ik zou het een tweede keer vragen, wil het kind dan nog niet is het hier simpel. De eerstvolgende keer dat hij/zij aan mij vraagt om iets te doen is mijn antwoord dan ook gewoon nee. Jij wilde mij niet helpen, hoef ik jou nu ook niet te helpen. Leren ze naar mijn idee het snelst van zonder dat ik boos hoef te worden.
Ik kan mijn kinderen prima vragen iets te doen en dan doen ze het ook, ook al hebben ze geen zin. Soms krijg ik wel eens als antwoord nee en dan zeg ik dat het eigenlijk ook niet als vraag bedoeld was. Ze snappen prima hoe het werkt. Mijn oudste is wel aan het puberen maar daar is dan sowieso niets mee te beginnen
Ik stel geen vragen, althans het is best duidelijk dat het geen vraag was. Als ik wil dat ze haar rotzooi opruimt vraag ik "ga even je rotzooi opruimen alsjeblieft!", bij geen gehoor zeg ik dat nog eens... Als ik het een derde keer moet gebeuren dan komt er standaard achteraan "of moet ik het doen" en dan weer ze dondersgoed wat er daarna gebeurd... Dan knikker ik de "rotzooi" (wat dus haar speelgoed is) in de kliko... En dat werkt perfect. Heb ik maar 1 keer hoeven doen (en voordat iedereen roept oooohhh wat erg... Het zat in een plastic tas die ik er zo weer uit kon vissen) en daarna kwam de klik... Soms krijg ik nog nul op het request en dan hoef ik alleen maar te zeggen "je weet wat er gebeurt als ik het ga doen" Overigens vraag ik iets max 3 keer... Daarna volgt de consequentie...
Ik heb een keer een rubber piet piraat zwaard door midden geknipt. We waren naar plopsaland geweest en een dag later sloeg zoon me (voor hem als grapje) met dat zwaard. Ik heb gezegt dat ik niet wilde hebben dat hij mensen ermee sloeg. Hij deed het weer. 2e keer zei ik het niet wilde hebben en dat hij moest stoppen. Hij doet het weer. Toen was mijn laatste waarschuwing dat als hij het nogmaals deed ik zijn zwaard doormidden zou knippen (in de hoop dat dat wel indruk maakte) helaas niet want hij sloeg me weer. Met pijn in mijn hart heb ik dat zwaard waar ik nog geen 24 uur eerder €30 voor betaalde door midden geknipt. Sinds dien weet hij alleen wel dondersgoed dat als ik iets zeg ik het ook echt meen. Mijn man heeft een handje van concequenties roepen en niet nakomen maar ik doe wat ik zeg.
O ja... En zeuren betekent standaard dat het tegenovergestelde gebeurd. Dus zeuren in de super als er al koekjes of snoepjes kar liggen resulteert in het terugleggen van alles en dan is er dus niets. Zeuren in de action betekent dat we met lege handen de winkel uit lopen .
Precies, een kind heeft dat dus gewoon even te doen! Ik ga toch niet over alles zo redeneren zeg. Wat wel op het moment grappige tegenstellingen zijn hier in huis. Mijn 5 jarige kleuter zou het helemaal cool vinden om zo'n klusje te mogen doen. En mijn 10 jarige heeft na eerst een kwartier zuchten en steunen een flinke schop onder dr hol nodig
Het kind is 8, geen 4 hoor! Denk je echt dat TS een klusje laat doen, terwijl het te zwaar zou zijn etc. Ik vraag het 1 keer, is het nee, dan voldoe ik ook niet met een wedervraag. Inmiddels kennen ze de drill en vragen ze of dit ook over 30 min (etc) mag. We hebben een gezamelijk huishouden ieder graat zijn steentje bij... En ik ga niet alles uitgebreid analyseren, gewoon doen omdat ik zeg dat het ff moet, gewoon klaar, niet met je ogen rollen of zuchten, doe het!
Hier net zo. Ik krijg van mijn kinderen regelmatig de reactie: maar u vraagt of ik het wil doen, maar ik mag geen nee zeggen? Klopt. Ik vind het als vraag vriendelijker klinken dan: je moet ... Dus zeggen ze nee? Dan wordt het een opdracht: je moet ...
Kijk daar mee uit! Dat zei ik namelijk ook een keer. Het antwoord was: oh doe maar hoor ik speel er toch nooit mee Tja wat doe je dan?
Ik zou “wil je” niet gebruiken Ik zou zeggen : pietje gooi dit eens weg, pietje doe dat eens Als hij een paar keer weigert dan hangen er consequenties aanvast : afhankelijk van de leeftijd natuurlijk : geen tv of computer/tablet tot het klusje gebeurt is
Haha, herkenbaar. Maar wanneer de jongste het dan gaat doen wil de oudste het toch ook ineens en andersom ook. Hier ook gehad dat mijn oudste met een brutale mond zei dat het wel weg mocht. Prima dan gaat het meteen letterlijk in de prullenbak. Brullen op dat moment. Ik heb toen de keuze gegeven of het blijft in de prullenbak en er komt niks voor terug of hij denkt voortaan goed na voordat hij zulke dingen zegt want ik voer het uit. Heb ik 1 keer moeten doen, daarna probeerde hij me nog een keer uit, ik vroeg weet je het zeker want ik doe het. Het was daarna gelijk klaar.
Ik gooi datgene weg waar ze mee had gespeeld dus die ene keer was dat wel heel belangrijk. Het is tot nu toe ook maat een eenmalig iets geweest... Ze snapte gelijk hoe het ging werken. Tegenwoordig hoef ik enkel te dreigen
Overigens zou ik het dan alsnog weggooien. Eens kijken hoe stoer ze dan nog is. Vaak is dat gewoon een tegenreactie om te kijken of je het echt doet. En anders is mijn reactie gelijk "o.. Maar dan kan het idd weg als je er niet meer mee speelt, is het gelijk opgeruimd ".
Sterker nog... ik zou het m’n kind dan zelf in de prullenbak laten gooien. Onder het motto: kan me niet schelen of je het in de kast zet of in de prullenbak gooit, maar opruimen zul je! Al moet ik zeggen dat ik nooit zou dreigen goed speelgoed weg te gooien. Vind ik niet zo’n goed signaal. Dus bij ons zou het dan in de mand moeten waa ik speelgoed in stop voor markplaats of de kringloop.
Bij mijn dochter werkt de tactiek, maar mijn zoon gooit het zonder enige probleem gewoon weg, jammer dan! Haalt zijn schouders op en gaat verder met zijn leven... Heel frustrerend... die heb ik meer met buitenspelen, vriendjes afspreken etc.
Dank jullie wel voor de reacties, ze zijn zeker nuttig. Ik heb een neiging om boos te worden en dat moet ik gewoon niet doen. Dus inderdaad maximaal 3 keer vragen en daarna volgt een consequentie
Nee, niet vragen... Dan leer je kinderen dus dat je altijd ja moet zeggen op een vraag. Dat is toch raar? En dan later kunnen die kinderen weer op een assertiviteitscursus omdat ze geen nee kunnen zeggen. Zeggen jullie altijd ja op een vraag? Dat hoop ik niet voor je. Je kunt toch gewoon zeggen: breng jij dit even voor mij naar de glasbak alsjeblieft. Dat is niet verschrikkelijk commanderen, maar het kind heeft dan in principe geen keuze meer. Dan pas kun je bijvoorbeeld na 3x zeggen er een consequentie aan verbinden.