In onze directe omgeving is een kleuter van 5 jaar door wie zijn vader met zijn handen in zijn haar zit. Ze zijn vaak bij ons door omstandigheden (ouders pas gescheiden, etc.) en het huis staat dan direct op zijn kop. Ik had altijd zoiets van: mijn huis mijn regels, en als vader niet corrigeert doe ik dat, maar als niemand daar echt achter staat maakt dat ook geen indruk. Vader staat wel open voor hulp van onze kant, maar vindt grenzen aangeven en disciplineren zeer moeilijk. Kind heeft ook een tik gekregen door de scheiding en moeder is emotioneel niet altijd beschikbaar. Hij heeft dus ook een onveiligheidsgevoel, we willen daarom niet alleen maar straffen, maar hem ook een nieuw gevoel van veiligheid bieden. Hebben jullie tips/ervaring? Voorbeelden van zijn gedrag: -luister niet, naar niemand -slaat, krabt en bijt als hij even zijn zin niet krijgt -wil altijd de aandacht hebben en vraagt deze op een zeer vervelende manier -kan niet alleen spelen -speelt ook niet samen: slaat bijvoorbeeld alleen de legopoppetjes tegen elkaar of gooit de damstukken van het bord, dat is zijn 'spel' -kan zich niet concentreren of luisteren, geniet bijv. niet van voorgelezen worden of zelf lezen, als je hem iets wil vertellen (om te 'entertainen') schreeuwt hij er dwars doorheen. Negeren werkt een beetje, maar ook maar voor 5 minuten. -sinds kort heeft hij zijn vader weer nodig bij het naar de wc gaan, terwijl hij al vanaf zijn 2e dit zelf deed.
Heel duidelijk grenzen stellen. Eerst afspreken wat je van hem verwacht. Als het goed gaat, dit dan belonen. Als het niet goed gaat, dan even de verwachtingen herhalen. Aangeven dat als het niet beter gaat, hij dan 5 minuten op de gang/ trap dergelijke moet. Na 5 minuten haal je hem hier weg, vraagt waarom hij er zat en moet hij sorry zeggen. Kijk maar even naar de nanny. Die tactieken werken erg goed, het is alleen de weg an de langste adem. Succes
Dank voor je reactie prinses! Ik denk dat hij ook echt grenzen mist. Het is bij de peuterleeftijd al mis gegaan en hij voelt zich nu gewoon ontzettend onveilig. Wil geen seconde alleen zijn, vader moet hem continu dragen, etc.. Ik zal het eens met zijn vader bespreken, het lastige is dat hij ook naar zijn moeder gaat en daar gewoon helemaal geen grenzen zijn. Zo raakt hij danig in de war. De vader en moeder zijn ook niet 'on speaking terms', van haar kant. Jammer, want je zou zeggen dat het belang van het kind voor alles moet gaan.
Papa moet hulp krijgen want hij moet het doen. Door consequent te zijn, geduldig te zijn en er altijd te zijn kan papa het kind weer een gevoel geven van veilig zijn. En dat is waar het om gaat. Hoe vaak gaat het kind naar mama? Proberen dit te beperken. Het is jammer wanneer het elders anders gaat maar dat hoeft echt niet gelijk een groot probleem te zijn (of te blijven). Zolang papa maar altijd precies hetzelfde doet. Veel structuur maar vooral heel consequent en veel positieve aandacht.
Scheiding: Ik denk dat papa eens goed met zijn zoon moet praten over de scheiding. Is er wel goed duidelijk gemaakt dat papa/mama wel altijd van hem blijven houden en dat ze nooit bij hem weg gaan? Wc: hij is 5 jaar, niet aan toegeven en consequent blijven! Zijn zin krijgen: Slaan etc is echt uit den boze en zou ik meteen bestraffen. Ik heb mijn dochter geleerd dat je wel boos mag zijn. We hebben het gehad over wat ze wel/niet mag doen als ze boos is. Stampvoeten, weglopen en mopperen mag wel. waar heeft hij wel zeggenschap over? laat hem ook zelf inspraak hebben bv wat gaan we eten, wat gaan we vandaag doen. Beperkt hierbij wel de keuzes tot max 3 dingen. School: Hoe gaat het op school? Ik vind dit echt reden om een gesprek aan te vragen. Maak afspraken met de leerkracht en houd elkaar op de hoogte hoe het gaat. Wat zijn de bevindingen van de leerkracht? Niet luisteren: Pas je taalgebruik aan en gebruik korte duidelijke zinnen. Kinderen van deze leeftijd hebben soms moeite om meerdere opdrachten tegelijk te onthouden, houd daar rekening mee. Zorg dat hij je eerst aankijkt. Sommige kinderen zijn erg verdiept in hun spel/tv. Negatieve aandacht is ook aandacht! Grenzen stellen/onveilig voelen: Ieder kind heeft grenzen nodig. Dit geeft veiligheid en houvast. Grenzen stellen kan soms moeilijk zijn maar doe dit juist voor je kind. Je stelt grenzen om gewenst gedrag aan te leren. Dit heeft hij zijn hele leven nodig. Met een scheiding lijkt het mij ook lastig, je voelt je misschien schuldig en je wilt dan de liefste ouder zijn? Alleen spelen: begin weer bij het begin en bouw het langzaam uit. Uit school eerst samen wat drinken en een vertelmoment. Daarna zelf spelen (begin met 20 min). Gaat het zelf spelen goed dan doe je samen weer wat leuks. Ga ook elke dag even naar buiten, zeker als het even niet goed gaat is dit een goede onderbreking. Belonen: Beloon niet (alleen) met snoep. Je kunt ook belonen met quality-time. Ik heb vorige week samen met mijn dochter leuke dingen bedacht en deze op losse briefjes geschreven. Op de briefjes stonden dingen zoals de verjaardag van beer vieren, broodjes bakken etc. bij een vol stickervel een briefje trekken? geef ook complimenten en lijdt hem af. Zeuren om snoep: Vul 's ochtends samen een pot met tussendoortjes (ook fruit). Op=op. Voor beide is dit duidelijk. expressiemateriaal: frustratie kun je ook uiten dmv expressiemateriaal zoals klei (daarmee kun je slaap,knijpen etc.), google maar even. Structuur: een scheiding brengt nogal wat veranderingen met zich mee. Zorg dat de vader een duidelijke structuur toepast. Hoelaat eten we? Wanneer ben ik bij papa/mama? Je kunt dit vragen aan de leerkracht of google eens op dagritmekaarten. choose your battles Je kunt niet alles in een keer veranderen. Bedank 3 dingen waar je aan gaat werken en laat de rest even los. voordat hij naar bed gaat kun je even de dag doorspreken. wat vond je leuk vandaag en wat niet? Geef ook zelf antwoord op deze vragen, het werkt echt!
eens, al denk ik dat 20 minuten alleen spelen erg lang is om mee te beginnen voor een 5 jarige...ik zou voor een 10 minuten kiezen, creeer je sneller een positieve ervaring en kun je van daaruit rekken