@ adi: de oplossing om de opvoeding minder individualistisch te maken. Het topic is nu erg toegespitst op vrije contacten met mensen in de buurt, zoals jij het hebt omschreven. Daar sta ik volledig achter, omdat ik daar als kind goede ervaringen mee heb gehad, maar ik vraag me af of dat de kern van het artikel is. Of dat hetgeen is wat ervoor zorgt dat de opvoeding tegenwoordig te individualistisch is. De schrijver van het artikel heeft de termen helemaal niet uitgelegd. We kunnen er nu hooguit een eigen interpretatie aan geven. Ik vind het gewoon geen duidelijk verhaal en vraag me af waar we nou tegenwoordig de plank precies mis slaan (volgens de onderzoeker).
Ben het wel met BRI eens.. TE is niet goed.. van beide kanten niet.. denk ik.. Tuurlijk is het goed als je bij je opvoeding het geluk van jouw kind voor ogen houd.. lijkt me ook erg belangrijk.. dat doe ik ook.. maar daar tegenover staat wel dat ik hem/haar ook voorhoudt dat we SAMEN op deze aardbol leven. en dat we ook samenleven. De wereld draait nu eenmaal niet om ons als individu.. de aarde draait en wij draaien allemaal mee.. Maar om nu ons eigen (eigen kinds) geluk dan maar teniet te doen om de wereld mooier te maken is ook geen goed uitgangspunt.. Om een ander gelukkig te maken moet je zelf ook gelukkig zijn denk ik..
Hier ben ik het 100% mee eens! Ben zelf ook zo opgegroeid en hoop dat voor mijn kinderen ook te creeren. Mijn oom en tante woonden 3 straten verder op en daar waren wij altijd welkom. Ook bij de buren, waar we soms even moesten wachten op mama. Bij ons zat de achterdeur nooit op slot. Daarom sta ik ook buiten bij de speeltuin te babbelen met de buurvrouwen en zijn de buurtkindertjes altijd welkom om bij ons te spelen. Dat resulteerde er bij ons in, dat afgelopen zomer, de buurmannen binnen bij ons voetbal aan het kijken waren en de kindjes lekker in de tuin aan het spelen waren. Dus lang leve de lente en de zomer, want dan kunnen we weer lekker naar buiten
Waarom haak je daar af? Er wordt alleen gezged, (waarschijnlijk inj reactie op een vraag van de christelijke journalist van het RD), dat dit voer voor christenen is, (klopt in mijn geval wel ). Volgens mij is deze meneer de Winter zelf geen christen hoor. En bedoelt hij ook helemaal niet dat dit vanuit kerken zou moeten gebeuren. Ik begrijp het veel meer als algemeen: meer dingen te doen hebben binnen sociale netwerken, is gezond voor de ontwikkeling van kids, omdat ze op die manier leren dat er meer is dan zijzelf. Ik denk overigens dat je ze dat ook prima bij kunt brengen zonder die netwerken, alleen moet je er dan misschien even wat meer aandacht aan besteden. Wij hebben hier jaarlijks in de kerk de grote sinterklaasactie: er worden dan schoenendozen gemaakt waarin speelgoed en schoolspullen komen voor kids in derdewereldlanden. Die vullen wij samen met de kids: elk kind vult hier een schoenendoos. Daar gaat wat nieuw spul in, (potloden, schriften, speelgoed) EN er gaat een speeltje in van de kids zelf, wat ze zelf uit moeten zoeken, (en nee: dat mag geen afdankertje zijn. Ze hebben zat goed speelgoed over als ze eentje weg moeten geven ). Maar daar leren ze van, dat het belangrijk is om aan anderen te denken en weg te kunnen geven. Te delen van jezelf met anderen. Dat gebeurt bij ons dan toevallig vanuit de kerk, maar dat kan natuurlijk ook op andere plekken.
Ik heb voor mijn studie destijds een onderzoek onder jongeren tussen 15 en 17 jaar gedaan, in Leeuwarden, (1500 enquetes verstuurd, respons van ruim 60%, dus we hadden een dikke 900 enquetes te verwerken ). We moesten daaruit voor de gemeente adviezen formuleren om de veiligheid op straat te vergroten, (er was een gevoel van onveiligheid door o.a. rondhangende jeugd, jeugdcriminaliteit, enz). Uit dat onderzoek kwam dat Turkse jongeren behoorlijk veel gemeen hebben met nederlandse jongeren, omdat binnen de turkse gemeenschap er wel respect voor vrouwen is, met name voor de grootmoeder: die is daar de mater familias echt. Dat betekende ook dat uit dat onderzoek zichtbaar werd dat turkse jongeren qua criminaliteit enz veel op nederlandse jongeren leken. De groepen die WEL problemen vormden, waren met name antilliaanse en marokkaanse jongeren: daar ontbreekt vaak een vaderfiguur en is er -vooral vanuit jongens- weinig respect voor vrouwen: kleine jongens hoefden niet naar hun moeder te luisteren, maar pa ging zich er pas mee bemoeien als zoonlief een jaar of 6 werd. Gozers die dus in de puberleeftijd vreselijk ontspoorden. Dat geldt uiteraard niet voor elke marokkaan, dat het er thuis zo aan toe gaat. (En er waren over marokkaanse jongeren ook juist erg positieve dingen te melden, zoals het feit dat zij zich veel minder schuldig maakten aan alcohol- en drugsmisbruik: ze dronken beduidend minder dan nederlandse jongeren en blowden nauwelijks). Dat onderzoek is al wel 12 jaar geleden, maar ik dacht; ik wil ff wat toevoegen. Heel erg veel zal daar niet in veranderd zijn, als ik de recente maatschappelijke ontwikkelingen in gedachte neem.
Interessant stukje. Alleen even voor de duidelijkheid: Ik heb het over kinderen IN Turkije. Hoe dat hier gaat weet ik niet. De gezinnen hier zijn heel anders, omdat de ouders van tegenwoordig ook gewoon hier zijn opgegroeid. In Turkije heeft de school vaak de taak om regels te maken, grenzen aan te geven en te straffen. Hier niet.
Ook ik ben het met je eens! Wil niet zeggen dat vroegah alles beter was, maar ik mis de tijden toch wel dat je de schuurdeur niet op slot hoefde te doen...lekker buiten spelen in een veilige buurt en idd, elke keer met de buurtkindjes ergens anders wat drinken of spelen of wat dan ook! En wat iemand al zei, toen was het omdat de mama's veelal niet werkten, ik denk dat als dat nu nog zo zou zijn de maatschappij er toch anders uit zou zien. Niet alle mama's zijn gelukkig als ze thuis mama zijn, maar ik denk dat het voor de kindjes niet verkeerd zou zijn als er toch vaker iemand thuis is dan nu vaak het geval is. Ik hoop niet dat mensen het verkeerd opvatten, want ik vind niet dat er perse iets mis is met moeders die werken, want tegenwoordig moet je wel om alles te kunnen betalen
Nou ja, hier is dat heel goed te combineren, want er is elke dag wel minimaal één ouder thuis in het rijtje van 4 huizen.
Ben het wel voor een gedeelte met Buffy eens....mijn moeder is pas gaan werken toen mijn broertje ook naar school ging. Maar ze was wel elke dag om 15 uur thuis. Mijn vader was altijd tussen 12.15 en 12.45 thuis. Ik zelf heb altijd 40 uur gewerkt, tot mijn eerste zwangerschap. Toen ben ik 32 uur gaan werken. Door middel van ouderschapsverlof kon ik 2 jaar lang 24 uur werken, verdeeld over 3 dagen. Tussen het einde van mijn ouderschapsverlof en begin zwangerschapsverlof moest ik 3 maanden 32 uur werken en ik dacht: Dat overbruggen we wel even! Nou, daar ben ik na 8 weken hard op terug gekomen, want ik vind het persoonlijk veel te veel! *los van de zwangerschap* Ik had het gevoel dat ik mijn dochter alleen nog maar eten gaf en naar bed bracht. De rest van het weekend was zij ook chagerijnig, omdat ze de hele week ook heen en weer moest ivm opvang. gelukkig had ik nog genoeg verlofuren en zijn mijn vriend en ik om de beurt een extra dag thuis tot mijn zwangerschapsverlof en onze dochter is weer 180graden gedraaid en weer heel rustig en lief. Dus in onze situatie merk ik dus wel de invloed van het thuis zijn van papa en mama.
DAT vroeg ik me dus ook af..... Heel de maatschappij is veranderd.... en daarmee de opvoeding ook... of is het andersom??!!
We leven tegenwoordig meer in een maatschappij waarbij iedereen eerst aan zich zelf denkt. En je moet ook wel, want niemand anders zorgt er voor dat mijn rekeningen worden betaald. Maar ja, dat wordt dus ook mee gegeven aan de kinderen.....