niet meer of minder aandacht dan normaal. De fase dat mama alles moest doen en papa niets mocht doen hadden we meer rond zijn 2e verjaardag. Ben heeeeeeeeeel erg blij dat dat over is.
Mijn dochter was en is een papa`s kindje en heeft even moeten wennen en probeerde papa te claimen. Kwam ook wel omdat ze vier dagen bij opa en oma was geweest toen zoon en ik in het ziekenhuis lagen. Ze is wel elke dag langs geweest en heeft mij en broertje opgehaald in het ziekenhuis met papa. De dagen erna (man had nog een week vakantie) is hij elke middag wat gaan doen met dochter zodat ze haar energie kwijt kon en even met papa samen wat kon doen. Alleen de 1ste middag vond ze het geen goed idee dat papa de baby vast had, maar daarna ging het prima. Ze is dol op broer en broer op haar. Het hardst lacht hij om grote zus. Grote zus was 2j8mnd toen kleine broer werd geboren. Het is hier 100% mee gevallen. Ze helpt graag mee met de kleine verzorgen.
Liam was precies 2 1/2 toen zijn zusje werd geboren. Hij vond zijn zusje erg interessant en was erg lief voor haar (nog steeds), maar ik merkte wel dat hij een soort boosheid had naar mij toe (tenminste daar leek het op). Voor Aimy's geboorte was het mama voor en mama na en na haar geboorte mocht ik weinig doen bij/met hem. Bij troosten ging hij ineens naar zijn papa, luier doen, drinken vragen, schoenen aantrekken enz., alleen papa mocht het nog maar doen. Inmiddels is Aimy 4 maanden oud en het is weer als vanouds, papa mag niets meer doen! Hier was dus voornamelijk de moeilijkheid dat Liam de mama-aandacht moest gaan delen met zijn zusje, maar hier is hij nu aan gewend. Als ik in zijn ogen te lang bezig ben met Aimy, zegt hij dat ik Aimy maar in de box moet leggen. De eerste maanden was het lastig om een balans te vinden met twee kindjes, maar nu loopt het goed, iedereen is tevreden.
Mijn dochter was net twee en net zoals Aukie zegt de eerste week/twee weken was ze onuitstaanbaar. Met pieken en dalen zeg maar maar kende mn meisje gewoon niet echt terug. Maar na die korte periode heeft ze nog wel eens een vlaag van jaloezie maar dat is ook alles! Ik merkte ook wel een soort boosheid jegens mij als mama, ze heeft haar woede nooit op haar broertje afgereageerd gelukkig. Ze is nu (4 maanden verder) echt superdol op hem, erg zorgzaam en erg lief voor hem. Het enige waar ze soms moeite mee heeft is de aandacht die hij krijgt maar denk dat dat niet meer dan normaal is. Iedereen met een broer of zus zal ooit wel eens ergens een steekje van jaloezie voelen/gevoeld hebben (ook nu nog) als t om de aandacht van de ouders gaat. Uiteindelijk heeft ze er erg goed op gereageerd al werd ik de eerste week gillend gek! hahaha!
Mijn zoon was 2 jaar en 2 maanden toen zijn zusje werd geboren. De eerste weken gingen redelijk goed en merkte eigenlijk niet zo heel veel aan mijn zoontje, maar toen mijn dochter wat ouder werd en begon te kruipen toen is hij maanden echt onuitstaanbaar geweest! Ik moest hem regelmatig in de hoek zetten, was zijn zusje aan het klieren, wilde niets maar dan ook niets delen. Nu gaat het stukken beter. Ben benieuwd hoe het gaat als nr 3 ooit erbij komt.