Het enige waar ik me aan ergerde waren de opmerkingen over borstvoeding. Sjeeeeee geef je nu nog steeds de borst (na 6 maanden) ik snap dat niet, waarom stop je er niet mee. Is toch nergens voor nodig zo lang. Zelfs mijn moeder. Gelukkig heb ik echt lak aan wat andere mensen zeggen en vinden, heb 2x tot ruim een jaar borstvoeding gegeven. Verder denk ik dat iedereen zijn best doet om het zo goed mogelijk te doen. Maar ik heb soms ook mijn bedenkingen bij de opvoedingsskills van andere ouders. Maar ik hou mijn mening wel voor me.
Ik kan niet zo goed iets bedenken. Ons zoontje zou ik heel graag om zeven uur willen laten slapen, maar slaapt meestal pas rond negen uur, als het niet later is (ook op schooldagen, hij heeft niet veel slaap nodig...). Heeft iemand hier misschien een bemoeizuchtige tip voor Maar ik snap wel dat sommige opmerkingen echt heel vermoeiend zijn... ene oor in andere oor uit, hoe lastig het ook is.
Dot vind ik echt idioot. Dan zeg je toch oh misschien vind hij dat doekje niet fijn? Ze probeerde het echt uit zn handje te rukken, dus hij ging alleen maar harder huilen. Heb haar tot 3x toe uit de wagen moeten trekken. Was echt in staat een mep te verkopen.
Het helpt om te bedenken dat het meestal meer zegt over de ander dan over jou. Waar ik echt slecht tegen kan is mensen die vertellen dat hun kind al met twee helemaal zindelijk waren als ik vertel over de problemen van onze 5-jarige. En dan gaan ze mij alle standaard adviezen geven. Zo van. Je moet hem gewoon eens in zijn blote billen laten lopen. Heb ik ook gedaan. Binnen drie dagen was het klaar. Dan vertel ik dat hij het gewoon liet lopen, en pas merkte dat hij geplast had als hij natte voeten kreeg. En verder. Lief bedoeld misschien, maar als je niet erg vind volg ik enkel nog het advies van de specialist waar hij onder behandeling is. Krijg je prompt het advies naar een ander ziekenhuis te gaan
Echt dit. ook met stipt op 1 mijn grote ergernis. En mijn andere is, gewoon de totaliteit van alle ongevraagde meningen, die haaks op elkaar staan. Binnen 10 minuten gehoord: - Nee je moet echt stoppen met bv, dat is de reden voor alle ellende (die we overigens niet hadden) - Nee kv moet je echt nooit geven, dan gaan ze kapot. - Nee je moet echt echt met 6 weken al beginnen met biefstuk geprakt met liga en sinaasappelsap, worden het goeie eters van - Nee je mag echt pas na 8 maanden vast eten geven hoor, dan pas zijn de darmen rijp, en dan ook nog volgens een heel streng opbouwschema. - JE DOET HET HELEMAAL VERKEERD, zie je dat dan niet? En toen kwam de ongevraagde opmerking waar ik van moest huilen: - Je doet het super meid. Ik ben zo trots op je (die kwam van mijn moeder.) zou ons mensen sieren als we gewoon i.p.v. ongevraagd advies eens een ongevraagd compliment geven. Denk dat veel ouders daar een stuk meer aan hebben
Ik heb inmiddels wel geleerd om adviezen van mijn omgeving het ene oor in en het andere oor uit te laten gaan. Waar ik me wel groen en geel aan erger zijn foute adviezen van professionals. Zoals de verloskundige die mij adviseerde om onze zoon tussen ons in onder het dekbed te laten slapen. De kraamverpleegkundige vertelde toen dat er kort geleden op die manier nog een baby gestikt was in haar verzorgingsgebied. En over de foute meningen van in autisme gespecialiseerde professionals over mijn zoon met klassiek autisme kan ik een boek volschrijven. Bijvoorbeeld hun observatie dat hij verstandelijk beperkt is en dat zijn gedrag daarop aansluit (nee dus, hij heeft autisme niveau 3, maar test een normaal IQ op non verbale IQ tests, maar op de één of andere manier is het bij een groot deel van hulpverlenend Nederland nog niet doorgedrongen dat dit ook kan). De opmerking dat regressie er nou eenmaal bijhoort is ook zo'n mooie, inmiddels weten we dat hij ptss heeft opgelopen op de picu, maar hulp ho maar, waar een kind zonder autisme dat in dit geval wel gekregen had. En zo kan ik helaas nog even doorgaan. Natuurlijk heb ik ook de goedwillende collega die mij een artikel met dieetadviezen doorstuurt om te helpen met autisme, maar daar heb ik dan weer niet zo'n moeite mee. Hij weer niet beter, probeert mee te denken, en het is bovenal zijn vak niet.
Wij hebben hier een oudere vrouw in de buurt die zich met alle kinderen loopt te bemoeien. Afgelopen week liep ik buiten met de baby in de kinderwagen en mijn zoontje naast ons, niks aan de hand tot dat hij op de straat een pakje snoep ziet liggen en dat op wil pakken, gaat natuurlijk niet gebeuren, we weet waar het vandaan komt en wat er in zit dus ik zeg dat ik dat niet wil hebben. Kind flipt totaal en ik zeg er wat van natuurlijk, komt die vrouw er aan met ' aaach hij heeft net een zusje, het is voor hem ook niet makkelijk, laat hem toch gewoon!' Ehm nee, mijn kind hoeft niet de hele straat bij elkaar te gillen omdat hij niet van de straat mag eten. Die zelfde vrouw moest ook nog even melden dat V het vast te warm had, dat de kinderwagen groter moest want vroeger konden ze tenminste ECHT liggen in die bakken, (niks mis met onze kinderwagenbak maar oke in haar ogen wel) Dat het beter voor R was dat hij met ons mee zou fietsen ipv lopen (huh??) en of ik wel een hondentrainer in de arm had genomen want een hond en een baby kan ECHT niet samen. (onze hond eet nog geen vlieg op en is van pup af aan bij jonge kinderen geweest)
Van sommige bemoeienissen hier wordt ik al lichtelijk pissig. Maar goed dat ze dat niet bij mij hebben geflikt. Die vrouw met dat doekje en drie keer waarschuwen.... Ik zou zoöloogpissed of zijn geweest dat ze de volle laag had gekregen...
Oja dat je verwende kinderen krijgt als ze in je bed mogen slapen. Ja, het zal. Beter verwend dan verwaarloosd dan maar. Gelukkig verder niet echt. Van sommige dingen die ik hier lees kan ik me heel goed voorstellen dat je pissig wordt.
Mijn zoon heeft klassiek autisme en PTSS ,opmerkingen genoeg hierover! "hij groeit er wel overheen" is een veel gehoorde uitspraak,zelfs van zijn vader (nu niet meer in beeld) of de vraag of ik vroeger ook zo was als zoon ,ehm nee, ik heb geen ASS.Of de buuf "maar je ziet niets aan hem hoor" ,nee jammer genoeg is er geen oormerkje te koop zodat het te zien is.Opmerkingen van vreemden ,tsja ,vroeger was je gewoon druk nu heeft ieder kind wel wat...Ik heb inmiddels een behoorlijk gladde rug...
Oh hemel.. dat is echt heel vervelend. En wat je zegt; de stempel komt ná het gedrag . Niet andersom. Heel jammer. En hopelijk kun je het wat van je af laten glijden !
Sinds ik zelf mama ben geworden ben ik voorzichtiger geworden met ongevraagd advies te geven... Vroeger kon ik bv. wel eens denken dat mijn schoonzus haar kinderen te weinig liet logeren, zij denkt nu vast dat ik ze te vaak laat logeren , maar ik spreek het zeker niet meer uit, omdat ik het niet fijn zou vinden dat zij het uit zou spreken... Voor de rest vraag ik vaak advies dus dan ligt het anders, ik ben vrij onzeker dus laat dat advies maar komen, ik neem alleen mee wat bij mijn/onze opvoeding en persoonlijkheid past
Mijn zoontje heeft autisme. -harder aanpakken -meer straf dan snapt hij het wel -als mijn kind zich zo zou gedragen.... Begrijp me niet verkeerd, ik hou van mijn zus, we kunnen het ook goed met elkaar vinden. Zij is een paar jaar jonger dan ik, eind 30. Geen kinderen en nu een tijdje een relatie, inclusief kinderwens. Zij heeft (o.a. door ADHD) moeite met bepaalde verantwoordelijkheden in het leven. Is op sommige gebieden nog erg “jong” Toch krijg ik de laatste tijd soms opmerkingen over mijn kinderen, en de opvoeding. Ik kan daar slecht tegen. Sorry maar...je hebt geen idee! Een van de toppers was toch wel dat we bij haar kwamen lunchen. Ze vond dat mijn kinderen weinig lusten. Zegt ze : als ik kinderen krijg, is het gewoon jammer voor ze, ze eten maar wat de pot schaft en anders niet! Ja. Met die gedachte ging ik ook het ouderschap in. En de eerste jaren ging het ook geweldig. Ze aten alles. Helaas bleef het niet zo. Maar nu heb ik een goede eter, een gemiddelde eter, en een pubert die kijkt en zegt: ik lust het niet. Helaas lusten ze haar linzen met avocado prakje niet. Maar ik slaag er gelukkig wel in om ze bijna elke dag een maaltijd met voldoende groenten te laten eten. En op dag 7 mogen ze een patatje. Ik moet altijd aan dit filmpje denken
Ik had deze op mijn facebook gepost. Echt helemaal zoals het kan zijn Ik heb ook van die fijne schoonfamilie. Bij sommige dingen word gewoon letterlijk gevraagd "waarom"? Mijn standaard antwoord is tegenwoordig "daarom". Ik ga het allemaal echt niet meer uitleggen waarom wij dingen doen zoals wij ze doen, toedels.
Zo herkenbaar. Ik lust zelf helaas weinig, blijf proberen maar er zijn een hoop dingen die ik niet lust en mijn middelste heeft daar ook last van. Die opmerkingen af en toe
* laat dat kind toch als ik zeg dat iets van mij niet mag (jij mocht dat vroeger ook, dat is hun opvoeding niet de mijne) * volgens sommigen zijn wij te strikt met bedtijden, nou ze willen met weten hoe wij ze dan de volgende dag hebben als ze slaaptekort hebben. * ze mogen geen prik van ons, ook te streng (9-7 jaar) * en dat ze moeten helpen opruimen, voornamelijk hun eigen spullen/kledingstukken Mijn schoonvader bemoeit zich nu niet overal meer mee aangezien ik gewoon heel netjes gezegd heb dat wij de ouders zijn en hij zijn tijd heeft gehad. (Met bestraffen bemoeide hij, niet vervelend maar wel zo dat de kinderen moesten lachen)