Je hebt het over een baby van 6 maanden. Dat is totaal iets anders dan een kind van 12 maanden of 3 jaar...
Maar dan strijk je alle baby's over één kam vind ik. Ik ben er van overtuigd dat sommige baby's, waaronder mijn zoontje, op heel vroege leeftijd heel erg bewust kunnen zijn (met twee hoogbegaafde ouders kan dat natuurlijk ook niet anders ).
Bewust zijn van dingen is nog iets anders dan gevolg-oorzaak snappen. Maar goed, als je zo hoogbegaafd bent blijkbaar, weet je het vast beter dan ieder ander....
Zo serieus bedoelde ik dat helemaal niet! Ik wil je ook niet aanvallen op je mening. Maar zelf denk ik er gewoon anders over
Ik weet niet of je veel andere verplichtingen hebt (andere kinderen of werk aan huis), maar ik neem voor het verschonen altijd ruim de tijd. Even kletsen, knuffels, kusjes en dan pas die luier. Muziekje erbij en een speeltje in de hand. Er wordt nog steeds veel 'gedanst' tijdens het verschonen, maar daar krijg ik gelukkig steeds meer handigheid in. Ik bewaar op strenge toon nee zeggen voor de momenten dat hij mij pijn doet, weliswaar onbewust. Het ligt natuurlijk aan je (toekomstige?) opvoedstijl, maar ik ben niet van plan als een politieagent steeds te zeggen wat allemaal niet mag. Ik bewaar de strenge momenten liever voor ernstigere situaties (gevaar of pijn). Ik kom hier trouwens vast wel op terug als mijn zoontje ouder is
Hmm ja, daar zit wel wat in! Dat vind ik best een goede tip, om dan gewoon maar de tijd voor het verschonen te nemen. Al moet ik zeggen dat ik dat al niet heel gehaast doe hoor. Maar ik zou misschien best iets meer geduld op kunnen brengen Toch blijft het lastig, ik probeer hem af te leiden met allerlei speeltjes, maar meneer kan multitasken en dus speelt hij met het speeltje terwijl hij zich ondertussen woest van links naar rechts beweegt En dan komt dus mijn ongeduld om de hoek kijken
Liedjes zingen tijdens het verschonen, inderdaad iets te spelen geven (z'n piemeltje vindt ie vaak ook erg interessant, zit tenslotte ook de hele dag opgeborgen en buiten zijn bereik ) en zorgen dat je er snel handigheid in krijgt om een draaikont te verschonen want het wordt alleen maar erger Persoonlijk bewaar ik die nee-toon voor de ergere dingen zoals pijn, gevaar etc
De ontwikkeling van baby's heeft niets met een mening te maken. Jij kunt van alles vinden, maar dat verandert echt niets aan de feiten. Een kind van 6 maanden heeft nog geen weet van oorzaak-gevolg. Die doet dingen dus ook niet bewust om een reactie van jou te krijgen of om moeilijk/ondeugend te doen. Maar als je daar serieus iets over wilt lezen, zou ik je aanraden eens een boek over ontwikkelingspsychologie te lezen.
Dat is een idee. Heb jij dat ook gedaan? En worden daar ook kindjes met een ontwikkelingsvoorsprong in besproken? Ik vind het een interessant onderwerp. Ik wil ook niet stellig beweren dat hij zich al bewust is van wat hij met zijn acties uitlokt, maar dat gevoel heb ik soms wel gewoon. En ik ben iemand die, hoe ongewoon zoiets dan ook mag zijn, niets uitsluit. Maar dat wil niet zeggen dat ik er niet voor open sta om er over te lezen of horen.
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/kinderen/84200-cognitieve-ontwikkeling-van-je-kind.html Hier staat dat ze zich rond 4-6 maanden bewust worden van oorzaak-gevolg..
Ik weet niet beter dat dit idd de leeftijd is waar op ze doorkrijgen dat een bepaalde handeling een gevolg heeft. Het is alleen nog te vroeg om te verwachten dat ze corrigeren begrijpen. Proberen uit de gevarenzone te blijven en iets geven ter afleiding idd.
Dat ze doorkrijgen dat er iets gebeurt als zij iets doen, is nog iets anders dan bedenken dat actie A reactie B uitlokt. Dat komt echt pas later. Over ontwikkeling en voorsprong: op het moment dat je leest over de gemiddelde ontwikkeling, zul je ook zien of je kind echt voorloopt of niet. Daar is over het algemeen bij 6 maanden echt nog helemaal niets over te zeggen alleen. Als er op die leeftijd iets opvalt, dan zijn dat echt uitzonderingen. En ja, ik heb beroepsmatig een hoop gelezen op gebied van ontwikkelingspsychologie.