Nee. Maar jij hebt je kind een tik gegeven uit frustratie. Ik heb mijn zoon een til gegeven vanuit opvoedkundige optiek (iets verboden, uit situatie gehaald etc etc). Vind ik iets heel anders. En nee mijn zoon is geen engel absoluut niet. Soms probeerde hij de poepluier over zich heen te smeren. Tja doorgaan en vooral niet nadenken.
Je zoon zal dat verschil ook echt merken... Sorry, maar jezelf voor laten staan vanwege de SOORT tik die je geeft? Dat vind ik wel bijzonder....
Ja, dat is mij ook wel eens gebeurt hoor.... Die keer dat ik Tobias terug heb gelegd in bed, was hij echt heel erg aan het krijsen en ik wist écht niet meer wat ik moest doen. Het voelde alsof hij me expres aan het tergen was (vermoeidheid doet rare dingen met je gedachten ). Toen pakte ik hem op en heb heel boos naar hem gekeken en met enige stemverheffing gevraagd wat ie nou van me moest en dat ie moest kappen. Pas toen ik dat had gedaan zag ik dat ie met enorm grote, betraande ogen naar me keek, helemaal hulpeloos en van streek. Toen heb ik hem ook nog eens teruggelegd omdat ik dus zo was geschrokken van mezelf. Echt een dieptepunt, zo ver is het gelukkig nooit meer gekomen, omdat ik het nu op tijd bij mezelf herken en omdat ik nu ook wat beter in een ritme zit met hem en dus vaak wel weet waarom hij huilt en wat ik eraan kan doen.
Uhh een tik is een tik, of het nu uit frustratie is of vanuit opvoedkundig oogpunt. Naar mijn mening bestaan opvoedkundige tikken overigens helemaal niet. Het is altijd een teken van onmacht.
@KimkWat een hypocriet antwoord zeg...alsof 'weloverwogen' een tik geven zoveel beter is. Nee, als je er bewust voor kiest ben je goed bezig... @TS ik herken je frustratie wel hoor. Een tik heb ik nooit gegeven, maar wel een paar keer veel te hard uit mijn slof geschoten en geschreeuwd. Vreselijk voel je je dan achteraf hè... Ik moet zeggen dat naarmate de kinderen ouder worden ik heb geleerd om dit voor te zijn. Als ik boosheid voel opborrelen dan loop ik weg en ga op de gang tot 10 tellen. Wat ook helpt is, als ik weet dat er een situatie aankomt waarin de kans aanwezig is dat ik boos ga worden, ik tegen mezelf zeg dat ik niet boos ga worden... Oefening baart kunst...wees niet te streng voor jezelf...ook als moeder ga je een leerproces door! Dat je je ervan bewust bent scheelt alles.
Hmm... Dat kan. Ik zal in iedee geval nooit uit frustratie een tik geven. Maar op dat moment had hij al 5x bij zijn zusje duplo in de momd gestopt. Tja dan ben ik van het wie niet horen wil..... Dus een zachte tik. En hij begreep het prima want ik heb geen duplo meer gezien bij momd zusje.
Bedankt voor je reactie!!! Had dit onderwerp niet moeten posten, zie wel vaker in topics hoe mensen elkaar veroordelen. En oh, wat doen ze het zelf allemaal toch goed....
Ik kan mij voorstellen dat je boos bent wanneer je kind begint te klieren op de commode. Dat doet de mijne hier namelijk ook werkelijk ALTIJD. En soms helpt ook inderdaad niks. Heel irritant! Ik kan dan ook wel eens goed boos worden, maar ik zucht heeeeeel diep, hou de luier dicht (ja ik heb een jongetje, dus dit deel is cruciaal) en blaas heel hard 'scheetjes' op zijn buik. Op zo'n moment moet hij keihard lachen en stopt hij met draaien, want hij zit mij aan te staren. Nou ja, misschien is dat je opvoedkundige 'blaastechniek'. Het geeft wél het gewenste effect zonder dat je hoeft te tikken. Misschien kun je hier wat mee???
Gelukkig zitten hier alle super mama's hè die allemaal heilig zijn en vooral NOOOOOIT wat fout doen Niks van aantrekken hoor TS!!! ik kan het me wel voorstellen dat je soms zo wanhopig bent dat je het gewoon even niet meer weet..
@Nora83: mijn reactie was in elk geval niet bedoelt om je te veroordelen, sorry als je hem wel zo hebt opgevat. Uit jouw eerste bericht begreep ik, omdat je het over opvoedkundige tik had, dat het een overwogen keuze was. Daarom zei ik dat ik dat niet van plan was. Ik kan me echter wel heel goed voorstellen dat je eens uit je slof schiet. Zoals ik al had gepost heb ik wel eens geschreeuwd tegen Tobias en voelde me daar achteraf ook heel schuldig over. Zó schuldig zelfs dat ik naar de dokter ben geweest omdat ik dacht dat ik wel eens een PND kon hebben. Dit bleek het gelukkig niet te zijn. De dokter vertelde me toen wel dat er echt héél veel vrouwen zijn die met dit soort gedachtes rondlopen, van "ik geef je een lel als je nu niet stil bent" tot "ik gooi je uit het raam" of "ik sla je met je hoofd tegen de muur". Gelukkig brengen mensen dit niet (vaak) in uitvoering, maar volgens de dokter zijn er dus heel veel mensen die wel af en toe met zo'n gevoel rondlopen.
Ik ben in ieder geval zelf nooit slechter geworden van een opvoedkundige tik. Manlief ook niet. En als ik soms kinderen van 6 zie die hun moeder uitscheldem denk ik goh ja die verdienen wel een opvoedkundige tik. Anyway ik heb mijn zegje gedaan. Ts: volgende keer gewoon weglopen en rustig ademen en teruggaan.
Mijn oudste was ook een ramp op de commode. Wat ik deed was hem verschonen op de grond, voor hem zitten en dan (zachtjes!) mijn voeten op zijn bovenarmen leggen. Hierdoor kon hij niet draaien en bleef hij rustiger liggen. Scheelde een heel gevecht op de commode. Toen hij eenmaal kon staan was het drama over, want verschoonde toen staand.
Pff ik heb mijn oudste 2 kinderen van 8 en 10 jaar weleens een opvoedkundige tik gegeven maar niet met 10 maanden. Ik vind het wel zielig moet ik zeggen.Als ik aan mijn jongste kindje terugdenk toen ze 10 mnd was kan ik me echt niet voorstellen dat ik haar een tik had kunnen geven omdat ze vervelend was op de commode. Moet je maar niet meer doen want als dat nu al begint met 10 maanden dan is straks het einde zoek wanneer ze straks een peuter is en die alles doet waar ze zin in heeft en lekker eigenwijs doen en niet luisteren.
Ik heb niet alle reacties gelezen. Ik ben zelf niet van plan om mijn kinderen te gaan slaan. Zeker niet als ze 10 maanden zijn! Dan is er nog niks om op te voeden, of iig nauwelijks iets. Dus om het dan een "opvoedkundige tik" te noemen is niet echt passend. Het echte opvoeden moet nog beginnen. Ik hoop dat je er in de toekomst niet meer naar zal grijpen.
Hier word ik toch ook wel erg verdrietig van. Arm mannetje maar goed je voelt je er zelf al rot genoeg over.
We hebben het nu over een baby van 10 mnd. Dat kun je niet vergelijken met bijv een peuter die tig keer zijn vingers in het stopcontact zit te porren en die je een tik op zijn vingers geeft.
Bah...wat wordt hier veroordelend gesproken. Tuurlijk is het niet goed, maar ik denk dat het heel veel moeders wel eens is overkomen! Hier ook hoor, 3 kids in 4 jaar...bij allemaal ben ik wel eens uit mijn slof geschoten, zelfs onder het jaar wel eens, helaas! Nee, ik ben er niet trots op, maar vaak gebeurt zoiets op een moment dat alles je een beetje teveel wordt. Voor mij is het een teken om wat meer aandacht aan mezelf te besteden. Dus dat is mijn tip voor de topicstarter, zorg goed voor jezelf, dan kun je ook goed voor je kids zorgen, zonder corrigerende tik!
Ja, ik heb me er inderdaad rot over gevoeld. Maar ik heb het wel een plekje kunnen geven. Ik ben ook maar een mens en ik zat op dat moment aan mijn tax. Ik heb goed gehandeld door hem terug in bed te leggen toen ik merkte dat ik op dat moment even niet goed voor hem kon zorgen en heb het niet uit de hand laten lopen.
Sportief dat je nog weer even reageert. Ook ik herken die gedachten wel, maar dat heeft elke moeder, zoals jouw dokter zegt. Kinderen zijn nou eenmaal niet altijd leuk en lief. En je bent als moeder ook maar een mens. Hoeveel schuldgevoelens ik wel niet heb(gehad)over zoiets wat jij beschrijft...Mijn dochtertje is nogal een pittige tante, die je nu echt al wel een beetje moet gaan opvoeden, want ze neemt snel een loopje met je, al is ze dan "nog maar" 10 maanden. Kga echt niet pas met opvoeden starten op haar 1e verjaardag hoor, ze mag nu wel beetje bij beetje gaan leren wie de ouders zijn. En nee, niet dmv tikken uitdelen!