Of de mensen hebben geen/andere smaak. Soms sta ik gewoon te kijken hoe mooi ze iets vinden terwijl het niet om aan te zien/horen is
Toch blijft het lastig te doseren, ik denk dat je als ouder zo wie zo het beste voorhebt.... M'n moeder gaf juist te veel complimenten vooral op gedrag maar juist niet op karakter of eigenschappen die ze goed aan mij vindt, waardoor ze voor mij weinig waarde hebben. M'n vader is juist zooooo spaarzaam met complimenten dat het 8-uur journaal uitrukt als hij er één geeft Daardoor zijn ze voor mij extra waardevol maar helaas ook het gevoel hebben gegeven in mijn opvoeding dat je het dus nooit goed doet.
De titel van deze topic deed me meteen denken aan de opvoedmethode die de ouders van Dharma toepassen, weet je wel van Dharma and Greg. (of ben ik de enige die dit soort slappe series kijkt? )
ik keek die ook wel vaak maar om nou te zeggen dat ik hun opvoedmethode nog weet. Vond ze wel wat vaag zo nu en dan
@Cygnet: ja, klopt. Ik zou vrienden ook afraden aan idols mee te doen als ze niet kunnen zingen... Echte vrienden laten je niet afgaan op zo'n plek. Maar.... er zijn ook wel een boel mensen die ontzettend a-muzikaal zijn en echt denken dat een ander goed kan zingen. Tja...
Ik heb niet alles gelezen wat er is geschreven (ga ik nog wel doen, maar ik heb even weinig tijd en ik vond 't wel een interessant topic!), dus kan zijn dat dit al gemeld is. Maar het gaat hier volgens mij om "unconditional parenting". Linkje met wat meer uitleg: Opvoeden zonder belonen en straffen: Unconditional Parenting | Mens en samenleving: Pedagogiek
Linda: dit is idd wat ik bedoelde. Het laatste stuk kan ik me wel in vinden Unconditional Parenting staat voor het geven van onvoorwaardelijke liefde, het geven van keuzes aan het kind voor zover mogelijk en voor het kijken door de ogen van kinderen. Het gaat om het kijken naar kinderen en zien wat ze werkelijk nodig hebben. De manier waarop heb ik wel m;n vraagtekens bij....
Een ander belangrijk thema is de druk in de moderne samenleving op presteren. Door kinderen te belonen wordt deze prestratiedrang ook in de opvoeding gepropageerd. Waardoor, volgens volgelingen van Unconditional Parenting, de intrinsieke motivatie van mensen om dingen goed te doen, verdwijnt. Unconditional Parenting staat voor het geven van onvoorwaardelijke liefde, het geven van keuzes aan het kind voor zover mogelijk en voor het kijken door de ogen van kinderen. Het gaat om het kijken naar kinderen en zien wat ze werkelijk nodig hebben. Tja, als je vanuit de ontwikkelingspsychologie kijkt, en dat gaf ik hier eerder ook al aan, kunnen jonge kinderen niet vanuit ee intrinsieke motivatie dingen goed doen. Jonge kinderen doen dingen gedreven door een hang naar liefde, door honger, pijn of geen pijn, en hun emoties. Pas na verloop van tijd gaan kinderen leren dingen te doen omdat die 'goed' zijn. Tot die tijd zul je dus echt moeten concitioneren. Ik ben bij dit soort mensen altijd wel benieuwd wat voor opvoeding zij zelf hebben gehad... Zou die Alfie Kohn zelf een heel erg strenge opvoeding hebben gehad, dat ie nu moet compenseren? Mijn visie is namelijk dat je kids niet enkel opvoedt om ze te leren dat je van ze houdt. Je voedt ze ook op zodat ze straks in staat zijn, steeds meer en meer, om deel te nemen aan de maatschappij...
Ja ken het... je straft en beloont inderdaad niet. Als je iets ziet wat hij goed gedaan heeft kun je heel neutraal stellen; ik zie dat de puzzel is gelukt i.p.v. he wat heb je de puzzel goed gemaakt. Inderdaad die motivatie van binnenuit aanspreken is een uitgangspunt die ik wel kan begrijpen MAAR MEER BELANGRIJKER VIND IK DE ECHTHEID; hiermee bedoel ik kun je vanuit jezelf deze opvoeidingswijze toepassen? ik zou dat niet kunnen. ik ben iemand die van nature even een compliment geeft en zou mezelf dan heel erg moeten inbinden een aanpassen wat kinderen weer aanvoelen. persoonlijk voel ik dus niet veel voor deze wijze van opvoeden. Wel ben ik neutraal in straffen. Ik spreek mijn zoontje gewoon aan en gebruik het woordje niet zelden ipv zeggen je mag niet slaan zeg ik aai me maar ipv niet rennen noem ik : L.. loop maar rustig op die manier spreek ik uit wat ik graag wil en houd ik het positief. Bij pittig gedrag en driftbuien kan ik hem soms wel even wegzetten maar niet met de boodschap ik wil niet dat.... of je doet stout ga apart , maar met de boodschap wordt maar even rustig en dan is het ook snel weer over.
ik ben er absoluut niet voor, maar goed dat is mijn mening. sinds de kleine naar de peuterzaal gaat slaat ie geregeld. ik laat me zeker niet slaan en al zeker niet als dan ook nog mijn dure bril van mijn gezicht afvalt. in het boek kunnen ze bestraffen en belonen manipulatie noemen maar als ik mijn zoon er niet op wijs dat hij niet mag slaan, krijg ik over een paar jaar een pak rammel als hij zijn zin niet krijgt. (wil natuurlijk niet zeggen dat ik sla, maar hij wordt hierin wel gecorrigeerd) en zoals rozemarijke al aangeeft, hoe moeten ze rondlopen in deze maatschappij als ze niet weten of iets goed of fout is? ik vind ook dat een kind beloont moet worden als hij/zij iets goed heeft gedaan o.i.d niet alles is vanzelfsprekend en zeker niet voor jonge kinderen.