Echt bemoeienissen met m'n opvoeding heb ik eigenlijk nog niet gehad. Al heb ik laatst wel een vrouw de blik des doods gegeven. Ik was met mijn zoontje in de kruidvat en hij zag iets wat hij wilde hebben. Dat mocht niet van mij en dat was reden voor een complete meltdown, denk dat ze het in het hele dorp gehoord hebben. Eenmaal aan de kassa om mijn spullen af te rekenen was hij nog steeds aan het huilen. Komt een vrouw aan en zegt ach ach wat een verdriet, wat een tranen. Nou, dat moet je bij mijn zoon dus niet doen he, dat maakt het allemaal alleen maar erger. Aangezien ik me sowieso al enorm aan het ergeren was aan het gedrag van mijn zoon, kon ik het niet bepaald opbrengen om maar gewoon vriendelijk te glimlachen. Tuurlijk kon die vrouw niet weten dat zo'n opmerking bij mijn zoon in het verkeerde keelgat valt, maar dat interesseerde me op dat moment ook niet .
Grappig. Hier is het vooral mijn man die denkt dat ijsjes eten het beste medicijn zijn tegen tranen. Niet bij tranen vanwege niet willen luisteren gelukkig. Maar als ze gevallen zijn en de knie kapot hebben bijvoorbeeld dan moet er een pleister op en ijs gegeten worden. Ok... Oma grijpt echt elke gelegenheid aan om ze snoep te geven. Maar dat is weer een heel ander verhaal.
Mijn zoontje ging ineens heel slecht slapen toen hij 10 maanden oud was. Dat heeft geduurd tot enkele maanden voor zijn 2e verjaardag. Ergens anders slapen was helemaal pet. Afgelopen Kerst paste mijn moeder 1 nachtje op, bij ons in huis. Wij moesten er een nachtje uit samen. Slapen ging net weer lekker. Was niks aan de hand geweest, hij had heerlijk doorgeslapen. Nou dat hebben we geweten, nacht erna (wij waren dus weer thuis) was het DRAMA. En die nachten daarna ook Langzaam ging het steeds iets beter maar het was ons duidelijk dat meneertje dus geen oppas moest hebben of ergens anders moest slapen. En schoonmoeder maar zeuren dat hij een keertje moest logeren bij hen. Elke keer begon ze er weer over. Zelfs mijn man werd er boos om. En zijn slechte slapen 's nachts kwam omdat hij overdag nog op bed ging. Want haar kind sliep allang niet meer 's middags op die leeftijd Binnenkort moet hij logeren bij mijn moeder (samen met zijn zus) omdat wij ergens naartoe moeten. Ik ben heel benieuwd hoe dat zal gaan. En schoonmoeder gelijk: ow dan komt hij binnenkort ook een keer bij ons.
Oh man... Sprak net een moeder in de speeltuin. Ze had een meisje bij zich van zo’n 14-16 maanden, kon al redelijk goed lopen ook. Maar die moeder raakte half buiten zinnen van mijn jongens (4 en 1). Want ze kwamen te dicht in de buurt van haar dochter. En ze raakten haar bijna aan. En ze zou misschien wel kunnen vallen. Ze corrigeerde de hele tijd mijn zoontjes. Ben ik dan de slechte moeder (gewoon druk spelende jongens)? Of is zij hyper overbezorgd? Ze zitten ook samen op de creche, denk dat de leidsters daar horendol van haar worden Kan hier zelf zo slecht tegen omdat ik vind dat kinderen ook kinderen mogen zijn. Maar moeders van van die fragiele meisjes zitten zo vaak in de ‘mijn kind mag nog geen schram krijgen’-stand.
Dat herken ik wel. Toen mijn oudste een peuter was, was ze ook een keer om zoiets aan het huilen. Zegt zo'n vrouw ook "och wat kan jij mooi zingen". En dan herhaalde ze een aantal keer tegen mijn dochter
Ik kan er nog een prachtig verhaal aan toevoegen. Vandaag ging ik in een beddenzaak kijken naar de mogelijkheden. We hebben nu een boxspring en ik heb er een cosleeper aan vast gemaakt. Het lijkt me heerlijk om een soort familiebed te maken. Genoeg plek voor iedereen, dus vroeg ik naar de mogelijkheden voor de aanschaf van een extra boxspring er bij naast. De man liet ons enkele mogelijkheden zien, maar toen we bij een bed stonden zegt ie ineens:”Ja, maar slapen ze dan echt bij jullie in bed? Dat moet je toch niet willen? Straks liggen ze er nog als ze 16 zijn?!” Ik voelde weerstand omhoog kruipen van mijn tenen naar mijn kruin. Waar bemoeit die man zich in godsnaam mee? Zijn toon was zó afkeurend. Het was ook niet echt een vraag, meer een soort van opvoedkundig advies. Alsof ik niet goed wijs ben. Ik snauwde half dat iedereen zijn eigen way of life heeft en dat je daar niet over moet oordelen. Ongelooflijk zeg. Lijkt me duidelijk dat ik daar geen bed heb gekocht.
Je had moeten reageren met: ja als ze 16 zijn slapen ze nog bij ons in bed, en dan zijn hun vriendjes/vriendinnetjes ook van harte welkom
Toen Q nog een stuk jonger was wilde ze al graag naar musea. ‘Dat is toch zielig om haar daar mee naartoe te nemen.’ Of als we op een verjaardag zijn waar ze het niet erg naar haar zin heeft dat ze een boek gaat pakken en gaat lezen terwijl een groot aantal kinderen videospelletjes aan het doen zijn. ‘Wat zielig dat ze dat van jullie niet mee mag doen en moet lezen, jullie voeden haar veel te netjes op.’ Gelukkig komen dat soort opmerkingen sinds ze in een leonardo klas zit veel minder. Opeens begrijpen mensen dat het toch echt van haar af komt, al dat ‘rare’ gedrag
Ja inderdaad. Dat zou beter zijn. Maar in mezelf wil ik dan toch voor mezelf opkomen als iemand mij zo openlijk veroordeeld. En het is ook onwetendheid. Als je kinderen uit zichzelf al graag alleen slapen, geen lastige baby’s zijn. Of je het er redelijk ‘makkelijk’ uit traint, ontdek je ook niet dat het heerlijk is voor iedereen. Het is niet mijn way of life, dat wèrd het omdat het het beste werkte. Hij zei wel: ja, mijn dochter van 12 zou dat ook nog wel willen (en dan zo’n gezicht erbij van: maar IK ben de baas). Zo en nú laat ik het los.
Kinderen mogen zeker kinderen zijn, maar als ik een jonger kindje zou hebben en ik zou drukke jongens om haar heen zien rennen die niet goed opletten, zou ik er ook wel iets van zeggen. Maar zou liever hebben dat de ouders van die jongetjes er iets over zeggen tegen hun kinderen
Tuurlijk, dat doe ik ook. En ik zeg dat ook tegen andere jongens als zij zo spelen rondom mijn kinderen. Maar nu was er niks aan de hand. Alleen een moeder die haar dichter het liefst opsluit in huis
Dat mensen ervan overtuigd zijn dat hun kinderen bepaalde dingen doen door invloed van henzelf. Bijv ze zijn zo makkelijk met slapen omdat wij daar nooit moeilijk over hebben gedaan. Of: ze slapen overal want we namen ze al jong overal mee naartoe. Na drie kinderen ben ik erachter dat het zo echt niet werkt. Elk kind is anders ook al doe je als ouder exact hetzelfde met alledrie.
Is de speeltuin dan wel de juiste plek? Voor zo’n meisje? Heel veel ouders van met name jongens komen daar juist om ze lekker uit te laten razen.
Echt zielig . Mee naar een museum. Een tijdje terug zijn we naar een museum geweest en mocht oudste een vriendje meenemen. Bleek dat die jongen (10) nog nooit een museum van binnen had gezien. En die kwam met enthousiaste verhalen thuis! Was echt leuk om te zien.
Wij hebben een man met die denkwijze in de buurt wonen. Hij zegt het niet maar je ziet aan hem wat ie denkt. Zeker als mij zoon met de knalroze kinderwagen van zijn zus komt langs gelopen, met in de ene hand ook nog een knalroze tas van Frozen.
Hier werd het tegen zoon van (toen) 8 gezegt Nou mag ik die man toch al niet erg graag dus die kreeg de wind van voren. Vaders zorgen ook voor kinderen en moeders rijden ook auto dus jongens mogen met poppen en meisjes met autootjes zei zoon ooit eens tegen een kind die ook commentaar gaf. Inmiddels is zoon ruim 9 en pakt nog regelmatig zijn pop of knuffel, zeker in drukke periodes
Dat kind ik wel, uitrazende jongens mogen ook leren uit te kijken voor kleinere kinderen. Een speeltuin is niet alleen voor kinderen om uit te razen.
Ik vind het vooral irritant als moeders met maar één jong kindje van alles vinden van moeders met twee of meer (iets oudere) kinderen. Ik denk zo vaak, wacht maar jij! Precies wat mijn schoonzus vroeger van mij dacht haha. En waar ik ook een hekel aan heb zijn mensen die de mening of het gevoel van mijn kinderen niet serieus nemen. Mijn zoontje heeft er een hekel aan als mensen hem over zn koppie aaien of aan zijn haar zitten. Toch gebeurt het zeer regelmatig dat volslagen vreemden dat doen. Tot een paar maanden geleden ging hij dan helemaal uit zijn plaat, maar vandaag zei hij keurig ‘je mag niet aan mijn haar zitten want dan gaat het helemaal in de war’. En die mevrouw deed het gewoon nog een keer en zei dat hij zulk mooi haar had. Dan moet je dus niet raar opkijken als hij uithaalt. Ik vind het sowieso belachelijk dat mensen mijn kinderen altijd moeten aaien, ja ze hebben prachtig superblond haar, maar het zijn geen aapjes of zo. Bah.