Na aanleiding van een opvoedtopic in 'peuter en kleuter', hier een clubje om meningen en ervaringen uit te wisselen over de verschillende opvoedmethoden...!
Leuk! Lijkt me ook! Vervolg van dit topic: http://www.zwangerschapspagina.nl/peuter-kleuter/567249-strafstoeltje-om-mijn-ogen-niks-35.html
Ik blijf het mooi vinden carino, hoe je het beschrijft in het topic: http://www.zwangerschapspagina.nl/peuter-kleuter/567249-strafstoeltje-om-mijn-ogen-niks-35.html Ik kan me er deels ook echt in vinden, omdat hier de ervaring ook is dat praten en uitleggen minder weerstand en hetzelfde resultaat geeft. Bij beide kinderen, maar ook zeker bij mijn pittige dochter. En doordat we dan proberen, merk ik dat ze ondertussen bij dingen waar ik gewoon een strenge nee op zeg, ze dat ook makkelijker accepteert. Maar consequenties blijven hier gewoon bestaan. Ook omdat dat verder in het leven ook gebeurd. En ook omdat ik denk ik het geduld niet heb voor de manier zoals jij het doet carino. Het klinkt wel alsof je enorm veel geduld hebt, dus petje af..! Over boos worden denk ik ook dat voorbeeld doet volgen. Dus als je zelf eens boos bent, dat benoemd, misschien jezelf even afzonderd en daarna erop terugkomen, dat dat ook werkt. Zo hebben mijn man en ik ook wel eens woorden waar de kinderen bij zijn. Maar het 'goedmaken' gebeurd dan ook voor hun ogen. Misschien niet altijd oké of fijn, maar wel de realiteit. Sorry of dankjewel zeggen is iets wat ik ze dus wel eens vraag. Maar als ze dat niet willen met hun 2 en 4 jaar, dan ga ik de strijd niet (meer) aan. Die win ik dan niet of ik ga m'n doel voorbij. Ik merk wel dat de oudste dat veel beter doet, nu hij ouder wordt.
Ik denk eerlijk gezegd dat naast karakter, opvoeding (en voeding) ook een hele grote bijdrage leveren aan hoe een kind is. Karakter kun je niet veranderen, gedrag wel.
Carino, heb jij je voor de komst van je kinderen verdiept in opvoedingsvormen? Of heb je werkgerelateerde ervaring? Pik jij ook verschillende dingen uit verschillende vormen? Of hou je je heel erg vast aan 1 vorm? En anderen: hebben jullie ook een duidelijk vorm gekozen of is het gaandeweg onstaan?
Leuke vragen, ik ga er eens over denken. Heb inmiddels een beetje last van mijn arm van al dat typen vandaag Kom er op terug en ik zou het leuk vinden om een meer open gesprek of discussie te voeren.
Leuk..! Haha ja je zult wel lamme armen hebben....! Hihi Mijn intentie hiermee is puur ideeën uitwisselen en andere stijlen ontdekken en aanhoren. Zonder oordeel, gewoon netjes.
Ik wil mij hier ook aansluiten. Ik ben misschien een beetje aanvallend tegen carino in het andere topic maar dat komt puur omdat ik juist de voorkeur leg om overal ideeën op te doen voor onze opvoeding. Ik lees veel goede en positieve dingen over up waarbij een kind positief wordt benaderd maar daarentegen merk ik ook dat up-ouders niet openstaan voor ander soort benaderingen en wordt daar een soort van overheen gewalst. Toch vind ik het erg interessant om te lezen hoe andere ouders bepaalde dingen aanpakken en om te zien hoe een kind daar op reageert.
Carino, ik heb je een aantal keer zien schrijven dat je wel consequenties aan gedrag verbind, maar zonder boos te worden. Allereerst wil ik zeggen dat als ik consequenties aan gedrag verbind (en ja, dat kan ook in de hoek zetten zijn) ik zelden echt boos ben. Ik ben resoluut en duidelijk. Als ik écht boos ben, doe ik juist alles om naar buiten toe de kalmte te bewaren, en tegelijkertijd met mijn dochter in gesprek te blijven. Ik ben soms wel een beetje "gespeeld" boos. Wat ik me afvraag, wat is er zo mis mee als je kind zou zien dat je boos om hem/haar bent? Mijn gedachte hierover is dat het juist natuurlijk is dat een kind ziet dat zijn moeder boos kan worden als gevolg van zijn ongewenste / grensoverschrijdende gedrag. Wat wij altijd juist benadrukken naar onze dochter, is dat we altijd van haar houden. Ook als we boos op haar zijn, of als we haar straf geven, dan houden we nog steeds van haar en vinden we haar nog steeds lief. Iets anders dat ik me afvraag: is de manier waarop jij je kinderen opvoedt niet doodvermoeiend? Ik krijg het gevoel dat je het grootste deel van de dag met je kinderen bezig bent of op z'n minst op stand-by staat, om te laten vallen wat je zelf aan het doen bent, zodat je iets met hen kan gaan doen. Ik zie zeker het belang van tegemoet komen aan de behoeftes en emoties van mijn kind, maar ik heb zelf ook behoeftes en emoties en dat zal mijn kind ook moeten leren. Ze zal daar rekening mee moeten houden en zich er regelmatig naar moeten schikken, net zoals ik me regelmatig schik naar de hare. Hoe zie jij dat / doe jij dat?
Hallooo! Ik zou wel inhoudelijk wat meer willen schrijven dan een groet, maar ik ben nog steeds aan het bijlezen in dat (overigens zeer interessante) strafstoeltjestopic. Ik woon in Canada en ik word dus 6 uur later wakker dan Nederland (momenteel 5; we hebben al zomertijd). Er is in de tussentijd enorm veel geschreven in dat topic en steeds als ik met mijn ogen knipper, is er weer een pagina bij gekomen. Ik kom dus actief meekletsen als ik daar "klaar" ben!
Ja ik heb vooraf al wel wat bedacht...maar dat komt omdat ik door opleiding en werkervaring al veel pedagogische stijlen in de praktijk heb gezien en weet wat bij mij past en wat niet. Het is een beetje een zijweg maar dat heb ik bv ook met knutselen. Ik zag hier laatst dingen voorbij komen wat een kind van 3 geknutseld zou hebben maar ik zie zo dat 95% door moeder gedaan is. Ik ben Dus juist iemand van dat 95% door de kinderen gedaan moet worden. En een beetje van het abstracte...het hoeft niet op de werkelijkheid te lijken. Een groen blad met witte verf vegen is een schaapje in de wei
Om even verder te gaan op de laatste posts daar....ik weet zeker dat opvoeding veel doet voor de ontwikkeling van een kind..ik zal wel de laatste zijn die dat ontkent. Maar wat men vaak vergeet en wat rozemarijke ook al aanhaalde....is dat de uitwerking van een opvoeding valt of staat met het karakter van een kind. Het is een zwaar bepalende factor. En ja daar kun je je uiteraard op aan passen...maar dat betekend dus dat niet elke methode voor elk kind werkt. En het betekend ook dat niet elk lief goed luisterend kind een gevolg is van een "perfecte" opvoeding.
Ja hier ook. Vooraf had ik allerlei ideeën, gewerkt als oppas, op een kdv en bso en nu als gastouder. Voorheen was ik echt wel strenger, maar sinds ik zelf kinderen heb, komt daar natuurlijk heel wat meer bij kijken. Je houdt altijd meer van je eigen kinderen dan van anderen, dus dat maakt het al lastiger. Er komt zoveel meer gevoel bij kijken. Sinds de eerste heb ik wel het een en ander gelezen en nagedacht over hoe wij het willen doen. Ik hou dus ook echt van uitleggen, erbij betrekken en positief benaderen. Maar dat kan ik echt niet alleen maar. Ik heb een burn out gehad en in die periode was ik alles behalve een moeder zoals ik zou willen zijn. Ik heb hard gewerkt aan mijzelf. Daarnaast heb ik het boek kijk, luister en begrijp van Jantine Peters gelezen en een triple p cursus gevolgd. Overal haal ik de dingen uit die ik bij ons vind passen. En dat is dus zeker niet zon hele cursus of het hele boek. Onze dochter is ook een pittige dame en door omstandigheden hebben wij het daar erg zwaar door gehad. Zij uiteraard ook. Driftbuien waar je u tegen zegt, nog voordat ze 2 was.. Vaak gefrustreerd en niet ontspannen. Slapen ging superslecht.. Maar we vinden langzaam aan allemaal de rust weer. Mijn dochter blijft pittig, en dat mag. Maar het is veel beter te begeleiden nu. Zo langzaam aan is mijn zoontje echt flink aan het zoeken naar zichzelf denk ik. Hij is doodmoe door school en gaat regelmatig over mijn grens door zijn vermoeidheid. Ik ben echt wel een beetje zoekend naar de balans om hier goed op te reageren, maar ik vind het wel lastig. Dus hier lezen en (kritische) vragen te stellen lijkt me fijn...! Tuc, wat jij zegt ken ik ook. Wij werkten met startblokken op het kdv en dus ook heel erg vanuit het kind zelf. In knutselactiviteiten kun je dat heel feitelijk zien, zoals jij beschrijft. Ik probeer dat enigszins ook door te zetten als gastouder. Natuurlijk maak ik er wat voorwerk van, maar het uiteindelijke werk is aan hen. Ik hou van die resultaten!
Dat denk ik ook tuc. Al denk ik dat karakter en opvoeding redelijk gelijk aan elkaar staat qua hoe zwaarwegend het is. Maar dat houd dus zeker wel in dat elk kind zijn eigen aanpak nodig heeft. En nee, dat wil zeker niet zeggen dat een goed luisterend kind altijd goed/passend opgevoed wordt. In het boek wat ik gelezen heb, wordt ook vaak aangehaald dat alleen al het gevoel of de emotie van een kind benoemen genoeg kan zijn. Dus bij een boos kind benoemen: dat maakt je boos/verdrietig of niet? Of: ik zie/weet dat dat je boos maakt. Of: ik snap dat....... Soms hoef je er verder helemaal niets meer mee. Dat werkt natuurlijk niet altijd, maar hier kan het een goede methode zijn, vooral voor mijn pittige...! Ik denk ook echt dat het wel een verschil maakt als een bepaalde methode of stijl vanaf de geboorte hanteert of er later mee begint. Dan duurt het gewoon een poos voordat zoiets bij allen gewend is, denk ik.
Om hier verder te blijven gaan even een kopie van jouw bericht tara84: Ik heb vriendinnen die op dezelfde manier in het leven staan,.daarnaast heb ik op de zwangerschapsgym meiden getroffen die op deze manier hun kinderen opvoeden. Ik heb op een kdv gewerkt waar ik ontzettend geinspireerd ben in de communicatie met kinderen. Dus inderdaad veel inspiratie en mooie voorbeelden om mij heen. Fijn dat dat zo is. Heb je nooit dat je het gevoel hebt je te moeten verantwoorden oid? In mijn omgeving zijn veel verschillende methoden. Ik heb met velen wel raakvlakken, de een meer dan de ander. Maar ik merk hier ook dat ik soms als soft gezien wordt, als ik mijn kind niet gelijk boos of streng toespreek. Ik blijf mijn gevoel daarin volgen, maar vind het wel eens lastig. Zo ook een gezin waar ik vind dat er wel wat meer liefde zichtbaar en voelbaar mag zijn. Ik vind de acties soms zo kil en hard, ik voel me daar enorm ongemakkelijk bij en heb de neiging die kids te troosten..... Hihi Maar andersom net zo. Ouders die er ook heel erg over nadenken en het goed en pratend aanpakken, maar op de een of andere manier slaan ze de plank volledig mis. Er is geen gelijkwaardige relatie oid. Het kind heerst en bepaald. Ook heel vervelend om aan te zien....!
Ik kom hier graag mee kletsen, maar ben nu te moe voor een uitgebreide reactie. Komt morgen weer 😀
Ik kom hier ook meekletsen Ik heb er wel over nagedacht, maar dingen gaan toch ook heel anders als het je eigen kind is merk ik. Veel ervaring als oppas, au-pair en nu als gastouder, daardoor ook veel verschillende opvoedingsstijlen gezien. Nu als pedagogiek student verdiep ik me er nog een stuk verder in. Ik heb een pittige dochter, schat van een kind, heel lief, maar tegenwoordig ook wel eens heel ondeugend. Ik geloof net als Niekepiek dat een consequentie door een kind gewoon als straf gezien wordt. Dus in die zin krijgt mijn kind wel eens straf, een strafstoeltje hebben we niet. Wel heeft ze al een keer op de gang gestaan om even uit te razen. Zij heeft dit vast beleefd als straf, ook al was het niet om haar te straffen, wel was het de enige manier om haar te kalmeren en erachter te komen wat ze nu precies wilde. Ik denk dan ook niet dat het voor een kind uitmaakt of je boos bent en de consequentie/straf geeft, of niet boos bent en de consequentie/straf geeft (tenzij je loopt te schreeuwen en gillen). Voor een kind zal het evengoed vervelend aanvoelen ...
Ik ben het met de TS van Strafstoeltje om niets eens.... als een kind je stom vind is dat geen scheldwoord. Je mag zeggen dat je iemands gedrag niet leuk vindt. Voor kinderen wordt dat: jij bent niet leuk.... en dus: jij bent stom. Prima toch? Dat is een mening, ze zegt toch niet jij bent een *&%^$ En boos kijken... ook dat mag. Wij zeggen ook dat onze kinderen best boos mogen zijn. Ik stimuleer het uiten van emoties ook. Wij gebruiken een strafplekje, waar we niet veel gebruik van maken. Maar de dame kan er ook kompleet de draak ermee steken. Een spelletje ervan maken, er gewoon gaan zitten zingen of zo. Laatst zong ze: 'ik ben vandaag zo vrolijk'.... *knak* Wat ik erg veel doe en wat echt werkt: time-in. Als de oudste echt erg boos is, dan knuffel ik haar (ook al zegt ze eerst nee) en wordt ze rustig in mijn armen. En dan valt er met haar te praten op haar niveau.