Oh ja, heel herkenbaar. "Je moet gewoon consequent zijn, dan weten ze dat dat gedrag niet toelaatbaar is" ja joh, want van consequent zijn verandert haar DNA (hier eentje die een genetische afwijking heeft, met daarbij chronisch moe/verstandelijke beperking en daarnaast eentje met 'forse ADHD' )
Oja!!!! "Is toch lekker".... JUP een suikerspin ook. "Ach geef dat kind toch wat"...dat kind is nog steeds blij met een soepstengel omdat ie niet beter weet. Dikke prima mijns inziens.
Simpel, omdat IK haar moeder ben en bij elk woord dat haar volgt afkappen. Ik ben dr moeder en ik ben jou geen verklaring schuldig punt.
Oh dit is zo vreselijk herkenbaar! Ik had in de kraamweek al aangegeven dat ik de honden voorlopig niet bij mijn kersverse baby in de buurt wilde hebben, vond ik eng. Mijn schoonmoeder pakte zo de maxi cosi met mijn dochter erin en zette haar bij de hond neer, ondanks dat ik had gezegd dat ik dit niet wilde en ook had uitgelegd waarom. Toch vond ze het op dat moment ook nodig om mij meermaals te vragen waarom ik het niet goed vond... en “omdat ik het zeg” was niet goed genoeg.
It takes a village to raise a child. Ik kan echt serieus dus niks bedenken. Maar trek me eigenlijk ook nooit ergens iets van aan tenzij ik denk... goh dat is het proberen waard.. ofzo.
Haha vreselijk he? Einde van het liedje was ook nog dat niemand begreep waarom ik vervolgens uit mijn plaat ging.
Over mijn baby die vanaf dag 1 een hopeloze slaper is en overdag alleen op de arm of in de wagen slaapt: “Je moet ‘m gewoon slaperig, maar wakker in bed leggen.” “Je moet ‘m ook gewoon laten huilen, krijgen ze niks van” “Tsja, je had ‘m ook nooit in slaap moeten wiegen”. ...
Ik kan me niet echt iets bedenken. Alleen dat mensen vinden dat mijn kind vlees moet eten. Tja doe maar! Probeer maar! Ge krijgt het er zelfs met dwang niet in. Sinds wij zijn keuze hebben geaccepteerd doet hij wel zijn best om andere producten te eten. Voorheen was het geen vlees, geen groenten, geen aardappels, geen pasta,... Nu probeert hij het wel en stilaan komt er steeds wat bij. Maar vlees zal je er de eerste jaren niet in krijgen en misschien helemaal nooit. Door hem ben ik nu ook vegetariër geworden.
Hier valt t wel mee. Goed bedoelde adviezen luister ik naar en denk ik over na, dat maakt me een meer genuanceerdere opvoeder denk ik. Ik ben dus wel blij als mensen gewoon zeggen wat ze vinden. Schoonmoeder had eerder wat ouderwetsere ideeën over opvoeding en ik ben blij dat ze dat destijds uitsprak zodat we erover in gesprek konden. Heeft ons beiden en vooral de kinderen veel gebracht. Ik vind losse opmerkingen van vreemden wel vervelend. Voorbeeld: jongste luisterde niet wilde perse bij iets blijven staan. Naar een paar keer te hebben aangekondigd dat we verder gaan dus gezegd, oké dan loop ik nu door, liep ik dus echt door. Dan op het laatste moment komt mijn jongste tot de conclusie dat ik echt doorloop en komt ineens wat huilerig in actie. Zegt een oude man: ja hij heeft ook nog maar kleine beentjes en jij loopt veel te hard. Euhhhh
Geen idee hoe het komt, maar heb er nooit zo'n last van. Ja ik krijg vast wel eens een opmerking van zus of zo moet je het doen, maar boeiend... het is maar wat je er zelf mee doet.... niet druk om maken dus
Mijn zoontje eet al jaren slecht. We hebben zelf al van alles geprobeerd, overleg gehad met consultatiebureau en huisarts. Aangezien hij goed groeit, goed actief is, maken zij zich geen zorgen. Omdat wij het belangrijker vinden dat de maaltijd aan tafel voor iedereen gezellig is, maken er zelf ook geen problemen van. Hij krijgt blijkbaar toch voldoende binnen. En volgens huisarts is het vaak een periode van enkele jaren, maar gaan kinderen over het algemeen allemaal 'normaal' eten. Maar dan heb je ook vaak reacties als. Als het de mijne was geweest, dan had ik d het wel geweten... En wij doen het altijd zo en werkt prima... Als ze honger krijgen, eten ze vanzelf enz. Ook wel eens gehad dat familie dan wel even zou gaan helpen met hapjes voeren, spelletjes met vliegtuigje spelen enz. Alsof wij dat allemaal nog niet zelf geprobeerd hebben. Ik ga er nog steeds maar vanuit dat ze het met de beste bedoelingen zeggen en doen. Dus kan het redelijk makkelijk van me af laten glijden. Wat we ooit ook eens meegemaakt hebben is dat ons zoontje compleet flipte in een drukke stad. Te druk, moe, warm. Kreeg om iets simpels zijn zin het niet. En uit het niks een enorme krijspartij als resultaat. Dus wij waren ook druk om hem te kalmeren en vooral zo snel mogelijk uit de drukte naar huis te gaan. Dan heb je ook mensen die dan over zijn rugje gaan wrijven. Ach gossie, ben je zo verdrietig. Of een grappige opmerking proberen te maken om mijn zoontje te laten ophouden met huilen. Wat dan vaak nog meer averechts werkt. Niet echt handig als je op zo'n moment letterlijk je handen aan hem vol hebt. Daar kan ik dan soms wel slecht tegen, hoe goed bedoeld ook.
Haha ja. Maakte een tijdje geleden de fout om me te gaan verdedigen. Ik zei zoiets als “ja hij was meteen al een slechte slaper, net als zn zus. hij had erge krampjes en mogelijk verborgen reflux en het enige waar hij rustig van werd is wiegen, dus zodoende...” “Oooh maar dan heb je ‘m gewoon de verkeerde voeding gegeven! De zus van een nicht van een buurvrouw van een oudoom van die van de hoek gebruikte ... voor dr kind. Werkte meteen!” Ok.
Oh ja dat vind ik ook vreselijk Mijn eigen moeder heeft daar juist een handje van , iets lekker kan nooit in normale hoeveelheden en zelfs voor het eten kan ze mijn kinderen nog van alles toestoppen. Als ik haar zeg dat wij dat vroeger toch echt niet kregen dan krijg ik als antwoord : maar daar ben ik oma voor. Ja en ik ben de moeder en ik bepaal wat ze allemaal wel en niet eten op een dag. Hier krijgen ze ook elke dag 1 dingetje , vind ik niet meer als normaal.
Ja mijn sm vond dat ik prima langs hun erg grote springende blaffende hond kon lopen met de maxicosie. Ik heb haar gevraagd of ze mij een nieuw kind kon geven als het wel mis ging.