Van 1 keer ofzo een tik geven word je geen slechte moeder maar om het echt te gebruiken in een opvoeding begrijp ik niet. Je leert je kind dan aan dat hij of zij mag slaan als hem/haar iets niet bevalt, dat voorbeeld geef je dan als ouder. Dat is mijn mening. Ik vind ouders die dat doet geen slechte ouders maar weet wel dat je dat je kind aanleert, en dan nog bozer worden als je kind je slaat, tja? Mijn zoontje zit nu echt in een aapjesfase, doet alles na wat wij doen. Vroeger dacht ik dat "slaan" ook aangeleerd gedrag was maar dit is toch niet want als mijn zoontje boos is slaat hij ook, niet gericht maar zo met die handjes op en af. Het is nu al moeilijk om hem dat af te leren, als wij hem tikken zouden geven zou het nog moeilijker zijn om het hem af te leren want dan leren we hem juist aan dat je door dat te doen je zin zou kunnen krijgen. Ik denk nu wel dat tikken geven een instinctief gedrag is maar niet het juiste gedrag. Door tikken geven toon je geen respect naar het lichaam van je kind. Een heel harde gedachte van mij maar zo denk ik wel. Ik zeg niet dat ik het nooit zou doen, wel dat ik het nooit van plan ben. Tenzij bij gevaarlijke situaties zoals het vuur willen aanraken (handje wegslaan) de straat oprennen (bruut vastpakken) en misschien zal ik ook wel eens uit mijn slof springen maar ik hoop het niet. Ik vind de ouders die tikjes geven ook geen slechte ouders maar wel dat je je kind iets verkeerds aanleert. Welke boodschap wil je aan je kindje geven? Dit is niet naar ts bedoeld of naar mensen die het eenmalig eens gedaan hebben maar echt tikken in een opvoeding? Nee ik wil dat hier niet hebben! Ja dat ventje van op facebook wil ik wel wat tikken geven maar daar heb ik ook 0,0 respect voor
Eigenlijk moet je het eens omdraaien: Jij bent zelf misschien moe, jij verliest zelf je geduld, het moederschap valt je misschien soms iets tegen waardoor je wat kwaad bent en jij gaat voorbij aan de exloratiedrang van je kind. Allemaal zaken die wel eens kunnen voorkomen maar jij moet dan de verantwoordelijkheid nemen en zorgen voor meer slaap en geduld. Dat heb je niet gedaan en daarvoor straf jij je kind. Dus in alle eerlijkheid, verdiende jij eerder die tik dan je kind die niks fout heeft gedaan. Ik ben geen heilige maar ik zou nooit op een punt komen dat ik een tik zou uitdelen. Nooit. Dat vind ik echt de omgekeerde wereld. Het ergste vind ik van dit topic dat je in eerste instantie spijt hebt maar daarna uithaalt naar moeders die deze actie veroordelen. Zeer triest want jij bent degene die fout zat. Hopelijk herstel je dit gedrag en ga je de oorzaak van jouw gevoel aanpakken.
Precies, ik vind een tik/klap naar een baby inderdaad niet sporen. Wanneer het voor de eerste toch toch gebeurt, krab je jezelf heel goed achter de oren en reflecteer je waarom je je zelfbeheersing verloor. Dan zorg je dat het zeker nooit nog een keer gebeurt. Het zou voor mij veel beter zijn wanneer TS vraagt om tips zodat dit nooit meer gebeurt ipv uit te halen naar moeders waarbij dit niet voorkomt.
Pff de reacties hier vind ik ronduit overdreven. Ts wordt weggezet alsof ze haar kind mishandelt! Ze geeft aan dat ze ervan geschrokken is en vraagt gewoon ervaringen hiermee.. Ik heb ook wel eens een tik op de billen gegeven, maar ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat dat pas is, sinds ze loopt, en op een moment dat ze keer op keer aan hetzelfde zat waar ze niet aan mocht komen. 3x gezegd dat ze dat niet mocht en haar meteen ergens anders neergezet. Mevrouw lacht me gewoon uit rent terug en begint opnieuw. Ok 4e keer was ik er klaar mee. Nogmaals verteld dat het niet mocht en ze lacht me recht in mn gezicht uit. Potverdorie, tik op de billen en weer bij haar eigen speelgoed gezet. Mijn punt was toen ineens wel duidelijk en daarna kwam ze er niet meer in de buurt. Ik vind dus dat je best een opvoedkundige tik kunt geven maar je moet jezelf er niet in verliezen. maar daar mag iedereen anders over denken. Heb vroeger ook vaak genoeg een tik onder de billen gehad of een draai aan mn oor als ik het heel bond maakte Dat laatste zou ik trouwens nooit doen omdat het me echt pijn deed!
Het is 1 keer gebeurd en ts heeft daar spijt van, maar een fout maken is menselijk en dat wil zeker niet zeggen dat je dan niet spoort. Prima als dit jouw mening is, maar de manier waarop jij ts toespreekt, daar krijg ik de kriebels van. Nogmaals, ik denk dat iedere ouder wel eens een fout maakt.
Ik veronderstel dat het merendeel van jullie ouders ook wel eens tikken gegeven heeft. Ik heb er geen trauma aan overgehouden. Het is menselijk, het kan gebeuren en het kan soms ook zelfs nodig zijn. Het is een signaal geven, een signaal dat een bepaald gedrag moet ophouden. Ik praat het niet goed, maar vind het ook niet slecht. Een opvoedkundige tik op de handjes is iets anders dan slaan. Je moet daarna ook uitleggen waarom het niet kan. Verder moet ik zeggen dat ik enorm schrik van de reacties hier. Alsof iedereen als het erop aankomt zo een voorbeeld-ouder is, haha.
Welk signaal wil jij geven? Dat een baby precies moet doen wat mama vindt dat hij moet doen want anders krijgt hij een tik? Is dat de juiste motivatie om iets niet te doen, bang zijn voor je ouder? Hier probeer ik zo veel als mogelijk is een kind vrij te laten en zelf de nadelen van bepaalde acties in te laten zien. Dat is een lang proces maar heeft naar mijn idee een mooiere uitkomst dan angst. Hier in huis is gelijkwaardigheid een groot goed. Niemand is de baas en niemand hoeft bang te zijn. Ik leg veel uit, laat een kind veel ontdekken en straf zeer weinig. Wanneer ik echt nee zeg, dan weet mijn kind ook dat het serieus is. En serieus, een tik omdat een baby ligt te draaien op een commode? Dat hoeven we toch niet goed te praten. Gewoon jammer dat het gebeurd is en zorgen dat het niet weer gebeurt.
Grappig, want dit geldt ook voor volwassenen... Die moeten soms ook eens hun neus stoten en merken wat de gevolgen zijn van hun acties, zoals jij dat zo goed benoemt over je eigen grenzen heengaan en te weinig slaap pakken. Maar daar geldt dat in jouw ogen blijkbaar niet voor?! Als volwassene, nieuwe moeder kun je wel eens kanten van jezelf ontdekken die je nog niet kende. En dan kan er wel eens wat misgaan. Dus waarom moet dat zo veroordeeld worden? We hebben het hier over een eenmalige tik, waar ze zelf ook heel erg van is geschrokken.
Een opvoedende tik bij een baby wordt een opvoedende tik op de billen bij een peuter. Het wordt "opvoedend" knijpen bij een 6jarige en het wordt een corrigerende dreun bij een 18jarige. Nee, ik geloof niet in corrigerende tikken. Waar ik wel in geloof is jezelf uit de situatie halen, veel humor gebruiken en als het allemaal niet lukt een cursus volgen om je woede te beheersen. Ik veroordeel hier TS niet mee, het is eenmalig, geen bewuste keuze, dus een leermoment. Iets wat je kan overkomen, je weet immers de eerste keer je grens nog niet. TS sterkte, ik hoop dat je het snel achter je kunt laten.
Het gaat mij niet om die ene keer. Ze is niet zo geschrokken want in de reacties van haar daar bagatelliseert zij de tik. Ook de post over de klap met een opscheplepel van haar vader wordt weggelachen en dat vind ik dus triest. Ik las een reactie van jou waarin jij vertelt wat jou een keer is overkomen. Jij geeft ook aan zeer geschrokken te zijn en ervoor te willen zorgen dat je dit nooit meer overkomt. Kijk, dat is een eerlijke reactie en ik geloof jou dat je dit zo meent. TS verdedigt haar gedrag, geeft af op moeders die dit niet doen en lacht om het feit dat haar vader haar een zeer harde klap verkocht. Opgeteld vind ik dat schokkend en daar reageer ik op.
Je wilt dat volgens mij perse jouw kant op uitleggen. Ik interpreteer TS haar berichten totaal anders...
Verder ben je als moeder de volwassene en is het kind een kind, geen proefkonijn voor de mate van jouw zelfbeheersing. Je ervaart als moeder irritatie soms kan het te veel worden. Dat is de grens en daar moet je ingrijpen. Een tik geven om er daarna van te leren is onzin, waar verdient het kind dat nou aan?! Je geeft een kind een lekkere boodschap mee zeg.
Tsja, het is mogelijk om berichten verschillend te interpreteren. Ik dacht eerst waarschijnlijk net als jij, maar na de post over de situatie met haar vader, veranderde dat. Ik vind het vervelende reacties die ik van TS lees, maar jij kan het inderdaad anders opvatten.
Je blijft maar doorhammeren over andermans opvoeding en eventuele foutjes, ga eerst eens even lekker bij jezelf ten rade voordat je over iemand anders gaat oordelen. Niets nutteloos aan hoor.
Ohhh pfff hier heeft niemand iets aan. Wordt een beetje te flauw. Misschien kunnen we nog iets bedenken waar moeders die het soms even niet meer trekken war aan hebben.
Afleiden, afleiden, afleiden, herhalen, herhalen, herhalen, na die 17 maandensprong kunnen ze ineens redelijk goed luisteren. Dus ook geduld hebben dit is toch mijn ervaring En gewoon je ding doen. Hier doet hij ook soms moeilijk met verschonen maar ik verschoon hem gewoon. Of het nu in 30sec gebeurd of in 5 minuten het moet toch gebeuren. Ik geef hem iets in zijn handen en probeer het speels te doen. En eens een keer niks doen als je kindje in bed ligt. Gewoon tv, film, netflix gapen
Een tikje op de handjes geven als ze iets niet mag? Nee. Heel soms knijpt ze me heel hard en dan pak ik haar handje vast (die dus aan het knijpen is) en dan haal ik dat handje van mij vandaan zodat ze ophoud met knijpen, dat vind ik eigenlijk al niet goed.. Maar knijpen doet echt zeer. Soms pak ik ook wel eens haar handje als ze aan iets komt wat niet mag en zeg dan "nee dat mag niet want *uitleg*", niet hardhandig hoor..Ze trekt zich dan los en gaat "slaan". Ze is nooit geslagen en wij slaan ook nooit iemand dus ik denk niet dat het aangeleerd is, wij knijpen toch ook niet?