opvoeden, hoe??

Hoi hoi!

Hier ook iemand die niet zo'n goeie voorbeelden heeft gehad in haar eigen jeugd en die ook wil vermijden om de hele dag 'nee' te zeggen. Ik heb een bepaalde visie op opvoeden en die komt niet echt overeen met de reguliere visie op opvoeden... Ik heb wel een visie gevonden waar ik mezelf grotendeels wél in kan vinden. De naam hiervoor is 'unconditional parenting' en je kan er op internet wel wat info over vinden, zeker als je het zoeken combineert met de naam Alfie Kohn.

Mocht je geïnteresseerd zijn, wil ik gerust meer info geven.

 

ik zou persoonlijk denken, dat als je je kindje weghaalt uit een situatie, zonder te vertellen waarom, dat hij dat ook niet kan gaan snappen.
Ik denk dat je dat ook wel een beetje kan vertellen zonder telkens 'nee' te zeggen.

 

Ik zou idd ook wel uitleggen waarom hij iets niet mag. Dat hoeft toch niet op een negatieve manier te zijn? Als je helemaal niet reageert en alleen weg haalt kan ik me voorstellen dat hij daar niks van snapt.

 

Teneerste denk ik dat een kind best wel eens Nee mag horen en heus ook wel mag zien dat mama of papa boos kan worden. Dat zijn nu eenmaal emotie's die bij het leven horen en waarmee ze ook moeten leren omgaan.

Als je je kindje uit de situatie haalt dan vind ik dat je je kind ook moet vertellen waarom het eruit gehaald wordt anders kan het lijkt mij onduidelijk zijn voor een kind waarom het "apart" genomen/gezet wordt.

 

Ik denk ook dat je best 'nee' mag zeggen hoor. Als je dat op een rustige manier doet, en uitlegt waarom iets niet mag dan help je je kind om dingen te gaan begrijpen. Daar is niks mis mee, kinderen hebben volgens mij heel sterk de behoefte om te ervaren waar grenzen liggen. Als je dat op een liefdevolle manier doet denk ik dat je je zoontje juist helpt! Want als je weet waar de grenzen liggen kun je binnen die lijnen veel zelfverzekerder je weg zoeken dan wanneer je niet weet wat nou wel/niet mag. En in die zin kan correctie dus ook liefdevol zijn! Door soms 'nee' te zeggen kun je je uk behoeden voor fouten en help je hem juist om zn weg te vinden in het leven.

 

Ik vind dat je een jong kind juist wel moet leren wat nee is, maar daarop volgend geef je een optie wat wél mag.
Ik zeg vaak Nee dat mag niet, maar dit mag je wel doen, en geef haar dan iets anders.
Je kind moet wel leren waarom sommige dingen niet kunnen en welke dingen dan wel mogen...
zonder nee opvoeden is moeilijk hoor.
Dat komt pas als je kind ouder is, dan kun je nee weglaten, maar dat kan pas als je kind het verschil snapt tussen nee en ja. Dat kan niet als ze nog zo jong zijn...
en Nee zeggen hoeft helemaal niet negatief te zijn.
En daarnaast, wat je wél kan doen om zoveel mogelijk positief gedrag te stimuleren.
Als je kind lief aan het spelen is, zo nu en dan eens zeggen: wat ben jij lief zelf aan het spelen, of wat ben jij lief met de auto's aan het spelen.
Benoem het gedrag, positief, en dat is net zo goed anders opvoeden (positiever opvoeden) hoor...

Daarnaast kan je bij kleine dingen al wel zonder nee.
Zoals je kind ligt op het aankleedkussen en komt steeds omhoog. In plaats van Nee niet doen, kun je je kind voorzichtig weer terug duwen en zeggen: blijf maar liggen.
Dan gebruik je geen woorden als nee en niet, maar stuur je je kind met je hand en met de woorden wat wél gewenst is.
Net als in bad gaan staan, dan zeg je: blijf maar zitten.

 

ik vind dat een kind wel degelijk nee moet horen, het krijgt het namelijk vaak te horen in zijn leven, en als hij het van zijn ouders niet kent.....zal hij later erg gekwetst worden door anderen die het wel zeggen. maar dat is mijn mening,.

Nee hoeft niet perse te betekenen dat je boos bent o.i.d

voorbeeld: zoonlief gooit zijn boterham met vlokken op de grond vanochtend, dat mag hij gewoon niet doen !
dus ik zeg , Nee zoonlief, je mag niet je boterham op de grond gooien, we gaan nu samen even de boterham opruimen en dan gaan we samen een nieuwe maken en deze ga je gewoon netjes opeten en als je niet meer wil dan zeg je het op het aanrecht.

als hij weet gaat gooien krijgt hij van mij een waarschuwing dat ik hem de volgende keer een time-out geef.

Nee roepen de hele dag is niet leuk..... maar je kunt bijv ook best zeggen waarom of je hem uit die situatie haalt zonder nee te zeggen.

 

Ze mogen best eens nee horen. Alleen hangt het ervan af op wat voor manier. Door de kamer nee roepen heeft geen effect.

Als mijn dochter bv iets wil pakken wat niet mag, ga ik naar haar toe, zak door mijn knieeën en maak oogcontact. Dan vertel ik haar dat dat niet mag en van papa/mama is. En geeft haar iets wat ze wel mag.

Of ik vertel haar dat het bijv. au is, soms laat ik haar voorzichtig voelen als het niet gevaarlijk is (vork bij de vaatwasser ofzo). Daarna neem ik haar bij de hand weg van het object richting speelgoed en moedig haar wat aan te gaan spelen.

Bij op de bank staan vertel ik haar wat er gebeurt, dat als ze gaat staan, ze gaat vallen en het au doet. Daarna dat ze op d'r billen moet gaan zitten. Werkt meestal wel goed (soms moeten ze een keer vallen voor ze 't snappen).

Gaat prima.

 

Ik denk dat het vooral belangrijk is om juist wel verbaal aan te geven wat wel en niet mag. Ik zou er ook geen hout van snappen als ik iets aan het doen ben en iemand pakt me op en zet me ergens anders neer. Ik zeg bij finn altijd duidelijk 'nee, dat mag niet' op ooghoogte en als hij niet luistert zet ik 'm ergens anders neer of leid ik 'm af met ander speelgoed etc.

 

Ik heb de indruk dat ik een beetje verkeerd begrepen wordt door sommigen. Ik zou ook niet gewoon m'n kind uit de situatie halen zonder enige uitleg ofzo.
Ik vind het alleen wél erg belangrijk dat m'n kind (uiteindelijk) dingen doet of niet doet vanuit een intrinsieke motivatie en niet omdat hij op een beloning hoopt of vreest voor een straf.

Ik vergelijk dit altijd met te snel rijden... Ik hoop dat, als onze zoon later met de auto rijdt, hij zich aan de snelheidsbeperking houdt omdat hij zijn leven en dat van anderen niet in gevaar wil brengen. En niet omdat hij bang is voor een boete.

TS, de boeken van Alfie Kohn zijn idd in het Engels. Er wordt momenteel wel gewerkt aan een NL vertaling maar ik heb ook geen idee hoe lang dit nog duurt. Enkele andere boeken die erg interessant zijn hierrond zijn 'Opgroeien in vertrouwen' van Justine Mol en 'Luisteren naar kinderen' van Thomas Gordon.

 

Jawel, hij krijgt dan wel aandacht, je staat immers bij hem en haalt hem weg uit de situatie. Je hoeft niet per se wat te zeggen om aandacht te geven.

Ik zeg zelf we "nee" als ze iets niet mag. Ik zeg dat 1x, gaat ze door, dan pak ik haar daar weg en leg uit waarom het niet mag. Als ze het dan nog een keer doet en dat komt eerlijk gezegd zelden voor, dan spreek ik haar streng toe en leg nog een keer uit dat het niet mag. Ze houdt dan altijd op.

Kinderen zoeken grenzen, altijd, dat is heel natuurlijk. Ze vragen zelfs om grenzen. Als je die als ouder neit geeft, is het voor een kind ontzettend onduidelijk wat de grens is tussen goed en kwaad.

Ik zou zeggen: lekker je kindje veel prijzen als hij wat goed doet en duidelijk tegen hem zeggen als hij iets niet goed doet.

 

Mooi gezegd, maar volgens mij bereik je dit juist door die grenzen te geven en hem duidelijk te zeggen dat datgene wat hij doet gevaarlijk (bijvoorbeeld) is en waarom! alleen zo leert hij begrijpen waarom iets niet mag. Niet omdat jij het zegt, maar omdat hij begrijpt wat de consequenties zijn van zijn gedrag.

 

Het klinkt allemaal prachtig hoe je het wilt hebben met je kindje. Alleen dat gaat nu nog niet, hij is veeeel te jong. Alleen een duidelijk nee snapt hij nog. Je verwacht teveel van hem op dit moment. Als je hem niet leert wat goed en fout is zal hij nooit uit zichzelf minder hard gaan rijden...omdat hij oorzaak en gevolg niet kent.

 

Ik denk dat het even makkelijk of moeilijk is om je kindje te leren dat het niet de bedoeling is om zijn eten vanuit de stoel op de grond te gooien omdat
a) mama het niet fijn vindt om dit telkens te moeten oppoetsen
b) hij dan een time-out krijgt of mama hem negeert of...

Het verschil zit erin dat hij hij bij de eerste optie uiteindelijk iets niet meer doet omdat hij rekening houdt met een ander terwijl bij de tweede optie hij het niet doet omdat hij niet wil gestraft worden.

 

Jawel... maar ts heeft het over haar kind negeren.... hoe IK het lees is dat hij uit de situatie word gehaald zonder uitleg, en ergens anders neer word gedropt.

en dat dat geen indruk maakt.... pas wanneer ze echt boos word...

ik vind het niet zo gek dat het geen indruk maakt... wat ik wel gek vind is dat het van negeren opeens naar boos kan gaan....

ik vind dat wanneer je een kind uit een situatie haalt dat je hem ook moet uitleggen waarom of je hem uit die situatie haalt.

Hij zal niet begrijpen waarom het iets niet mag, en dus eerder de neiging hebben de situatie weer op te zoeken.

en daarbij als een kind na 3 keer luisteren nog steeds eten op de grond gooit vind ik best dat je tegen je kind kunt zeggen, Mama heeft jou nu 3 keer gezegd dat jij jou eten niet op de grond mag gooien omdat mama dat steeds moet ruimen en mama dat niet leuk vind, dit is de laatste waarschuwing en dan krijg je een time-out.
een kind mag best zijn eigen daden overdenken.

Hier vind ik trouwens dat zoonlief momenteel oud genoeg is om zijn eigen rommel op te ruimen, als hij de boel gaat versmeren moet hij het zelf weer opruimen.

 

o en trouwens..... dat vraag ik me dan ook af.... hoe zouden jullie reageren als je kindje een ander kindje schopt en slaat,en uitscheld waar je bij staat ? haal je hem dan ook alleen maar uit de situatie zonder wat te zeggen ?

of zeg je dan ook bijv van : slaan is niet leuk dat doet zeer, ga maar van de glijbaan ?

vorige week was ik namelijk met mijn zoon in de speeltuin, hij ging van de glijbaan, en een ander kindje van ruim 3,5 ging meteen achter hem aan, zoonlief kreeg een flinke schop in zijn rug, ik zei hem dat het een keer kon gebeuren, het was immers ook nog een kindje en het kan weleens fout gaan,

toch gebeurde het nog 3 keer over dat mijn zoon een flinke schop in zijn rug kreeg en zijn moeder zei er niets van.
elke keer zei ik wel tegen het jongetje, even wachten hé voor jij gaat glijden, zodra mijn zoontje staat mag jij glijden, zo voorkom je dat je elkaar schopt in de rug.
toch vloog hij er weer achteraan.

toen zei ik tegen zoonlief dat hij het jongetje maar eerst moest laten gaan maar dat wou dit jongetje van 3,5 niet. hij pakt mijn zoon bij de arm, sleurt hem naar een toestel waar zoonlief nog te klein voor is en zegt ; hier ga er op NU ik wil je eraf duwen zodat je de kop kapot hebt !!!!

Die moeder die stond er bij te kijken en zei niets behalve : NAAM ga maar van de glijbaan, NAAM ga hier maar heen of ga daar maar heen, en als ze hem uit de situatie haalde rende hij gewoon weer terug naar mijn zoon om hem eens flink te schoppen,


dat kind had mijn zoon nog nooit gezien, en ik was woedend dat wil je niet weten.... niet op dat zoontje, want ik vind dit ouders schuld, die ouders hadden het kind meer bij moeten brengen.

en ik heb er ook wat van gezegd tegen die moeder.

uiteindelijk heb ik zelf mijn zoon weggehaald uit de situatie en gezegd waar het andere jongetje bij was dat wij naar huis gingen omdat hij niet lief kon spelen met mijn zoontje dat het niet leuk was wat hij deed omdat hij mijn zoontje daar erg veel pijn mee heeft gedaan.


mijn punt is iig..... bij de situatie negeren en een kind niet uitleggen waarom iets niet mag.... kan ook erg verkeerd uitpakken, ik voelde me zo woedend dat die moeder niet ingreep.