Dat moment bij het open water, dat wij duidelijk tegen sm zeggen dat we niet willen dat ze ver het water op gaat met onze kinderen. Het dan toch doen en daarna zeggen dat je het zwemmen wel moet bijhouden anders leren ze het nooit. En toen waren ze midden op het water en begon het te regenen en onweren Jaar later; gewoon weer doen.. Om meerdere reden wil ik niet dat onze kinderen op open water met een luchtbed naar de overkant gaan. Ik vind het gewoon niet nodig. Daar kan ze wat van vinden maar in dit geval bepaal ik. Dat is meteen de reden dat ze ze nooit mee krijgt naar open water.
Van de week kreeg ik deze app van m'n moeder over m'n 10 weker: "Hij moet wel vast wennen aan anderen ivm eenkennigheid. Hij is nu erg op juliu geconcentreerd immers." Super ouderwets. Mijn repliek: "Sorry maar dit vind ik echt een heel raar bericht. Eenkennigheid ga je niet tegen door je kind sneller te laten wennen aan anderen. Eenkennigheid is een normale fase. Die fase gaat het snelst voorbij als het kind er vertrouwen in heeft dat je er bent voor je kind en wanneer je een sterke band hebt met je kind. Dan het gefocust zijn op ons: je doet overkomen alsof dat negatief is. Vinden wij juist positief! Verder moet hij niets, zeker niet van anderen. Ons kind, onze opvoeding." Laatst ook schoonma:" Nou, anders moet je hem maar gewoon op flesvoeding doen, want jullie moeten er ook niet aan onderdoor gaan."
Ik ken iemand die alle metalen handgrepen van haar meubels heeft afgeschroeft toen haar baby ging kruipen, de vierkante tafels de deur uit heeft gezet, en de hele vloer heeft belegd met vloerkleden. Alleen maar zodat het kind zich onmogelijk kon bezeren. En dan kwamen ze bij ons op bezoek, met onze 3 rondvliegende druktemakers...
Moeder; geef je je kind wel te eten???? (Zoon eet amper laatste week en is erg afgevallen, hij at ineens daar net 6 (!!!) Boterhammen) Ik: nee, hij is mij duur genoeg en ik hou niet van dikke kinderen. Was gelijk klaar hahaha
Mijn 2 jarige is regelmatig een ware draak. Met de nodige drift- en huilbuien. Mijn moeder denkt vaak dat ik niet streng genoeg ben. Dus zij dacht het wel te kunnen. Gevolg is dat zoontje nog onmogelijker wordt. Zij: ik snap niet van wie hij het heeft, jullie waren nooit zo. Nee mam, hij IS ook niet mij. Hij is gewoon zichzelf. En dit krijgen we er ook bij.
Ik vind die laatste opmerking anders een heel verstandige. Als je bijna aan bv onderdoor gaat is het misschien verstandig om fv te overwegen vind je niet?
Hangt denk ik vooral van de context af. Het advies opzich is niet verkeerd want ee zelf aan ondergaan moet niet. Maar als het normaal goed verloopt en misschien net die ene dag niet zo lekker is het geen fijn advies