In je eigen huis welteverstaan..? Wij (man en ik) hebben een discussie hier over gehad zojuist, en ik ben nieuwsgierig naar hoe anderen hier over denken. Misschien hebben jullie mijn topic van de afgelopen week gelezen, man is nu ook ziek en dus thuis. Hij ziet met eigen ogen dat onze dreumes soms best ondeugend kan zijn en ik dus vaak "nee, dat mag niet!" roep. Hij doet dit ook, we hebben samen eenduidige regels over wat we wel toelaten en wat niet. Dat gezegd hebbende gebeurde vanmiddag het volgende: wij zitten op de bank, samen met zwager die op dit moment hier verblijft i.v.m problemen in zijn relatie (en waarschijnlijk nog een paar weken blijft). Dochter was lekker aan het rommelen in de woonkamer, tot ze iets deed wat van ons niet mag. Ik zei haar dat ze dat niet mocht, 3 keer doe ik dat en dan haal ik haar uit de situatie zeg maar. Toen ik dus na die derde keer opstond om haar op te pakken begon zwager tegen onze dochter met lichte stemverheffing "nee S. dat mag niet, dat hoor je toch?" vervolgens pakte hij haar handjes vast en draaide haar de andere kant op. Op dat moment zat ik vol verbazing te kijken, dit is de eerste keer dat iemand buiten mijn man of ik om onze dochter corrigeert. En eerlijk gezegd voel ik me daar totaal niet prettig bij. Juist omdat wij zelf ook aanwezig waren en er nota bene bij zaten! Als hij op zou passen en wij zijn er niet, ja dan mag hij dat van mij gerust doen. Maar als de ouders erbij zitten lijkt me dat toch een zaak voor de ouders. Ik zie het zo; wij zijn haar ouders en voeden haar op. Ik denk dat het voor haar heel verwarrend is als er buiten papa en mama ook nog een derde persoon in huis is die haar probeert op te voeden. Daarnaast vind ik het gewoon niet gepast. Zodoende kregen we dus een discussie, mijn man vind dat ik overdrijf en zegt dat hij het niet kwaad bedoelde. Dat begrijp ik best, maar daar gaat het me ook niet om. Punt is dat mijn man en ik de ouders zijn, niet hij. Bovendien waren wij aanwezig en voelde ik me door hem aan de kant gezet als ouder zijnde. Dit is overigens niet de eerste keer, is al een keer of 3 eerder gebeurd. Hier heb ik toen niet echt wat van gezegd, maar die keren waren dat ik even in een andere kamer was. Nu zat ik er direct naast, en ik kon het gewoon niet laten hem te zeggen dat ik dat niet op prijs stelde. Mijn vraag aan jullie is dan ook, laten jullie (in je eigen huis) je kind corrigeren door iemand anders als jij er zelf bij bent? Waarom wel of waarom niet? Koppig als ik ben (en in dit geval vind ik terecht) ben ik bij mijn standpunt gebleven, hier valt voor mij gewoon niet over te onderhandelen o.i.d. Als ik er bij ben (of mijn man) dan worden onze kinderen door ons opgevoed en dus gecorrigeerd, en niet door een ander. Corrigeren vind ik overigens zo'n zwaar woord, maar kon niet bedenken hoe ik het anders moest verwoorden
Lig eraan wie het is en waar op gecorrigeerd wordt. Als ik zelf al bezig ben met corrigeren hoeft iemand anders zich er sowieso niet mee te bemoeien... Mijn zusje heeft er soms een handje van om ons zoontje te corrigeren op dingen die ik niet prettig vind. Bijvoorbeeld dat ze zegt dat ons zoontje zich niet moet aanstellen als hij huilt. Of dat hij niet mag schreeuwen. (Mag hij ook niet, maar de manier waarop zij hem corrigeert, namelijk door zélf haar stem te verheffen, dat vind ik onprettig). Toch blijft ze het wel regelmatig doen. Maar ik blijf haar daar op aanspreken
Dit is dus ook wat ik bedoel. Ik verhef mijn stem niet tegen mijn kinderen, en vind het ook niet prettig als anderen dat doen. Daarbij was ik dus idd zelf ook al bezig met corrigeren, nogmaals als ik (of man) er niet ben dan heb ik daar ook geen moeite mee dat anderen dat (zouden) doen. Buiten dat was het een vorige keer zo dat hij haar corrigeerde op iets wat zij dus van ons wel mag. Dan wordt het dus helemaal verwarrend voor haar, lijkt mij.
Ik denk dat het ook al anders is, omdat diegene je kind meer ziet. Maar ik heb er geen probleem mee, mits op een nette manier, en voor redelijke dingen. Ik weet dat de jongste best wel eens druk kan doen. Als hij met iets smijt, terwijl ik iets verder in de kamer sta, vind ik het prima als iemand die mijn zoon goed kent even zegt dat hij daar beter niet mee kan gooien. Maar heb ook weleens iemand gehad die meer een kennis was en op negatieve toon iets corrigeerde. En corrigeerde, omdat het klonk alsof ze een puppie terecht wees ipv een kind opvoed. In haar cultuur we normaler, maar niet mijn stijl. Ook rustig gezegd. En ook wel eens iemand ergens nee tegen zei dat wel mocht (op de bank staan). Maar diegene was vooral begaan met de veiligheid. Dus dan snap ik het ook wel. Dat ook gewoon bespreekbaar gemaakt. Ik ben daar wel open in. Maar nogmaals: op normale toon, voor normale dingen. En dan ook open er over willen praten samen.
Ja mijn familie doet dat ook wel maar niet als ikzelf al 3x gewaarschuwd heb!! Gewoon als ik het even niet zie of ze er zelf net wat dichter bij staan of zo. Jou situatie vind ik niet wenselijk, zeker niet als je zwager nog zo lang blijft. Zou ik even bespreken dan.
Ja hoor dat mag. Mijn familie en vrienden weten heel goed welk gedrag ik niet accepteer en mogen zoontje aanspreken op onacceptabel gedrag.
Jahoor, als het gewoon goede bekende zijn zoals familie, vind ik dat prima. Zo weet ze ook dat het niet alleen van mij niet mag, maar dat anderen het ook niet willen. Straf geven is aan ons zelf, maar corrigeren vind ik prima
Ook als jij zelf al aan het corrigeren was? Dat is namelijk het hele punt voor mij, ik was zelf al ermee bezig en dán lijkt het me juist verwarrend voor haar als er nog iemand zich in gaat mengen, snap je? En dat niet alleen, waarom zouden er 2 mensen haar moeten aanspreken hierop? Het leek mij voldoende dat ik haar uitlegde dat dat niet mocht. En was het alleen deze ene keer had ik er niks mee gedaan. Maar het is vaker gebeurd en ook voor dingen die ze van ons wel mag. Nu het misschien zo gaat zijn dat hij hier langer blijft, dag en nacht, zie ik het niet zitten dat dit soort situaties zich vaker voordoen. Mede met het karakter van onze meid.
Zang hij jullie aanpak steunt vind ik er niks mis mee. Ik zie het als mee een duidelijke grens trekken. In jouw voorbeeld is het juist wel prima vind ik. Juist omdat jij zo duidelijk zegt dat het niet mag. Als het gaat om zaken die van jullie wel mogen en hij daar op ingrijpt, dat is niet goed.
Misschien uitleggen wat je aanpak is? Hij kan ook gedacht hebben dat je wel 3 keer waarschuwd, maar niet handelt. Je misschien niet zien opstaan bij die gedachte? Ik zou niet direct van iets kwaads uitgaan. Maar wel bespreekbaar maken, als hij wat langer blijft moet je dat ook met andere huisdingen doen...
Ja super irritant is dat he. Die vaak of het mij niets doet. Vorige week uitje met fam. Zoon stapt de auto uit maar op z.n manier dat hij het portier met zijn benen open gooit. Kwam van de achter bank.. is drie deur.s auto. Auto van mijn. Vader stond daar naast. Boem portier tegen zijn auto. Ik tegen zoon kijk uit.. zoon te keer tegen mij puber gedrag. Ik zeg doe normaal. En kijk uit. Echt iedereen bemoeide zich daar mee. Tot. 10000. Heb ik moeten tellen. Het is mijn ZOON en Ik ben zijn moeder... DENK IK.😞😞😞😞
Eens met de reactie hierboven. Ik vind dat je erg ingewikkeld doet. Waarom zou hij niet mogen zeggen dat je dochter 'mama toch geeft gehoord dat het niet mag'. Kijk zou hij nou het tegenovergestelde zeggen (bijv: 'mag wel hoor..') dan is het wat anders. Verder moet je er denk ik wat minder krampachtig overdoen. Je dochter ontspoort er vast niet van
Bij ons speelt dit nog niet, maar ik "corrigeer" alleen andermans kinderen als het om een gevaarlijke situatie gaat en de ouders het (nog) niet hebben gezien. Dat is eigenlijk ook wat ik later van onze visite verwacht.
Ik geen ogen op mijn rug en als mijn dochter iets doet wat niet mag en ik zie het niet dan mag bezoek prima ingrijpen. Ik snap nooit zo goed waarom daar zo moeilijk over gedaan wordt.